Φέρντιναντ Χίλερ
| Φέρντιναντ Χίλερ | |
|---|---|
 | |
Πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Οκτωβρίου 1811[1][2][3] Φραγκφούρτη[4][5] |
| Θάνατος | 11 Μαΐου 1885[2][5] ή 10 Μαΐου 1885[1] Κολωνία[5] |
| Καταγωγή | Φρανκφούρτη, Γερμανία |
| Eίδος | Κλασική μουσική |
| Ιδιότητες | Συνθέτης - μαέστρος - συγγραφέας - μουσικός διευθυντής |
| Μουσικά όργανα | Πιάνο |
| wikidata (π) | |
Ο Φέρντιναντ (φον) Χίλερ (γερμανικά: Ferdinand (von) Hiller, 24 Οκτωβρίου 1811 - 11 Μαΐου 1885) ήταν Γερμανός συνθέτης, μαέστρος, πιανίστας, συγγραφέας και μουσικός διευθυντής. Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη, από εύπορη οικογένεια εμπόρων, εβραϊκής καταγωγής.[6] Παρόλα αυτά, από νεαρή ηλικία, φάνηκε η κλίση του στη μουσική και ήδη σε ηλικία 10 ετών έδωσε την πρώτη του ζωντανή παράσταση σε ένα κονσέρτο του Μότσαρτ. Στα 12 του συνέθεσε την πρώτη του σύνθεση.[7] Τo 1822, μπήκε στη ζωή του, ο δεκατριάχρονος τότε Μέντελσον, με τον οποίον ξεκίνησαν στενή φιλία έως και το 1843, η οποία μάλλον διεκόπη, επειδή ο τελευταίος τον διαδέχθηκε στη θέση του διευθυντή της Ορχήστρας της Λειψία.
Μεταξύ το 1825 και το 1827, υπήρξε μαθητής του Γιόχαν Νέπομουκ Χούμελ, με τον οποίον είχαν βρεθεί στο νεκροκρέβατο του Μπετόβεν, με τον Χίλερ να παίρνει μία τούφα από τα μαλλιά του, η οποία φυλάσσεται έως και σήμερα το San Jose State University. Εκείνη την περίοδο, ο Χίλερ και ο Χούμερ, παρακολούθησαν τον Γιόχαν Μίκαελ Βογκλ και τον Φραντς Σούμπερτ, σε έργο του τελευταίου, το Winterreise, με τον Χίλερ να γράφει, ότι ο δάσκαλός του δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του.[8][9] Μεταξύ το 1828 και το 1835, ο Χίλερ μετακόμισε στο Παρίσι, όπου έγινε δάσκαλος, θέση που εγκατέλειψε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το πιάνο και τη σύνθεση.[7] Εκείνο που ήθελε περισσότερο ήταν να γράψει μία επιτυχημένη όπερα, και για αυτόν τον λόγο ταξίδευε συχνά στην Ιταλία, πράγμα όμως που δεν κατάφερε ποτέ.
Παρόλα αυτά, εξ αιτίας του Μέντελσον, τον έμαθε και ο Ροσίνι, ο οποίος τον βοήθησε να προωθήσει την πρώτη του όπερα, στο Μιλάνο. Μετά από μία επέκταση των σπουδών του, ο Χίλερ, επιστρέφει στη Λειψία περί το 1843-44, όπου και δίνει μία μεγάλη παράσταση, εκεί ήταν κάπου που αναγνωρίστηκε μουσικά. Το 1845, ο Σούμαν του αφιέρωσε το Κονσέρτο για Πιάνο του. Ενώ, το 1833, ο Σοπέν, του είχε αφιερώσει τα Νυχτερινά, Op. 15. Το 1847, έγινε kapellmeister στο Ντίσελντορφ, και το 1851, έλαβε παρόμοια θέση στην Κολονία,[7] όπου ίδρυσε και το ωδείο. Κατά την παραμονή του εκεί, απέκτησε και το πρόθεμα "φον" στο όνομά του. Απεβίωσε το 1885, στην Κολονία. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Χίλερ είναι σήμερα, λίγο πολύ, ξεχασμένο, παρόλα αυτά έχουν γίνει μερικές ηχογραφήσεις για αυτό.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14514757n. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ferdinand-Hiller. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 9255. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Martin 2000, σελ. 23.
- ↑ 7,0 7,1 7,2
«Hiller, Ferdinand». New International Encyclopedia. 1905.
- ↑ Otto Erich Deutsch (1946) Schubert, a Documentary Biography, J.M. Dent, London J.M. OCLC 4813905
- ↑ Otto Erich Deutsch (1914) Franz Schubert: die Dokumente seines Lebens στο Internet Archive
- Πηγές
- Hiller, Ferdinand (1874). Felix Mendelssohn, Letters and Recollections. London: MacMillan. OCLC 5189643.
- Hiller, Ferdinand· Sietz, Reinhold ed. (1970). Aus Ferdinand Hillers Briefwechsel (1958-1970 έκδοση). Köln: Arno Volk-Verlag. OCLC 1543032.
- Martin, Russell (2000). Beethoven's Hair. New York: Broadway Books. ISBN 0-7679-0350-1.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ελεύθερες Παρτιτούρες του Χίλερ στο IMSLP.org