Φερδινάνδος Β΄ των Δύο Σικελιών
Ο Φερδινάνδος Β΄ (1810 - 1859) υπήρξε βασιλιάς των Δύο Σικελιών (1830 - 1859). Γεννήθηκε στο Παλέρμο, υιός και διάδοχος του Φραγκίσκου Α΄ των Δύο Σικελιών και της Μαρίας Ισαβέλλας της Ισπανίας.
Στα νεανικά του χρόνια ήταν πολύ δημοφιλής. Οι προοδευτικές του ιδέες οδήγησαν τον λαό να του δώσει τον χαρακτηρισμό Λαζαρόνι, που ήταν μια από τις κατώτερες τάξεις της Ναπολιτάνικης κοινωνίας.
Διαδεχόμενος τον πατέρα του στον θρόνο υπέγραψε έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο έδινε προτεραιότητα σε θέματα δικαιοσύνης, αναμόρφωσης των οικονομικών και γενικά κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια να επουλώσει τις πληγές που άφησαν οι προγενέστεροί του. Έκανε ό,τι το καλύτερο δυνατό για να ικανοποιήσει και τον λαό του και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Μείωσε τους φόρους και τις δαπάνες, κατασκεύασε το πρώτο σιδηροδρομικό δίκτυο και το πρώτο ατμόπλοιο σε όλη την Ιταλική χερσόνησο.
Πίνακας περιεχομένων
Αυταρχική διακυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1837, αντιστράφηκαν τα πράγματα, όταν κατέπνιξε βίαια επαναστατικό κίνημα στη Σικελία που ζητούσε Σύνταγμα και εκδημοκρατισμό του θεσμού της βασιλείας. Τον Σεπτέμβριο του 1847, επαναστάσεις στο Ρήγιο και στην Καλαβρία καταστάλθηκαν από τον στρατό του, ενώ η επανάσταση (1848) στο Παλέρμο της Σικελίας στάθηκε η αφορμή να ξεκινήσει μια σειρά επαναστατικών κινημάτων την ίδια χρονιά σε όλα τα βασίλεια της Ευρώπης. Ο Φερδινάνδος πιέστηκε να δημιουργήσει Σύνταγμα στα πρότυπα του καταστατικού που είχε υπογράψει το 1830.
Μια διαφωνία για τη μορφή του όρκου των μελών του Κοινοβουλίου έκανε τον βασιλιά να αρνηθεί το Σύνταγμα, οπότε διέλυσε το Κοινοβούλιο (1849) και ξέσπασαν νέες ταραχές. Η Σικελία κήρυξε την ανεξαρτησία της ως δημοκρατία υπό τον Ρουτζέρο Σέτιμο και τον βασιλιά έκπτωτο (13 Απριλίου 1848). Ο Φερδινάνδος ετοίμασε στρατό 20.000 ανδρών υπό την ηγεσία του στρατηγού Κάρλο Φιλανγκιέρι, ώστε να καταπνίξει τη Σικελική επανάσταση, επαναφέροντας τη Σικελία υπό το απολυταρχικό του καθεστώς.
Παράλληλα, ένας στόλος έφτασε στην Μεσσήνη και παρόλο που οι κάτοικοι είχαν παραδοθεί επιδόθηκε επί οκτώ ώρες σε σφαγές. Τον Μάιο του 1849, η Σικελία υποτάχθηκε οριστικά ενώ το διάστημα 1849-1851, η σκληρή του πολιτική ανάγκασε πολλούς κατοίκους να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, αφού πάνω από 2.000 αντίπαλοι του φυλακίσθηκαν.
Αντιδράσεις από την Αγγλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1850, επισκέφθηκε τη Σικελία ο Άγγλος πρωθυπουργός Γουλιέλμος Γλάδστων, ο οποίος βλέποντας τις αθλιότατες για τους κατοίκους συνθήκες στο βασίλειο της Νάπολης άρχισε να μειώνει την υποστήριξη που είχε απέναντι στον Φερδινάνδο και να παίρνει τελικά το μέρος των επαναστατών. Με μια σειρά γραμμάτων του προς το φιλο-Βουρβονικό Αγγλικό κοινοβούλιο τονίζει ότι είναι ανάγκη να περιοριστεί η ασυδοσία του, στην ανάγκη και να ανατραπεί. Η απώλεια της στήριξης των Άγγλων θα είναι τελικά αιτία αμέσως μετά τον θάνατο του το βασίλειο του να καταληφθεί και να προσαρτηθεί στο βασίλειο του Πεδεμοντίου, με τη δημιουργία του σύγχρονου Ιταλικού κράτους.
Η αυξανόμενη αντιπάθεια της Αγγλικής κυβέρνησης απέναντι του θα είναι αιτία να αποσύρει η Αγγλία μαζί με τη Γαλλία τους πρεσβευτές της από αυτόν (1856), ενώ την ίδια χρονιά γίνεται εναντίον του δολοφονική απόπειρα από κάποιον στρατιώτη.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε πρώτα το 1832 τη Μαρία Χριστίνα της Σαβοΐας, κόρη του Βίκτωρα-Εμμανουήλ Α΄ της Σαρδηνίας και παιδιά του ήταν:
- Φραγκίσκος Β΄ 1836-1894, βασιλιάς των Δύο Σικελιών.
Το 1836 απεβίωσε η Μαρία-Θηρεσία και ο Φερδινάνδος Β΄ έκανε το 1837 δεύτερο γάμο με τη Μαρία-Θηρεσία των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρη του Καρόλου δούκα του Τέσεν και παιδιά του ήταν:
- Λουδοβίκος 1838-1886, κόμης του Τράνι.
- Αλφόνσος 1841-1934, κόμης της Καζέρτα.
- Μαρία-Ιμμακουλάτα 1844-1899, παντρεύτηκε τον Κάρολο-Σαλβαδόρ των Αψβούργων-Λωρραίνης πρίγκιπα της Τοσκάνης.
- Γκαετάνο 1846-1871, κόμης του Τζιρτζέντι (Ακράγαντα).
- Μαρία-Πία 1849-1882, παντρεύτηκε τον Ροβέρτο δούκα της Πάρμας.
- Πασκουάλε 1852-1904, κόμης του Μπάρι.
- Μαρία-Λουίζα 1855-1874, παντρεύτηκε τον Ερρίκο των Βουρβόνων-Πάρμας κόμη του Μπάρντι.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- J. Gondon, C. MacFarlane, Confutazioni alle lettere del signor Gladstone, published in Lausanne, 1851
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ferdinand-II-king-of-the-Two-Sicilies. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 84196219. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 διάφοροι συγγραφείς: «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. ferdinando-ii-di-borbone-re-delle-due-sicilie. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Darryl Roger Lundy: The Peerage. p11162.htm#i111620. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 (Γερμανικά) Brockhaus Enzyklopädie. ferdinand-ferdinand-ii-30. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Darryl Roger Lundy: The Peerage.
| Προκάτοχος: Φραγκίσκος Α΄ |
'Βασιλιάς της Νάπολης' 1830–1859 |
Διάδοχος: Φραγκίσκος Β΄ |
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Ferdinand II of the Two Sicilies της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
|
