Φαρούκ Καντούμι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φαρούκ Καντούμι
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΑύγουστος 1931
Jinsafut
ΚατοικίαΑμμάν
Χώρα πολιτογράφησηςΚράτος της Παλαιστίνης
ΘρησκείαΙσλάμ
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Καΐρου
Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στο Κάιρο[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
αντάρτης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΦατάχ
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φαρούκ Καντούμι (Farouk al-Kaddoumi ή Faruq al-Qaddumi; Αραβικά:: فاروق القدومي‎; γεν. Jinsafut, Nablus, 18 Αυγούστου 1931)[2] γνωστός και ως Abu al-Lutf, είναι Παλαιστίνιος πολιτικός, από το 2009 γενικός γραμματέας της πολιτικο-στρατιωτικής οργάνωσης Φατάχ - (Fatah - Palestinian National Liberation Movement) και από το 20042009 πρόεδρος του κεντρικού της συμβουλίου και του πολιτικού τμήματος της PLO[3]. Στην αρχή της δεκαετίας του ’50 ο Καντούμι εργάσθηκε στη Σαουδική Αραβία και αργότερα μετακόμισε στην Αίγυπτο, σπουδάζοντας οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, την ίδια δε εποχή εντάχθηκε στο κόμμα «Μπάαθ». Ως φοιτητής ακόμη (1958) οργανώθηκε στον αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, μαζί με τον Γιάσερ Αραφάτ και άλλους, δημιουργώντας τελικά τη Φατάχ (1965). Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 εξελίχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία της PLO και από το 1973 τέθηκε επικεφαλής του πολιτικού της τμήματος που έδρευε στη Βηρυτό του Λιβάνου. Αφού προηγουμένως μετείχε σε κίνηση αμφισβήτησης του Αραφάτ (1983) ακολούθως διορίσθηκε μέλος του κεντρικού συμβουλίου της Φατάχ και εγκαταστάθηκε στην Τύνιδα, όπου είχε μεταφερθεί το αρχηγείο της PLO, μετά την αποχώρηση από τον Λίβανο. Από το ξεκίνημα της δεκαετίας του ’90 ήταν επικεφαλής του πολιτικού τμήματος της οργάνωσης[4]. Διαφώνησε με τη συμφωνία του Όσλο[5] (1993) θεωρώντας την προδοτική και αρνήθηκε να συμμετάσχει στη σύνθεση της Παλαιστινιακής Αρχής (PNA). Εναντιώθηκε σε κάθε απόπειρα προσέγγισης του Ισραήλ, για το οποίο δεν αναγνώριζε δικαίωμα ύπαρξης. Μετά τον θάνατο του Αραφάτ (2004) τον διαδέχθηκε στην προεδρία της Φατάχ. Αμφισβητώντας τις πολιτικές εξουσίες της PNA, ήρθε σε ρήξη με τον πρόεδρό της Μαχμούτ Αμπάς.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]