Χρήστης:Egmontaz/Υποαπολιθωμένοι λεμούριοι
|
Αυτή είναι μια σελίδα χρήστη της Βικιπαίδειας, της ελεύθερης εγκυκλοπαίδειας.
Αν βρήκατε τη σελίδα οπουδήποτε αλλού εκτός από τη Βικιπαίδεια [1] τότε βλέπετε ένα mirror site με το οποίο ο Egmontaz δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Η κανονική διεύθυνση της σελίδας είναι http://el.wikipedia.org/wiki/Χρήστης:Egmontaz/Υποαπολιθωμένοι λεμούριοι. |
| Αυτή η σελίδα είναι είτε πρόχειρο είτε υπό κατασκευή.
Παρακαλώ μην κάνετε επεξεργασίες, ευχαριστώ. --Egmontaℨ Πρόχειρο 1 · Πρόχειρο 2 · Πρόχειρο 3 · Πρόχειρο 4 · Πρόχειρο 5 · Πρόχειρο 6 · Πρόχειρο 7 · Πρόχειρο 8 · Πρόχειρο 9 · Πρόχειρο 10
|
|
Οι υποαπολιθωμένοι λεμούριοι είναι λεμούριοι από τη Μαδαγασκάρη γνωστοί από πρόσφατα (υποαπολιθωμένα) κατάλοιπα ηλικίας από 26.000 ετών (από το ύστερο Πλειστόκαινο) έως 560 ετών. Περιλαμβάνουν και επιζώντα και εξαφανισμένα είδη, αν και ο όρος χρησιμοποιείται πιο συχνά να υποδηλώσει τους γιγάντιους λεμούριους. Η ποικιλομορφία των κοινοτήτων των υποαπολιθωμένων λεμούριων ήταν μεγαλύτερη από ότι των σημερινών κοινοτήτων λεμούριων, με έως και 20 ή παραπάνω είδη ανά τοποθεσία, εν συγκρίσει με τα 10 έως 12 είδη σήμερα. Τα εξαφανισμένα είδη εκτιμάται ότι είχαν μέγεθος από ελαφρώς πάνω από 10 kg έως περίπου 200 kg. Ακόμα και τα υποαπολιθωμένα κατάλοιπα ζώντων ειδών είναι μεγαλύτερα και πιο στιβαρά από τα σκελετικά κατάλοιπα των σύγχρονων ειδών. Οι τοποθεσίες υποαπολιθωμάτων που κατανέμονται σχεδόν σε όλο το νησί δείχνουν ότι οι περισσότεροι γιγάντιοι λεμούριοι είχαν ευρεία κατανομή και ότι το εύρος των ζώντων ειδών έχει μειωθεί σημαντικά μετά την άφιξη των ανθρώπων.
Παρά το μέγεθός τους, οι γιγάντιοι λεμούριοι είχαν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τους ζώντες λεμούριους, συμπεριλαμβανομένων της ραγδαίας ανάπτυξης, της κακής όρασης την ημέρα, των σχετικά μικρών εγκεφάλων και της απουσίας κοινωνικών δομών κυριαρχίας του αρσενικού. Είχαν επίσης μοναδικά χαρακτηριστικά, όπως τάση να βασίζονται στην εδαφική κίνηση, αργό σκαρφάλωμα και κρέμασμα αντί για πήδημα καθώς και μεγαλύτερη εξάρτηση από την κατανάλωση φύλλων και σπόρων. Οι γιγάντιοι λεμούριοι κατά πάσα πιθανότητα πληρούσαν οικολογικούς θώκους που πλέον μένουν ανεκμετάλλευτοι. Υπήρχαν τρεις ξεχωριστές οικογένειες γιγάντιων λεμούριων, οι Παλαιοπροπιθηκίδες (βραδύποδες λεμούριοι), οι Μεγαλαδαπίδες (λεμούριοι κοάλα) και οι Αρχαιολεμουρίδες (λεμούριοι μαϊμούδες). Δύο άλλοι τύποι ήταν πιο στενά συνδεδεμένοι και παρόμοιοι στην εμφάνιση με ζώντες λεμούριους: το γιγάντιο άι-άι και ο Παχυλεμούριος, γένος γιγάντιων περιλαιμιοφόρων λεμούριων.
Υποαπολιθωμένα κατάλοιπα ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στη Μαδαγασκάρη την δεκαετία του 1860, αλλά τα είδη των γιγάντιων λεμούριων περιγράφηκαν για πρώτη φορά την δεκαετία του 1890. Το παλαιοντολογικό ενδιαφέρον που προκλήθηκε από τις αρχικές ανακαλύψεις είχε ως αποτέλεσμα υπεραφθονία νέων ονομάτων ειδών, λανθασμένες αποδώσεις οστών σε είδη και ανακριβείς ανακατασκευές στις αρχές 20ου αιώνα. Οι ανακαλύψεις μειώθηκαν σταδιακά και το παλαιοντολογικό έργο ξανάρχισε την δεκαετία του 1980 με αποτέλεσμα την ανακάλυψη νέων ειδών και ενός νέου γένους. Πρόσφατα η έρευνα εστιάστηκε στη δίαιτα, τον τρόπο ζωής, την κοινωνική συμπεριφορά και άλλες βιολογικές διαστάσεις. Τα κατάλοιπα των υποαπολιθωμένων λεμούριων είναι σχετικά πρόσφατα, με τα περισσότερα είδη να χρονολογούνται εντός των τελευταίων 2.000 χρόνων. Οι άνθρωπο πρωτοέφτασαν στη Μαδαγασκάρη περίπου αυτόν τον καιρό και κατά πάσα πιθανότητα συνέβαλαν στον αφανισμό των λεμούριων και άλλα είδη της μεγαπανίδας που κάποτε υπήρχε στο νησί. Παρότι το κυνήγι και η αλλαγή του οικοτόπου τους έχουν ερευνηθεί ως η πρωταρχική αιτία της εξαφάνισής τους, πλέον αιτία θεωρείται ο συνδυασμός πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ πολλαπλών παραγόντων. Η προφορική παράδοση και πρόσφατες θεάσεις από χωρικούς της Μαδαγασκάρης, υποδεικνύουν είτε παραμένοντες πληθυσμούς είτε πολύ πρόσφατη εξαφάνιση.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Subfossil lemur της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
{{Link_FA}}