Χιμένα Μουνιόθ
| Χιμένα Μουνιόθ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 25 Μαΐου 1128[1] El Bierzo |
| Τόπος ταφής | Saint Andrew Monastery, Vega de Espinareda |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Λεόν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Αλφόνσος ΣΤ΄ του Λεόν και Καστίλης |
| Τέκνα | Ελβίρα της Καστίλης, κόμισσα της Τουλούζης Θηρεσία του Λεόν |
| Συγγενείς | Munio Muñoz de Bierzo (θείος) και Αλφόνσος Α΄ της Πορτογαλίας (εγγονός) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | royal mistress d:Q9085854 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Χιμένα Μουνιόθ (πέθανε το 1128) ήταν ευγενής από το Βασίλειο του Λεόν που έγινε ερωμένη του βασιλιά της Καστίλης Αλφόνσου του Γενναίου στα τέλη της δεκαετίας του 1070 και στις αρχές της δεκαετίας του 1080. Με τον βασιλιά Αλφόνσο απέκτησε δυο κόρες, εγγονός της ήταν ο Αλφόνσος Α΄ της Πορτογαλίας γενάρχης της εθνικής Πορτογαλικής δυναστείας.[2] Η καταγωγή της Χιμένα έχει γίνει θέμα διαφωνιών ανάμεσα στους ιστορικούς. Το επώνυμο της δείχνει ότι ο πατέρας της λεγόταν Μούνιο, ένας χρονικογράφος της εποχής της ο επίσκοπος Πελάγιος του Οβιέδο την αποκαλούσε "πολύ ευγενή", με τον ίδιο χαρακτηρισμό την καταγράφουν τα "Ανώνυμα Χρονικά της Σαχαγκούν".[3] Ο ιστορικός του 17ου αιώνα Λουίς Αλφόνσο ντι Καρβάγιο γράφει ότι ήταν αδελφή του Γαλικιανού κόμητος Ροντρίγκο Μουνιόθ, κόρη του κόμητος Μουνιό Ροντρίγκο και της συζύγου του Ορντόνιες, εγγονής του βασιλιά Μπερμούδο Β΄ του Λεόν. Την ίδια άποψη είχε τον μετέπειτα αιώνα ο ιστορικός Ενρίκε Φλόρες αλλά οι χρονολογίες δεν συμφωνούν με την θέση.[4] Εμφανίζεται σε καταστατικό στο μοναστήρι του Σαν Πέντρο ντι Μόντες μαζί με τον Μούνιο Μουνιόθ και της συζύγου του Βελασκίτα, η ιστορικός Κιντάνα Πριέτο αποκλείει την πιθανότητα να ήταν ο Μουνιό αδελφός της λόγω μεγάλης διαφοράς ηλικίας, πιθανότατα ήταν οι γονείς της. Ο Μούνιο πιθανότατα ήταν ο κόμης του συνόδευσε τον Αλφόνσο στην Σεβίλλη.[5] Άλλοι ιστορικοί δέχονται την εκδοχή και την επεκτείνουν περισσότερο, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Μούνιο Μουνιόθ ήταν του Μούνιο Ροντρίγκες και της Χιμένα Πρντόνιες, με τον τρόπο αυτό γίνεται απόγονος του Μπερμούδο Β΄.[6][7]
Με τον βασιλιά Αλφόνσο ΣΤ΄ απέκτησε :
- Ελβίρα π 1079-1157, παντρεύτηκε πρώτα τον Ραϋμόνδο Δ΄ κόμη της Τουλούζης και μετά τον κόμη Φερνάντο δε Καρριόν.[8]
- Τερέζα π. 1080-1130, κόμισσα της Πορτογαλίας. Η κομητεία δημιουργήθηκε ως προίκα της και εξελίχθηκε σε βασίλειο. Παντρεύτηκε τον Ερρίκο του Οίκου των Καπετιδών-Βουργουνδίας. Είναι ο γενάρχης των βασιλέων της Πορτογαλίας (Οίκος της Πορτογαλίας).[9][10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 32205/jimena-muniz-o-munoz. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Rodríguez González 2007, σσ. 143–168
- ↑ Canal Sánchez-Pagín 1991, σ. 26
- ↑ Canal Sánchez-Pagín 1979, σσ. 18–19, 29
- ↑ Quintana Prieto 1969, σσ. 230–234, 246–254
- ↑ Mello Vaz de São Paio 2002
- ↑ Rodríguez González 2007, σσ. 158, 165
- ↑ Reilly 1992, σ. 90
- ↑ Reilly 1992, σ. 90
- ↑ Salazar y Acha & 1992-1993, σσ. 310–311
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Canal Sánchez-Pagín, José Mª (1991). "Jimena Muñoz, amiga de Alfonso VI". Anuario de Estudios Medievales (21): 11–40. ISSN 0066-5061.
- Canal Sánchez-Pagín, José Mª (1979). "La infanta doña Elvira, hija de Alfonso VI y Gimena Muñoz, a la luz de los diplomas". Archivos Leoneses: Revista de estudios y documentación de los Reinos Hispano-Occidentales (66): 271–288.
- Mello Vaz de São Payo, Luiz (2002). A Herança Genética de D. Afonso Henriques (in Portuguese). Oporto: Universidade Moderna do Porto.
- Quintana Prieto, Augusto (1969). "Jimena Muniz, madre de Doña Teresa de Portugal". Revista Portuguesa de História. 12: 223-280.
- Quintana Prieto, Augusto (1984). "La infanta Doña Elvira, hija de Alfonso I y de Jimena Muñiz". Temas Bercianos (3): 277–401.
- Reilly, Bernard F. (1992). The Contest of Christian and Muslim Spain: 1031-1157. Cambridge, Mass.: Blackwell.
- Rodríguez González, María del Carmen (2007). "Concubina o esposa. Reflexiones sobre la unión de Jimena Muñiz con Alfonso VI". Studia historica. Historia medieval (25): 143–168.
- Salazar y Acha, Jaime de (1992–1993). "Contribución al estudio del reinado de Alfonso VI de Castilla: algunas aclaraciones sobre su política matrimonial". Anales de la Real Academia Matritense de Heráldica y Genealogía: 299–335.
- Salazar y Acha, Jaime de (1989). "Los descendientes del conde Ero Fernández, fundador de Monasterio de Santa María de Ferreira de Pallares". El Museo de Pontevedra (43): 67–86.
- Torres Sevilla-Quiñones de León, Margarita Cecilia (1999). Linajes nobiliarios de León y Castilla: Siglos IX-XIII. Salamanca: Junta de Castilla y León.