Χρυσό έκτυπο έλασμα (Θησέας και Μινώταυρος)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Έκτυπο χρυσό έλασμα | |
|---|---|
 Θησέας και Μινώταυρος | |
| Ονομασία | Έκτυπο χρυσό έλασμα |
| Έτος δημιουργίας | πριν τον 8ο αι. π.Χ. |
| Είδος | Αττική ή Κορινθιακή ανατολίζουσα |
| Μουσείο | Αρχ. Συλλογή Βερολίνου |
| δεδομένα | |
Το χρυσό έκτυπο έλασμα με Θησέα και Μινώταυρο είναι αρχαιολογικό εύρημα από την Κόρινθο που φυλάγεται στα αρχαιολογικά Μουσεία του Βερολίνου. Έχουν βρεθεί συνολικά πέντε πανομοιότυπα ελάσματα με αυτή τη παράσταση.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το εξαιρετικά λεπτό αυτό έλασμα έχει σχήμα τετράγωνο και είναι από χρυσάφι. Παρουσιάζει μια σκηνή μάχης, κατά την οποία ένας άνδρας σκοτώνει με το σπαθί του ένα μονόκερο μυθικό πλάσμα με ανθρώπινο σώμα και κεφάλι ταύρου. Ο άνδρας έχει ακινητοποιήσει τον εχθρό του κρατώντας το με το αριστερό του χέρι από το μοναδικό κέρας, ενώ με το δεξί χειρίζεται το σπαθί. Το πληγωμένο τέρας αμύνεται με το δεξί, ενώ με το αριστερό αρπάζει το φονικό σπαθί που του τρυπάει το θώρακα. Πίσω από τον άνδρα στέκει μία γυναίκα, η οποία τον ενθαρρύνει στο έργο του. Ο νεαρός άνδρας παρουσιάζεται χωρίς γενειάδα, με σχεδόν την ίδια μορφή όπως και η γυναίκα. Η πλούσια κόμη καταλήγει μακρυά και σκεπάζει τους ώμους. Η γυναίκα φοράει μακρύ ένδυμα
Ερμηνεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για την αρχαιότερη αναπαράσταση του μύθου του Θησέα που σκοτώνει τον Μινώταυρο, και διαφέρει σημαντικά από τις μεταγενέστερες παραστάσεις, τις οποίες συναντούμε σε αγγειογραφίες της Χαλκίδας και της Αττικής. Ο Μινώταυρος στέκει όρθιος, ενώ στην κλασική εποχή τον συναντούμε σε στάση γονατιστή να αμύνεται. Επίσης ο Θησέας αντί να φοράει χιτώνα ή δέρμα, έχει το χαρακτηριστικό μινωικό κάλυμμα που περιζώνει την μέση, όπως το συναντούμε στην Κρήτη την εποχή του χαλκού. Η γυναίκα είναι η Αριάδνη, η οποία στο δεξί χέρι κρατάει τον χαρακτηριστικό μίτο.
Ιστορική τοποθέτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χάλκινο έλασμα χρονολογείται πριν τον 8ο αιώνα π.Χ. και είναι έργο αττικού ή κορινθιακού εργαστηρίου με ανατολική επιρροή. Χρησίμευσε ως ταφικός στολισμός κάποιου νεκρού, και αφού δεν έχει οπές για να ήταν ραμμένο, θεωρείται ότι απλά ήταν τοποθετημένο μαζί με άλλα χρυσά ελάσματα που βρέθηκαν μαζί, επάνω στον νεκρό.
