Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χριστουγεννιάτικο στολίδι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γυάλινα στολίδια.
Φώτα χριστουγεννιάτικου δέντρου και χριστουγεννιάτικες μπάλες.
Στολίδια πιερνίκι στην Πολωνία.

Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια είναι αντικείμενα διακόσμησης, συνήθως για να διακοσμούν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Τα στολίδια μπορεί να είναι υφαντά, φυσητά (γυάλινα ή πλαστικά), χυτευτά (κεραμικά ή μεταλλικά), σκαλιστά από ξύλο ή από διαστελλόμενο πολυστυρένιο ή κατασκευασμένα με άλλες τεχνικές.

Τα στολίδια είναι διαθέσιμα σε διάφορα γεωμετρικά σχήματα και απεικονίσεις. Σχεδόν πάντα επαναχρησιμοποιούνται κάθε χρόνο αντί να αγοράζονται κάθε χρόνο, και οι συλλογές των οικογενειών συχνά περιέχουν ένα συνδυασμό εμπορικών στολιδιών και στολιδιών που έχουν δημιουργηθεί από μέλη της οικογένειας. Τέτοιες συλλογές συχνά κληροδοτούνται και αυξάνονται από γενιά σε γενιά. Οι εορταστικές φιγούρες και εικόνες είναι συνήθως προτιμώμενες.

Το σύγχρονο χρωματιστό φυσητό γυάλινο χριστουγεννιάτικο στολίδι εφευρέθηκε στην μικρή γερμανική πόλη Λάουσα, στα μέσα του 16ου αιώνα.

Φυσητές γυάλινες μπάλες προς πώληση στην Τλαλπουχάγουα, Μεξικό. Η πόλη είναι γνωστή για την παραγωγή χριστουγεννιάτικων στολιδιών.[1]
Πλήρως στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Τα πρώτα στολισμένα δέντρα στολίστηκαν με μήλα,[2] λευκά γλειφιτζούρια μπαστουνάκια και αρτοσκευάσματα σε σχήματα αστεριού, καρδιάς και λουλουδιού. Οι γυάλινες μπάλες κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά στη Λάουσα της Γερμανίας από τον Χανς Γκράινερ, ο οποίος έφτιαξε γιρλαντές από γυάλινες χάντρες και φιγούρες από κασσίτερο που μπορούσαν να κρεμαστούν σε δέντρα. Η δημοτικότητα αυτών των στολιδιών αυξήθηκε στην παραγωγή γυάλινων φιγούρων που κατασκευάζονταν από πολύ ειδικευμένους τεχνίτες με πήλινα καλούπια.

Οι τεχνίτες ζέσταιναν ένα γυάλινο σωλήνα πάνω από φλόγα, και στη συνέχεια τοποθετούσαν το σωλήνα σε ένα πήλινο καλούπι, φυσώντας το θερμαινόμενο γυαλί για να επεκταθεί στο σχήμα του καλουπιού. Τα αρχικά στολίδια παράγονταν μόνο σε μορφή φρούτων και καρπών.

Αφού το γυαλί κρύωνε, ένα διάλυμα νιτρικού άργυρου ριχνόταν μέσα του, μια τεχνική επααργύρωσης που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1850 από τον Γιούστους φον Λήμπιχ. Αφού στέγνωνε το διάλυμα νιτρικού άργυρου, το στολίδι χρωματιζόταν με χέρι και πρόσθεταν καπάκι και γαντζάκι.

Άλλοι φυσητές γυαλιού στη Λάουσα αναγνώρισαν την αυξανόμενη δημοτικότητα των χριστουγεννιάτικων μπαλών και άρχισαν να τα τις παράγουν σε διάφορα σχέδια. Σύντομα, όλη η Γερμανία άρχισε να αγοράζει χριστουγεννιάτικα στολίδια από τη Λάουσα. Την Παραμονή των Χριστουγέννων του 1832, η νεαρή Βικτωρία έγραψε για την χαρά της να έχει ένα δέντρο, στολισμένο με φώτα, στολίδια και δώρα που τοποθετήθηκαν γύρω από αυτό. Στη δεκαετία του 1840, μετά την εμφάνιση μιας εικόνας του χριστουγεννιάτικου δέντρου της Βικτωρίας σε μια εφημερίδα του Λονδίνου, στολισμένου με γυάλινα στολίδια και μπάλες από τη χώρα καταγωγής του συζύγου της, Πρίγκιπα Αλβέρτου, τη Γερμανία, η Λάουσα άρχισε να εξάγει τα προϊόντα της σε όλη την Ευρώπη.

Στη δεκαετία του 1880, ο Αμερικανός Φρανκ Γουίνφιλντ Γούλγουορθ ανακάλυψε τις χριστουγεννιάτικες μπάλες της Λάουσα κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στη Γερμανία. Έκανε μια περιουσία εισάγοντας τα γερμανικά γυάλινα στολίδια στις Ηνωμένες Πολιτείες.

  1. «Soplos de vidrio». National Geographic en Español. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2016. En la actualidad hay cerca de 200 talleres que elaboran al año más de 100 millones de piezas. 
  2. «The History of Christmas Trees». National Christmas Tree Association. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2024.