Χουάν Αντόνιο Βιγιακάνιας

Χουάν Αντόνιο Βιγιακάνιας
Γέννηση	10 Ιανουαρίου 1922 Τολέδο
Θάνατος	21 Αυγούστου 2001 Τολέδο
Επάγγελμα/ ιδιότητες	συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και ποιητής
Εθνικότητα	Ισπανική
Υπηκοότητα	Ισπανία
Είδη	ποίηση
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα ()

Ο Χουάν Αντόνιο Βιγιακάνιας (Juan Antonio Villacañas) ήταν ισπανός ποιητής, συγγραφέας και κριτκός (γεν. 1922 στο Τολέδο της Ισπανίας- 21 Αυγούστου 2001)

Βιογραφία

Γεννημένος στο Τολέδο της Ισπανίας το 1922, ο εμφύλιος πόλεμος διέκοψε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση του. Υπηρέτησε την υποχρεωτική του στρατιωτική θητεία σε μέρη διαφορετικά ,όπως η Μελίγια και η κοιλάδα των Πυρηναίων στο Αράν. Στη πρώτη, τοποθετήθηκε επικεφαλής της αναδιοργάνωσης βιβλιοθήκης της στρατιωτικής λέσχης και εκμεταλλεύτηκε αυτή την ευκαιρία να αναπτύξει μία έντονη αυτοδιδακτική διαδικασία, διαβάζοντας έντονα και με ενθουσιασμό. Στην επιστροφή του στο Τολέδο, προσελήφθη από το Δημοτικό συμβούλιο της πόλης όπου αργότερα ανέλαβε τα ηνία του τομέα Τέχνης και Πολιτισμού, μία θέση που παρέμεινε για πολλά χρόνια. Το βιβλίο ποίησης του Los Sapos (1968) είναι μια ένδειξη της κατάχρησης της εξουσίας, όπου ένα δημοτικό συμβούλιο αποτελεί την ίδια στιγμή κυριολεξία και μεταφορά τέτοιας

κατάχρησης.

Αναμνηστική πλάκα στον τόπο γεννήσεως του Χουαν Αντόνιο Βιγιακάνιας

. Το 1956, ήταν καλεσμένος της Βελγικής Ακαδημίας Γαλλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στη 3η Διεθνή Μπιενάλε Ποίησης στο Knokke-le-Zoute στο Βέλγιο. Η στενή φιλία του με τον Ισπανιστή και ποιητή Edmond Vandercammen ξεκινά από εκείνη τη περίοδο. Ο τελευταίος έγραψε μία κριτική του Conjugación Poética del Greco στη Le Journal des Poètes (1959) και μετέφρασε πολλά από τα ποιήματα του του Χουάν Αντόνιο στα Γαλλικά, τα οποία όλα εμφανίζονταν στο προαναφερθέν Journal το 1972. Μετά την παραμονή του στο Βέλγιο, έγινε αντικείμενο συνέντευξης στην UNESCO στο Παρίσι, όπου η φωνή του ηχογραφήθηκε για μία ειδική μετάδοση στη Λατινική Αμερική. Από τη δεκαετία του ’50 και μετά , η δουλειά του Χουαν Αντόνιο Βιγιακάνιας αρχίζει να εμφανίζεται και σε θνικές αλλά και σε διεθνείς ποιητικές ανθολογίες. Το ίδιο διάστημα, αποσπάσματα του ποιητικού και κριτικού του έργου δημοσιεύθηκαν σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά

Ο Βιγιακανάς έζησε στο Τολέδο το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του, παραμένοντας ανεξάρτητος από ομάδες και λογοτεχνικά ρεύματα και ακολουθώντας τη δική του ποιητική και προσωπική πορεία. Αυτή η προσωπική και καλλιτεχνική ανεξαρτησία επέφερε το τίμημα της αποσιώπησης και παραμέλησης από τη καθεστηκυία λογοτεχνική τάξη πραγμάτων και τις κριτικές τάσεις από το 1980 μέχρι σήμερα.

Έργα

Ο Χουαν Αντόνιο Βιγιακάνιας έγραψε τριάντα τρία βιβλία ποιήσης, που εμπεριέχουν πλούτο θεμάτων και ποιητικών τύπων, από τον ελεύθερο στίχο (ήδη από τη δεκαετία του 1950) στο σονέτο, από στροφές και ρίμες δικής του επινόησης στη lira: Ο Βιγιακανάς συμπεριέλαβε σε αυτή τη κλασσική μορφή νέο και απροσδόκητο περιεχόμενο, σε τέτοιο βαθμό ώστε τα ποιήματα του τύπου lira είναι πλεον γνωστά ως "Liras juanantonianas". Για να τιμήσει την θαυμαστή δεξιότητα του Χουαν Αντόνιο Βιγιακανάς όσον αφορά τον ποιητικό τύπο lira, ο Χουαν Λουίζ ντε Τόρρες δημιούργησε ένα νέο τύπο που είναι παράγωγος αυτού (lira), που ονομάζεται decilira. Μαζί με την ποίηση, παρήγαγε επίσης ένα αρκετά μεγάλο αριθμό κριτικών και δοκιμίων ( τα οποία δημοσιοποιούνταν σε μια μεγάλη γκάμα εκδόσεων, όπως για παράδειγμα La Estafeta Literaria y Nueva Estafeta, σε επιμέλεια του Luis Rosales) και δύο βιβλία πρόζας: : Bécquer o la Poesía de Todos (το οποίο κέρδισε το βραβείο Círculo de Escritores y Poetas Iberoamericanos de Nueva York το 1971) και το Versómanos (1989). Στο τελευταίο, o Βιγιακανάς αποκαλύπτει τους παραλογισμούς που υπέβοσκαν σε ένα μεγάλο μέρος του κριτικού περιβάλλοντος της ποίησης εκείνο το καιρό. Ποιήματα, σχολιασμοί, διηγήματα και γραπτά διαφόρων τύπων εντοπίζονται σε εκδόσεις όπως: ABC, Poesía Española (1ª y 2ª Épocas), Diario Ya, Poesía Hispánica, Diario de León, Le Journal des Poètes and El Mercurio de Chile. Τη δεκαετία του ’70, ο Χουαν Αντόνιο Βιγιακάνιας εξερευνά ένα νέο τρόπο δημιουργίας: την ένωση ποίησης και εικόνας για να κατασκευάσει μία σημασιολογική ένωση που αποκαλούσε “liriforma”. Μια επίδειξη αυτών των “liriformas” έλαβε χώρα στο Παλάτι της Benacazón στο Τολέδο το 1976. Η συλλογή αυτών των “liriformas” απαρτίζει το βιβλίο με τίτλο Testamento de Carnaval. Μαζί με μερικά άλλα μέσα ενημέρωσης, το περιοδικό La Estafeta Literaria κάλυψε δημοσιογραφικά το γεγονός παίρνοντας συνέντευξη από το συγγραφέα στο τεύχος Nº 579, 1 Ιανουαρίου 1976.

ποίηση

• 1952, Navegando en la Noche
• 1952, Legionario del Mundo
• 1953, Brisas Íntimas
• 1954, Palabras
• 1954, El Tiempo Justo
• 1955, El Diluvio Universal
• 1957, La Estatua Animada
• 1958, Conjugación Poética del Greco
• 1960, Marcha Destriunfal
• 1961, Música en las Colinas
• 1962, Los Vagos Pensamientos
• 1964, Sala de Juego
• 1965, La Llama entre los Cerezos
• 1968, Los Sapos
• 1971, Cárcel de la Libertad (Premio “Ausiàs March” 1969)
• 1971, Las Humanas Heridas de las Piedras
• 1973, Rebelión de un Recién Nacido
• 1975-1976, Testamento del Carnaval (Liriformas)
• 1980, El Dante en Toledo
• 1980-1984, Estado de Gracia (Incluido en Argumento de Mi Biografía, 2000 como Cartas Pasión con Tetis, 1980)
• 1990, 20 Poemas de Antón y una Canción Inesperada
• 1991, El Humor Infinito de la Historia
• 1993, Homenaje a la Lira en Larga Sobremesa con Luciano
• 1995, Se Equivocó el Profeta
• 1995, Las Tentaciones de Sanjuanantonio
• 1996, A Muerto por Persona
• 1996, Al Margen de lo Transitable (bajo el seudónimo de Juan Amor de Velasco)
• 1996, Antología Poética
• 1997, Sublevación de la Melancolía
• 1998, Sandemonio en la Gloria
• 1998, Sublimación de la Desobediencia
• 1999, Balbuciendo
• 2000, Argumento de la Poesía
• 2000, Argumento de mi Biografía
• 2000, Déjame al Conde-Duque, que lo mato (Juan Amor de Velasco)
• 2001, La Soberbia del Gesto (Inédito)
• 2009 Juan Antonio Villacañas: Selected Poems. Español-Inglés. Traducción de Michael Smith y Beatriz Villacañas. Edición Luis Ingelmo. Shearsman. RU.

26 струн, Двуязычный сборник стихов (Испанский - Русский)

Δοκίμια

• 1971, Bécquer o la Poesía de Todos (Premio del Círculo de Escritores y Poetas Iberoamericanos de Nueva York)
• 1989, Versómanos.

26 струн, Двуязычный сборник стихов (Испанский - Русский)

Βραβεία και αναγορεύσεις

• Toledo de Periodismo, 1957.
• Gran Duque de Alba, 1963.
• Países Hispánicos, 1964.
• Premio Provincia de León, 1965.
• Juan de Baños, 1965.
• Nacional de Literatura de Tema Deportivo, 1966.
• Instituto de Cultura Hispánica, 1967.
• Justas Poéticas Ayuntamiento de Madrid 1968.
• Ausias March, 1969.
• Premio Círculo de Escritores y Poetas Iberoamericanos de Nueva York.
• έως 2000, προτάθηκε από την Real Academia de Bellas Artes y Ciencias Históricas de Toledo ως υποψήφιος για το Premio Reina Sofía de Poesía Iberoamericana.

Ανθολογίες (ενδεικτικά)

Ο Χουαν Αντόνιο Βιγιακάνιας εμφανίζεται, μεταξύ άλλων στις παρακάτω ανθολογίες:

• Poetas Sociales Españoles, 1974. José Gerardo Manrique de Lara. Epesa.
• Poesía Castellana de Cárcel, 1976, José María Balcells. Dirosa.
• Poesía Erótica en la España del Siglo XX, 1978, Jacinto López Gorgé y F. Salgueiro. Vox.
• Antología-Homenaje a Teresa de Jesús, 1982, Colección Poesía Nueva, Madrid.
• Poetas de Hoy en España y América, 1983, Colección Poesía Nueva, Madrid.
• Jornadas de Poesía Luso-Española, 1983, Taller Prometeo de Poesía, Madrid.
• Poetas de Castilla-La Mancha (1939-1985), 1986, Alfredo Villaverde, Patronato Municipal de Cultura, Ayuntamiento de Guadalajara.
• Cantores del Corpus Christi, Antología de Poesía Lírica Toledana, 1996, Elizabeth Wilhelmsen (Selección, Introducción y Documentación) General Editor: Robert Laner, Ibérica, Vol. 13, Peter Lang, New York, Washington, DC.
• Испанская гитара – 26 струн, Стихи поэтов ассоциации «Прометей», Санкт-Петербург, 2002

Βιβλιογραφία (ενδεικτικά)

• Aller César, 1968, Los Sapos, de Juan Antonio Villacañas, Poesía Española, 2ª Época. Nº 184, Abril.

• Arias de la Canal, Fredo, 2004, Antología de la Poesía Cósmica y Tanática de Juan Antonio Villacañas', Frente de Afirmación Hispanista, Méjico.

• Barrero, Hilario, 1968, “Los Sapos, Juan Antonio Villacañas”, Aldonza, Revista de Poesía, Alcalá de Henares, Nº 44, Junio.

• Castro, J.A. 1964, Sala de juego, de Juan Antonio Villacañas, La Voz de Talavera, 29 de Abril.

• Gallego Morell, A. 1969, Literatura de tema deportivo, Madrid: Prensa Española: “Cerca de hoy, tras la Olimpiada de Tokio, un libro de poesía deportiva, La Llama entre los Cerezos, libro excelente, definitivo, para mantener vivo un tema literario”, p. 113.

• Gallego Morell, A. “Poesía y Deporte”, 1982, ABC-Sábado Cultural, 6 de Febrero. También en este artículo se habla sobre La Llama entre los Cerezos.

• González-Guerrero, Antonio, 1994, “La importancia de llamarse Juan Antonio”, El Día de Cuenca y de Toledo, 1 de Diciembre. (Publicado también en Arboleda, Palma de Mallorca, Nº 38, Septiembre 1995.

• Jiménez Martos, L. 1965, “Juan Antonio Villacañas: La Llama entre los Cerezos. 'La estafeta Literaria, Nº 331.

• “Sublevación de la melancolía, de Juan Antonio Villacañas”, Carta de la Poesía, Madrid, Nº 53.

• “Sublimación de la desobediencia, de Juan Antonio Villacañas”, Carta de la Poesía, Nº 55.

• Jurado Morales, J. 1971, “Cárcel de la Libertad y Las Humanas Heridas de las Piedras, de Juan Antonio Villacañas”, Azor, Barcelona, Nº 45, Diciembre.

• López Anglada, L. 1964 “Sala de Juego, de Juan Antonio Villacañas”, El Español, Madrid, 4 de Julio.

• López Gorgé, J. 1974, Juan Antonio Villacañas, Rebelión de un Recién Nacido”, La Estafeta Literaria, Nº 541, Junio.

• López Martínez, J. 1975, “Un Estudio sobre la Vida y Obra de Bécquer: Bécquer o la Poesía de Todos, de Juan Antonio Villacañas, Diario YA, Madrid, 12 de Junio.