Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φρίντριχ Χέμπελ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φρίντριχ Χέμπελ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Friedrich Hebbel (Γερμανικά)
Γέννηση18  Μαρτίου 1813 (απροσδιόριστο ημερολόγιο, πιθανώς Γρηγοριανό)[1][2][3]
Βέζελμπουρεν[1][4][5]
Θάνατος13  Δεκεμβρίου 1863 (απροσδιόριστο ημερολόγιο, πιθανώς Γρηγοριανό)[1][2][3]
Βιέννη[2][6][5]
Τόπος ταφήςΠροτεσταντικό Κοιμητήριο Μάτσλαϊντορφ
ΨευδώνυμοDr. J. F. Franz και J. F. Franz[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΔουκάτο του Χόλσταϊν
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[3][8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Αμβούργου
Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης[9]
Πανεπιστήμιο του Μονάχου
Gelehrtenschule des Johanneums
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[10]
συγγραφέας[11]
θεατρικός συγγραφέας[10]
ποιητής-νομικός
Αξιοσημείωτο έργοMaria Magdalena
Judith
The Nibelungs
Agnes Bernauer
Οικογένεια
ΣύζυγοςChristine Enghaus (από 1846)[12][13][14]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Σίλερ (1863)[15]
Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα για τις Επιστήμες και Τέχνες (1860)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κρίστιαν Φρίντριχ Χέμπελ (γερμανικά: Christian Friedrich Hebbel‎‎, 18 Μαρτίου 1813 - 13 Δεκεμβρίου 1863) ήταν Γερμανός ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Θεωρείται ένας από τους μεγάλους δραματουργούς του ρεαλισμού, ο δημιουργός του σύγχρονου αστικού ψυχολογικού δράματος στη γερμανική λογοτεχνία.[16]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φρίντριχ Χέμπελ γεννήθηκε το 1813 στη μικρή πόλη Βεσελμπούρεν, στο δουκάτο του Χόλσταϊν, ήταν γιος κτίστη και μεγάλωσε στη φτώχεια. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1827, πέρασε επτά χρόνια ως υπάλληλος σε έναν δικαστικό επιμελητή. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα σε τοπική εφημερίδα και σε ένα περιοδικό του Αμβούργου, του οποίου η εκδότρια, Αμάλια Σόπε, μια δημοφιλής δημοσιογράφος και συγγραφέας παιδικών παραμυθιών, τον στήριξε οικονομικά και τον κάλεσε στο Αμβούργο το 1835 για να προετοιμαστεί για το πανεπιστήμιο. Αυτό το διάστημα τον υποστήριξε, ηθικά και υλικά, μια μοδίστρα, η Ελίζε Λένσινγκ, εννέα χρόνια μεγαλύτερη από αυτόν, με την οποία συζούσε. [17]

Ένα χρόνο αργότερα πήγε στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης για να σπουδάσει νομικά, αλλά τα εγκατέλειψε και συνέχισε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου αφοσιώθηκε στη φιλοσοφία, την ιστορία και τη λογοτεχνία. Το 1839, ο Χέμπελ έφυγε από το Μόναχο και επέστρεψε περπατώντας πάμπτωχος και άρρωστος στο Αμβούργο, όπου τον φρόντισε η Ελίζε Λένσινγκ. Την ίδια χρονιά έγραψε την πρώτη του τραγωδία, Ιουδήθ (1840), που αναφέρεται στο βιβλικό πρόσωπο Ιουδήθ, η οποία παρουσιάστηκε στο Αμβούργο και το Βερολίνο τον επόμενο χρόνο, κάνοντας το όνομά του γνωστό σε όλη τη Γερμανία.[18]

Το 1841 έγραψε την τραγωδία Γενοβέφα, που ενέπνευσε στον Ρόμπερτ Σούμαν την ομώνυμη όπερα το 1850, και τον επόμενο χρόνο ολοκλήρωσε την κωμωδία Το διαμάντι, την οποία είχε αρχίσει στο Μόναχο. Συνέχιζε να είναι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση όταν το 1842 επισκέφτηκε την Κοπεγχάγη, όπου έλαβε από τον βασιλιά Χριστιανό Η΄ μια μικρή επιχορήγηση, που του επέτρεψε να περάσει ένα χρόνο στο Παρίσι και δύο χρόνια (1844–1846) στην Ιταλία. Στο Παρίσι γνώρισε τον Χάινριχ Χάινε και τον Άρνολντ Ρούγκε και έγραψε την τραγωδία Μαρία Μαγδαληνή (1844), μια εντυπωσιακή απεικόνιση της μεσαίας τάξης.

Εν τω μεταξύ, ο πρώτος γιος που είχε αποκτήσει με την Ελίζε Λένσινγκ το 1840 πέθανε. Το 1844 γεννήθηκε ο δεύτερος γιος του ( που επίσης πέθανε σε βρεφική ηλικία) και η Ελίζε έγραψε γράμματα καλώντας τον να παντρευτούν, κάτι που ο Χέμπελ αρνήθηκε.

Κατά την επιστροφή του από την Ιταλία το 1846, συνάντησε στη Βιέννη δύο Πρώσους ευγενείς, οι οποίοι τον παρότρυναν να παραμείνει, παρέχοντάς του οικονομική υποστήριξη που του επέτρεψε να συναναστραφεί την καλύτερη πνευματική κοινωνία της αυστριακής πρωτεύουσας. Την ίδια χρονιά έλαβε το διδακτορικό του από το πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν, όπου είχε υποβάλει τη διατριβή του. Η παλιά επισφαλής ζωή του Χέμπελ ήταν πλέον παρελθόν, το 1846 παντρεύτηκε την όμορφη και πλούσια ηθοποιό Κριστίνε Ένγκχαους, με την οποία απέκτησε έναν γιο και μια κόρη, γάμος που του έφερε ασφάλεια και ευημερία ώστε να αφοσιωθεί ανενόχλητος στη λογοτεχνική του παραγωγή. Με την Ελίζε Λένσινγκ διατήρησαν φιλικές σχέσεις τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του.

Ο Χέμπελ είχε ήδη αποκτήσει φήμη, οι Γερμανοί ηγεμόνες του απένειμαν βραβεία και στις ξένες πρωτεύουσες τον τιμούσαν ως τον μεγαλύτερο εν ζωή Γερμανό θεατρικό συγγραφέα. Ο μεγάλος δούκας της Σαξονίας-Βαϊμάρης του έστειλε μια δελεαστική πρόσκληση να εγκατασταθεί στη Βαϊμάρη, όπου παίχτηκαν για πρώτη φορά αρκετά από τα έργα του. Παρέμεινε, ωστόσο, στη Βιέννη μέχρι τον θάνατό του το 1863.[19]

Συγγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φρίντριχ Χέμπελ έδωσε νέα ψυχολογική διάσταση στο γερμανικό θέατρο χρησιμοποιώντας έννοιες του Χέγκελ για την ιστορία. Στις ιστορικές τραγωδίες του δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιστορική άποψη των γεγονότων και των ηρώων αλλά με τη διαδικασία αλλαγής που οδηγούσε σε νέες ηθικές αξίες. Το λυρικό του ποίημα Μητέρα και παιδί, είχε σκοπό να δείξει ότι η σχέση γονέα-παιδιού είναι ουσιαστικός παράγοντας για την ευτυχία σε όλες τις τάξεις και υπό όλες τις συνθήκες. Το πιο ώριμο και λεπτό έργο του Ο Γύγης και το δαχτυλίδι του (1854) δείχνει το ενδιαφέρον του συγγραφέα για την ψυχολογική ανάλυση. Τα Ημερολόγιά του που άρχισε να γράφει περίπου το 1835 και εκδόθηκαν μεταξύ 1885 και 1887 αποτελούν σημαντική λογοτεχνική ομολογία. [20]

Ο Χέμπελ ήταν πάντα κοινωνικά και πολιτικά ενεργός και το έργο του αναφέρεται μαζί με άλλων συγγραφέων της περιόδου Πριν τον Μάρτιο, αν και παραδοσιακά θεωρείται συγγραφέας του ρεαλισμού. Χαιρέτισε την επανάσταση του Μαρτίου, αλλά ήταν πάντα σκεπτικιστής για τις ριζοσπαστικές δημοκρατικές διεκδικήσεις προτιμώντας τη συνταγματική μοναρχία σαν μορφή διακυβέρνησης.

Μεταξύ των γνωστών συνθετών που έγραψαν έργα βασισμένα στο υλικό του Χέμπελ ήταν οι Ρόμπερτ Σούμαν, Έντουαρντ Λάσεν, Φραντς Λιστ και Γιοχάνες Μπραμς.

Ο αστεροειδής 680 Γενοβέφα, που ανακαλύφθηκε το 1909, πήρε το όνομά του από το ομώνυμο έργο του Χέμπελ.

Έργα (επιλογή)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Gedichte, 1842 (Ποιήματα)
  • Gedichte und Epigramme, 1845 (Ποιήματα και επιγράμματα)
  • Mutter und Kind (Epos), 1857 (Μητέρα και παιδί (έπος), ποίημα).
  • Requiem, Seele vergiß sie nicht (Ρέκβιεμ, Ψυχή, μην την ξεχνάς, ποίημα).
  • Der Heideknabe (Το αγόρι του Χιθ, μπαλάντα)
  • Der heilige Wein (Το ιερό κρασί, μπαλάντα)
  • Das Kind am Brunnen (Το παιδί στο πηγάδι, μπαλάντα)
  • Nachtlied (Νυχτερινό τραγούδι, ποίημα)
  • Abendgefühl (Απογευματινή αίσθηση, ποίημα)
  • Sommerbild (Καλοκαιρινή εικόνα, ποίημα)
  • Herbstbild (Φθινοπωρινή εικόνα, ποίημα)
  • Gebet (Προσευχή, ποίημα)

Θεατρικά έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Die Nibelungen, 1862 (Οι Νιμπελούγκεν), τριλογία που βασίζεται στο έπος του 1200 Τραγούδι των Νιμπελούνγκεν και απεικονίζει τη σύγκρουση μεταξύ ειδωλολατρίας και Χριστιανισμού και ερμηνεύει τους παλιούς θρύλους με τις δικές του ψυχολογικές και μεταφυσικές απόψεις. Περιλαμβάνει: Der gehörnte Siegfried (Ο άτρωτος Ζίγκφριντ), Siegfrieds Tod (Ο θάνατος του Ζίγκφριντ) και Kriemhilds Rache (Η εκδίκηση της Κριμχίλντας)
  • Demetrius, 1864 (Δημήτριος, ημιτελές).

Πεζογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Treue Liebe. Erzählung, 1828 (Πιστή αγάπη)
  • Der Brudermord, 1831 (Η αδελφοκτονία)
  • Der Maler, 1832 (Ο ζωγράφος)
  • Die Räuberbraut, 1833 (Η νύφη του ληστή)
  • Anna, 1836 (Άννα)
  • Die Obermedicinalräthin, 1837 (Ο ανώτερος ιατρικός σύμβουλος)
  • Die beiden Vagabonden. Ein Fragment, 1837/1847 (Οι δύο αλήτες)
  • Matteo. Novelle, 1839/1841 (Ματέο)
  • Eine Nacht im Jägerhause, 1842 (Μια νύχτα στο σπίτι του κυνηγού)
  • Der Rubin, 1851 (Το Ρουμπίνι), διασκευασμένο και σε θεατρικό έργο
  • Pauls merkwürdigste Nacht, 1847 (Η πιο παράξενη νύχτα του Παύλου)
  • Der Schneidermeister Nepomuk Schlägel auf der Freudenjagd, 1847 (Ο ράφτης κ. Νέπομουκ Σλέγκελ στο κυνήγι της χαράς)
  • Herr Haidvogel und seine Familie, 1848 (Ο κ. Χάιντβογκελ και η οικογένειά του)
  • Schnock. Ein niederländisches Gemälde Humoristische Erzählung, 1848 (Σνοκ. Μια ολλανδική παραστατική χιουμοριστική ιστορία).
  • Die Kuh, 1849. (Η αγελάδα)
  • Ein Leiden unserer Zeit, 1851 (Ένα βάσανο της εποχής μας, ημιτελές μυθιστόρημα)

Άλλα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ein Abend in Straßburg. Aus einer Reisebeschreibung, 1837 (Μια βραδιά στο Στρασβούργο. Από ένα οδοιπορικό)
  • Mein Wort über das Drama, 1843 (Ο λόγος μου για το δράμα)
  • Aufzeichnungen aus meinem Leben, 1854 (Σημειώσεις από τη ζωή μου, αυτοβιογραφία)
  • Tagebücher 1885 - 1887 (Ημερολόγια)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Felix Bamberg: «Hebbel, Friedrich» (Γερμανικά) 1880. σελ. 169–188.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12028397t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2003181443. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  8. ↑ CONOR.SI. 27041379.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  10. ↑ 10,0 10,1 The Fine Art Archive. 15941. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  12. ↑ 118547445.
  13. ↑ (Αγγλικά) CERL Thesaurus. Consortium of European Research Libraries. cnp01322187.
  14. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Friedrich-Hebbel.
  15. ↑ www.zeno.org/Meyers-1905/A/Schillerpreis. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2022.
  16. ↑ . «deutsche-biographie.de/christian friedrich hebbel biografie». 
  17. ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Hebbel,_Christian_Friedrich». 
  18. ↑ . «oxfordsong.org/poet/christian-friedrich-hebbel». 
  19. ↑ . «babelmatrix.org/works/de-all/Hebbel_Friedrich/biography». 
  20. ↑ ,. «britannica.com/biography/Friedrich-Hebbel». 
  21. ↑ . «politeianet.gr/books/hebbel-friedrich-dodoni-ioudith». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φρίντριχ_Χέμπελ&oldid=11020413"