Ψηφιακή διατήρηση
Ως Ψηφιακή διατήρηση ορίζεται η αποθήκευση, η συντήρηση και η δυνατότητα πρόσβασης ενός ψηφιακού αντικειμένου μακροπρόθεσμα, συνήθως συνέπεια εφαρμογής μιας ή και περισσότερων στρατηγικών συντήρησης.
Η διαδικασία της ψηφιακής διατήρησης είναι η διαδικασία κατά την οποία τα ψηφιακά δεδομένα διατηρούνται σε ψηφιακή μορφή, προκειμένου να εξασφαλιστεί η δυνατότητα χρησιμοποίησης, η διάρκεια και η πνευματική ακεραιότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνουν εκεί μέσα[1].
Αναφέρεται σε μία σειρά από διαχειριστικές δραστηριότητες απαραίτητες για την εξασφάλιση συνεχόμενης πρόσβασης σε ψηφιακά στοιχεία για όσο καιρό χρειάζεται.
Γενικότερα ως ψηφιακή διατήρηση ορίζονται όλες οι κινήσεις που χρειάζονται για την διατήρηση της πρόσβασης σε ψηφιακά αρχεία, πέρα από τις πιθανότητες τεχνολογικής αλλαγής ή αποτυχίας. Αυτά τα στοιχεία μπορεί να είναι καταγραφές ως αποτέλεσμα μιας καθημερινής εργασίας ενός οργανισμού, «εν γένει»[2] ψηφιακά αρχεία που δημιουργήθηκαν για έναν συγκεκριμένο σκοπό(τεχνολογικές έρευνες) ή προϊόντα από ψηφιοποιημένα έργα.
Στόχος της ψηφιακής διατήρησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα αρχεία πρέπει να οργανώνονται, µε τέτοιο τρόπο ώστε να εµποδίζεται ο αφανισµός της πολιτιστικής κληρονοµιάς από αστάθµητους παράγοντες[3].
Η σύγχρονη κοινωνία καλείται να διασφαλίσει τα στοιχεία αυτά και να τα διατηρήσει ακέραια στο χρόνο, με σκοπό την διάδοση τους στις επόμενες γενιές. Σήμερα, οι ψηφιακές πληροφορίες τεκµηριώνουν τα επιτεύγµατα του σύγχρονου πολιτισµού και γι αυτό το λόγο η ψηφιακή διατήρηση είναι απαραίτητη για όλες τις «κιβωτούς» της πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως μουσεία, βιβλιοθήκες, πολιτιστικοί οργανισμοί, πανεπιστήμια.
Προκλήσεις της ψηφιακής διατήρησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η τεχνολογική απαρχαίωση (technology obsolescence). (Η ραγδαία ταχύτητα των τεχνολογικών αλλαγών καθιστά απαραίτητη την άµεση επέµβαση ειδικών).
- Η σχέση εξάρτησης με την τεχνολογία (technology dependency).
- Η ταχύτητα µε την οποία ξεπερνιούνται τα µαγνητικά ή οπτικά µέσα αποθήκευσης (media degradation). (Το ψηφιακό υλικό αποθηκεύεται σε μία συγκεκριμένη μορφή, η οποία αντικαθίσταται σε μικρό χρονικό διάστημα από τις καινούργιες εκδοχές των λογισμικών και χρειάζονται ειδική µεταχείριση για να συντηρηθούν).
Στρατηγικές ψηφιακής διατήρησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Αναζωογόνηση (refreshing)
- Η Διατήρηση τεχνολογίας (technology preservation))
- Η Εξομοίωση (evaluation) ή ενθυλάκωση (encapsulation)
- Η Μετανάστευση (migration)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Kelly Russell, Digital Preservation: Ensuring access to digital materials into the future
- ↑ dpc, Digital Preservation Handbook, Introduction, Definitions and Concepts Αρχειοθετήθηκε 2012-04-01 στο Wayback Machine.
- ↑ Φωτεινή Αραβανή, Ψηφιακή διατήρηση υλικού Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Definitions of Digital Preservation, AlCTS
- Digital Preservation Handbook, Introduction, Definitions and Concepts
- David S. H. Rosenthal, Thomas Robertson, Tom Lipkis, Vicky Reich, Seth Morabito, Requirements for Digital Preservation Systems, A Bottom-Up Approach, D-Lib Magazine, Volume 11 Number 11, 2005
- Ψηφιακή διατήρηση υλικού, Φωτεινή Αραβανή
- Ronald Jantz, Michael J. Giarlo, Digital Preservation, Architecture and Technology for Trusted Digital Repositories, D-Lib Magazine,Volume 11 Number 6, 2005
- Γούσια Μαριάννα, Διατήρηση Ψηφιακών τεκμηρίων, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Αρχειονομίας - Βιβλιοθηκονομίας, 2004