Χρυσό του Φρειδερίκου
Το χρυσό τού Φρειδερίκου, γερμ.: Friedrich d'or ήταν ένα Πρωσικό χρυσό νόμισμα (λεγόταν και πιστόλα) ονομαστικής αξίας 5 αργυρών Πρωσικών τάλερ. Στη συνέχεια αντιγράφηκε από άλλα κρατίδια της Βόρειας Γερμανίας με τα ονόματα των ηγεμόνων τους (χρυσό τού Αυγούστου, τού Φρειδερίκου-Αυγούστου, τού Χριστιανού) και αποτιμήθηκε σε 4,8-5 αργυρά βορειο-Γερμανικά τάλερ.
Χρησιμοποιήθηκε από το 1741 έως το 1855 ως ένα χρυσό εμπορικό νόμισμα τακτικής έκδοσης για εκείνη την εποχή και διαπραγματευόταν με ένα μικρό ασφάλιστρο ή έκπτωση στην ονομαστική του αξία των πέντε τάλερ σε αργυρό κανονικό νόμισμα (silberkurantgeld), που χρησιμοποιείτο στα Xρηματιστήρια και αλλού. Γύρω στο 1780 για παράδειγμα, το Σαξονικό χρυσό τού Αυγούστου ήταν 116 έως 120 γκρόσεν Sächsischen silberkurantgeldes (4,83 έως 5 τάλερ, το αργυρό νόμισμα της Σαξονίας), με μέγιστη έκπτωση 4 γκρόσεν (0,17 τάλερ). Τον 19ο αι. είχε συνήθως χαμηλό ασφάλιστρο.
Πρωσικά συμβόλαια αγοράς ή ομόλογα πληρωτέα σε χρυσές πιστόλες των 5 τάλερ (και όχι σε αργυρό νόμισμα) σημειώθηκαν ως πληρωτέα σε "XX thalers, Preußisch courant" ή "χρυσό του Φρειδερίκου".
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με πρότυπο το ισπανικό δουβλόνι και το γαλλικό χρυσό τού Λουδοβίκου, ο πρόδρομος του χρυσού τού Φρειδερίκο ήταν το χρυσό τού Γουλιέλμου. Αυτό κόπηκε για πρώτη φορά το 1741 από τον Φρειδερίκο Β΄ τον Μεγάλο. Συνεχίστηκε από τους διαδόχους του Φρειδερίκο-Γουλιέλμο Β΄, Φρειδερίκο-Γουλιέλμο Γ΄ και Φρειδερίκο-Γουλιέλμο Δ΄, μέχρι το 1855. Από το 1747 κόπηκε ένα διπλό χρυσό τού Φρειδερίκου και ένα μισό του χρυσού του Φρειδερίκου από το 1749. Το καθαρό βάρος του ελαττώθηκε το 1770 από 6,05 σε 6,03 γραμμάρια.
Το χρυσό τού Φρειδερίκου ή πιστόλα των 5 τάλερ εκδόθηκε, όταν η αναλογία τιμής χρυσού προς άργυρο μειώθηκε από 15 σε 14,5 το πρώτο μισό του 18ου αι., καθιστώντας φθηνότερη την εξόφληση των υποχρεώσεων σε χρυσό. Στα 6,05 γραμ. καθαρού χρυσού ανά πιστόλα, κάθε τάλερ άξιζε 1,21 γραμ. καθαρού χρυσού ή 1,21 x 14,5 = 17,545 γραμ. καθαρού αργύρου, φθηνότερο από το επικρατέστερο πρότυπο των 19,488 γραμ. καθαρού αργύρου. Ακόμη και στη χαμηλότερη τιμή της πιστόλας των 4,8 τάλερ, το αργυρό ισοδύναμο του τάλερ των 18,3 γραμ. εξακολουθεί να είναι χαμηλότερο από το πρότυπο.
Αυτό που ακολούθησε ήταν το αργυρό πρότυπο του βορειο-Γερμανικού thaler μειώθηκε μετά το 1750 στο 131⁄3 ανά μάρκο Κολωνίας ή 17,539 γραμ. καθαρού αργύρου (στην Πρωσία, 14 ανά μάρκο ή 16,704 γραμ.). Όταν η αναλογία χρυσού-αργύρου ανέβηκε ξανά, η πιστόλα στη συνέχεια διαπραγματεύτηκε με 5 τάλερ συν ένα agio ή ασφάλιστρο. Το πρότυπο της πιστόλας διέφερε ελαφρώς. Στην καλύτερη περίπτωση 35 σε μάρκα Κολωνίας, από χρυσό 130/144 καθαρότητας ή 6,032 γραμ. καθαρού χρυσού, ενώ στη χειρότερη 351⁄6 σε ένα μάρκο καθαρότητας 129/144 ή 5,957 γραμ. καθαρού χρυσού.
Μόνο η Βρέμη παρέμεινε στο πρότυπο τού χρυσού τάλερ των 5 αργυρών τάλερ ανά πιστόλα μέχρι την επανένωση της Γερμανίας το 1871.
Εμφάνιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην μπροστινή όψη τού χρυσού τού Φρειδερίκου ήταν το κεφάλι του βασιλιά και στην πίσω όψη ένας αετός στεκόταν επάνω σε στρατιωτικά λάβαρα.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Fred Reinfeld : A Catalog of the World's Most Popular Coins, (Sterling, Νέα Υόρκη, 1956) ((ISBN 4-87187-800-7) )