Χέρμαν Β΄ του Βίντσενμπουργκ

Χέρμαν Β΄ του Βίντσενμπουργκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	12ος αιώνας Βίντσενμπουργκ
Θάνατος	29  Ιανουαρίου 1152 Βίντσενμπουργκ
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Λούτγκαρντ του Ζάλτσβεντελ (από 1148) Elisabeth von Österreich
Τέκνα	unknown von Wizenburg
Γονείς	Χέρμαν Α΄ του Βίντσενμπεργκ
Αδέλφια	Σοφία του Βίντσενμπουργκ Beatrix II of Winzenburg

Ο Χέρμαν Β΄, γερμ.: Hermann II. von Winzenburg (απεβ. στις 29 Ιανουαρίου 1152) από τον Οίκο του Φόρμπαχ, ήταν γιος του Χέρμαν Α΄ κόμη του Βίντσενμπουργκ και της 2ης συζύγου του, Χέντβιχ. Ήταν είτε η Χέντβιχ του Άσελ-Βόλτινγκεροντε είτε η Χέντβιχ της Καρνιόλης-Ιστρίας. Ο Χέρμαν Β΄ διαδέχθηκε τον πατέρα του ως κόμης του Βίντσενμπουργκ, χωρίς να κατακτήσει την κυρίαρχη θέση που κατείχε ο πατέρας του. Ήταν πιστός υποστηρικτής του Άνταλμπερτ αρχιεπισκόπου του Μάιντς για πολλά χρόνια.

Βιογραφία

Το 1122 απεβίωσε ο Χέρμαν Γ΄ κόμης του Ράινχαουζεν, αδελφός της εκ πατρός γιαγιάς τού Χέρμαν Β΄, της Ματθίλδης του Ράινχαουζεν. Ο πατέρας του Χέρμαν Β΄, Χέρμαν Α΄, ήταν ο νόμιμος διάδοχός του ως κόμης του Ράινχαουζεν, κόμης του Λάινγκαου και επιμελητής του αβαείου του Ράινχαουζεν. Μετά την έκδοση βασιλικής απαγόρευσης στον πατέρα του το 1130, ο Χέρμαν Β΄ κατοίκησε στη Ρηνανία, πιθανώς στο Μάιντς.

Από το 1138 επεδίωξαν και κέρδισαν την εύνοια του βασιλιά Κορράδου Γ΄ της Γερμανίας, ο οποίος τους έβλεπε ως αντίβαρο στον Οίκο των Γουέλφων. Ο Χέρμαν Β΄ έλαβε το κάστρο του Πλέσεμπουργκ στο Πάντερμπορν ως φέουδο, και αυτοαποκαλούνταν Χέρμαν του Πλέσε.

Ο Χέρμαν Β΄ ήταν υποτελής των αρχιεπισκόπων του Μάιντς και αντίπαλος των οίκων του Γουέλφων και του Νόρθαϊμ κατά τη διάρκεια της κρίσης διαδοχής τού 1138. Το 1140 συμφιλιώθηκε με τους Νόρθαϊμ. Όταν η οικογένεια Νόρθαϊμ εξέλειπε μετά το τέλος του Ζήγκφρηντ Δ΄ του Μπόινεμπουργκ στις 27 Απριλίου 1144, ο Χέρμαν Β΄ κληρονόμησε τα κάστρα του Μπόμενεμπουργκ και του Μπόυνεμπουργκ. Λίγο καιρό αργότερα, ο νεότερος αδελφός του Χέρμαν, Ερρίκος του Άσελ, παντρεύτηκε τη χήρα του Ζήγκφρηντ, Ριχέντσα. Ο Χέρμαν Β΄, ο οποίος κατείχε μεγάλα κεφάλαια, στη συνέχεια αγόρασε ένα μεγάλο μέρος της κληρονομιάς του Ζήγκφρηντ, συμπεριλαμβανομένου του κάστρου Χόμπουργκ, από τους άλλους κληρονόμους του. Ο βασιλιάς Κορράδος Γ΄ έδωσε επίσης στους δύο αδελφούς μερικά μεγάλα βασιλικά φέουδα, που κατείχε ο Ζήγκφρηντ Δ΄, προκειμένου να τους συνδέσει πιο στενά με το στέμμα. Έλαβαν επίσης τα φέουδα, που ο Ζήγκφρηντ είχε κρατήσει από τον αρχιεπίσκοπο του Μάιντς και άλλους πρίγκιπες-επισκόπους. Τα φέουδα που κατείχαν από το Μάιντς ήταν ιδιαίτερα σημαντικά γι' αυτούς, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι παραχώρησαν στο Μάιντς το αβαείο του Ράινχαουζεν, το προγονικό μοναστήρι της οικογένειάς τους, καθώς και το μοναστήρι του Αγίου Βλασίου στο Νόρθαϊμ, το οποίο είχαν αποκτήσει νωρίτερα. Μετά την ήττα του στο ζήτημα της κληρονομιάς του Ρούντολφ Β΄ κόμη του Στάντε, ο Κορράδος Γ΄ μπορούσε να θεωρήσει την κατανομή της κληρονομιάς της οικογένειας Μπόινεμπουργκ ως επιτυχία, καθώς αυτό μετέτρεψε τους κόμητες του Βίντσενμπουργκ σε ισχυρό αντίβαρο στον Οίκο των Γουέλφων.

Ο Χέρμαν Β΄ συμμάχησε στενά με τον Κορράδο Γ΄, και μάλιστα νυμφεύτηκε την ετεροθαλή αδελφή του Κορράδου Γ΄. Μετά από αυτόν τον γάμο, θεωρήθηκε βασιλικός πρίγκιπας. Ήταν μάρτυρας πολλών βασιλικών εγγράφων, και εμφανιζόταν πάντα στην πλησιέστερη βασιλική ακολουθία. Διαφωνούσε συνεχώς με τους επισκόπους του Χάλμπερσταντ και τους ηγούμενους του αβαείου Κόρβεϋ για ένα φέουδο, που είχαν παρακρατήσει. Πίεσε τον επίσκοπο του Χίλντεσχαϊμ να του δώσει το κάστρο του Βίντσενμπουργκ, και ο επίσκοπος το έπραξε στις 8 Μαΐου 1150. Οι κτήσεις του εκτείνονταν στη συνέχεια από τον ποταμό Λάινε στη βόρεια Έσση και μέχρι τον Άιχσφελντ.

Οι λειτουργοί της εκκλησίας στο Χίλντεσχαϊμ τον μισούσαν, λόγω της αυταρχικής του στάσης. Τη νύχτα της 29ης Ιανουαρίου 1152, δύο από αυτούς εισέβαλαν στο κάστρο του Βίντσενμπουργκ και σκότωσαν με τα σπαθιά τους τον Χέρμαν Β΄ και την έγκυο σύζυγό του. Ένας από τους δολοφόνους αποκεφαλίστηκε το 1156. Ο άλλος, ο κόμης Ερρίκος του Μπόντενμπουργκ, ηττήθηκε σε μία δοκιμασία με μάχη, και μεταφέρθηκε στο μοναστήρι Νόιβερκ στο Χάλε.

Ο Ερρίκος ο Λέων, ο οποίος καταγόταν από τους κόμητες του Νόρθαϊμ μέσω τής μητέρας του, κατέλαβε το κάστρο του Χόμπουργκ. Στις 13 Οκτωβρίου 1152, σε μία Συνέλευση (Dieta) στο Βίρτσμπουργκ, ο βασιλιάς παραχώρησε επίσης τις κτήσεις του Χέρμαν Β΄ από την πλευρά του Ράινχαουζεν στον Ερρίκο τον Λέοντα. Η αξίωση του Ερρίκου βασιζόταν στο γεγονός ότι η προγιαγιά του Ερρίκου από την πλευρά τής μητέρας του, ήταν αδελφή τού προπάππου τού Χέρμαν Β΄.

Οικογένεια

Ελισάβετ της Αυστρίας, η σύζυγος του Χέρμαν του Βίντσμπουργκ.

Ο Χέρμαν Β΄ νυμφεύτηκε δύο φορές:

Το 1142 νυμφεύτηκε την Ελισάβετ της Αυστρίας (1124–1143· απεβ. κατά τον τοκετό), νεότερη κόρη του Λεοπόλδου Γ΄ του Ευσεβούς μαργράβου της Αυστρίας από τον Οίκο των Μπάμπενμπεργκ. Η μητέρα τής Ελισάβετ ήταν η Αγνή του Βάιμπλινγκεν, κόρη του βασιλιά Ερρίκου Δ΄ των Σαλίων και ετεροθαλής αδελφή του Κορράδου Γ΄.

Το 1148 νυμφεύτηκε τη Λούτγκαρντ του Ζάλτσβεντελ (απεβ. το 1152), κόρη του Ροδόλφου Α΄ κόμη του Στάντε, μαργράβου του Νόρντμαρκ από τον Οίκο των Ουδονιδών. Ήταν χήρα του βασιλιά Έρικ Γ΄ της Δανίας και είχε προηγουμένως πάρει διαζύγιο από τον Φρειδερίκο ΣΤ΄ παλατινό κόμη της Σαξονίας. Με τη Λούτγκαρντ, είχε:

• μία κόρη (1149 - πριν από το 1204), παντρεμένη πρώτα με τον Ερρίκος Γ' κόμη του Σβάρτσμπουργκ (απεβ. 26 Ιουλίου 1184), και έπειτα με τον Ούλριχ Α' κόμη του Βέττιν (απεβ. 28 Σεπτεμβρίου 1206).
• μία άλλη κόρη (γενν. 1150), παντρεύτηκε περί το 1166 τον Μάγκνους Μπόρις, δούκα της Νότιας Γιουτλάνδης, μικρανιψιό του Έρικ Α΄ των Έστριντσεν βασιλιά της Δανίας.
• Χέντβιχ (γενν. 1151), η πρύτανις του αβαείου Γκάντερσχαϊμ.

Τα κληρονομικά δικαιώματα του φερόμενου ως γιου του, Όθωνα, και των δύο θυγατέρων του, είναι άγνωστα.

Αναφορές

• G. Lämmerhirt (1898), «Winzenburg, von», Allgemeine Deutsche Biographie (ADB), 43, Leipzig: Duncker & Humblot, σελ. 507–511 
• W. Wattenberg and Edmund Winkelmann: Die Jahrbücher von Magdeburg, Chronographus Saxo, in the series Die Geschichtsschreiber der deutschen Vorzeit, vol. 63, 3rd unchanged ed., Leipzig, 1941
• Eduar Winkelmann: Der sächsische Annalist, in the series Die Geschichtsschreiber der deutschen Vorzeit, vol. 54, 3rd unchanged ed., Leipzig, 1941

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Κάστρο Μπόινμπουργκ