Φερδινάνδος Β΄ των Δύο Σικελιών
Ο Φερδινάνδος Β΄ (1810 - 1859) υπήρξε βασιλιάς των Δύο Σικελιών (1830 - 1859). Γεννήθηκε στο Παλέρμο, υιός και διάδοχος του Φραγκίσκου Α΄ των Δύο Σικελιών και της Μαρίας Ισαβέλλας της Ισπανίας.
Στα νεανικά του χρόνια ήταν πολύ δημοφιλής. Οι προοδευτικές του ιδέες οδήγησαν τον λαό να του δώσει τον χαρακτηρισμό Λαζαρόνι, που ήταν μια από τις κατώτερες τάξεις της Ναπολιτάνικης κοινωνίας.
Διαδεχόμενος τον πατέρα του στον θρόνο υπέγραψε έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο έδινε προτεραιότητα σε θέματα δικαιοσύνης, αναμόρφωσης των οικονομικών και γενικά κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια να επουλώσει τις πληγές που άφησαν οι προγενέστεροί του. Έκανε ό,τι το καλύτερο δυνατό για να ικανοποιήσει και τον λαό του και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Μείωσε τους φόρους και τις δαπάνες, κατασκεύασε το πρώτο σιδηροδρομικό δίκτυο και το πρώτο ατμόπλοιο σε όλη την Ιταλική χερσόνησο.
Πίνακας περιεχομένων
Αυταρχική διακυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1837, αντιστράφηκαν τα πράγματα, όταν κατέπνιξε βίαια επαναστατικό κίνημα στη Σικελία που ζητούσε Σύνταγμα και εκδημοκρατισμό του θεσμού της βασιλείας. Τον Σεπτέμβριο του 1847, επαναστάσεις στο Ρήγιο και στην Καλαβρία καταστάλθηκαν από τον στρατό του, ενώ η επανάσταση (1848) στο Παλέρμο της Σικελίας στάθηκε η αφορμή να ξεκινήσει μια σειρά επαναστατικών κινημάτων την ίδια χρονιά σε όλα τα βασίλεια της Ευρώπης. Ο Φερδινάνδος πιέστηκε να δημιουργήσει Σύνταγμα στα πρότυπα του καταστατικού που είχε υπογράψει το 1830.
Μια διαφωνία για τη μορφή του όρκου των μελών του Κοινοβουλίου έκανε τον βασιλιά να αρνηθεί το Σύνταγμα, οπότε διέλυσε το Κοινοβούλιο (1849) και ξέσπασαν νέες ταραχές. Η Σικελία κήρυξε την ανεξαρτησία της ως δημοκρατία υπό τον Ρουτζέρο Σέτιμο και τον βασιλιά έκπτωτο (13 Απριλίου 1848). Ο Φερδινάνδος ετοίμασε στρατό 20.000 ανδρών υπό την ηγεσία του στρατηγού Κάρλο Φιλανγκιέρι, ώστε να καταπνίξει τη Σικελική επανάσταση, επαναφέροντας τη Σικελία υπό το απολυταρχικό του καθεστώς.
Παράλληλα, ένας στόλος έφτασε στην Μεσσήνη και παρόλο που οι κάτοικοι είχαν παραδοθεί επιδόθηκε επί οκτώ ώρες σε σφαγές. Τον Μάιο του 1849, η Σικελία υποτάχθηκε οριστικά ενώ το διάστημα 1849-1851, η σκληρή του πολιτική ανάγκασε πολλούς κατοίκους να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, αφού πάνω από 2.000 αντίπαλοι του φυλακίσθηκαν.
Αντιδράσεις από την Αγγλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1850, επισκέφθηκε τη Σικελία ο Άγγλος πρωθυπουργός Γουλιέλμος Γλάδστων, ο οποίος βλέποντας τις αθλιότατες για τους κατοίκους συνθήκες στο βασίλειο της Νάπολης άρχισε να μειώνει την υποστήριξη που είχε απέναντι στον Φερδινάνδο και να παίρνει τελικά το μέρος των επαναστατών. Με μια σειρά γραμμάτων του προς το φιλο-βουρβωνικό Αγγλικό κοινοβούλιο τονίζει ότι είναι ανάγκη να περιοριστεί η ασυδοσία του, στην ανάγκη και να ανατραπεί. Η απώλεια της στήριξης των Άγγλων θα είναι τελικά αιτία αμέσως μετά τον θάνατο του το βασίλειο του να καταληφθεί και να προσαρτηθεί στο βασίλειο του Πεδεμοντίου, με τη δημιουργία του σύγχρονου Ιταλικού κράτους.
Η αυξανόμενη αντιπάθεια της Αγγλικής κυβέρνησης απέναντι του θα είναι αιτία να αποσύρει η Αγγλία μαζί με τη Γαλλία τους πρεσβευτές της από αυτόν (1856), ενώ την ίδια χρονιά γίνεται εναντίον του δολοφονική απόπειρα από κάποιον στρατιώτη.
Κληρονόμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Με τον πρώτο του γάμο (1832) με τη Μαρία Χριστίνα της Σαβοΐας (1812 - 1836), κόρη του Βίκτωρ Εμμανουήλ Α΄, παιδιά του ήταν :
- Με τον δεύτερο γάμο του (1837) με την αρχιδούκισσα Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας (1816 - 1867) παιδιά του ήταν:
- Λουδοβίκος, κόμης του Τράνι (1838 - 1886)
- Αλφόνσος της Καζέρτα
- Μαρία Κλημεντίνη (1844 - 1899)
- Γκαετάνο (1846 - 1871)
- Μαρία - Πία (1849 - 1882)
- Πασκουάλ, κόμης του Μπάρι (1852 - 1904)
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- J. Gondon, C. MacFarlane, Confutazioni alle lettere del signor Gladstone, published in Lausanne, 1851
| Προκάτοχος: Φραγκίσκος Α΄ |
'Βασιλιάς της Νάπολης' 1830–1859 |
Διάδοχος: Φραγκίσκος Β΄ |
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Ferdinand II of the Two Sicilies της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
|
