Χάννα Βέρες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάννα Βέρες
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Δεκεμβρίου 1928
Obukhovichi
Θάνατος11  Ιουνίου 2003
Obukhovichi
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Ουκρανία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταυφαντής
Οικογένεια
ΤέκναValentina Veres
Elena Veres
ΓονείςMaria Posobchuk
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςPeople's Painter of Ukraine (1995)
Shevchenko National Prize (1968)
d:Q65147320 (1977)
τάγμα του Παράσημου της Τιμής

Η Χάννα Ιβάνοβνα Βέρες (ουκρανικά: Га́нна Іва́нівна Ве́рес‎‎; 21 Δεκεμβρίου 1928 – 11 Ιουνίου 2003) ήταν Ουκρανή λαϊκή καλλιτέχνης, τεχνήτρια κεντητών υφασμάτων και υφαντών. Ήταν κόρη της καλλιτέχνιδας και υφαντικής, Μαρίας Ποσόμπτσουκ, και μητέρα των καλλιτεχνών Βαλεντίνας και Έλενας Βέρες. Της απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Σεφτσένκο με την Άννα Βασιλαστσούκ το 1968.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Χάννα Βέρες γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1928 στο χωριό Ομπουχοβίτσι στην περιοχή Βισχορόντ της περιοχής του Κιέβου. [1] Η μητέρα της ήταν η καλλιτέχνις Μαρία Ποσόμπτσουκ. [2] Η Βέρες είχε δύο κόρες, την Βαλεντίνα Βέρες και την Έλενα Βέρες, και οι δύο έγιναν επίσης καλλιτέχνες. [1] [3] Σύμφωνα με τον ιστορικό, NM Νεβέγκα, η Ποσόμπτσουκ δίδαξε στην κόρη της πολλές από τις δεξιότητές της, τις οποίες μετέδωσε και στις κόρες της.

Η Βέρες ζούσε στο Κίεβο, σε ένα σπίτι στη λεωφόρο Μπαστιόνι. Πέθανε στο Ομπουχοβίτσι στις 11 Ιουνίου 2003.[1]

Καλλιτεχνική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ειδική στον τομέα των διακοσμητικών υφαντικών τεχνών, ιδιαίτερα του καλλιτεχνικού κεντήματος, η Βέρες δημιούργησε παραδοσιακές πολωνικές υφαντές πετσέτες, καθώς και διακοσμητικά υφάσματα και πάνελ. [1] Οι πετσέτες είναι ένα παραδοσιακό ουκρανικό ύφασμα: χρησιμοποιούνται ως ειδική επιφάνεια για το φαγητό, που σερβίρεται και πολλές δίνονται ως δώρα σε σημαντικές στιγμές της ζωής. [4] Ίδρυσε το Μουσείο Λαϊκής Υφαντικής στο Ιβάνκιβ, το οποίο άνοιξε το 1988 και έκλεισε το 1992. [1] Τα έργα της περιόδευσαν στη Βόρεια Αμερική, όπου παρουσιάστηκαν στο Τορόντο και το Μόντρεαλ.

Από το 1966 έως το 1968 κατασκεύασε μια σειρά από διακοσμητικά υφάσματα, αφιερωμένα στον Ταράς Σεφτσένκο. Η έκδοση του 1971 του Κομπζάρ του Σεφτσένκο απεικονίζεται με αναπαραγωγές των πετσετών της σε συμπαραγωγή με τη Χάννα Βασιλαστσούκ. [4][5] Οι ταινίες Lyada (1974, " Κίιβναουχφιλμ "), Το λινάρι ανθίζει (1980, "Ουκρτελεφίλμ") είναι αφιερωμένες στο έργο της Βέρες. [2]

Τα έργα της Βέρες περιλαμβάνουν:

Διακοσμητικά ρούχα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Ουκρανία, μητέρα μου" (1956)
  • "Θεριστές θερίζουν" (1962)
  • "Ουκρανία, μητέρα μου" (1966)
  • Χρυσαφένιο Φθινόπωρο (1966)
  • "Λουλούδια, Ουκρανία" (1967)
  • "Η σκέψη μας, το τραγούδι μας" (1967)
  • "Σε μία ελεύθερη, νέα οικογένεια" (1969)
  • "Σοβιετική Ουκρανία" (1971)
  • Γεναιοδωρία (1973)
  • Καμπάνες του Τσέρνομπιλ (1988)
  • Αστραπή(1990)

Διακοσμητικά υφάσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Η σκέψη μας, το τραγούδι μας" (1965)
  • "Λουλούδια της Πολίσσια" (1967)
  • "Κίεβο– Κήπος" (1975)
  • "Ευτυχία στη Γη" (1985)

Βραβεία και αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τάγμα του παράσημου της Τιμής.
  • Μέλος της Ένωσης Σοβιετικών Καλλιτεχνών της Ουκρανίας από το 1965.
  • Βραβείο Σεφτσένκο το 1968. μαζί με την Άννα Βασιλαστσούκ για μια σειρά από ουκρανικές λαϊκές υφαντές πετσέτες, που δημιουργήθηκαν το 1965-1967. [6]
  • Τιμώμενος Διδάσκαλος Λαϊκής Τέχνης της ΕΣΣΔ από το 1977.[7]
  • Λαϊκός καλλιτέχνης της Ουκρανίας από το 1995. [1]
  • Μέλος της Εθνικής Ένωσης Δασκάλων Λαϊκής Τέχνης της Ουκρανίας από το 1999.

Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα έργα της Βέρες φυλάσσονται στο Εθνικό Μουσείο Ταράς Σεφτσένκο, το Εθνικό Καταφύγιο Σεφτσένκο στο Κάνιβ και το Εθνικό Μουσείο Λαϊκής Διακοσμητικής Τέχνης, καθώς και σε άλλες τοποθεσίες.[4]

Σύμφωνα με πρώτες αναφορές, στις 27 Φεβρουαρίου 2022, έργα της Βέρες ήταν μεταξύ εκείνων, που καταστράφηκαν όταν το Ιστορικό και Τοπικό Ιστορικό Μουσείο του Ιβάνκιβ κάηκε κατά τη Μάχη του Ιβάνκιβ, μια στρατιωτική εμπλοκή κατά τη διάρκεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία το 2022. [8] [9] Άλλα έργα που καταστράφηκαν μαζί περιελάμβαναν πίνακες της Μαρίας Πριματσένκο. [8] [9]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Верес Ганна Іванівна | Комітет з Національної премії України імені Тараса Шевченка» [Veres Anna Ivanovna | Taras Shevchenko National Prize Committee of Ukraine]. www.knpu.gov.ua (στα Ουκρανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022. 
  2. 2,0 2,1 «Верес Ганна Іванівна — Енциклопедія Сучасної України». esu.com.ua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022. 
  3. Folk art (στα Ουκρανικά). Spilka maĭstriv narodnoho mystet͡stva Ukraïny. 2002. 
  4. 4,0 4,1 4,2 «РУШНИКИ ГАННИ ВАСИЛАЩУК ТА ГАННИ ВЕРЕС». lib.if.ua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022. 
  5. Litvinova, Galina Ilʹinichna (1985). Woman-master of Her Life (στα Αγγλικά). Publishing House of the Political Literature of Ukraine. 
  6. Varyvonchyk, Anastasia Vitaliyivna. "On the forms of social organization of work in the field of Ukrainian traditional folk art of embroidery." Bulletin of KNUKiM. Art History Series (2012). [Ukrainian]
  7. Довідник членів Спілки художників України Αρχειοθετήθηκε 21 January 2022 στο Wayback Machine.. Kyiv. 1998, page 24.
  8. 8,0 8,1 «На Київщині окупанти знищили музей з унікальними творами Марії Приймаченко: фото». ТСН.ua (στα Ουκρανικά). 28 Φεβρουαρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2022. 
  9. 9,0 9,1 «Музей — Іванківський музей». ivankiv-museum.site. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.