Φρανσουά Οζόν
Φρανσουά Οζόν | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | François Ozon (Γαλλικά) |
Γέννηση | 15 Νοεμβρίου 1967[1][2][3] Παρίσι[4] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά Γαλλικά[6] Αγγλικά |
Σπουδές | La Fémis |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων[7] σεναριογράφος παραγωγός ταινιών μοντέρ εικονολήπτης ηθοποιός ηθοποιός ταινιών[8] μοντέλο[9] |
Περίοδος ακμής | 1988 |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Σταυρός Αξίας 1ης τάξεως του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου Καλύτερου Σεναρίου (2013)[10] Τάγμα των Τεχνών και των Γραμμάτων (2011) Sitges Film Festival Best Screenplay award (1999) Golden Shell (2012) Sebastiane Award (2014) Αργυρή Άρκτος-Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής (2019) |
Ιστότοπος | |
www | |
![]() | |
Ο Φρανσουά Οζόν (François Ozon, 15 Νοεμβρίου 1967) είναι Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1967 στο Παρίσι και σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή κινηματογράφου La Femis.[11]
Το 2000 σκηνοθέτησε την ταινία Σταγόνες νερού σε καυτές πέτρες και έλαβε το Βραβείο Teddy στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.[12] Την ίδια χρονιά προτάθηκε για βραβείο Σεζάρ Καλύτερου Σκηνοθέτη για την ταινία Κάτω από την άμμο. Το 2002, για την ταινία 8 Γυναίκες κέρδισε το βραβείο Lumières καλύτερου σκηνοθέτη. Το 2010, το Potiche προτάθηκε για Βραβείο BAFTA Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης Ταινίας[13] και για Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ της Βενετίας. Έλαβε το βραβείο καλύτερου σεναριογράφου στα Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου για την ταινία του 2012, Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο.[14] Το 2016 κυκλοφόρησε η ταινία Frantz και ήταν υποψήφια για το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ταινίας.[15] Το Θέλημα Θεού το 2018 κέρδισε το Μέγα Βραβείο της Επιτροπής στο 69ο Φεστιβάλ του Βερολίνου.[16] Το 2020 κυκλοφόρησε Το Καλοκαίρι του 85 και το 2022 το Peter von Kant, που ήταν η εναρκτήρια ταινία του 72ου Φεστιβάλ του Βερολίνου.[17]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0654830. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 filmportal.de. 7e0c9961a0bb4441a0730ad27a45807c. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 49478. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13609396g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ LUMIERE. 958. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ www
.europeanfilmacademy .org /2013 .393 .0 .html. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020. - ↑ «Fischer Theater Medien». www.fischer-theater.de. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Teddy Award - The official queer award at the Berlin International Film Festival». teddyaward.tv. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Reynolds, Simon (12 Φεβρουαρίου 2012). «Orange BAFTA Film Awards 2012 - winners». Digital Spy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Barraclough, Leo· Barraclough, Leo (7 Δεκεμβρίου 2013). «Paolo Sorrentino's 'The Great Beauty' Wins Top Prize at European Film Awards». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Tartaglione, Nancy· Tartaglione, Nancy (25 Ιανουαρίου 2017). «César Awards Nominations: Verhoeven's 'Elle,' Ozon's 'Frantz' In The Lead». Deadline (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Berlin Film Festival 2019: Nadav Lapid's 'Synonyms' Wins Golden Bear». Variety. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ Ravindran, Manori· Ravindran, Manori (12 Ιανουαρίου 2022). «Francois Ozon's 'Peter Von Kant' to Open Berlin Film Festival». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022.
|