Χριστιανοί Κούρδοι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ορθόδοξοι Χριστιανοί Κούρδοι

Οι Χριστιανοί Κούρδοι (κουρδικά: Kurdên Mesîhî ή Kurdên Xirîstiyan[1][2][3]) είναι Κούρδοι οι οποίοι ακολουθούν τον Χριστιανισμό. Αν και η πλειοψηφία των Κούρδων λόγω της εξάπλωσης του Ισλάμ τον 7ο αιώνα προσηλυτίστηκε,[4] παρέμειναν Κούρδοι που είχαν υιοθετήσει τον Χριστιανισμό. Στην σύγχρονη εποχή η πλειοψηφία των Κούρδων Χριστιανών είναι ευαγγελικοί, ευαγγελικές κουρδικές εκκλησίες έχουν ιδρυθεί και μπορούν να βρεθούν στην Άρβηλα, το Σιλέμανι και την Ντοχούκ στην ιρακινή περιοχή του Κουρδιστάν και στο Χεσέκε, το Κάμισλο, το Κομπάνε, το Αμούντε και το Αφρίν (μέχρι το 2018) στην Αυτόνομη Διοίκηση Βόρειας και Ανατολικής Συρίας.[5]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 10ο αιώνα μ.Χ., ο Κούρδος πρίγκιπας Ιμπν αντ-Ντάχακ, ο οποίος κατείχε το φρούριο του αλ-Τζαφάρι, εγκατέλειψε το Ισλάμ για τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.[6] Σε αντάλλαγμα, οι Βυζαντινοί του έδωσαν γη και ένα φρούριο. Το 927 μ.Χ., αυτός και η οικογένειά του εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια επιδρομής από τον Θαμάλ, τον Άραβα κυβερνήτη της Ταρσού.[7]

Στα τέλη του 11ου και στις αρχές του 12ου αιώνα μ.Χ., υπήρχαν Κούρδοι χριστιανοί στρατιώτες στον στρατό της πόλης-φρούριο Λάρισα εν Συρία, τη σημερινή Σαϊζάρ.[8]

Οι Μχαργκρντζέλι-Ζακαρίδες, μια Αρμενική[9][10]–Γεωργιανή δυναστεία κουρδικής[11][12][13][14][15] καταγωγής, κυβέρνησε περιοχές της βόρειας Αρμενίας τον 13ο αιώνα μ.Χ. και προσπάθησε να αναζωογονήσει τις πνευματικές δραστηριότητες με την ίδρυση νέων μοναστηριών.[16] Στην κορύφωση του Βασιλείου της Γεωργίας η οικογένεια ηγήθηκε του ενοποιημένου αρμενογεωργιανού στρατού. Δύο αδέρφια αυτής της οικογένειας, ο Ζαχαρίας και ο Ιβάνε Μχαργκρντζέλι οδήγησαν τον στρατό στη νίκη στο Άνιον το 1199.

Ο Μάρκο Πόλο, στο βιβλίο του, ανέφερε ότι κάποιοι από τους Κούρδους που κατοικούσαν στο ορεινό τμήμα της Μοσούλης ήταν χριστιανοί, ενώ άλλοι ήταν μουσουλμάνοι.[17]

Οι Κούρδοι που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό συνήθως στρέφονταν στη Νεστοριανική Εκκλησία.[18] Το 1884, ερευνητές του Βασιλικού Γεωγραφικού Σωματείου ανέφεραν για μια κουρδική φυλή στη Σεβάστεια που διατήρησε ορισμένες χριστιανικές εορτές και ενίοτε προσδιοριζόταν ως χριστιανική.[19]

Ένας από τους πιο εξέχοντες Κούρδους ηγέτες στο Ιρακινό Κουρδιστάν, ο Σεΐχης Αχμέντ Μπαρζανί, ο οποίος ήταν αδελφός του Μουσταφά Μπαρζανί, ανακοίνωσε τη μεταστροφή του στον Χριστιανισμό κατά τη διάρκεια εξεγέρσεώς του κατά της ιρακινής κυβέρνησης το 1931.[20]

Χριστιανοί Κούρδοι του σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέρος της αγγλόφωνης Καινής Διαθήκης ήταν για πρώτη φορά διαθέσιμο στην κουρδική γλώσσα το 1856.[21]

Η Κουρδική Εκκλησία του Χριστού ιδρύθηκε στο Χαουλέρ προς τα τέλη του 2000, και έχει παρακλάδια στα κυβερνεία Σιλέμανι και Ντοχούκ. Αυτή είναι η πρώτη ευαγγελική κουρδική εκκλησία στο Ιράκ.[22] Το λογότυπό της σχηματίζεται από έναν κίτρινο ήλιο και έναν σταυρό που ανατέλλει πίσω από μια οροσειρά. Σύμφωνα με έναν Κούρδο προσήλυτο, υπολογίζεται ότι 500 Κούρδοι Μουσουλμάνοι νέοι έχουν ασπαστεί τον Χριστιανισμό από το 2006 σε όλο το Κουρδιστάν.[23] Ένας Κούρδος προσήλυτος από τον ιρακινό στρατό ο οποίος ισχυρίζεται ότι μετέφερε όπλα μαζικής καταστροφής δήλωσε επίσης ότι ένα κύμα Κούρδων που ασπάζονται τον Χριστιανισμό λαμβάνει χώρα στο βόρειο Ιράκ (Ιρακινό Κουρδιστάν).[24]

Υπάρχουν περίπου 80-100 χριστιανοί Κούρδοι που προσηλυτίστηκαν πρόσφατα στην πόλη Κομπάνε της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας που τελεί υπό την ηγεσία των Κούρδων.[25][26][27]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Seker, Can (2006). «Zerdeştî û Ezdayetî». 
  2. ↑ Mîdî, Sozdar (2014). «Ta Kengê Bêdengî Li Ser Tewrên Tabûra Pêncan ya Islama Tundrew». Pênûsa Nû 28: 6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-09-08. https://web.archive.org/web/20210908022800/http://www.penusanu.com/penusanu/PN-kurdi-28.pdf. Ανακτήθηκε στις 2022-03-23. 
  3. ↑ «Çîroka 2 keçên Şingalê: Du ol di malekê de!». Rûdaw.net. 2015-08-03. http://www.rudaw.net/NewsDetails.aspx?pageid=148840. Ανακτήθηκε στις 2018-09-04. 
  4. ↑ Kennedy, Hugh (Hugh N.) (2004). The Prophet and the age of the Caliphates : the Islamic Near East from the sixth to the eleventh century (2nd έκδοση). Harlow, England: Pearson/Longman. ISBN 0-582-40525-4. OCLC 55792252. 
  5. ↑ Maenza, Nadine· October 12, David Alton on· 2020 (12 Οκτωβρίου 2020). «The Untold Story of Syrian Kurdish Christians». Providence (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2021. 
  6. ↑ A. Vasilyev, Vizantija i araby. Vol. II. (Saint-Petersburg, 1902), p. 220.
  7. ↑ Paul F. Robinson, Just War in Comparative Perspective, Ashgate Publishing, Ltd., 233pp., 2003, (see p.162)
  8. ↑ David Nicolle, Christa Hook, Saracen Faris, 1050-1250 AD, 64 pp., Osprey Publishing, 1994, (ISBN 1-85532-453-9), see p.7, Table A.
  9. ↑ Encyclopaedia of Islam. — E. J. BRILL, 1986. — Vol. I. — P. 507 "Ani was for the first time conquered by the Georgians in 1124, under David II, who laid the foundation of the power of the Georgian kings; the town was given as a fief to the Armenian family of the Zakarids, (in Georgian: Mkhargrdzeli = Longimani) "
  10. ↑ Cyril Toumanoff. Armenia and Georgia // The Cambridge Medieval History. — Cambridge, 1966. — vol. IV: The Byzantine Empire, part I chapter XIV. — p. 593—637 "Later, in the twelfth and thirteenth centuries, the Armenian house of the Zachariads (Mkhargrdzeli) ruled in northern Armenia at Ani, Lor'i, Kars, and Dvin under the Georgian aegis."
  11. ↑ Alexei Lidov, 1991, The mural paintings of Akhtala, p. 14, Nauka Publishers, Central Dept. of Oriental Literature, University of Michigan, (ISBN 5-02-017569-2), (ISBN 978-5-02-017569-3), It is clear from the account of these Armenian historians that Ivane's great grandfather broke away from the Kurdish tribe of Babir
  12. ↑ Vladimir Minorsky, 1953, Studies in Caucasian History, p. 102, CUP Archive, (ISBN 0-521-05735-3), (ISBN 978-0-521-05735-6), According to a tradition which has every reason to be true, their ancestors were Mesopotamian Kurds of the tribe (xel) Babirakan.
  13. ↑ Richard Barrie Dobson, 2000, Encyclopedia of the Middle Ages: A-J, p. 107, Editions du Cerf, University of Michigan, (ISBN 0-227-67931-8), (ISBN 978-0-227-67931-9), under the Christianized Kurdish dynasty of Zak'arids they tried to re-establish nazarar system...
  14. ↑ William Edward David Allen, 1932, A History of the Georgian People: From the Beginning Down to the Russian Conquest in the Nineteenth Century, p. 104, Taylor & Francis, (ISBN 0-7100-6959-6), (ISBN 978-0-7100-6959-7), She retained and leant upon the numerous relatives of Sargis Mkhargrdzeli, an aznauri of Kurdish origin
  15. ↑ Vardan Arewelts'i's, Compilation of History In these time there lived the glorious princes Zak'are' and Iwane', sons of Sargis, son of Vahram, son of Zak'are', son of Sargis of Kurdish nationality (i K'urd azge') p. 82
  16. ↑ A. Vauchez, R. B. Dobson, M. Lapidge, Encyclopedia of the Middle Ages: A-J, 1624 pp., Editions du Cerf, 2000, (ISBN 0227679318), 9780227679319, see p.107
  17. ↑ Polo, Marco (1920). «Wikisource link to Chapter 5». Wikisource link to The Travels of Marco Polo. London: Wikisource. 
  18. ↑ John Joseph, The Modern Assyrians of the Middle East: Encounters with Western Christian Missions, Archaeologists, & Colonial Powers, Brill Academic Publishers, 292 pp., 2000, (ISBN 90-04-11641-9), p.61
  19. ↑ Proceedings of the Royal Geographical Society, 1884, p.313
  20. ↑ The Kurdish Minority Problem, p.11, Dec. 1948, ORE 71-48, CIA «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2012. .
  21. ↑ Dehqan, Mustafa (2009). «A Kirmaşanî Translation of the Gospel of John». Journal of Eastern Christian Studies 61 (1–2): 207–211. doi:10.2143/JECS.61.1.2045832. http://www.saradistribution.com/kirmashani_Gospel%20of%20John_Dehqan.pdf. Ανακτήθηκε στις 4 December 2016. 
  22. ↑ Revival Times Αρχειοθετήθηκε 2007-09-28 στο Wayback Machine.
  23. ↑ Sunni extremists (21 Μαΐου 2007). «Threaten to kill Christian converts in north». IRIN (στα Αγγλικά). 
  24. ↑ Kurds in Northern Iraq Converting to Christianity: Iraqi General
  25. ↑ Christianity Grows in Syrian Town in Wake of IS
  26. ↑ «Christianity grows in Syrian town once besieged by Islamic State» (στα αγγλικά). Reuters. 2019-04-16. https://www.reuters.com/article/us-syria-islamic-state-christians-idUSKCN1RS19N. Ανακτήθηκε στις 2021-11-05. 
  27. ↑ «Kurds Embrace Christianity and Kobani Celebrates Inauguration of Church». The Syrian Observer. 26 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χριστιανοί_Κούρδοι&oldid=9759192"