Φλαμανδικό Κίνημα
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το Φλαμανδικό Κίνημα (ολλανδικά: Vlaamse Beweging) είναι όρος που περιλαμβάνει διάφορες πολιτικές ομάδες στην Φλάνδρα, που σήμερα ανήκει στο Βέλγιο, αλλά και στα λιγοστά τμήματα αυτής που ανήκουν στην Γαλλία. Συμπεριλαμβάνει ομάδες που έχουν επιδιώξει να προωθήσουν τον φλαμανδικό πολιτισμό και τη ολλανδική γλώσσα, καθώς και εκείνες που επιδιώκουν μεγαλύτερη πολιτική αυτονομία για τη Φλάνδρα εντός του Βελγίου ή και ανεξαρτησία αυτής. Ορισμένοι προτείνουν και την ενοποίησή της με τις Κάτω Χώρες.
Τον 19ο αιώνα, το Φλαμανδικό Κίνημα αναδύθηκε γύρω από μια μορφή πολιτισμικού πατριωτισμού που επεδίωκε ισότιμο καθεστώς για τους Ολλανδούς στο βελγικό κράτος, συχνά υπό την αιγίδα της Καθολικής Εκκλησίας. Παρόλο που κατάφερε να εκπληρώσει πολλούς από τους αρχικούς του στόχους, έγινε όλο και πιο ριζοσπαστικό μετά τον Α ́ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εμπνευσμένος από αυταρχικές και φασιστικές πολιτικές, συνεργάστηκε με της δυνάμεις κατοχής στο Βέλγιο κατά τη διάρκεια του Β ́ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρά την πτώση του κινήματος δεδομένης της κατάστασης και της αρνητικής επίδρασης που είχε σε αυτό η παραπάνω συνεργασία, μετά τον πόλεμο υπήρξε αναβίωση του κινήματος μέσω της Λαϊκής Ένωσης (1954-2002) και διαπεράστηκε όλο και περισσότερο σε άλλα κόμματα στη Φλάνδρα.
Η πιο δεξιά πτέρυγα του Φλαμανδικού Κινήματος κυριαρχείται από το συντηρητικό εθνικιστικό Φλαμανδικό Συμφέρον, ενώ επίσης στα δεξιά αλλά πιο μετριοπαθή βρίσκεται η Νέα Φλαμανδική Συμμαχία (N-VA). Στην δεξιά/ακροδεξιά πτέρυγα κυριαρχούν οργανώσεις όπως η Βοορπόστ, η Ενωση Εθνικιστών Σπουδαστών και αρκετές άλλες. Η πιο ριζοσπαστική ομάδα στην αριστερή πλευρά είναι το σοσιαλιστικό Φλαμανδικό Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Στην πρόσφατη ιστορία, το Φλαμανδικό Κίνημα έχει αυξήσει όλο και περισσότερο τις δυνάμεις της, κατά διάρκεια της βελγικής πολιτικής κρίσης 2007-2011 και των επακόλουθων της[1][2][3]. Από το 2010, το κόμμα N-VA ήταν το μεγαλύτερο δημοσκοπικά στην Φλάνδρα, ενώ το Φλαμανδικό Συμφέρον έγινε το δεύτερο μεγαλύτερο στις ομοσπονδιακές και περιφερειακές εκλογές του 2019.[4][5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Belgian Political Crisis and Talk of Linguistic Divisions Continue | DW | 02.10.2007». DW.COM.
- ↑ «An artificial kingdom moves closer to its end». The Economist. https://www.economist.com/charlemagne/2010/06/14/an-artificial-kingdom-moves-closer-to-its-end.
- ↑ Voice, European (26 Μαΐου 2014). «Flemish separatism gains ground in Belgium». POLITICO.
- ↑ Brzozowski, Alexandra· Matthews-Ferrero, Daniel· Papalamprou, Ery· An, Fengwei David· Steenland, Robert· Putte, Thomas van de (3 Μαΐου 2019). «EU country briefing: Belgium».
- ↑ «Vlaams Belang surges, N-VA biggest». 26 Μαΐου 2019.