Ο γάμος στην Αρχαια Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εποχή τέλεσης του γάμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο χρόνος τέλεσης του γάμου δεν ήταν τυχαίος, τις πιο πολλές φορές περιοριζόταν ως προς την εποχή και την ημέρα του μήνα. Δεν όμως και δεσμευτικό, η πιο καλή εποχή για την τέλεση του γάμου ήταν ο χειμώνας και συγκεκριμένα μεταξύ 22 Δεκεμβρίου και 22 Ιανουαρίου, Οι περίοδος ήταν αφιερωμένη στον ιερό γάμου του Δία και της Ήρας (Θεογαμία). Οι κατάλληλες μέρες για τον γάμο ήταν η τέταρτη του μήνα σύμφωνα με το Ησίοδο. Επίσης για την ώρα του γάμου προτιμούσαν την πανσέληνο.

Το τελετουργικό της οργάνωσης γάμου, ο στολισμός του γάμου και της νύφης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι τριήμερες εορταστικές εκδηλώσεις της γαμήλιας τελετής, ξεκινούσαν, όταν είχε ολοκληρωθεί η νομική πλευρά της σύναψης του γάμου, με την πράξη της έγγυήσεως μετά άρχιζε η άρχιζε η οργάνωση γάμου: Προκειμένου να εορταστεί το χαρμόσυνο γεγονός του γάμου, θα έπρεπε ο οίκος του γαμπρού όσο και ο πατρικός οίκος της νύφης και κυρίως τα παράθυρα και οι πόρτες να στολιστούν με στεφάνια μυρτιάς και έγκαρπα που κατασκευάζονταν από φύλλα και κλαδιά με άνθη ελιάς ή δάφνης. Ο νυφικός θάλαμος διακοσμούνταν με υφάσματα στο χρώμα του κρόκου και ένα ειδικό κάλυμμα που ονομαζόταν πάστος στρωνόταν πάνω στο νυφικό λεχος. Συχνά μέσα στο θάλαμο τοποθετούνταν και ένα δεύτερο κρεβάτι σε περίπτωση που χρειαζόταν το ζευγάρι να κοιμηθεί χωριστά. Την ίδια μέρα Στην οικία της νύφης προσερχόταν ντυμένος με λευκό χιτώνα και ιμάτιο από λεπτό ύφασμα, και στεφανωμένος με άνθη μυρτιάς ή μέντας ο γαμπρός, συνοδευόμενος από τους συγγενείς του αλλά και τον πάροχο, τον καλύτερό του φίλο, ο οποίος είχε ρόλο τιμητικής συνοδείας. Η γαμήλια τελετή ξεκινούσε με νέες θυσίες ζώων (μοσχαριών, δαμαλιών). Αρχικά, θυσίαζε ο πατέρας της νύφης, την λεγόμενη τελεία θυσία προς τιμήν των γαμήλιων θεών, παραδίνοντας επίσημα πλέον την κόρη του και δηλώνοντας ότι η ίδια δεν ανήκει από εκείνη τη στιγμή στην πατρική της οικογένεια, αλλά σε εκείνη του συζύγου της. Συνεπώς από εδώ και στο εξής είναι υποχρεωμένη να προσφέρει θυσίες στους προγόνους του δικού του οίκου. Στη συνέχεια θυσίαζαν οι μελλόνυμφοι στους γαμήλιους θεούς και ορκίζονταν πως έρχονταν σε γάμου κοινωνία με σκοπό την απόκτηση τέκνων. Τέλος, ο γαμπρός πλησίαζε τη νύφη και έθετε το χέρι του, επικυρώνοντας έτσι τη σύναψη του γάμου. Άν συγκρίνουμε την την οργάνωση γάμου της τωρινής εποχής με την οργάνωση και το στολισμό της αρχαίας εποχής θα καταλαβουμε ότι υπάρχει η ίδια νοοτροπία, αν και έχουμε μεγάλες διαφορές. [[Κατηγορία:Γάμος]] [[Κατηγορία:Οργάνωση γάμου]] [[Κατηγορία:Στολισμός γάμου]] {{DEFAULTSORT:Οργάνωση γάμου στην αρχαία Ελλάδα}}