Χρήστης:Feniab/Τζέιν Ντρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτή η σελίδα είναι ένα «πρόχειρο χρήστη» του Feniab. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.
Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας.


Jane Drew
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος27 Ιουλίου 1996 (85 ετών)
Πληροφορίες ασχολίας
δεδομένα

Η Ντάμ Τζέιν Ντρου DBE (24 Μαρτίου 1911 – 27 Ιουλίου 1996) ήταν Αγγλίδα μοντερνίστρια αρχιτέκτονας και πολεοδόμος. Σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτονικής Ένωσης στο Λονδίνο και πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε μία από τους κορυφαίους εκφραστές του Μοντέρνου Κινήματος στο Λονδίνο.

Την εποχή που η Ντρου είχε το πρώτο της γραφείο, με την πρόθεση να απασχολεί μόνο γυναίκες αρχιτέκτονες, η αρχιτεκτονική ήταν ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα. Δραστηριοποιήθηκε κατά τη διάρκεια και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σχεδιάζοντας κοινωνικές και δημόσιες κατοικίες στην Αγγλία, τη Δυτική Αφρική, την Ινδία και το Ιράν . Με τον δεύτερο σύζυγό της, Μάξγουελ Φράι, εργάστηκε στη Δυτική Αφρική σχεδιάζοντας σχολεία και πανεπιστήμια. Αυτή, ο Φράι και ο Πιερ Ζανερέτ, σχεδίασαν τη στέγαση στο Τσαντίγκαρ, τη νέα πρωτεύουσα του Παντζάμπ . Σχεδίασε κτίρια στην Γκάνα, τη Νιγηρία, το Ιράν και τη Σρι Λάνκα και έγραψε βιβλία για όσα είχε μάθει για την αρχιτεκτονική εκεί. Στο Λονδίνο έκανε κοινωνική στέγαση, κτίρια για το Φεστιβάλ της Βρετανίας και βοήθησε στην ίδρυση του Ινστιτούτου Σύγχρονων Τεχνών . Αφού αποσύρθηκε από την πρακτική, ταξίδεψε και έδωσε διαλέξεις στο εξωτερικό, λαμβάνοντας αρκετούς τιμητικούς τίτλους. Της απονεμήθηκε το DBE στα Βραβεία Πρωτοχρονιάς του 1996, που δημοσιεύτηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1995, μόνο επτά μήνες πριν από το θάνατό της.

Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη ζωή (1911-1928)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ντρου γεννήθηκε ως Άιρις Εστέλ Ράντκλιφ Ντρου [1] στο Θόρντον Χιθ, Κρόιντον (τότε μέρος του Σάρρεϋ ), αλλά το όνομά της καταχωρήθηκε λίγες μέρες αργότερα ως Τζόις Μπέβερλι Ντρου . [2] Ο πατέρας της, Χάρι Γκάι Ράντκλιφ Ντρου (εγγονός του Τζόζεφ Ντρου ), ήταν σχεδιαστής χειρουργικών οργάνων και ιδρυτής του Ινστιτούτου Βρετανών Χειρουργικών Τεχνικών: ήταν ένας ανθρωπιστής που «περιφρονούσε το κίνητρο του κέρδους και αποστρεφόταν τη σκληρότητα» . Η μητέρα της ήταν η Έμμα Σπέρινγκ Τζόουνς, δασκάλα, η οποία όταν η Τζέιν ήταν μόλις τεσσάρων ετών έμεινε κουτσή για το υπόλοιπο της ζωής της εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος. Ενθάρρυνε τις κόρες της στην παρατήρηση της φύσης και την εκτίμηση της τέχνης και είχε έντονη επιχειρηματική αίσθηση. Η Τζέιν είχε μια μεγαλύτερη αδερφή, την Ντόροθι Στέλλα Ράντκλιφ Ντρου (1909–1989), η οποία έγινε γιατρός και μαθήτρια του Φ.Μ. Αλέξανδρου. 

Η Τζέιν Ντρου εκπαιδεύτηκε στο Σχολείο Γούντφορντ στο Ανατολικό Κρόιντον και μετά στο Λύκειο του Κρόιντον όπου Κρόιντον όπου επιλέχθηκε να αναλάβει ειδικά καθήκοντα και να εκπροσωπεί το σχολείο. Μεταξύ των φίλων της στο σχολείο Γούντφορντ ήταν οι ηθοποιοί Πέγκυ Άσκροφτ και Νταϊάνα Γουάινγιαρντ . Στο λύκειο του Κρόιντον ήταν φίλη με την τοιχογράφο και εικονογράφο βιβλίων Μπάρμπαρα Τζόουνς και την υπερασπιστή των δικαιωμάτων των γυναικών Μπίατρις "Νάνσυ" Σίαρ, αργότερα βαρόνη Σίαρ .

Προπολεμική (1929-1939)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τζέιν Ντρου σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτονικής Ένωσης (1929–1934). Το 1933 παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Τζέιμς Τόμας Άλιστον, [3] ο οποίος ήταν συμφοιτητής στο Α.Α. Το 1934, η Ντρου βρήκε την πρώτη της δουλειά ως αρχιτέκτονας με τον Τζόζεφ Χιλ (1888-1947), όπου γνώρισε επίσης μέλη του μποέμ του Λονδίνου, τα οποία θα είχαν μόνιμο αντίκτυπο στη δουλειά της. [4] Μετά τη συνεργασία με τον σύζυγό της, Άλιστον, κέρδισαν έναν διαγωνισμό το 1937 για ένα εξοχικό νοσοκομείο στο Ντέβον. Το σπίτι και το μικρό τους ιατρείο (Άλιστον & Ντρου) ήταν στην πλατεία Γούμπερν 24 στο Λονδίνο και η κύρια εργασία τους ήταν η στέγαση στο Γουίντσεστερ . Το ζευγάρι είχε δίδυμες κόρες. [5] Ο γάμος της Ντρου και του Άλιστον διαλύθηκε το 1939. 

Μοντερνιστικό Κίνημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ντρου σύντομα ενεπλάκη στο Μοντέρνο Κίνημα, μέσω του Διεθνής Συνεδρίας Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής (CIAM), του οποίου το πνεύμα καθοδήγησης ήταν ο Ελβετός αρχιτέκτονας Λε Κορμπιζιέ, και έγινε ένας από τους κύριους ιδρυτές του Μοντέρνου Κινήματος στη Βρετανία, το οποίο εκπροσωπήθηκε από την MARS . (Σύγχρονη Αρχιτεκτονική Έρευνα), βρετανική θυγατρική της CIAM. Ήταν μια ένωση αρχιτεκτόνων, ζωγράφων και βιομηχάνων, της οποίας η δηλωμένη αρχή ήταν «η χρήση του χώρου για ανθρώπινη δραστηριότητα παρά η χειραγώγηση της στυλιζαρισμένης σύμβασης» . Μέσω αυτής της ομάδας γνώρισε τον Λε Κορμπιζιέ, την Ελίζαμπεθ Λούτιενς και τον Μάξγουελ Φράι (έναν από τους συνιδρυτές του κινήματος). Η Ντρου παντρεύτηκε τον Μάξγουελ Φράι το 1942. [6]

Τσαντίγκαρ και Λε Κορμπιζιέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού είδε τα έργα της Ντρου στη Δυτική Αφρική, ο Ινδός πρωθυπουργός Παντίτ Νεχρού ζήτησε από αυτήν και τον Μάξγουελ Φράι να σχεδιάσουν τη νέα πρωτεύουσα του Πατζάμπ, Τσαντίγκαρ. Ασχολούταν σημαντικά με το Φεστιβάλ της Βρετανίας εκείνη την εποχή και δεν ήταν σίγουρη για την ικανότητά της να αναλάβει έναν τόσο μεγάλο ρόλο στο έργο. Η Ντρου χρησιμοποίησε τη γοητεία της προκειμένου να πείσει τον Ελβετό αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ να εμπλακεί στο έργο. Ο Λε Κορμπιζιέ ήταν υπεύθυνος για το κύριο σχέδιο της πόλης και τα κύρια κυβερνητικά κτίρια – το Ανώτατο Δικαστήριο, τη Συνέλευση, τη Γραμματεία κ.λπ. Η Ντρου συνάντησε για πρώτη φορά τον Λε Κορμπιζιέ πριν από τον πόλεμο στη CIAM (Διεθνής Συνεδρίας Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής). Εντυπωσιάστηκε από το εύρος των γνώσεών του, την εμπειρία του στην αντιμετώπιση των προβλημάτων στέγασης στις υπό ανεπτυγμένες χώρες, από τη δύναμη της προσωπικότητάς του και τη διαύγεια της λογικής του. Σύμφωνα με την Ντρου, παρά το μεγαλείο του, «έκανε πολλά λάθη – όπως και οποιοσδήποτε δοκιμάζει κάτι νέο. Μεταξύ αυτών ήταν οι τσιμεντένιες κατασκευές σκίασης του ήλιου των κτιρίων του, οι οποίες λειτουργούσαν ως καταβόθρες θερμότητας, ακτινοβολώντας θερμότητα όλη τη νύχτα, χωρίς ψύξη, πριν ξαναζεσταθούν στον ήλιο την επόμενη μέρα. Ένα άλλο λάθος θα μπορούσε να ήταν ο διαχωρισμός των χώρων διαβίωσης των καταστηματαρχών από τα καταστήματά τους. Με μεγάλη δυσκολία τον έπεισα να επιτρέψει στους ανθρώπους να ζουν πάνω από τα μαγαζιά τους! Παρά τα πάντα, γίναμε σταθεροί φίλοι». [7]

Ο Παντίτ Νεχρού ήθελε το Τσαντίγκαρ να είναι μια πόλη πρότυπο για τους χιλιάδες πρόσφυγες που έφταναν καθημερινά από το Πακιστάν. Δεν ήθελε να ακολουθήσει τις παραδόσεις του παρελθόντος, αλλά να πειραματιστεί με νέες μορφές σχεδιασμού. Ως αποτέλεσμα της πολιτικής του, οι Ντρου, Φράι και Λε Κορμπιζιέ μπόρεσαν να ενσωματώσουν σχολεία, κλινικές οικογενειακού προγραμματισμού και υγείας, υπαίθρια λουτρά κολύμβησης και υπαίθρια θέατρα στο στεγαστικό πρόγραμμα. Όλα τα σπίτια είχαν κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής και καλή παροχή νερού. Η φθηνότερη κατοικία είχε ταράτσα, γεγονός που επέτρεπε στους ενοίκους να έχουν μεγαλύτερα δωμάτια και περισσότερη ασφάλεια για τα χρήματά τους. Πριν κατασκευαστούν πολλά σπίτια, η Ντρου κατασκεύασε πρωτότυπα για κάθε διαφορετικό τύπο σπιτιού τα οποία στη συνέχεια αξιοποιήθηκαν, επικρίθηκαν και βελτιώθηκαν. Με αυτόν τον τρόπο διαπίστωσε ότι οι Ινδοί ήταν σε θέση να πειραματιστούν με νέους τύπους κατοικιών. Προβλέφθηκε δημόσιος ανοιχτός χώρος για όλες τις κατοικίες χαμηλού εισοδήματος. Τα ενοίκια σπιτιών ορίστηκαν έτσι ώστε όχι περισσότερο από το ένα δέκατο του εισοδήματος του κατοίκου να πηγαίνει στο ενοίκιο. Η διατήρηση ζώων (όπως βουβάλια και αγελάδες) απαγορεύτηκε στο σπίτι, καθώς αυτό το έθιμο είχε οδηγήσει σε πολλές ασθένειες που μεταδίδονται από τις μύγες. Οι Ινδοί έπρεπε να συνειδητοποιήσουν ότι πολλές από τις παραδοσιακές μορφές στέγασης ήταν ξεπερασμένες και ήταν πρόθυμοι να δοκιμάσουν νέους τρόπους ζωής. Ο σχεδιασμός νέων μορφών στέγασης επηρέασε το σχεδιασμό των σπιτιών σε όλη την Ινδία. [7]

Πολεμική περίοδος (1939-1945)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχιτεκτονική εκείνη την εποχή ήταν ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα. Όταν η Τζέιν εργαζόταν μόνη της τα χρόνια του πολέμου μεταξύ 1939 και 1944, το γραφείο της βρισκόταν στην οδό Κινγκ 12, Σεντ Τζέιμς, Λονδίνο. Αρχικά απασχολούσε μόνο γυναίκες αρχιτέκτονες, αν και αργότερα αυτό άλλαξε. Το έργο της περιελάμβανε:

  • 1940 ,Walton Yacht Works στο Γουόλτον στον Τάμεση, κοντά στο Λονδίνο
  • 1941 Έκθεση σχεδιασμού κουζίνας, Dorland Hall, οδός Lower Regent, Λονδίνο
  • 1941–1943 Συμβουλευτική στη Βρετανική Εμπορική Ένωση Φυσικού Αερίου «σχεδιασμένο από γυναίκες για γυναίκες»
  • 1943 Η έκθεση «Rebuilding Britain» στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου
  • 1944 Προσωρινό γραφείο στην Πλατεία Bedford 12 μετά τον βομβαρδισμό του γραφείου της οδούς King ( με τους Ρίεμ Μάρκους, Τρέβορ Ντάνατ, κ. Λίντεν και Φ.Ι. Μάρκους)
  • 1944–1945 Βοηθός Σύμβουλος Σχεδιασμού του Μόνιμου Υπουργού για τις Αποικίες της Δυτικής Αφρικής [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (July 2020)">απαιτείται παραπομπή</span> ]

Μεταπολεμική περίοδος (1946-1959)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον πόλεμο συνήψε επιχειρηματική συνεργασία με τον Μάξγουελ Φράι ως Φράι, Ντρου και Συνεργάτες και αργότερα με άλλους. Από τον Ιανουάριο του 1946 το ιατρείο τους ήταν στο 63 Gloucester Place, Λονδίνο W.1. (πάνω από το οποίο αυτή και ο Φράι είχαν ένα διαμέρισμα που ήταν το σπίτι τους), [8] και το 1962 άνοιξε ένα δεύτερο γραφείο στο 3 Albany Terrace. Εργαζόταν με τον Μαξ Φράι μέχρι το 1977.

  • 1946–1950 Εργάστηκε μαζί με τον Μαξ ως Μάξγουελ Φράι και Τζέιν Ντρου
  • 1946–1962 Η Τζέιν ήταν ιδρύτρια-συντάκτρια και κοινή συντάκτρια (με τον Τρέβορ Ντάνατ) της Αρχιτεκτονικής Επετηρίδας, πνευματικό τέκνο του εκδότη Πολ Έλεκ
  • 1946 Η έκθεση «Britain Can Make It » στο μουσείο Victoria and Albert
  • 1948 Γκάνα : Mampong Κολέγιο Εκπαίδευσης Δασκάλων και Prempeh College στο Kumasi (με τον Μάξγουελ Φράι)
  • 1949 Κτήριο νοσοκομείου για την Kuwait Oil Company
  • 1949 Harlow New Town: The Chantry and Tanys Dell estates: Σπίτια με βεράντα 3 και 4 υπνοδωματίων και διαμερίσματα 4 ορόφων (με τον Mάξγουελ Φράι)
  • 1950 Γκάνα : Κολλέγιο Adisadel και Γυμνάσιο Γυναικών Wesley στην πόλη Κέιπ Κόουστ (με τον Μάξγουελ Φράι)
  • 1950 Διαμερίσματα Passfields στο Μπλάκχιθ, Λονδίνο (με τον Μάξγουελ Φράι)
  • 1950 Εσωτερική διακόσμηση για το ICA ( Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών ) στην οδό Dover 17/18, Λονδίνο (με τον Μάξγουελ Φράι και τη συνεργασία των Εντουάρντο Παολότσι, Νάιτζελ Χέντερσον, Νιλ Μόρις και Τέρενς Κόνραν ). Η Τζέιν έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετεγκατάστασή της στο Carlton House Terrace το 1964.
  • 1951–1958 Εργάστηκε ως Φράι, Ντρου, Ντρέικ και Λάσντεν (με τους Λίντσεΐ Ντρέικ και Ντένις Λάσντεν )
  • 1951 Κτήριο New Schools, ο πύργος εισόδου του Βατερλώ και το εστιατόριο Riverside [9] για το Φεστιβάλ της Βρετανίας (με τον Μάξγουελ Φράι)
  • 1951–1953, σε συνεργασία με τον Λε Κορμπιζιέ και τον ξάδερφό του Πιερ Ζανρέ, η Τζέιν και ο Μάξ εργάστηκαν ως ανώτεροι αρχιτέκτονες σε μεγάλο μέρος των κατοικιών του Τσαντίγκαρ, της νέας πρωτεύουσας του δυτικού τμήματος του διαιρεμένου Πατζάμπ στην Ινδία. Η Τζέιν έπεισε τον Λε Κορμπιζιέ να εμπλακεί στο έργο και αυτός επανασχεδίασε το αρχικό μεγάλο έργο του Άλμπερτ Μέγιερ. Ο Λε Κορμπιζιέ άφησε το μεγαλύτερο μέρος του σχεδιασμού στην Τζέιν, τον Μαξ και τον Ζανρέ και είχαν τη συνεργασία μιας ομάδας Ινδών αρχιτεκτόνων (συμπεριλαμβανομένου του BV Doshi ) σε αυτό το τεράστιο έργο. 

[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (September 2009)">απαιτείται παραπομπή</span> ]

Άλλα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιοθήκη Kenneth Onwuka Dike, Πανεπιστήμιο του Ibadan, Νιγηρία
Πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη Kenneth Onwuka Dike, Πανεπιστήμιο του Ibadan, (Νιγηρία)
  • 1953–1959 Κτήρια στο Ιμπαντάν, Νιγηρία : το Πανεπιστημιακό Κολλέγιο (με τον Μάξγουελ Φράι), η Συνεταιριστική Τράπεζα και μια Αίθουσα Συνελεύσεων και Μεζονέτες
  • 1953 Διαμερίσματα στο Whitefoot Lane, Downham Estate, Μπλάκχιθ, Λονδίνο (με τον Μάξγουελ Φράι)
  • 1955 Στέγαση στο Masjid-i-Suleiman (η πρώτη τοποθεσία πετρελαίου στη Μέση Ανατολή) για τους υπαλλήλους της εταιρείας πετρελαίου και σχεδιασμός μιας νέας πόλης πετρελαίου στο Γκαχσαράν, στο Νότιο Ιράν
  • 1955–1958 Συνεργάστηκε με τον Ντένις Λάσντεν στο σχεδιασμό του Usk Street Housing Estate στο Bethnal Green, Λονδίνο
  • 1958–1973 Εργάστηκε ως Φράι, Ντρου και Συνεργάτες (με τους Φρανκ Νάιτ και Νόρμαν Κρίμερ)
  • 1959 Συνεταιριστική Τράπεζα, Γραφεία και Μαγαζιά, Λάγος, Νιγηρία
  • 1959 Συνεταιριστική Τράπεζα, Αίθουσα Συνελεύσεων και Μεζονέτες, Ιμπαντάν, Νιγηρία
  • 1959 Gulf House, εταιρεία Gulf Oil, Λονδίνο

Αργότερα χρόνια (1960-1979)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1960 Lionel Wendt Art Memorial Centre, Κολόμπο, Σρι Λάνκα
  • 1960 Σπίτι στο Hyver Hill, Χέντον, Λονδίνο για τον κύριο και την κυρία Μπρόντμπεντ [10]
  • 1962 Η Φράι, Ντρου & Συνεργάτες άνοιξαν ένα δεύτερο γραφείο, στο 3 Albany Terrace, Λονδίνο NW1
  • 1964 Κέντρο Εκπαίδευσης, Apowa, Γκάνα
  • 1964 Στέγαση στις πόλεις Χάτφιλντ και Ουέλουιν
  • 1964 Shell House, Σιγκαπούρη
  • 1964–1966 Μετατροπή των 12 Carlton House Terrace για το ICA, Λονδίνο
  • 1965 Στάδιο και πισίνα Ahmadu Bello, Καντούνα, Νιγηρία
  • 1965 Κολλέγιο Εκπαίδευσης Γυναικών Δασκάλων, Κάνο, Νιγηρία
  • 1965 Ξενοδοχείο στο Κολόμπο, Σρι Λάνκα
  • 1967 Margaret Pyke Memorial (Οικογενειακός Σχεδιασμός) Centre, Λονδίνο (άνοιξε ο Δούκας του Εδιμβούργου)
  • 1968 Torbay Νοσοκομείο και Κατοικία Νοσηλευτών, Τόρμπεϊ, Ντέβον
  • 1968 Σχολείο Κωφών Παιδιών, Herne Hill, Λονδίνο
  • 1968 Εθνική Συνέλευση του Μαυρικίου, Πορτ Λούις, (με τον Μάξγουελ Φράι)
  • 1968 Μαυρίκιος Νοσοκομείο Sir Seewoosagur Ramgoolam, Pamplemousses
  • 1969–1977 Κτίρια για το Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Milton Keynes, Μπάκιγκχαμσάιρ
  • 1970 Carlton House Terrace Γκαλερί Τέχνης, Λονδίνο
  • 1973 Κτήριο Gestetner, Στέρλινγκ, Σκωτία
  • 1977 Ινστιτούτο Εκπαίδευσης Μαυρίκιου (με τον Maxwell Fry)
  • 1979 Σχολείο θηλέων St. Paul's, London Science Block

Συνταξιοδότηση (1979–1996)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

δεξιά|μικρογραφία|250x250εσ| Πάρτι στο Lake House, 1981

Ζαν Σαμπάχ και Τζέιν Ντρου, 1984
Η Τζέιν Ντρου στο West Lodge, 1991
Ένα σκίτσο με μολύβι της Τζέιν Ντρου

Ο Μαξ είχε συνταξιοδοτηθεί το 1973, αλλά η Τζέιν συνέχισε να εργάζεται μέχρι το 1979, όταν και οι δύο ζούσαν στο εξοχικό τους καταφύγιο "The Lake House", στο Ρόουφαντ κοντά στο Κρόουλι στο Σάσσεξ, όπου συχνά συναναστρέφονταν με φίλους και οικογένεια. Ήταν ένα μεγάλο σπίτι, στο οποίο είχαν προσθέσει ένα στούντιο με θέα στη λίμνη του ψαρέματος, και η Τζέιν πρωταγωνίστησε σε πολλά αξέχαστα πάρτι στο σπίτι και στον κήπο. Το 1982 αποφάσισαν να το πουλήσουν και να βρουν κάτι πιο βολικό στη συνταξιοδότησή τους. Έμεναν με έναν φίλο τους στο χωριό Κόδερστοουν της κομητείας Ντάρχαμ, όταν άκουσαν ότι το διπλανό σπίτι ήταν προς πώληση και σχεδόν αμέσως το αγόρασαν. Έτσι μέχρι τα Χριστούγεννα του 1982 είχαν μετακομίσει στο "West Lodge", στο Κόδερστοουν. Παρέμειναν ενεργοί, στο να φτιάξουν ένα νέο σπίτι, με κηπουρική και κοινωνική ζωή στο χωριό. Υπήρχε ένα στούντιο για τον Μαξ και στο σαλόνι τους κυριαρχούσε η τοιχογραφία του Μαξ στην οδογέφυρα του Ρίβερ Μπάλντερ . 

Το 1984, η Jane έκανε ένα υπέροχο πάρτι για τα 85α γενέθλια του Μάξ, στο κοντινό Lartington Hall: υπήρχαν πάνω από 200 καλεσμένοι – φίλοι και οικογένεια. Δύο χρόνια αργότερα της παρουσιάστηκε ένα βιβλίο gratulari 150 σελίδων με την επιγραφή «Τζέιν Μ. Ντρου, αρχιτέκτονας. Ένα αφιέρωμα από συναδέλφους και φίλους για τα 75α γενέθλιά της, 24 Μαρτίου 1986» . [11] Η λίστα των συντελεστών περιλαμβάνει:

Μάξγουελ Φράι (Εισαγωγικό ποίημα), Ζαν Σαμπάχ, Σιλ Φλάουερ, [12] Λέσλι Ντόναλντσον, [13] Μορίς Ντάουν, [14] Λιόνι Κόουν, [15] Χιου Κράλαν, [16] , Μάικλ Θόρνλει[17] Ρουθ Πλαντ, [18] Φίλις Ντόμπς, [19] Εντ Λίουις, [20] Ντόροθι Μόρλαντ, [21] Μοντ Χατμίλ, [22] Νταϊάνα Ράουντρι, [23] Ρόντνεϊ Τόμας, [24] Τζον Τέρι, [25] Τρέβορ Ντάνατ, [26] Ρίεμ Μάρκους, [27] Άντονι Μπελ, [28] Νόρμαν Κρίμερ, [29] Πίτερ Ντούνικαν, [30] Λουκ Γκέρτλερ, [31] Φρανκ Νάιτ, [32] Τζον Λόμαξ και Χέδερ Χιούζ, [33] Τζόαν Τσέβερτον , [34] Στίβεν Μακφάρλεϊν, [35] Λέκι Παπασταύρου και Πενέλοπι "Πένι" Χιούζ, [36] Ότο Κόνιγκσμπέργκερ, [37] Θίο Κρόσμπι, [38] Νόρμαν και Κέι Στάρετ, [39] Τζέφρι Νάιτ, [40] Μινέτ ντι Σίλβα, [41] Ίαν Ρόμπερτσον, [42] Ντένις Λένον, [43] Σον Γκράχαμ, [44] Τζον Γκόντγουιν και Τζίλιαν Χόπγουντ , [45] Ατσιούτ Κάνβιντ, Γκόπαλ Κόσλα, [46] Πέγκι Άνγκους, Γιούλι Τσόουντχαρι, [47] Σαρίν Μαντάβι, [48] Νιλ Γουέιτς, [49]Λαίδη Μαίρη Πίκαρντ, [50]Σαν Φλάουερ, [51] Μάριον Γκερ, [52] Πίτερ και Κριστίν Ρόστορν, [53] Μάικλ Ρέιμοντ, [54] Σερ Χιού Κάσσον, Σέντρικ Πράις, Βαρόνη Λι, Ντίλια Τίργουιτ, [55] Λόρδος Ράιλι, [56] Λόρδος Έλγουιν-Τζόουνς, Γούιλιαμ Μακίτι, Άρνολντ Ουίτικ, [57] Ελίζαμπεθ και Μέρβιν Ντάλεϊ, [58] Ρόμι Κόσλα, [59] Ρόζ Τζέικομπς, [60] Νόμα Κόπλεϊ, [61] Κενάν Μπάρλοου, [62] Σεργκέι Κάντλι, [63] Μαρία Λουίζα Πλαντ Ζακέο, [64] Λόρδος Γκούντμαν, Λαίδη Ζαν Μενταβάρ, [65] Αρουνέντου Ντας, [66] Τζούνιορ Μπάλα, [67] Ο Λόρδος Πέρι, [68] Βίκτορ Πάσμορ, Μάικ Λέισι, [69] Νάιτζελ Γουντ, [70] Πίτερ Γκρίναμ, [71] Σουνίτα Κανβίντε, [72] Τόνι Φόρεστ, [73] Χέδερ Μπρίγκστοκ, Πίτερ Μάρεϊ, Μπέρτολντ Λιουμπέτκιν, Φράνσις Γουέμπ Λίσμαν, [74] Ρόμπερτ Μπλις, [75] Βιρέν Σαχάι, [76] Σερ Τζον Σάμερσον, [77] Πάτρικ Χάρισον, [78] Εμπενίζερ Ακίτα, [79] Τσαρλς Κορέα και Ολουφέμι Ματζεκοντούμνι . [80]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαξ Φράι πέθανε το 1987. Η Τζέιν Ντρου πέθανε από καρκίνο το 1996, σε ηλικία 85 ετών. Τάφηκε κοντά στην εκκλησία του St. Romald στο Romaldkirk . 

Φίλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταξύ των προσωπικών της φίλων και συνεργατών ήταν: οι αρχιτέκτονες Άλβαρ Άαλτο και Όβε Αρούπ [81] και οι καλλιτέχνες Ντίλια Τίργουιτ, [82] Εντουάρντο Παολόζι, Μαρσέλ Ντουσάμπ, Μπάρμπαρα Χέπγουορθ, Ρόουλαντ Πένροουζ, Πέγκι Άνγκους, Μπεν Νίκολσον και Λιν Τσάντγουικ. [83] Επίσης ήταν, οι υποστηρικτές τέχνης και σχεδίου Ντάνιελ-Χένρυ Κάνβέϊλερ και Πίτερ Γκρέγκορι, ο θεατρικός συγγραφέας και παραγωγός θεάτρου Μπεν Λέβι, ο ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και φιλόσοφος της μοντέρνας τέχνης Χέρμπερντ Ρηντ, οι συγγραφείς Ρίτσαρντ Χιουζ και Κάθλιν Ρέινε, οι πολιτικοί-μεταρρυθμιστές Τζένι Λι, Λόρδος Γκούντμαν και Παντίτ Νεχρού, η ηθοποιός Κόνστανς Κάμινγκς και η συνθέτρια Ελίζαμπεθ Λούτιενς .

Βραβεία και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1961 Beamis Καθηγητής, MIT (Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης), Η.Π.Α
  • 1966 Hon LL. D., Πανεπιστήμιο του Ιμπαντάν, Νιγηρία
  • 1970 Επισκέπτης Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, Η.Π.Α
  • 1973 Επίτιμος Διδάκτορας, Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Μίλτον Κέινς, Αγγλία
  • 1976 Διεκατοετής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο της Γιούτα, Η.Π.Α
  • 1978 Επίτιμος συνεργάτης του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων
  • 1985 Επίτιμος συνεργάτης του Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων της Νιγηρίας, Λάγος, Νιγηρία
  • 1987 Επίτιμος DLitt, Πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ, Αγγλία
  • 1994 Επίτιμος DARC, Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ, Γιοχάνεσμπουργκ, Νότια Αφρική
  • 1996 DBE (Dame Commander of the Order of the British Empire) in the New Year Honours)
  • Επίτιμος συνεργάτης, Πανεπιστήμιο του Χαλ, Αγγλία

Θέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πρόεδρος του Αρχιτεκτονικού Συλλόγου (1969–1970)
  • Μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Μουσείου Victoria and Albert
  • Μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Λονδίνου για Διατηρητέες Περιοχές
  • Μέλος του Chartered Institute of Arbitrators
  • Hon. Υπότροφος του Ινστιτούτου Σύγχρονων Τεχνών
  • Επισκέπτης Καθηγητής, Αμβέρσα, Βέλγιο
  • Επισκέπτης Καθηγητής, Χάρβαρντ, Η.Π.Α
  • Μέλος του Συμβουλίου της RIBA (1964–1970) και (1971–1974)

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Jane and Maxwell Fry, Architecture for Children . [84] Λονδίνο: George Allen and Unwin, 1944. Αναδημοσίευση 1976 ως Architecture and the Environment .
  • Jane Drew and John Heartfield, Kitchen Planning: a brochure of new plans and suggestions for labour saving kitchens. Λονδίνο: The Gas Industry, 1945. ASIN: B0127BL10A
  • Jane B. Drew. εκδ. Architect's Year Book . Λονδίνο: Paul Elek, 1945(ISBN 978-0-236-15431-9) . Η Τζέιν Ντρου ήταν η ιδρύτρια του Architect's Year Book.
  • Jane B. Drew, ed. Architect's Year Book 2 . Λονδίνο: Paul Elek, 1947.
  • JB Drew and E. Maxwell Fry, Village Housing in the Tropics: with special reference to West Africa, Σε συνεργασία με τον Harry L. Ford. Λονδίνο: Lund Humphries, 1947.
  • Jane B. Drew and Trevor Dannatt, επιμ. Architect's Year Book 3 . Λονδίνο: Paul Elek, 1949.
  • Jane B. Drew and Trevor Dannatt, επιμ. Architect's Year Book 4 . Λονδίνο: Paul Elek, 1952.
  • E. Maxwell Fry and Jane B. Drew, Chandigarh and Planning Development in India, London: Journal of the Royal Society of Arts, No.4948, 1 Απριλίου 1955, Vol. CIII, σελίδες 315–333. I. The Plan, του E. Maxwell Fry, II. Housing, της Jane B. Drew.
  • E. Maxwell Fry and Jane Drew, Tropical Architecture in the Humid Zone . Λονδίνο: Batsford, 1956.
  • E. Maxwell Fry and Jane Drew, Tropical Architecture in the Dry and Humid Zones . Νέα Υόρκη: Reinhold, 1964.
  • Jane Drew, The Work of Rodney Thomas – architect . Φυλλάδιο που δημιουργήθηκε για να συνοδεύσει μια έκθεση που διοργανώθηκε από τους Lewin Bassingthwaite και Christopher Yetto. Λονδίνο, 1967.
  • Jane and Maxwell Fry, Architecture and the Environment . Λονδίνο: George Allen and Unwin, 1976.(ISBN 978-0-04-720020-5)ISBN 978-0-04-720020-5 Δημοκρατία του 1944 Αρχιτεκτονική για παιδιά .
  • Jane Drew, Ann Tyng, Gae Aulenti, Denise Scott Brown, Monica Pidgeon, Anna Bofil, Indira Rai, Bola Sobande, Ellen Perry Berkeley, Eulie Chowdhuri και άλλοι. The crisis of Identity in Architecture – Report of the proceedings of the International Congress of Women Architects . Ramsar, Ιράν, 1976.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Flower, Sile· Macfarlane, Jean (1986). Jane B. Drew, architect: A tribute from her colleagues and friends for her 75th birthday 24 March 1986. Bristol: Bristol Centre for the Advancement of Architecture. ISBN 0-9510759-0-X. 
  • Fry, Maxwell (1975). Autobiographical Sketches. London: Elek. ISBN 0-236-40010-X. 
  • Jackson, Iain· Holland, Jessica (2014). The architecture of Edwin Maxwell Fry and Jane Drew. Farnham, Surrey: Ashgate Publishing Limited. ISBN 978-1-4094-5198-3. 
  • Joshi, Kiran (1999). Documenting Chandigarh: The Indian Architecture of Pierre Jeanneret, Edwin Maxwell Fry and Jane Beverly Drew. Ahmedabad: Mapin Publishing in association with Chandigarh College of Architecture. ISBN 1-890206-13-X. 

Ηχογραφήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βραβείο Τζέιν Ντρου

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ The 1911 census of England and Wales, taken on the night of 2 April, recorded her name as Iris Estelle Radcliffe Drew, aged 10 days
  2. ↑ However on her birth certificate, dated 27 April 1911, her name is registered as Joyce Beverly Drew
  3. ↑ GRO marriage ref: 1933 Dec, Croydon 02a 865
  4. ↑ p.118, The Architecture of Edwin Maxwell Fry and Jane Drew, Routledge (2016)
  5. ↑ GRO birth ref: 1937 Mar, Marylebone 1a 575
  6. ↑ Fry, Autobiographical Sketches, p 165
  7. ↑ 7,0 7,1 «Jane Drew, the architect who built Chandigarh with Le Corbusier». Architectural Digest India. 5 Ιουλίου 2020. 
  8. ↑ Mentioned in a letter from her sister Dorothy Drew
  9. ↑ Mary Banham & Bevis Hillier (eds), A Tonic to the Nation: The Festival of Britain 1951 (London: Thames & Hudson, 1976), p. 103 Jane Drew The Riverside Restaurant
  10. ↑ Country Life, 14 April 1960
  11. ↑ Bristol Centre for the Advancement of Architecture, Jane B. Drew, architect. A tribute from colleagues and friends for her 75th birthday, 24 March 1986 Editorial Group: Sile Flower, Jean Macfarlane, Ruth Plant. (ISBN 0-9510759-0-X)
  12. ↑ Síle Flower, BA, first met Jane at Croydon High School, worked in the Foreign Office and was in 1950–1959 official translator with the Shell Company in East Africa
  13. ↑ Lesley Donaldson was daughter of the sub-Dean of Westminster Abbey
  14. ↑ Maurice Down (OBE) was a cousin of Jane's father, Harry Guy Radcliffe Drew, and on Drew's death became Chairman of Down Brothers, the family firm of surgical instrument designers and manufacturers
  15. ↑ Leonie Cohn (Hon. FRIBA) was a freelance audio-visual producer
  16. ↑ Hugh Crallan was a contemporary of Jane at the AA
  17. ↑ Michael Thornley was a contemporary of Jane's at the AA
  18. ↑ Ruth Plant (M.Litt, RIBA, AA Dip.) was a contemporary of Jane's at the AA
  19. ↑ Ruth Plant (M.Litt, RIBA, AA Dip.) was a contemporary of Jane's at the AA
  20. ↑ Ed Lewis was an architect and planner with GLC housing experience
  21. ↑ Dorothy Morland was Director of the ICA (1968–1970)
  22. ↑ Maud Hatmil was born in British Guyana, nanny to Jane's children and later housekeeper and family friend
  23. ↑ Diana Rowntree (AA Dip., RIBA) was Architecture Correspondent to The Guardian, and first met Jane at the AA
  24. ↑ Rodney Thomas was a painter and architect. He taught at the Chelsea School of Art and other colleges
  25. ↑ John Terry was an architect, the only member of Jane's staff in 1940
  26. ↑ Trevor Dannatt (Dipl. Arch., MA, RA, FRIBA). was one of Jane's staff in 1943 at King Street, St. James; with her help he founded the Architects' Year Book
  27. ↑ Riehm Marcus was an artist and illustrator, born as Helen Riehm, was the wife of architect F.I. Marcus, refugees from Hitler's Germany in World War II
  28. ↑ Anthony Bell, author, worked in publishing for Lund Humphries, and for Jane at Gloucester Place
  29. ↑ Norman Creamer was an RAF pilot in World War II and joined Max and Jane in 1946, becoming a partner in 1960. He worked entirely on the overseas projects
  30. ↑ Peter Dunican (CBE, FEng, FICE, FIStructE, FiEI) was Chairman of Ove Arup Partnership
  31. ↑ Luke Gertler, son of the artist Mark Gertler, stayed at the flat in Gloucester Place when he was a child, and made friends with Jane's children. He later studied music and became a teacher
  32. ↑ Frank Knight (AA Dipl. Hons., ARIBA, MRTPI Hons.) joined Fry, Drew in 1947 and became a partner in 1960. He worked with Jane at Masjid-i-Suleiman in Iran
  33. ↑ John Lomax joined Jane's office in 1948 and worked with Max and Jane on housing in Ghana
  34. ↑ Dr. Rex and Mrs Joan Cheverton worked with Jane in Nigeria from 1947
  35. ↑ Stephen Macfarlane (AA Dipl. Hons., FRIBA) taught architecture in Bristol
  36. ↑ Lleky Papastavrou and her sister Penny Hughes were daughters of the author and poet Richard Hughes; Max, Jane and her twin daughters often stayed with the Hughes family in Wales, and the Hughes family once "borrowed" Gloucester Place when Max and Jane were abroad. Their children all attended the same boarding school
  37. ↑ Otto Koenigsberger, an architectural scientist, was Development Planner at University College, London.
  38. ↑ Theo Crosby (ARA, RIBA, FSIAD) worked at Gloucester place just after the war, and as a thinker and writer showed that he was very much aware of the place and value of Max and Jane in the Modern Movement
  39. ↑ Norman Starrett, (BArch; Liverpool) and his wife Kay both started as junior partners with Max and Jane, in the 1951 Festival of Britain team
  40. ↑ Geoffrey Knight (FRIBA) worked in Ghana (then the "Gold Coast") for Jane and Max 1947–1957 and 1964–1966
  41. ↑ Minnette de Silva (RIBA, SLIA), a native of Sri Lanka met Max and Jane at a CIAM meeting and had personal recollections of Jane after Chandigarh
  42. ↑ Ian Robertson (FRICS) worked with Jane on the Torbay Hospital, and later became coordinator for the interior of the liner QE2
  43. ↑ Dennis Lennon (CBE, MC, FRIBA, FRSA, FSIA) had been an army major in World War II. He worked for Max and Jane on an Officer's Club in Accra, Ghana. He later designed the sets for the Richard Strauss opera Capriccio at Glyndebourne
  44. ↑ Sean Graham was a writer and film-maker, and he was in charge of the Ghana Film Unit when he met Jane
  45. ↑ John Godwin (OBE, FRIBA, FNIA, AA Dipl.(Hons), AI.Arb) and Gillian Hopwood (FRIBA, FNIA, AA Dipl.) both worked with Max and Jane in Nigeria, on the University College of Ibadan, using "appropriate technology", i.e. cheap local materials
  46. ↑ G.D. Khosla (BA (Cantab)) was a Punjab High Court Judge. He was instrumental in selecting Le Corbusier and later Jane and Max for the Chandigarh project
  47. ↑ Mrs Eulie Chowdhury worked with the Corbusier team on the Chandigarh project
  48. ↑ Shireen Mahdavi (BSc., MA) first met Jane at her boarding school. She felt forced by the new régime to leave Iran, and is now (2008) an adjunct professor in the Department of History at the University of Utah, specialising in Iranian social and economic issues
  49. ↑ Neil Wates was director of Wates, the builders
  50. ↑ Lady Pickard lived near Jane and Max; she was a Civil Servant in the Overseas Development Administration until 1983, married to Sir Cyril Pickard (KCMG)
  51. ↑ Sián Flower's husband, Patrick Flower, was a Civil Engineer; Sián Flower recalled how Jane helped their son who suffered from multiple sclerosis
  52. ↑ Marion Gair (MA) worked for Peter Gregory at publishers Lund Humphries
  53. ↑ Peter Rawsthorne was an architecture correspondent to the News Chronicle
  54. ↑ Michael Raymond was a consultant psychiatrist; he wrote a poem, Rowfant Lake, for Jane
  55. ↑ Delia Tyrwhitt first met Jane and Max in Chandigarh in 1953
  56. ↑ Sir Paul Reilly, Director of the Design Council
  57. ↑ Arnold Whittick was an art and architectural historian
  58. ↑ Mervyn Dalley (CMG, MA (Cantab)) and his wife, Elizabeth, first met Jane in Iran at Masjid-i-Suleiman, when Jane stayed with them; they remained friends, and years later Jane converted their old rectory house in England. Mervyn Dailey wrote a note on Jane's work in Iran
  59. ↑ Romi Khosla (BA (Cantab), AA Dipl.), son of High Court Judge G. D. Khosla (a friend of Jawaharlal Nehru), was an accountant who, under Jane's guidance switched careers to architecture
  60. ↑ Roza Jacobs was Vice President and Fashion Director of Macy's store in New York "...a good and loyal friend"
  61. ↑ Noma Copley was a jewellery designer, earlier married to the painter William Copley
  62. ↑ Kenane Barlow (wife of Peter Barlow) "and the five Barlows" wrote Jane an affectionate poem. Peter had met Jane on the Torbay express to London
  63. ↑ Sergei Kadleigh (AA Dipl. (Hons), ARIBS) was a Russian-born British architect
  64. ↑ Maria Luisa Plant Zaccheo, (Dr. Arch.(Rome), ARIBA) was an associate in Jane's office 1971–1980
  65. ↑ Jean Medawar was a pioneer in family planning; Jane designed the Margaret Pyke Centre for her
  66. ↑ Arun Das worked in Jane's office on the Margaret Pyke Centre
  67. ↑ Jai Rattan Bhalla, (FRIBA, FHS, FVI, HFAIA) was President of the Indian Institute of Architects. Although not involved in the Chandigarh project, he was appreciative of Jane's interest in the training of young Indian architects
  68. ↑ Walter Laing Macdonald Perry, Lord Perry of Walton (OBE, FRSE), was a pharmacologist and vice-chancellor of the Open University (1921–2003). Lord Perry was instrumental in the planning of the Open University and Jane was his development architect
  69. ↑ Mike Lacey was Director of Lovell Construction on the OU project at Milton Keynes
  70. ↑ Nigel Wood (MA, C.Eng., MICE, MCIOB) was a craftsman builder who worked for Jane on the OU project at Milton Keynes, St Pauls Girls' School, Carlton House Terrace and Jane's own flat and offices
  71. ↑ Peter Greenham (CBE, RA, PPRBA) was a renowned portrait painter
  72. ↑ Sunita Kanvinde was a student of painting and graphics in Delhi and was helped by Jane when she came to England
  73. ↑ Tony Forrest (DA (Edin.)) was a building contractor and artist, specialising in combining architecture and landscapes with human elements
  74. ↑ Frances Webb Leishman was the American wife of a retired British diplomat and merchant banker, and a freelance journalist, who once interviewed Jane for Woman's Hour
  75. ↑ Robert L. Bliss (FAIA) was Dean of Architecture at the University of Utah when, in 1975, she visited Salt Lake City, Utah during her lecture tour of the United States
  76. ↑ Viren Sahai (OBE, DipTP., ARIBA) was born in India, studied architecture, painting and town planning and was Chairman of the Bristol Centre for the Advancement of Architecture
  77. ↑ Sir John Summerson (CBE, FBA) contributed an extract from an essay on Batty Langley
  78. ↑ Ebenezer Akita (AA Dip., ARIBA, FGIA) was President of the Ghana Institute of Architects
  79. ↑ Ebenezer Akita (AA Dip., ARIBA, FGIA) was President of the Ghana Institute of Architects
  80. ↑ Olufemi Majekodunmi (DARch, ARIBA, FNIA, FIArb) was President of the Nigerian Institute of Architects, and reviewed Jane's work on the University of Ibadan
  81. ↑ Jones, Peter: "Ove Arup: Master Builder of the Twentieth Century", Yale University Press, 2006
  82. ↑ Delia Tyrwhitt, sister-in-law of town planner Jacqueline Tyrwhitt (FILA, AMPTI, Sp. Dip.) first met Max and Jane in Chandigarh in 1953
  83. ↑ Major English sculptor Lynn Chadwick (1914–2003) did a huge mobile for Jane and Max at the 1951 Festival of Britain
  84. ↑ Architecture for Children is dedicated "to Ann, Jennifer and Georgina" (Max's daughter and Jane's twin daughters)
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ 1 2
  • 1 2 ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ ↑
  • ↑ Architecture for Children is dedicated "to Ann, Jennifer and Georgina" (Max's daughter and Jane's twin daughters)

εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Feniab/Τζέιν_Ντρου&oldid=9743180"