Φρίντριχ Ρύκερτ
Φρίντριχ Ρύκερτ | |
---|---|
![]() Ο Φρίντριχ Ρύκερτ το 1826 | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Friedrich Rückert (Γερμανικά) |
Γέννηση | 16 Μαΐου 1788[1][2][3] Σβάινφουρτ[4] |
Θάνατος | 31 Ιανουαρίου 1866[1][2][3] Neuses |
Τόπος ταφής | Neuses |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Βαυαρίας |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Γερμανικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[2][5] Τελούγκου Αραβικά περσικά Σανσκριτική γλώσσα Κοπτική γλώσσα Κινεζικά |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ[6] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιητής[7][8] συγγραφέας[9] μεταφραστής διδάσκων πανεπιστημίου ποιητής-νομικός ανατολιστής[8] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Χούμπολτ Πανεπιστήμιο Φρειδερίκου και Αλεξάνδρου των Έρλανγκεν-Νυρεμβέργης |
Περίοδος ακμής | 1814 |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Luise Rückers (1821–1857) |
Τέκνα | Heinrich Rückert[10] Anna Berger Marie Rückert |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα για τις Επιστήμες και Τέχνες (1853) |
Υπογραφή | |
![]() | |
Ο Φρίντριχ Γιόχαν Μίκαελ Ρύκερτ (γερμανικά: Friedrich Johann Michael Rückert, 16 Μαΐου 1788 - 31 Ιανουαρίου 1866) ήταν Γερμανός ποιητής της ύστερης ρομαντικής περιόδου, γλωσσολόγος, μεταφραστής καθώς και καθηγητής Ανατολικών γλωσσών και λογοτεχνίας στα πανεπιστήμια του Έρλαγκεν και του Βερολίνου. Είναι ένας από τους θεμελιωτές των γερμανικών ανατολικών σπουδών.[11]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φρίντριχ Ρύκερτ γεννήθηκε το 1788 στο Σβάινφουρτ της Βαυαρίας και ήταν ο μεγαλύτερος γιος δικηγόρου. Φοίτησε στο τοπικό Γυμνάσιο και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ και της Χαϊδελβέργης. Από το 1816 έως το 1817, εργάστηκε στο εκδοτικό επιτελείο του πολιτιστικού και λογοτεχνικού περιοδικού Morgenblatt στη Στουτγκάρδη. [12]Σχεδόν ολόκληρο το έτος 1818 πέρασε στη Ρώμη και στη συνέχεια έζησε για αρκετά χρόνια στο Κόμπουργκ (1820-1826), όπου παντρεύτηκε τη Λουίζ Βίτχαους-Φίσερ το 1821. Το ζευγάρι απέκτησε δέκα παιδιά. Ο γιος τους Χάινριχ που γεννήθηκε το 1823 έγινε ιστορικός και ερευνητής γερμανικών αρχαιοτήτων, καθηγητής στην Ιένα και στο Μπρεσλάου.
Το 1826 διορίστηκε καθηγητής Ανατολικών γλωσσών στο πανεπιστήμιο του Έρλανγκεν και το 1841 τοποθετήθηκε σε θέση καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου έγινε επίσης κυβερνητικός μυστικοσύμβουλος. Το 1849 παραιτήθηκε από την ακαδημαϊκή καριέρα και πήγε να ζήσει με πλήρη λογοτεχνική και ερευνητική απασχόληση στο κτήμα του σε συνοικία του Κόμπουργκ. Πέθανε εκεί το 1866, σε ηλικία 77 ετών.[13]
Λογοτεχνικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν ο Ρύκερτ ξεκίνησε τη λογοτεχνική του καριέρα, η Γερμανία βρισκόταν σε πόλεμο με τον Ναπολέοντα. Η πρώτη του ποιητική συλλογή Γερμανικά Ποιήματα (Deutsche Gedichte), που δημοσιεύτηκε το 1814 με το ψευδώνυμο Φράιμουντ Ράιμαρ, ήταν εμποτισμένη με πατριωτικό πνεύμα και υποκινούσε τους συμπατριώτες του να εξεγερθούν κατά της υποταγής στην επεκτατική πολιτική της Γαλλίας. Από το 1815 έως το 1818, έγραψε το Ναπολέων, μια πολιτική κωμωδία σε τρία μέρη (Napoleon, eine politische Komödie in drei Stücken), από τα οποία δημοσιεύτηκαν μόνο δύο μέρη. Το 1817 εκδόθηκε η συλλογή Το στεφάνι του χρόνου (Der Kranz der Zeit).

Το 1822 εξέδωσε τη συλλογή ποιημάτων Ανατολικά τριαντάφυλλα (Östliche Rosen) και από το 1834 έως το 1838 εκδόθηκαν σε έξι τόμους τα Συλλογικά Ποιήματα (Gesammelte Gedichte), μια επιλογή ποιημάτων του με πολλές εκδόσεις.
Ο Ρύκερτ μελέτησε 44 ευρωπαϊκές και ανατολικές γλώσσες και άφησε τη σφραγίδα του κυρίως ως μεταφραστής ανατολικής ποίησης και ως συγγραφέας ποιημάτων στο πνεύμα των δασκάλων της Ανατολής, έργα με τα οποία μύησε στους Γερμανούς αναγνώστες του στην αραβική, περσική, ινδική και κινεζική μυθολογία και ποίηση. Μετά τον θάνατό του, δημοσιεύτηκαν μεταφράσεις του έργων των Σααντί Σιραζί, Φερντοσί, Καλιντάσα, επίσης έργων του Θεόκριτου και του Αριστοφάνη, καθώς και μια μετάφραση του Κορανίου.[14]
Μεταξύ των γραπτών του που ασχολούνται με θέματα της Ανατολής είναι:
- Ανατολικοί μύθοι και ποιήματα (Morgenländische Sagen und Geschichten) (1837)
- Επεξεργασία και Στοχαστική από την Ανατολή (Erbauliches und Beschauliches aus dem Morgenland ) (1836–1838)
- Ιστορίες Βραχμάνων (Brahmanische Erzählungen) (1839).

Το πιο περίτεχνο από τα έργα του είναι Η Σοφία των Βραχμάνων (Die Weisheit des Brahmanen), που εκδόθηκε σε έξι τόμους από το 1836 έως το 1839. Ο κύκλος ερωτικών τραγουδιών Άνοιξη της αγάπης (Liebesfrühling) που έγραψε την εποχή του έρωτα με τη μετέπειτα σύζυγό του Λουίζ, εκδόθηκε το 1844.
Από το 1843 έως το 1845 δημοσίευσε τα θεατρικά έργα Σαούλ και Δαβίδ (Saul und David, 1843), Ηρώδης ο Μέγας (Herodes der Große,1844), Kaiser Heinrich IV (1845) και Χριστόφορος Κολόμβος (Christofero Colombo, 1845), τα οποία θεωρούνται υποδεέστερα από το ποιητικό και μεταφραστικό έργο του στο οποίο οφείλει τη θέση του στη γερμανική λογοτεχνία.
Την εποχή του Πρωσο-Δανικού πολέμου το 1864 [15]έγραψε τα Δώδεκα πολεμικά τραγούδια για το Σλέσβιγκ-Χόλσταϊν (Ein Dutzend Kampflieder für Schleswig-Holstein ), που, αν και δημοσιεύτηκαν ανώνυμα, έκαναν σημαντική εντύπωση στο κοινό. [16]
Μελοποίηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ποίηση του Ρύκερτ μελοποιήθηκε από πολλούς συνθέτες μεταξύ των οποίων είναι οι Φραντς Σούμπερτ, Ρόμπερτ και Κλάρα Σούμαν, Γιοχάννες Μπραμς, Γιόζεφ Ράινμπέργκερ, Γκούσταβ Μάλερ (κύκλοι τραγουδιών Τραγούδια για τα νεκρά παιδιά (που ο Ρύκερτ έγραψε το 1834 για τον θάνατο δύο παιδιών του) και Τραγούδια του Ρύκερτ), Μαξ Μπρουχ, Μαξ Ρέγκερ, Φάνι Μέντελσον και Ελίζ Σμέζερ. [17]
Τίτλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1826: Επίτιμος πολίτης του Κόμπουργκ

- 1838: Βαυαρικό Ιπποτικό Τάγμα του Αγίου Μιχαήλ, 1ης τάξης
- 1841: Κυβερνητικός Σύμβουλος
- 1842: Τάγμα Αξίας για τις επιστήμες και τις τέχνες, το υψηλότερο βραβείο ανδρείας που απένεμε ο βασιλιάς της Πρωσίας
- 1853: Βαυαρικό Τάγμα Μαξιμιλιανού για την Επιστήμη και την Τέχνη (ιδρύθηκε το 1853)
- 1859: Επίτιμο μέλος του Πεγνησιακού Τάγματος των Ανθών
- 1863: Επίτιμο μέλος της Ελεύθερης Γερμανικής Επισκοπής με έδρα τη Φρανκφούρτη.
- 1865: Επίτιμος πολίτης του Σβάινφουρτ και την ίδια χρονιά Διοικητής του Τάγματος της Παναγίας της Γουαδελούπης
Το 1810 ο Ρύκερτ έγινε δεκτός στη Στοά Ελευθεροτέκτονων. Ήταν επίσης αντεπιστέλλον μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Επιστημών από το 1832 και μέλος από το 1859.
Λογοτεχνικά βραβεία Ρύκερτ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προς τιμήν του η γενέτειρά του Σβάινφουρτ απονέμει το βραβείο Φρίντριχ Ρύκερτ από το 1965. Το Κόμπουργκ απονέμει το βραβείο Κόμπουργκ Ρύκερτ από το 2008.[18]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12115852g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλική) biography/Friedrich-Ruckert. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ CONOR.SI. 21267555.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ Yury Veselovsky: «Рюккерт, Фридрих» (Ρωσικά)
- ↑ 8,0 8,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ «Рюккерт, Генрих» (Ρωσικά)
- ↑ . «geschichtewiki.wien.gv.at/Friedrich_Ruckert».
- ↑ Morgenblatt für gebildete Leser, (Πρωινή εφημερίδα για μορφωμένους αναγνώστες) ήταν ένα γερμανικό πολιτιστικό και λογοτεχνικό περιοδικό που εκδίδονταν από το 1807 έως το 1865.
- ↑ . «deutsche-biographie.de/Rückert, Johann Michael Friedrich».
- ↑ . «britannica.com/biography/Friedrich-Ruckert».
- ↑ . «military-history.gr/1864-02-01-2ος Πόλεμος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν».
- ↑ . «rueckert-gesellschaft.de/friedrich-rueckert/».
- ↑ . «lieder.net/lieder/Texts to Art Songs and Choral Works by E. Schmezer».
- ↑ . «coburg.de/coburg-erleben/kultur/Coburg Rückert».