Φελίξ Ζιέμ
| Φελίξ Ζιέμ | |
|---|---|
 Ο Φελίξ Ζιέμ σε φωτογραφία του 1865, Παρίσι, Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Félix Ziem (Γαλλικά) και Félix-Francois Georges Philibert Ziem (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 26 Φεβρουαρίου 1821[1][2][3] Μπων |
| Θάνατος | 10 Νοεμβρίου 1911[4][5][6] Παρίσι |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′41″ s. š., 2°23′51″ v. d.)[7][8] και Grave of Ziem |
| Κατοικία | Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[9] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[10][11] |
| Σπουδές | Beaux-Arts School of Dijon |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος εικαστικός καλλιτέχνης[12] αρχιτέκτονας[12] τοπιογράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | d:Q17490701 d:Q17490838 d:Q17491314 Moorse roeiers bij Constantinopel |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (16 Αυγούστου 1859) Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (7 Φεβρουαρίου 1878) Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (12 Δεκεμβρίου 1905) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Φελίξ Ζιέμ (γαλλικά: Félix Ziem), 1821 - 1911, ήταν Γάλλος ζωγράφος, γνωστός για τις θαλασσογραφίες και τοπιογραφίες του της Βενετίας και της Κωνσταντινούπολης. Συμμετείχε στη Σχολή της Μπαρμπιζόν και αργότερα επηρεάστηκε από το οριενταλιστικό κίνημα. Θεωρείται ένας από τους προδρόμους του ιμπρεσιονισμού.[13]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φελίξ Ζιέμ (πλήρες όνομα Φελίξ-Φρανσουά Ζωρζ Φιλιμπέρ Ζιέμ) γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1821 στη Μπων, στο νομό Κοτ-ντ'Ορ της Βουργουνδίας. Η μητέρα του καταγόταν από τη Βουργουνδία και ο πατέρας του ήταν μετανάστης από την Πολωνία. Αρχικά, ο Ζιέμ σχεδίαζε να γίνει αρχιτέκτονας, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ντιζόν και για ένα διάστημα εργάστηκε ως αρχιτέκτονας. Το 1839 εγκαταστάθηκε στη Μασσαλία, όπου παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής από τον Αντόλφ Μοντισελί.
Η ζωγραφική εξελίχθηκε από χόμπι σε κύρια απασχόλησή του μετά από ένα ταξίδι το 1841 στην Ιταλία, όπου μαγεύτηκε από την Βενετία, πόλη που έγινε η έμπνευσή του για πολλά έργα του και στην οποία επέστρεφε κάθε χρόνο μέχρι το 1892. Εκτός από ενετικές σκηνές, ζωγράφισε επίσης πολλές νεκρές φύσεις, πορτρέτα και τοπία διαφορετικών τοποθεσιών που αντανακλούσαν τα ταξίδια του. [14]
Στη συνέχεια μετακόμισε στο Παρίσι και μοίρασε τον χρόνο του μεταξύ της πρωτεύουσας και του δάσους του Φονταινεμπλώ, όπου έγινε φίλος του Τεοντόρ Ρουσώ και τον Ζαν-Φρανσουά Μιλέ. Αυτήν την εποχή ζωγράφισε σκηνές της καθημερινής ζωής, προσωπογραφίες και τοπία της περιοχής, που τον συνέδεσαν προσωρινά με τη σχολή της Μπαρμπιζόν όπου αγόρασε σπίτι και ζωγράφιζε γύρω στο 1853. Το 1850 και το 1851 ταξίδεψε στη Φλάνδρα.
Το 1856 ήταν η χρονιά του μεγάλου ταξιδιού του στην Ανατολή: Κωνσταντινούπολη - Τουρκία - Λίβανος - Ελλάδα - Αίγυπτος όπου κατέβηκε τον Νείλο έως το Χαρτούμ. Τελείωσε το ταξίδι του στη Σικελία και το 1858 έφυγε για την Αλγερία. Μετά το ταξίδι του άρχισε να περιλαμβάνει στο έργο του έργα με ανατολικά θέματα. Χρησιμοποίησε συχνά την ανασύνθεση των θεμάτων στο εργαστήριό του στη Μονμάρτρη, όπως αποδεικνύεται από τα πολυάριθμα βιβλία σκίτσων του. [15]
Τα τοπία του περιελάμβαναν σκηνές από διάφορες τοποθεσίες, όπως η Κωνσταντινούπολη, η Αίγυπτος, χωριά της Κυανής ακτής όπως το Μαρτίγκ και το Κάνι-συρ-Μερ και η πατρίδα του Βουργουνδία. Ο Ζιέμ υπήρξε εμπορικά πολύ επιτυχημένος καλλιτέχνης στη ζωή του.[16]
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα έργα του Ζιέμ εκτέθηκαν για πρώτη φορά το 1849 στο Σαλόν του Παρισιού και στη συνέχεια ήταν τακτικός εκθέτης εκεί για πολλά χρόνια. Ταξίδεψε επίσης πολύ σε όλη την Ευρώπη και το 1860 εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτρη, την καλλιτεχνική συνοικία της πόλης του Παρισιού. Οικονομικά επιτυχημένος, ήταν γνωστό ότι βοηθούσε νέους καλλιτέχνες που αγωνίζονταν να επιβιώσουν και να διακριθούν.[17]
Υπήρξε παραγωγικότατος ζωγράφος, το έργο του υπολογίζεται σε περισσότερους από 10.000 ζωγραφικούς πίνακες, αριθμός που οφείλεται στην επανάληψη έργων σε πολλά αντίτυπα. Σήμερα, τα έργα του εκτίθενται μεταξύ άλλων στις συλλογές του Μουσείου του Λούβρου στο Παρίσι, του Μουσείου Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη, της Εθνικής Πινακοθήκης της Ουάσιγκτον και του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης. Πολλά έργα του επίσης βρίσκονται στο Μουσείο Καλών Τεχνών στο Παρίσι, στο Πετί παλαί. Περίπου σαράντα βρίσκονται στη γενέτειρά του στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Μπων, στη Μασσαλία και ιδιαίτερα στη Μαρτίγκ, όπου είχε εργαστήριο γύρω στο 1860 και όπου το Μουσείο Ζιέμ είναι αφιερωμένο σε αυτόν.[13]
Το 1857, η κυβέρνηση της Γαλλίας αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά του στη γαλλική τέχνη του απένειμε την τιμητική διάκριση του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.
Πέθανε στις 10 Νοεμβρίου 1911 στο Παρίσι (18ο διαμέρισμα) και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Περ-Λασαίζ.
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ιστιοφόρα στο Μεγάλο κανάλι της Βενετίας (1850) -
Άποψη της Κωνσταντινούπολης -
Η Φορτηγίδα (ανάμεσα 1850 και 1853) -
Τουλόν, επίσκεψη του Προέδρου Εμίλ Λουμπέ στις γαλλικές και ιταλικές μοίρες τον Απρίλιο του 1901 (1901), Εθνικό Ναυτικό Μουσείο, Παρίσι -
Η λίμνη, (περ. 1850) -
Γιορτή σε παλάτι της Νάπολης (1847) -
Το κάρο (περ.1843) -
Περίχωρα της Μπαρμπιζόν (1850-1860)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /86371. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ 2,0 2,1 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00201965. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 Itaú Cultural: (Πορτογαλικά) Enciclopédia Itaú Cultural. Itaú Cultural. Σάο Πάολο. pessoa248576/felix-ziem. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-85-7979-060-7.
- ↑ «Le Figaro». (Γαλλικά) Le Figaro. Société du Figaro. Παρίσι. 11 Νοεμβρίου 1911. σελ. 3.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119347261. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12408993c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 7,0 7,1 Domenico Gabrielli: «Dictionnaire historique du Père-Lachaise» (Γαλλικά) 2002. σελ. 317. ISBN-13 978-2-85917-346-3. ISBN-10 2-85917-346-3.
- ↑ 8,0 8,1 Paul Bauer: «Deux siècles d'histoire au Père Lachaise» (Γαλλικά) Βερσαλλίες. 2006. σελ. 789. ISBN-13 978-2-914611-48-0. ISBN-10 2-914611-48-X.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12408993c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0223557. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 12,0 12,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0223557. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 13,0 13,1 . «artnet.com/artists/Félix Ziem».
- ↑ . «artrenewal.org/artists/felix-ziem».
- ↑ . «rehs.com/eng/default-19th20th-century-artist-bio-page/Félix Ziem».
- ↑ Saint-Raymond, L., "How to Get Rich as an Artist: The Case of Félix Ziem—Evidence from His Account Book from 1850 through 1883," A Journal of Nineteenth Century Visual Culture, Vol. 15, No. 1, 2016
- ↑ . «19thc-artworldwide.org/spring16/saint-raymond-on-how-to-get-rich-as-an-artist-felix-ziem».
|