Χάινριχ Καμίνσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Χάινριχ Καμίνσκι
Γέννηση4  Ιουλίου 1886[1][2][3]
Βάλτσχουτ-Τίνγκεν
Θάνατος21  Ιουνίου 1946[1][2][3]
Kochel
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Ιδιότητασυνθέτης[4], διευθυντής χορωδίας και καθηγητής πανεπιστημίου
Είδος τέχνηςκλασική μουσική
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Χάινριχ Καμίνσκι (Heinrich Kaminski, 4 Ιουλίου 1886 – 21 Ιουνίου 1946) ήταν Γερμανός συνθέτης.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Καμίνσκι στο Schloss Tiengen.

Ο Καμίνσκι γεννήθηκε κοντά στην πόλη Βάλντσουτ-Τίνγκεν, στον Μέλανα Δρυμό, και ήταν γιος ενός Παλαιοκαθολικού ιερέα εβραϊκής καταγωγής. Μετά από λίγο καιρό εργασίας σε μια τράπεζα στο Όφενμπαχ, ο Χάινριχ μετακόμισε στη Χαϊδελβέργη με την αρχική πρόθεση να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Ωστόσο, μία τυχαία συνάντηση με τη Μάρτα Βάρμπουργκ άλλαξε την πορεία του: Η Βάρμπουργκ ανεγνώρισε το μουσικό του ταλέντο και τον στήριξε για να σπουδάσει μουσική. Το 1909 ο Καμίνσκι εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο και άρχισε να σπουδάζει μουσική στο Ωδείο Στερν, και ειδικότερα πιάνο με τον Σέβεριν Άιζενμπέργκερ.

Το 1914 άρχισε να παραδίδει μαθήματα πιάνου στην κωμόπολη Μπενεντίκτμπέουερν. Εκείνη την εποχή έκανε παρέα μεταξύ άλλων με τους ζωγράφους Έμιλ Νόλντε και Φραντς Μαρκ. Η σύζυγος του δεύτερου ήταν ανάμεσα στους μαθητές πιάνου του Καμίνσκι.

Το 1916 ο Χάινριχ Καμίνσκι νυμφεύθηκε τη Φρειδερίκη Ματθίλδη Γιοπ (Friederike Mathilde Jopp), μια τραγουδίστρια στο Μόναχο.

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Καμίνσκι ήταν δραστήριος και ως διευθυντής χορωδίας και δάσκαλος στη σύνθεση. Αργότερα, έγινε δεκτός ως καθηγητής στην Πρωσική Ακαδημία Τεχνών, στο Βερολίνο, όπου υπήρξε επικεφαλής ενός master class στη σύνθεση (ακολουθώντας έτσι τα βήματα του Χανς Πφίτσνερ) από το 1930 ως το 1932. Οι σημαντικότεροι μαθητές του εκεί ήταν οι Καρλ Ορφ, Χάιντς Σούμπερτ και Ράινχαρντ Σβαρτς-Σίλινγκ. Ταυτόχρονα, διεύθυνε συμφωνικές συναυλίες στο Μπίλεφελντ.

Το συμβόλαιο του Καμίνσκι τερματίσθηκε το 1933 χωρίς ανανέωση εξαιτίας των «πολιτικών του απόψεων», οπότε επέστρεψε στο Μπενεντίκτμπέουερν. Διάφορες προσπάθειες να ξαναρχίσει τη σταδιοδρομία του δεν είχαν αποτέλεσμα για τον ίδιο λόγο: ένας έλεγχος της καταγωγής του (είχε κατηγοριοποιηθεί το 1938 ως «μισοεβραίος» και το 1941 ως «κατά το 1/4 Εβραίος») οδήγησε σε μία συνεχή απαγόρευση της εκτελέσεως των έργων του. Υποχρεώθηκε να διαφύγει στο εξωτερικό, στη Γαλλία και στην Ελβετία μεταξύ άλλων.

Στα χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ο Καμίνσκι έχασε τρία τέκνα, και ο ίδιος πέθανε το 1946, σε ηλικία 60 ετών, στην κωμόπολη Ρηντ (Ried) της Βαυαρίας.

Κριτική αποτίμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την Ιωάννα Μπουκουβάλα-Αναγνώστου:

«Στη μουσική του Καμίνσκι υπάρχει πάντοτε κάτι το θρησκευτικό και μυστικοπαθές. `Εχει επηρεασθεί από τον Μπαχ και τον Μπρούκνερ. Αλλά και ο ρομαντισμός δεν τον άφησε αδιάφορο. Με αυτά τα αντικρουόμενα στοιχεία δεν πέτυχε πολύ ως συνθέτης.»

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα έργα του Καμίνσκι περιλαμβάνουν κοντσέρτα, λήντερ (τραγούδια), χορωδιακές σονάτες, μοτέτα και άλλα χορωδιακά έργα, καθώς και δύο όπερες.

Όπερες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Jürg Jenatsch (υπότιτλος: Ein Drama nach der gleichnamigen Erzählung C. F. Meyers), 1927, σε τρεις Πράξεις
  • Das Spiel vom König Aphelius (= «Το παιχνίδι του Βασιλιά Αφέλιους», 1946, παγκόσμια πρεμιέρα στο Γκέτινγκεν το 1950)

Χορωδιακά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο 130ός Ψαλμός, μοτέτο για μεικτή χορωδία a cappella (1912)
  • Ο 69ος Ψαλμός, για τενόρο, χορωδία αγοριών, μεικτή χορωδία και ορχήστρα (1914)
  • 6 χορωδιακά για μεικτή χορωδία a cappella (1915)
  • O Herre Gott, μοτέτο για μεικτή χορωδία και εκκλησιαστικό όργανο ad libitum (1918, ξαναδουλεύτηκε το 1936)
  • Introitus und Hymnus για σοπράνο, άλτο, βαρύτονο, βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, μικρά μεικτή χορωδία και ορχήστρα (1920)
  • Musik zur Passion για μεικτή χορωδία a cappella (1920)
  • 3 Gedichte von Joseph von Eichendorff για ανδρική χορωδία και όργανα (1924)
  • Magnificat για σοπράνο, βιόλα, μικρά χορωδία εκτός σκηνής και ορχήστρα (1925)
  • Der Mensch, μοτέτο για άλτο και μεικτή χορωδία a cappella (1926)
  • Der Mensch, προοίμιο για αναγνώστη, μεικτή χορωδία και ορχήστρα (1926)
  • Die Erde, μοτέτο κατά τον Ζαρατούστρα για μεικτή χορωδία a cappella (1929)
  • Die Messe deutsch για μεικτή χορωδία a cappella (1934, ημιτελές)

Λήντερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 3 Cantiques Bretons για τραγουδιστή και πιάνο (1923)
  • 3 geistliche Lieder για τραγουδιστή, βιολί και κλαρινέτο (1923)
  • Triptychon για άλτο ή βαρύτονο και εκκλησιαστικό όργανο (1930)

Ορχηστρικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Concerto grosso (1923)
  • Έργο για ορχήστρα εγχόρδων (1927)
  • Dorische Musik (1934)
  • Κοντσέρτο για ορχήστρα και πιάνο (1936)
  • In Memoriam Gabrielae, με βιολί και Alt-Solo (1940)
  • Χορόδραμα (1942)

Μουσική δωματίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κουαρτέτο για πιάνο, κλαρινέτο, βιόλα και βιολοντσέλο σε Λα ελάσσονα, op. 1b (1912)
  • Κουαρτέτο για ορχήστρα εγχόρδων σε φα μείζονα (1913)
  • Κουιντέτο εγχόρδων σε φα δίεση ελάσσονα (1916)
  • Canzona για βιολί και εκκλησιαστικό όργανο (1916)
  • Κουιντέτο για κλαρινέτο, γαλλικό κόρνο, βιολί, βιόλα και βιολοντσέλο (1925)
  • Πρελούδιο και φούγκα για βιολί και εκκλησιαστικό όργανο (1929)
  • Μουσική για δύο βιολιά και τσέμπαλο (1930)
  • Κανών για βιολί και εκκλησιαστικό όργανο (1931)
  • Πρελούδιο και φούγκα για βιόλα (1932)
  • Μουσική για βιολοντσέλο και πιάνο (1935)
  • Hauskonzert για βιολί και πιάνο (1940)
  • Μπαλάντα για γαλλικό κόρνο και πιάνο (1941)

Μουσική για εκκλησιαστικό όργανο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τοκάτα επί του χορωδιακού Wie schön leucht' uns der Morgenstern (1923)
  • Choralsonate (1925)
  • 3 Choralvorspiele (1930)
  • Τοκάτα και φούγκα σε Ντο μείζονα (1939)
  • Αντάντε σε Μι ύφεση μινόρε (1939)
  • Orgelchoral «Meine Seel ist stille»» (1940)

Μουσική για πιάνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βιβλίο πιάνου σε τρεις τόμους (1934)
  • 10 kleine Übungen für das polyphone Klavierspiel (1935)
  • Klavierbüchlein (1948)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14002792m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6ff44pg. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 79998. Ανακτήθηκε στις 5  Απριλίου 2022.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Thomas-M. Langner: το λήμμα «Kaminski, Heinrich» στο Neue Deutsche Biographie (NDB), τόμος 11, Duncker & Humblot, Βερολίνο 1977, ISBN 3-428-00192-3, σελ. 80
  • Hans Hartog: Heinrich Kaminski. Leben und Werk. Schneider, Tutzing 1987, ISBN 978-3-7952-0518-8
  • Hans-Josef Olszewsky:΅το αντίστοιχο λήμμα στο Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL), τόμος 3, Bautz, Herzberg 1992, σσ. 999-1005
  • Ιωάννα Μπουκουβάλα: Το λήμμα «Καμίνσκυ, Ερρίκος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη-Πάτση», τόμος 14, σελ. 746

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χάινριχ_Καμίνσκι&oldid=10110894"