Οικουμενική κυβέρνηση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο Οικουμενική κυβέρνηση στην ελληνική πολιτική ιστορία ονομάζεται η κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν θεωρητικά όλοι οι κομματικοί πολιτικοί σχηματισμοί της χώρας, σε κάποια δεδομένη χρονική περίοδο. Παραδείγματα οικουμενικής κυβέρνησης ήταν η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη 1877, όταν ξέσπασε ο ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878), που ήταν και η πρώτη που έλαβε αυτό το όνομα, επί Βασιλείας Γεωργίου Α΄, καθώς και η κυβέρνηση Ζαΐμη το 1926 και εκείνη του Ζολώτα το 1989-90.

Ιστορία του όρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώνεται ότι παλαιότερα επί Βασιλείας Όθωνα παρόμοιου χαρακτήρα κυβερνήσεις λάμβαναν άλλες ονομασίες όπως: "ομαδική κυβέρνηση", "συμμαχική κυβέρνηση" ή και "συγχωνευτική κυβέρνηση". Ο όρος οικουμενική κυβέρνηση καθιερώθηκε από τον Θ. Ζαΐμη κατά τους όρους "οικουμενικός πατριάρχης", "οικουμενική σύνοδος" κ.λπ. Συγκεκριμένα ο Θ. Ζαΐμης μιλώντας σε κάποιο δημοσιογράφο σε μια τυχαία στιγμή έμπνευσης φέρεται να είπε: «Καν έτι μη συγκροτηθή "οικουμενικόν υπουργείον", οι αρχηγοί των κομμάτων θα συμπράξωσιν εν ομονοία και ομοφωνία». Εξ αυτού ο όρος έγινε άμεσα αποδεκτός όπου και καθιερώθηκε, συμμετέχοντας στη συνέχεια ο Θ. Ζαΐμης στην ομώνυμη Κυβέρνηση Κανάρη.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κ. Παπαρρηγόπουλος "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" τομ. 9 - Αθήναι 1925, τομ. 8ος, σελ. 409