Ψωμί, έρωτας και φαντασία
| Ψωμί, έρωτας και φαντασία Pane, amore e fantasia | |
|---|---|
.jpg) | |
| Σκηνοθεσία | Λουίτζι Κομεντσίνι |
| Σενάριο | Λουίτζι Κομεντσίνι, Ετόρε Μαργκαντόνα[1] και Βιτόριο ντε Σίκα[1] |
| Πρωταγωνιστές | Βιτόριο ντε Σίκα, Τζίνα Λολομπρίτζιντα, Μαρίσα Μερλίνι, Tina Pica, Αμαλία Πελεγκρίνη, Roberto Risso, Virgilio Riento, Μαρία Πια Καζίλιο, Μέμο Καροτενούτο, Βιτόρια Κρίσπο, Nietta Zocchi, Ada Colangeli, Τζίτζι Ρέντερ, Φάουστο Γκουερτσόνι, Κέκο Ρισόνε, Νίνο Βινιέλι, Αλφρέντο Ρίτσο και Guglielmo Barnabò[2] |
| Μουσική | Αλεσάντρο Τσικονίνι |
| Φωτογραφία | Arturo Gallea |
| Μοντάζ | Μάριο Σεραντρέι |
| Ενδυματολόγος | Ugo Pericoli |
| Εταιρεία παραγωγής | Titanus |
| Διανομή | Titanus και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 4 Δεκεμβρίου 1953[1] |
| Διάρκεια | 93 λεπτά |
| Προέλευση | Ιταλία |
| Γλώσσα | Ιταλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Ψωμί, έρωτας και φαντασία (ιταλικά: Pane, amore e fantasia) είναι Ιταλική αισθηματική κωμική ταινία του 1953 σε σκηνοθεσία Λουίτζι Κομεντσίνι και σενάριο των Ετόρε Μαργκαντόνα και Βιττόριο ντε Σίκα που ανήκει στο είδος του ιταλικού νεορεαλισμού. Πρωταγωνιστούν οι Βιττόριο ντε Σίκα και η Τζίνα Λολομπρίτζιτα.
Η υπόθεση της ταινίας περιστρέφεται γύρω από τον διοικητή της χωροφυλακής Αντόνιο, που αναλαμβάνει τα νέα καθήκοντα του σε ένα μικρό χωριό της Ιταλίας. Εκεί, αναπτύσσει έναν ρομαντικό δεσμό με μια όμορφη νεαρή γυναίκα, την Μαρία, η οποία είναι παντρεμένη. Η ταινία εξερευνά τις σχέσεις, τις κοινωνικές προκλήσεις και τις ανθρώπινες επιθυμίες, συνδυάζοντας διάφορα στοιχεία όπως του ρομαντισμού και της κωμωδίας.
Στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου κέρδισε το βραβείο Αργυρής Άρκτου .[3] Το 2008, η ταινία συμπεριλήφθηκε στις 100 ιταλικές ταινίες του Ιταλικού Υπουργείου Πολιτιστικής Κληρονομιάς που πρέπει να διασωθούν, ένας κατάλογος με 100 ταινίες που «άλλαξαν τη συλλογική μνήμη της χώρας μεταξύ 1942 και 1978».[4]
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στη Σαγκλιένα, μια φανταστική μικρή πόλη στο κέντρο της Ιταλίας. Ο αστυνόμος Αντόνιο Καροτενούτο, ένας ηλικιωμένος γυναικάς που θα πρέπει να προσαρμοστεί στη μονοτονική και ήσυχη ζωή του χωριού, μεταφέρεται εδώ αμέσως μετά τον πόλεμο. Με την υποστήριξη της υπηρέτριας Καραμέλα, ο αστυνόμος διευθύνει το τοπικό σταθμό των Καραμπινιέρι. Εδώ συναντά την "Πιτσικαρέλα λα Μπερζαλιέρα", μια νεαρή ντόπια κοπέλα που ερωτεύεται κρυφά τον καραμπινιερο Στέλουτι. Στην αρχή ο αστυνόμος προσπαθεί να αρραβωνιαστεί με την "Μπερζαλιέρα", καθώς η Παολέτα, είναι ερωτευμένη με τον Στελλούτι, αλλά ο τελευταίος είναι στην πραγματικότητα ερωτευμένος στην Μπερζαλιέρα και θέλει η μητέρα του να την γνωρίσει. Έτσι, χάρη στην παρέμβαση του Δον Έμιντιο, ο οποίος ενημερώνει τον αστυνόμο, ο Στελούτι και η Μπερζαλιέρα αρραβωνιάζονται ενώ ο αστυνόμος, το βράδυ της γιορτής του Σαν Αντόνιο, αρραβωνιάζεται με τη Ανναρέλα.
Διανομή ρόλων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βιττόριο ντε Σίκα ως Αντόνιο Καροτενούτο
- Τζίνα Λολομπρίτζιτα ως Μαρία Ντε Ρίτις
- Μαρίσα Μέρλινα ως Ανναρέλα Μιρζιάνο
- Βιρτζίλιο Ριέντο ως Ντον Εμιντίο
- Τίνα Πίκα ως Καραμέλα
- Μαρία-Πία Κασίλιο ως Παολέτα
- Ρομπέρτο Ρίσο ως Πιέτρο Στελλούτι
- Μέμο Καροτενούτο ως Σύριο Μπαϊότσι
- Βιττόρια Κρίσπο ως η Μαρία Αντόνια Ντε Ρίτις
- Γκουγκλιέλο Μπαρνάμπο ως Ντον Κονσέτσιο
Κυκλοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία κυκλοφόρησε στις 4 Δεκεμβρίου 1953 στην Ιταλία. Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα στις 11 Δεκεμβρίου 1954 στους κινηματογράφους Αστυ, Μαξίμ και Παλλάς στην Αθήνα.[5]
Υποδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κριτικές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αχιλλέας Μαμάκης από την εφημερίδα Έθνος, έδωσε μια θετική κριτική στην ταινία και έγραψε το 1954 πως το "Ψωμί, έρωτας και φαντασία" του Λουίτζι Κομεντσίνι είναι πραγματικά χαριτωμένο έργο. Άλλα δεν είναι η πλοκή που κάνει το φιλμ ενδιαφέρον. Είναι η εξυπνάδα και η φρεσκάδα του και γενικά όλος ο χαριτωμένος τρόπος που εκτυλίσονται τα διάφορα επεισόδια του, με αποκορύφωμα μιαν έξοχη σάτυρα κάποιου δήθεν θαύματος. Και είναι ακόμη η παρουσία της πρωταγωνιστρίας του με το δαιμονισμένο μπρίο και η συμμετοχή του Βιττόριο ντε Σίκα που και σαν ηθοποιός προσελκύει ζωηρότατα.[6]
Συνέχειες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η επιτυχία της ταινίας είχε ως αποτέλεσμα δύο σίκουελ, το πρώτο με την Λολομπρίτζιτα: Ψωμί, έρωτας και ζήλεια (1954) και το δεύτερο με την Σοφία Λόρεν Σκάνδαλο στο Σορέντο (1955). Επίσης ο ντε Σίκα επανέλαβε επίσης τον ρόλο του στην ισπανική ταινία Ψωμί, έρωτας και Ανδαλουσία (1958).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Freebase Data Dumps. Google.
- ↑ (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ «4th Berlin International Film Festival: Prize Winners». berlinale.de. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ «Ecco i cento film italiani da salvare Corriere della Sera». www.corriere.it. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2021.
- ↑ «Η ζωή της πόλεως» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 10 Δεκεμβρίου 1954. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ «ΑΘΗΝΑΙΚΑ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΑ» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Έθνος. 14 Δεκεμβρίου 1954. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2025.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ψωμί, έρωτας και φαντασία στην IMDb (Αγγλικά)
- Ψωμί, έρωτας και φαντασία στο AllMovie (Αγγλικά)
- Ψωμί, έρωτας και φαντασία στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Ψωμί, έρωτας και φαντασία στο TCMDB (Αγγλικά)
- Ψωμί, έρωτας και φαντασία στο AlloCine (Γαλλικά)
- Ψωμί, έρωτας και φαντασία στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
