Χρήστος Μαρκογιαννάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Χρήστος Ε. Μαρκογιαννάκης)
Χρήστος Μαρκογιαννάκης
Ο κύριος Μαρκογιαννάκης το 2009.
Γ΄ Αντιπρόεδρος
του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Περίοδος
29 Ιουνίου 2012 – 5 Φεβρουαρίου 2015
ΠρόεδροςΒαγγέλης Μεϊμαράκης
ΠροκάτοχοςΣπυρίδων Ταλιαδούρος (ΝΔ)
ΔιάδοχοςΔέσποινα Χαραλαμπίδου (ΣΥΡΙΖΑ)
Βουλευτής Χανίων
του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Περίοδος
Ιούνιος 2012 – Ιανουάριος 2015
Περίοδος
1989 – 2012
Υφυπουργός Δημόσιας Τάξης Ελλάδας
Περίοδος
Μάρτιος 2004 – Ιανουάριος 2006
ΠροκάτοχοςΜαλέσιος Ευάγγελος
ΔιάδοχοςΠαναγιώτης Χηνοφώτης
Αναπληρωτής Υπουργός
Εσωτερικών Ελλάδας
Περίοδος
Ιανουάριος 2009 – Οκτώβριος 2009
ΠροκάτοχοςΜελεσίου Ευάγγελος
ΔιάδοχοςΣπύρος Βούγιας
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1947, Χανιά, Κρήτη, Ελλάδα
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΝέα Δημοκρατία
ΣύζυγοςΜαρία Μεϊμάρογλου
Παιδιά3
ΕπάγγελμαΕισαγγελέας
ΘρήσκευμαΧ.Ο.

Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης είναι Έλληνας πολιτικός και εισαγγελέας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Νέο Χωριό Αποκορώνου Χανίων το 1947.

Σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπήρξε εισαγγελέας στο διάστημα 1972-1980, αντιπρόεδρος της Νομαρχιακής Διοικούσας Επιτροπής (ΝΟΔΕ) Χανίων 1980-1984 και δημοτικός σύμβουλος Χανιών 1986-1989.

Από το 1989 εκλέγεται συνεχώς βουλευτής Χανίων με τη Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε Υφυπουργός Δημόσιας Τάξης την περίοδο 2004-2006 και πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.

Στις 10 Ιανουαρίου 2006 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τη θέση του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης όταν δημοσιοποιήθηκαν συνομιλίες του στις οποίες εκφραζόταν υβριστικά και απαξιωτικά για τον τότε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημήτρη Λινό[1][2].

Τον Ιανουάριο του 2009 διορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, οπότε και έληξε η θητεία της κυβέρνησης Καραμανλή.

Κοινοβουλευτικές Δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξελέγη βουλευτής Χανίων με τη Ν.Δ. στις εκλογές του 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993, του 1996 του 2000, του 2004, του 2007 και του 2009.

Στις Εκλογές του Μαΐου 2012, δεν κατάφερε να εκλεγεί με την Δημοκρατική Συμμαχία, ωστόσο επανεξελέγη τον Ιούνιο με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Ωστόσο επέστρεψε στη Βουλή ένα μήνα αργότερα μετά την κοινή κάθοδο Δημοκρατικής Συμμαχίας με την Νέα Δημοκρατία. Τότε προτάθηκε και εξελέγη Γ' Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

Στις Εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015 δεν εξελέγη μιας και η ΝΔ δεν εξέλεξε κανένα βουλευτή στο νομό Χανίων.

Για τις εκλογές του 2019 εξεδήλωσε ενδιαφέρον για να είναι υποψήφιος με την ΝΔ στον νομό Χανίων, ως διατελέσας βουλευτής πρίν το 2015, ωστόσο ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης απέρριψε την υποψηφιότητα του,[3] με αποτέλεσμα η επαρχία Αποκορώνου να μείνει χωρίς εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο.

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Μεϊμάρογλου, με την οποία έχει αποκτήσει 3 παιδιά. Τον Ιούνιο του 2016, αποφασίστηκε η παραπομπή του σε δική για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη (ο οποίος βασανιζόταν συστηματικά από bullies στην Σχολή φοίτησής του στα Ιωάννινα), με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας και παράβαση καθήκοντος. Το τριμελές εφετείο πλημμελημάτων Ιωαννίνων τον απάλλαξε, τελικά, από τις κατηγορίες.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]