Χέρμαν Φριτς (φυσικός)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χέρμαν Φριτς
Γέννηση3  Σεπτεμβρίου 1830[1]
Μπίγκεν αμ Ράιν
Θάνατος16  Αυγούστου 1893[1]
ΥπηκοότηταΓερμανία και Ελβετία
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ιδιότηταφυσικός

Ο Χέρμαν Φριτς (Hermann Fritz, Χίνγκεν επί του Ρήνου, 3 Σεπτεμβρίου 1830 - 16 Αυγούστου 1893) ήταν Ελβετός-Γερμανός επιστήμονας που ασχολήθηκε με την μελέτη του Σέλαος.[2]

Σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Ντάρμστατ και από το 1859 ήταν βοηθός διδάσκαλος στο τεχνικό σχέδιο στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Το 1872 έγινε τακτικός καθηγητής εκεί.

Εργάστηκε μαζί με Ρούντολφ Βολφ πάνω στο ζήτημα της φυσικής Ηλίου-Γης. Το 1862 απέδειξε ότι υπάρχει άμεση μεταξύ της συχνότητας του σέλαος και του αριθμού των ηλιακών κηλίδων. Επίσης, μελέτησε την γεωγραφική κατανομή του σέλαος στο βόρειο ημισφαίριο και εισήγαγε τον όρο Isochasmen (καμπύλες του σέλαος ίσης συχνότητας[3])

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Verzeichnis beobachteter Polarlichter, zusammengestellt von Fritz. 1873
  • Das Polarlicht. 1881
  • Ausnutzung der Brennstoffe. 1876
  • Handbuch der landwirtschaftlichen Maschinen. 1880
  • Gegenseitige Beziehungen der physikalischen und chemischen Eigenschaften der chemischen Elemente und Verbindungen. 1892

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 www.deutsche-biographie.de/sfz17677.html. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. dgg-online.de: Zur Geschichte der Geophysik Αρχειοθετήθηκε 2011-06-13 στο Wayback Machine., 29. Februar 2008
  3. Meyers Konversationslexikon: Isochasmen

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]