Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χλωριούχο μαγνήσιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χλωριούχο μαγνήσιο
Ονόματα
ΆλλαΟνόματα
  • Διχλωριούχο μαγνήσιο
Αναγνωριστικά
7786-30-3 YesY
7791-18-6 (εξαένυδρο) YesY
ChEBI CHEBI:6636 YesY
ChEMBL ChEMBL1200547 N
ChemSpider 22987 YesY
Αριθμός_EC 232-094-6
9305
InChI=1S/2ClH.Mg/h2*1H;/q;;+2/p-2 YesY
Key: TWRXJAOTZQYOKJ-UHFFFAOYSA-L YesY

InChI=1S/2ClH.Mg/h2*1H;/q;;+2/p-2
Jmol 3Δ Πρότυπο Image
Image
PubChem 24584
Αριθμός RTECS OM2975000
Cl[Mg]Cl

[Mg+2].[Cl-].[Cl-]
UNII 59XN63C8VM YesY
02F3473H9O (εξαένυδρο) YesY
Ιδιότητες
MgCl2
Μοριακή μάζα 95,211 g/mol (άνυδρο)
203,31 g/mol (εξαένυδρο)
Εμφάνιση λευκό ή άχρωμο κρυσταλλικό στερεό
Πυκνότητα 2,32 g/cm3 (άνυδρο)
1,569 g/cm3 (εξαένυδρο)
Σημείο τήξης 714 °C (1,317 °F; 987 K)
άνυδρο
117 °C (243 °F; 390 K)
εξαένυδρο σε γρήγορη θέρμανση.•Η αργή θέρμανση οδηγεί σε αποσύνθεση από 300 °C (572 °F; 573 K)
Σημείο βρασμού 1,412 °C (2,574 °F; 1,685 K)
Διαλυτότητα στο νερό
  • ;Άνυδρο
  • 52,9 g/(100 mL) (0 °C)
  • 54,3 g/(100 mL) (20 °C)
  • 72,6 g/(100 mL) (100 °C)
Διαλυτότητα ελαφρώς διαλυτό σε ακετόνη, πυριδίνη
Διαλυτότητα σε αιθανόλη 7,4 g/(100 mL) (30 °C)
−47,4•10−6 cm3/mol
1,675 (άνυδρο)
1,569 (εξαένυδρο)
Δομή
CdCl2
Γεωμετρία συναρμογής
 (οκταεδρικό, 6-coordinate)
Θερμοχημεία
71,09 J/(mol•K)
89,88 J/(mol•K)
−641,1 kJ/mol
−591,6 kJ/mol
Φαρμακολογία
Κωδικοί ATC A12CC01
B05XA11
Κίνδυνοι[1]
Κύριοι κίνδυνοι Ερεθιστικό
Δελτίο δεδομένων ασφάλειας ICSC 0764
Εικονογράμματα GHS Το εικονόγραμμα θαυμαστικού στο GHS
Λέξη συμβόλου GHS Προειδοποίηση
Δηλώσεις κινδύνου GHS
 H319, H335
Προληπτικές δηλώσεις GHS
NFPA 704
NFPA 704 four-colored diamondΑναφλεξιμότητα κωδικός 0: Δεν θα καεί. Π.χ., νερόΥγεία κωδικός 1: Η έκθεση μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό, αλλά μόνο μικρή παραμένουσα βλάβη. Π.χ., το νέφτιΔραστικότητα κωδικός 0: Κανονικά σταθερό, ακόμα και κάτω από συνθήκες έκθεσης σε φωτιά και δεν είναι δραστικό με το νερό. Π.χ., το υγρό άζωτοΕιδικοί κίνδυνοι (λευκό): χωρίς κωδικό
0
1
0
Σημείο ανάφλεξης Μη αναφλέξιμο
Θανάσιμη δόση ή συγκέντρωση (LD, LC):
2800 mg/kg (στοματικά, αρουραίος)
Σχετικές ενώσεις
  • Φθοριούχο μαγνήσιο
  • Βρωμιούχο μαγνήσιο
  • Ιωδιούχο μαγνήσιο
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες (25°C, 100 kPa).
 YesY (verify) Τι είναι YesY/N?)
Infobox references

Το χλωριούχο μαγνήσιο (Magnesium chloride) είναι μια ανόργανη ένωση με τύπο MgCl2. Σχηματίζει ένυδρα MgCl2·nH2O, όπου το n μπορεί να κυμαίνεται από 1 έως 12. Αυτά τα άλατα είναι άχρωμα ή λευκά στερεά που είναι ιδιαίτερα διαλυτά στο νερό. Αυτές οι ενώσεις και τα διαλύματά τους, τα οποία και τα δύο υπάρχουν στη φύση, έχουν ποικίλες πρακτικές χρήσεις. Το άνυδρο χλωριούχο μαγνήσιο είναι ο κύριος πρόδρομος του μεταλλικού μαγνησίου, το οποίο παράγεται σε μεγάλη κλίμακα. Το ένυδρο χλωριούχο μαγνήσιο είναι η μορφή που είναι πιο εύκολα διαθέσιμη.[2]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χλωριούχο μαγνήσιο μπορεί να εξαχθεί από άλμη ή θαλασσινό νερό. Στη Βόρεια και Νότια Αμερική, λαμβάνεται κυρίως από την άλμη της Μεγάλη Αλμυρή Λίμνη. Στην Κοιλάδα του Ιορδάνη, λαμβάνεται από τη Νεκρά Θάλασσα. Το ορυκτό μπισοφίτης (MgCl2·6H2O) εξάγεται (με εξόρυξη από διάλυμα) από αρχαίους βυθούς, για παράδειγμα, τον βυθό Ζέχσταϊν στη βορειοδυτική Ευρώπη. Ορισμένα κοιτάσματα προκύπτουν από την υψηλή περιεκτικότητα σε χλωριούχο μαγνήσιο στον αρχέγονο ωκεανό.[3] Κάποια ποσότητα χλωριούχου μαγνησίου παράγεται από την εξάτμιση του θαλασσινού νερού.

Στη διαδικασία Dow, το χλωριούχο μαγνήσιο αναγεννάται από υδροξείδιο του μαγνησίου χρησιμοποιώντας υδροχλωρικό οξύ:

Mg(OH)2(s) + 2 HCl(aq) → MgCl2(aq) + 2 H2O(l)

Μπορεί επίσης να παρασκευαστεί από ανθρακικό μαγνήσιο με παρόμοια αντίδραση.

Δομή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το MgCl2 κρυσταλλώνεται στο μοτίβο χλωριούχου καδμίου CdCl2, επομένως χάνει νερό κατά τη θέρμανση: n = 12 (−16,4°C), 8 (−3,4°C), 6 (116,7°C), 4 (181°C), 2 (περίπου 300°C).[4] Στο εξαένυδρο, το Mg2+ είναι επίσης οκταεδρικό, που συναρμόζεται με έξι υδατικά προσδέματα.[5] Το οκταένυδρο και το δωδεκαένυδρο μπορούν να κρυσταλλωθούν από νερό κάτω από τους 298K. Όπως επαληθεύεται από την κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ, αυτά τα "ανώτερα" ένυδρα άλατα διαθέτουν επίσης ιόντα [Mg(H2O)6]2+.[6] Έχει επίσης κρυσταλλωθεί ένα δεκαένυδρο άλας.[7]

Παρασκευή, γενικές ιδιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το άνυδρο MgCl2 παράγεται βιομηχανικά με θέρμανση του συμπλόκου άλατος που ονομάζεται διχλωριούχο εξαμινικό μαγνήσιο [Mg(NH3)6]2+(Cl−)2.[2]. Η θερμική αφυδάτωση των ένυδρων αλάτων MgCl2·nH2O (n = 6, 12) δεν συμβαίνει άμεσα.[8]

Όπως υποδηλώνει η ύπαρξη ένυδρων αλάτων, το άνυδρο MgCl2 είναι ένα οξύ Lewis, αν και ασθενές. Ένα παράγωγο είναι το τετραχλωρομαγνησικό τετρααιθυλαμμώνιο [N(CH2CH3)4]2[MgCl4]. Το προϊόν προσθήκης MgCl2 (TMEDA) είναι ένα άλλο.[9] Στο πολυμερές συναρμογής με τον τύπο MgCl2(διοξάνιο)2, το Mg υιοθετεί οκταεδρική γεωμετρία.[10] Η οξύτητα Lewis του χλωριούχου μαγνησίου αντικατοπτρίζεται στην υγροσκοπικότητά του του, που σημαίνει ότι προσελκύει υγρασία από τον αέρα σε βαθμό που το στερεό μετατρέπεται σε υγρό.

Εφαρμογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόδρομη ένωση του μεταλλικού μαγνησίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το άνυδρο MgCl2 είναι η κύρια πρόδρομη ένωση του μεταλλικού μαγνησίου. Η αναγωγή του Mg2+ σε μεταλλικό Mg πραγματοποιείται με ηλεκτρόλυση σε τηγμένο άλας (molten salt).[2][11] Όπως συμβαίνει και με το αργίλιο, η ηλεκτρόλυση σε υδατικό διάλυμα δεν είναι δυνατή, καθώς το παραγόμενο μεταλλικό μαγνήσιο θα αντιδράσει αμέσως με το νερό, ή με άλλα λόγια, το νερό H+ θα αναχθεί σε αέριο H2, πριν συμβεί η αναγωγή του Mg. Έτσι, απαιτείται η άμεση ηλεκτρόλυση του τηγμένου MgCl2 απουσία νερού επειδή το δυναμικό αναγωγής για την απόκτηση Mg είναι χαμηλότερο από το πεδίο σταθερότητας του νερού σε ένα διάγραμμα Eh–pH (διάγραμμα Pourbaix).

MgCl2 → Mg + Cl2

Η παραγωγή μεταλλικού μαγνησίου στην κάθοδο (αντίδραση αναγωγής) συνοδεύεται από την οξείδωση των χλωριούχων ανιόντων στην άνοδο με απελευθέρωση αερίου χλωρίου. Αυτή η διαδικασία αναπτύσσεται σε μεγάλη βιομηχανική κλίμακα.

Έλεγχος σκόνης και διάβρωσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χλωριούχο μαγνήσιο είναι μία από τις πολλές ουσίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της σκόνης, τη σταθεροποίηση του εδάφους (soil stabilization) και τον μετριασμό της αιολικής διάβρωσης.[12]. Όταν το χλωριούχο μαγνήσιο εφαρμόζεται σε δρόμους και γυμνές περιοχές, προκύπτουν τόσο θετικά όσο και αρνητικά προβλήματα απόδοσης, τα οποία σχετίζονται με πολλούς παράγοντες εφαρμογής.[13]

Κατάλυση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι καταλύτες Ziegler-Natta, που χρησιμοποιούνται εμπορικά για την παραγωγή πολυολεφινών, περιέχουν συχνά MgCl2 ως φορέας καταλύτη (catalyst support).[14] Η εισαγωγή των φορέων MgCl2 αυξάνει τη δραστικότητα των παραδοσιακών καταλυτών και επέτρεψε την ανάπτυξη καταλυτών υψηλής στερεοεξειδίκευσης για την παραγωγή πολυπροπυλενίου.[15]

Το χλωριούχο μαγνήσιο είναι επίσης καταλύτης οξέος Λιούις σε αλδολικές αντιδράσεις.[16]

Έλεγχος πάγου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εικόνα φορτηγού που εφαρμόζει υγρό αποπαγωτικό (χλωριούχο μαγνήσιο) στους δρόμους της πόλης.

Το χλωριούχο μαγνήσιο χρησιμοποιείται για την αποπάγωση σε χαμηλή θερμοκρασία αυτοκινητοδρόμων, πεζοδρομίων και χώρων στάθμευσης. Όταν οι αυτοκινητόδρομοι έχουν επικίνδυνη συσσώρευση πάγου, οι συντηρητές οδών εφαρμόζουν χλωριούχο μαγνήσιο για να αποτρέψουν την προσκόλληση του πάγου στο οδόστρωμα, επιτρέποντας στα εκχιονιστικά μηχανήματα να καθαρίζουν τους επεξεργασμένους δρόμους πιο αποτελεσματικά.

Για την πρόληψη του σχηματισμού πάγου στο οδόστρωμα, το χλωριούχο μαγνήσιο εφαρμόζεται με τρεις τρόπους: αντιπαγωτικό (anti-icing), το οποίο περιλαμβάνει την επάλειψή του στους δρόμους για την αποφυγή κολλήματος και σχηματισμού χιονιού. προδιαβροχή (prewetting), που σημαίνει ότι μια υγρή σύνθεση χλωριούχου μαγνησίου ψεκάζεται απευθείας στο αλάτι καθώς αυτό απλώνεται στο οδόστρωμα, βρέχοντας το αλάτι έτσι ώστε να κολλήσει στο δρόμο•και προεπεξεργασία (pretreating), όταν το χλωριούχο μαγνήσιο και το αλάτι αναμειγνύονται μαζί πριν φορτωθούν σε φορτηγά και απλωθούν σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους. Το χλωριούχο ασβέστιο καταστρέφει το σκυρόδεμα δύο φορές πιο γρήγορα από το χλωριούχο μαγνήσιο.[17] Η ποσότητα χλωριούχου μαγνησίου υποτίθεται ότι πρέπει να ελέγχεται όταν χρησιμοποιείται για την αποπάγωση, καθώς μπορεί να προκαλέσει ρύπανση στο περιβάλλον.[18]

Διατροφή και ιατρική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χλωριούχο μαγνήσιο χρησιμοποιείται σε φαρμακοτρόφιμα και φαρμακευτικά παρασκευάσματα. Το εξαένυδρο διαφημίζεται μερικές φορές ως "έλαιο μαγνησίου" (magnesium oil). Το χλωριούχο μαγνήσιο είναι επίσης ηλεκτρολύτης.

Κουζίνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χλωριούχο μαγνήσιο (E511[19]) είναι ένα σημαντικό πηκτικό που χρησιμοποιείται στην παρασκευή τόφου από γάλα σόγιας.

Στην Ιαπωνία πωλείται ως nigari, που προέρχεται από την ιαπωνική λέξη για το "πικρό"), μια λευκή σκόνη που παράγεται από θαλασσινό νερό αφού αφαιρεθεί το χλωριούχο νάτριο και εξατμιστεί το νερό. Στην Κίνα, ονομάζεται lushui.

Το Νιγκάρι ή λουσούι είναι, στην πραγματικότητα, φυσικό χλωριούχο μαγνήσιο, που σημαίνει ότι δεν είναι πλήρως εξευγενισμένο (περιέχει έως και 5% θειικό μαγνήσιο και διάφορα μέταλλα). Οι κρύσταλλοι προέρχονται από λίμνες στην κινεζική επαρχία Τσινγκάι, για να επεξεργαστούν στη συνέχεια στην Ιαπωνία.

Κηπουρική και λαχανοκομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επειδή το μαγνήσιο είναι ένα κινητό θρεπτικό συστατικό, το χλωριούχο μαγνήσιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά ως υποκατάστατο του θειικού μαγνησίου (άλας Epsom) για να βοηθήσει στη διόρθωση της έλλειψης μαγνησίου στα φυτά μέσω διαφυλλικής λίπανσης (foliar feeding). Η συνιστώμενη δόση χλωριούχου μαγνησίου είναι μικρότερη από τη συνιστώμενη δόση θειικού μαγνησίου (20 g/L).[20] Αυτό οφείλεται κυρίως στο χλώριο που υπάρχει στο χλωριούχο μαγνήσιο, το οποίο μπορεί εύκολα να φτάσει σε τοξικά επίπεδα εάν εφαρμοστεί υπερβολικά ή πολύ συχνά.[21]

Έχει διαπιστωθεί ότι οι υψηλότερες συγκεντρώσεις μαγνησίου στην τομάτα και σε ορισμένα φυτά πιπεριού μπορούν να τα κάνουν πιο ευάλωτα σε ασθένειες που προκαλούνται από τη μόλυνση από το βακτήριο Xanthomonas campestris, καθώς το μαγνήσιο είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των βακτηρίων.[22]

Επεξεργασία λυμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρησιμοποιείται για την παροχή του απαραίτητου μαγνησίου για την καθίζηση του φωσφόρου με τη μορφή στρουβίτη από γεωργικά απόβλητα. [23] καθώς και στα ανθρώπινα ούρα.

Εμφάνιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κλάσματα μάζας διαφόρων ιόντων αλάτων στο θαλασσινό νερό
Χημική σύνθεση θαλασσινού αλατιού

Οι συγκεντρώσεις μαγνησίου στο φυσικό θαλασσινό νερό κυμαίνονται μεταξύ 1250 και 1350 mg/L, περίπου το 3,7% της συνολικής περιεκτικότητας σε ορυκτά του θαλασσινού νερού. Τα ορυκτά της Νεκράς θάλασσας περιέχουν σημαντικά υψηλότερη αναλογία χλωριούχου μαγνησίου, 50,8%. Τα ανθρακικά άλατα και το ασβέστιο είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη όλων των κοραλλιών, των κοραλλικών φυκιών, των αχιβάδων και των ασπόνδυλων. Το μαγνήσιο μπορεί να μειωθεί από τα μαγκρόβια φυτά και τη χρήση υπερβολικής ποσότητας ασβεστόνερου ή από την υπέρβαση των φυσικών τιμών ασβεστίου, αλκαλικότητας και pH.[24] Η πιο κοινή ορυκτή μορφή χλωριούχου μαγνησίου είναι το εξαένυδρο άλας του, ο μπισοφίτης.[25][26] Η άνυδρη ένωση εμφανίζεται πολύ σπάνια, ως χλωρομαγνησίτης.[26] Τα υδροξείδια του χλωριούχου μαγνησίου, ο κορσουνοβσκίτης (korshunovskite) και ο νεψκοεΐτης (nepskoeite), είναι επίσης πολύ σπάνια.[27][28][26]

Τοξικολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα ιόντα μαγνησίου έχουν πικρή γεύση και τα διαλύματα χλωριούχου μαγνησίου είναι πικρά σε ποικίλους βαθμούς, ανάλογα με τη συγκέντρωση.

Η τοξικότητα του μαγνησίου από τα άλατα μαγνησίου είναι σπάνια σε υγιή άτομα με κανονική διατροφή, επειδή η περίσσεια μαγνησίου απεκκρίνεται εύκολα στα ούρα από τα νεφρά. Έχουν περιγραφεί μερικές περιπτώσεις τοξικότητας από μαγνήσιο με στοματική χορήγηση σε άτομα με φυσιολογική νεφρική λειτουργία που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλάτων μαγνησίου, αλλά είναι σπάνιο. Εάν καταναλωθεί μεγάλη ποσότητα χλωριούχου μαγνησίου, θα έχει παρόμοιες επιδράσεις με το θειικό μαγνήσιο, προκαλώντας διάρροια, αν και το θειικό συμβάλλει επίσης στην καθαρτική δράση του θειικού μαγνησίου, επομένως η επίδραση από το χλωριούχο δεν είναι τόσο σοβαρή.

Τοξικότητα φυτών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χλωρίδιο (Cl−) και το μαγνήσιο (Mg2+) είναι και τα δύο απαραίτητα θρεπτικά συστατικά σημαντικά για την κανονική ανάπτυξη των φυτών. Υπερβολική ποσότητα οποιουδήποτε από τα δύο θρεπτικά συστατικά μπορεί να βλάψει ένα φυτό, αν και οι συγκεντρώσεις χλωρίου στα φυλλώματα σχετίζονται περισσότερο με τη φυλλική βλάβη από το μαγνήσιο. Οι υψηλές συγκεντρώσεις ιόντων MgCl2 στο έδαφος μπορεί να είναι τοξικές ή να αλλάζουν τις σχέσεις νερού, έτσι ώστε το φυτό να μην μπορεί εύκολα να συσσωρεύσει νερό και θρεπτικά συστατικά. Μόλις εισέλθει στο φυτό, το χλωρίδιο κινείται μέσω του συστήματος αγωγιμότητας του νερού και συσσωρεύεται στα περιθώρια των φύλλων ή των βελόνων, όπου εμφανίζεται πρώτα η μαρασμός. Τα φύλλα αποδυναμώνονται ή νεκρώνονται, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο του δέντρου.[29]

Σημειώσεις και παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις
  1. ↑ «Summary of Classification and Labelling». echa.europa.eu. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Margarete Seeger; Walter Otto; Wilhelm Flick; Friedrich Bickelhaupt; Otto S. Akkerman. «Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry». Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH. doi:10.1002/14356007.a15_595.pub2. ISBN 978-3527306732. 
  3. ↑ Hisahiro Ueda and Takazo Shibuya (2021). «Composition of the Primordial Ocean Just after Its Formation: Constraints from the Reactions between the Primitive Crust and a Strongly Acidic, CO2-Rich Fluid at Elevated Temperatures and Pressures». Minerals (Minerals 2021, 11(4), p. 389) 11 (4): 389. doi:10.3390/min11040389. Bibcode: 2021Mine...11..389U. 
  4. ↑ Holleman, A. F.; Wiberg, E. Inorganic Chemistry Academic Press: San Diego, 2001. (ISBN 0-12-352651-5).
  5. ↑ Wells, A. F. (1984) Structural Inorganic Chemistry, Oxford: Clarendon Press. (ISBN 0-19-855370-6).
  6. ↑ Hennings, Erik; Schmidt, Horst; Voigt, Wolfgang (2013). «Crystal Structures of Hydrates of Simple Inorganic Salts. I. Water-Rich Magnesium Halide Hydrates MgCl2•8H2O, MgCl2•12H2O, MgBr2•6H2O, MgBr2•9H2O, MgI2•8H2O and MgI2•9H2O». Acta Crystallographica Section C Crystal Structure Communications 69 (11): 1292–1300. doi:10.1107/S0108270113028138. PMID 24192174. 
  7. ↑ Komatsu, Kazuki; Shinozaki, Ayako; Machida, Shinichi; Matsubayashi, Takuto; Watanabe, Mao; Kagi, Hiroyuki; Sano-Furukawa, Asami; Hattori, Takanori (2015). «Crystal structure of magnesium dichloride decahydrate determined by X-ray and neutron diffraction under high pressure». Acta Crystallographica Section B Structural Science, Crystal Engineering and Materials 71 (Pt 1): 74–80. doi:10.1107/S205252061500027X. PMID 25643718. 
  8. ↑ See notes in Rieke, R. D.; Bales, S. E.; Hudnall, P. M.; Burns, T. P.; Poindexter, G. S. "Highly Reactive Magnesium for the Preparation of Grignard Reagents: 1-Norbornane Acid", Organic Syntheses, Collected Volume 6, p. 845 (1988). «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2007. 
  9. ↑ N. N. Greenwood, A. Earnshaw, Chemistry of the Elements, Pergamon Press, 1984.
  10. ↑ Fischer, Reinald; Görls, Helmar; Meisinger, Philippe R.; Suxdorf, Regina; Westerhausen, Matthias (2019). «Structure–Solubility Relationship of 1,4-Dioxane Complexes of Di(hydrocarbyl)magnesium». Chemistry – A European Journal 25 (55): 12830–12841. doi:10.1002/chem.201903120. PMID 31328293. 
  11. ↑ Hill, Petrucci, McCreary, Perry, General Chemistry, 4th ed., Pearson/Prentice Hall, Upper Saddle River, New Jersey, USA.
  12. ↑ «Dust Palliative Selection and Application Guide». Fs.fed.us. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2017. 
  13. ↑ «FSE Documents» (PDF). www.nrcs.usda.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Οκτωβρίου 2022. 
  14. ↑ Dennis B. Malpass (2010). «Commercially Available Metal Alkyls and Their Use in Polyolefin Catalysts». Στο: Ray Hoff· Robert T. Mathers, επιμ. Handbook of Transition Metal Polymerization Catalysts. John Wiley & Sons, Inc. σελίδες 1–28. doi:10.1002/9780470504437.ch1. ISBN 9780470504437. 
  15. ↑ Norio Kashiwa (2004). «The Discovery and Progress of MgCl2-Supported TiCl4 Catalysts». Journal of Polymer Science A 42 (1): 1–8. doi:10.1002/pola.10962. Bibcode: 2004JPoSA..42....1K. 
  16. ↑ Evans, David A.; Tedrow, Jason S.; Shaw, Jared T.; Downey, C. Wade (2002). «Diastereoselective Magnesium Halide-Catalyzed anti-Aldol Reactions of Chiral N-Acyloxazolidinones». Journal of the American Chemical Society 124 (3): 392–393. doi:10.1021/ja0119548. PMID 11792206. 
  17. ↑ Jain, J., Olek, J., Janusz, A., and Jozwiak-Niedzwiedzka, D., "Effects of Deicing Salt Solutions on Physical Properties of Pavement Concretes", Transportation Research Record: Journal of the Transportation Research Board, No. 2290, Transportation Research Board of the National Academies, Washington, D.C., 2012, pp. 69-75.
    doi:10.3141/2290-09
    .
  18. ↑ Dai, H.L.; Zhang, K.L.; Xu, X.L.; Yu, H.Y. (2012). «Evaluation on the Effects of Deicing Chemicals on Soil and Water Environment» (στα αγγλικά). Procedia Environmental Sciences 13: 2122–2130. doi:10.1016/j.proenv.2012.01.201. Bibcode: 2012PrEnS..13.2122D. 
  19. ↑ Food Standard Agency. «Current EU approved additives and their E Numbers». Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2010. 
  20. ↑ «Comparison of Magnesium Sulfate and THIS Mg Chelate Foliar Sprays». Canadian Journal of Plant Science. January 1985. doi:10.4141/cjps85-018. 
  21. ↑ «Magnesium Chloride Toxicity in Trees». Ext.colostate.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2017. 
  22. ↑ «Effect of Foliar and Soil Magnesium Application on Bacterial Leaf Spot of Peppers» (PDF). Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2017. 
  23. ↑ BURNS, R.T. (15 January 2001). «Laboratory and In-Situ Reductions of Soluble Phosphorus in Swine Waste Slurries». Environmental Technology 22 (11): 1273–1278. doi:10.1080/09593332208618190. PMID 11804348. Bibcode: 2001EnvTe..22.1273B. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-03-27. https://web.archive.org/web/20120327181220/http://www.stormwater.ucf.edu/chemicaltreatment/documents/Burns%20et%20al.,%202001.pdf. Ανακτήθηκε στις 30 December 2023. 
  24. ↑ «Aquarium Chemistry: Magnesium In Reef Aquaria — Advanced Aquarist | Aquarist Magazine and Blog». Advancedaquarist.com. 15 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  25. ↑ «Bischofite: Mineral information, data and localities». mindat.org. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 «List of Minerals». International Mineralogical Association. 21 Μαρτίου 2011. 
  27. ↑ «Korshunovskite: Mineral information, data and localities». mindat.org. 
  28. ↑ «Nepskoeite: Mineral information, data and localities». mindat.org. 
  29. ↑ «Publications – ExtensionExtension». Ext.colostate.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2017. 
Παραπομπές
  • Handbook of Chemistry and Physics, 71st edition, CRC Press, Ann Arbor, Michigan, 1990.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χλωριούχο_μαγνήσιο&oldid=11142665"