Χρήστης:Αντικαθεστωτικός/πρόχειρο
 |
Αυτή η σελίδα είναι το κύριο «πρόχειρο χρήστη» του Αντικαθεστωτικός. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας. |
Γερμανικά (κατοχικά) αντίποινα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεια σας ξανά, σκέφτομαι να αναπτύξω μια βικιεπιχείρηση(;), ή και απλό λήμμα, ή κάτι άλλο που θα περιγράφει αναλυτικά τις κατοχικές δράσεις ως προς τις ελλαδικές απώλειες είτε σε ανθρώπους, είτε σε χρήματα.
Σαν σχέδιο ανάπτυξης σκέφτομαι, να υπάρχει η περιγραφή των γεγονότων με χρονολογική σειρά,(1941-2-3-4-5) και σε κάθε έτος να υπάρχει χωρικός προσδιορισμός. Το καλύτερο σκέφτομαι θα ήταν να γράφονται ελάχιστα λόγια και κάθε γεγονός να έχει τον σύνδεσμο του που να οδηγεί σε ξέχωρο λήμμα
Τα Γερμανικά αντίποινα στην Ελλάδα ξεκίνησαν με την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους.
Ο Κονταλώνης Γιώργος ήταν [[Έλληνας]] κομμουνιστής, πολέμησε ως ανθυπολοχαγός στον στον [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|Ελληνοϊταλικο]] πόλεμο αντιστασιακός, ήταν στέλεχος του [[ΕΛΑΣ]] Πελοποννήσου και επιτελάρχης στο [[ΔΣΕ]] Πελοποννήσου. Ήταν από τους ελάχιστους επιζώντες του ΔΣΠ, πέθανε το [[2000]]/
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε το 1917 σε αγροτική οικογένεια, είχε έφεση στις σπουδές και επέλεξε να σπουδάσει στη Σχολή Στρατιωτικών Υπηρεσιών από όπου αποφοίτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο όπου τιμήθηκε με ανδραγαθία.
==Κατοχή==
Το [[1941]] συμμετείχε στους πρώτους πυρήνες αντίστασης στην [[Καρυές Λακωνίας|Αράχωβα]] Λακωνίας όπου το Φθινόπωρο του 1941 προσχωρεί στο ΕΑΜ. Στις 18 Δεκεμβρίου 1942 ηγείται ένοπλης ανταρσίας του χωριού έναντι στην δέσμευση της συγκομιδής πατάτας από τους Γερμανούς, ενώ μετά το γεγονός καταφεύγει στον Ταύγετο. Καλοκαίρι του 1944 είναι διοικητής του 1ού λόχου του 1/8 τάγματος.
μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
anarchy in the wp[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Peter Marshall (author)--> αναρχικός https://www.centralbooks.com/bognor-boy-how-i-became-an-anarchist.html#horizontalTab2
Max Nettlau -->αναρχικός.
Robert Graham (historian)-->αναρχικός
James Joll--> μη αναρχικός. έργο 1966 ενδεχομένως μελος της soe/ να εξετάσω τυχόν σε σχέση με αντικατασποτευτικα δικτυα.ομοιοτητα με Όργουελ.
George Woodcock --> αναρχικός
φαλλοκρατης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Enriqueta recalled saying to her male comrades in the luventudes and the ateneo, "but you are always the leaders, and we are always the followers. Whether in the streets or at home. We are little better than slaves !"2
Although the latter position had been adopted by the Spanish anarchist movement as early as 1872, women's actual contributions to the social struggle were rarely acknowledged, and the CNT was lax, at best, in its efforts to organ ize women workers. The situation was worse at home. Virtually all of my informants lamented that, no matter how militant even the most committed anarchists were in the streets, they expected to be "masters" in their homes-a complaint echoed in many articles written in movement news papers and magazines during this period.
λιποτάκτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
The first effort to send troops to the Teruel front ended in disaster. A column, recruited principally in Castellón, consisting of about 1,000 militiamen and more than 400 Civil Guards and carabineros was dispatched about a week after the outbreak of the War. One part of the column got as far as Mora de Rubiclos, and another segment of it captured La Puebla de Valverde on July 29. However, on the night of July 30, the Civil Guards mutinied, seized the leaders of the column and most of the militiamen (a number of whom they executed), as well as all of the armament of the expedition. They then went over to the Rebels.1
οσο και αν χτίζουν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Shortly after these events, elements of the Iron Column went to the city of Castellón de la Plana, where they seized and burned all criminal and property records. They also took from the local jail a number of prisoners, perhaps as many as 65, whom they regarded as fascists, and killed them.28
anarchy vision[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η άποψη αυτή δέχεται τους μεταπολεμικούς ισχυρισμούς του Μαχνό και των συντρόφων του ως το βασικό σημείο της αφήγησης. [1]
Καμύ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1939 στο Σοσιαλιστικό κόμμα αγλερίας
- 1943 στο βουνό. Διακοπές ή Αντίσταση.
- 1944 Combat. Πότε?
- 1944 ζητάει αίμα.
- 1944 ζητάει χάρη.
- 1944 θέλει ΕΣΣΔ
- αντικομμουνιστής 1952/ αναρχοσυνδικαλιστής
- Σοσιαλιστής στηρίζει σοσιαλιστές/liberal
- Ζητάει ειρήνη στο πόλεμο. Θέλει την Αγλερία μέρος γαλλίας.
αλλού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από την εποχή του Διαφωτισμού μέχρι τον Ψυχρό Πόλεμο η κύρια αφήγηση της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας για την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αναφέρεται στη μάχη μεταξύ παγανισμού και χριστιανισμού, ανακυκλώνοντας μια ερμηνεία της ιστορίας βασισμένη στον Ευσέβιο Καισαρείας. Λίγοι ιστορικοί αποδέχονται αυτή την αφήγηση σήμερα.[2] Οι διώξεις των ειδωλολατρών (παγανιστών) είναι κύριο θέμα αυτής της αφήγησης.
to be continued[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Madrid symbolised the checas, mass sacas and ‘organised terror’ in the same way that Barcelona, during the summer, symbolised the paseo, the ‘control patrols’ and the ‘popular’ and ‘spontaneous’ justice of the anarchists. It is fair to say that in Madrid, the fury was directed primarily against military personnel and leading politicians, while in Barcelona it was the clergy and business owners who bore the brunt. It is clearly significant that it was the socialists and Communists who took the leading role in this mass lynching of the enemy in Madrid, and that it was the anarchists who were behind the chaos that was responsible for the thousands of killings in Catalonia by so many different factions Αντικαθεστωτικός (συζήτηση) 15:39, 23 Ιανουαρίου 2020 (UTC)
Μετά την Φραγή τι;[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1. Η αντίληψη των αναρχικών για το πόλεμο. 2. Η αντίληψη της πειθαρχίας στον ηγέτη. 3. Η απότιμηση τους από ιστορικούς και από αναρχικούς λογογράφους. (μπαίνουν τα πάντα όχι λογοκρισίες). 4. Η αντίληψη των σύγχρονων (όλων) δημοκρατικών για τους αναρχικούς. 5. Το σύστημα ηγεσίας. 6. Τεχνικός σύμβουλος.
- ↑ Akulov, Mikhail. 2013. War Without Fronts: Atamans and Commissars in Ukraine, 1917-1919. Doctoral dissertation, Harvard University σελ 37 The monographs dealing specifically with Makhno – those of Michael Palij, Michael Malet or Alexandre Skirda –appear to have taken ex post claims to the anarchist inheritance made by Makhno and his émigré entourage at their face value - so much so that ideology, vague though it might be, evolved into the central tenet of the entire narrative
- ↑ Marianne Sághy, Pagans and Christians in the Late Roman Empire: The Fall of a Master Narrative? Διάλεξη στο Department of Medieval Studies of Central European University, 16-3-2013. Επίσης στο Sághy, M., & Schoolman, E. (Eds.). (2017). Pagans and Christians in the Late Roman Empire: New Evidence, New Approaches (4th–8th centuries). Budapest; New York: Central European University Press.