Φέρντιναντ Ράιμουντ

Φέρντιναντ Ράιμουντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Ferdinand Raimund (Γερμανικά)
Γέννηση	1  Ιουνίου 1790 Βιέννη
Θάνατος	5  Σεπτεμβρίου 1836 Pottenstein
Αιτία θανάτου	τραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Τόπος ταφής	Gutenstein
Χώρα πολιτογράφησης	Αυστριακή Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	θεατρικός συγγραφέας συγγραφέας ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός θεατρικός σκηνοθέτης ποιητής
Ιστότοπος
www.ferdinandraimund.at
Σχετικά πολυμέσα

Ο Φέρντιναντ Ράιμουντ (γερμανικά: Ferdinand Raimund‎‎, με πραγματικό όνομα Ferdinand Jakob Raimann (1 Ιουνίου 1790 - 5 Σεπτεμβρίου 1836) ήταν Αυστριακός ηθοποιός, θεατρικός σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας. Μαζί με τον Γιόχαν Νέστροϋ είναι οι κύριοι εκπρόσωποι του Παλαιού Λαϊκού Θεάτρου της Βιέννης.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Φέρντιναντ Ράιμουντ γεννήθηκε το 1790, στη Βιέννη και ήταν γιος Βοημού τεχνίτη ξυλουργικής. Παρά τις μέτριες οικονομικές συνθήκες, τον έστειλαν στο σχολείο. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1804, μπήκε μαθητευόμενος στο ζαχαροπλαστείο της αυλής (σημερινό Demel ). Ως μέρος της εργασίας του, πουλούσε αναψυκτικά και γλυκά στα διαλείμματα στο Εθνικό θέατρο και εκεί έκανε τις πρώτες του γνωριμίες με τους θεατρικούς κύκλους και στη συνέχεια εγκατέλειψε τη μαθητεία του για να γίνει ηθοποιός.

Το 1808 εντάχθηκε σε έναν περιοδεύοντα θίασο ηθοποιών και περιόδευσε μαζί τους σε όλη την Αυστριακή Αυτοκρατορία. Το 1814, ο Ράιμουντ επέστρεψε στη Βιέννη και έπαιξε με επιτυχία στο Θέατρο Γιόζεφσταντ, όπου διακρίθηκε στον ρόλο του Φραντς Μουρ στο έργο του Σίλερ Οι ληστές. Από τον Ιανουάριο του 1816, εκτός από τους σκηνικούς του ρόλους, ανέλαβε και καθήκοντα σκηνοθέτη. Το 1817 εντάχθηκε στον θίασο του θεάτρου Λεοπόλσταντ ως ηθοποιός και σκηνοθέτης και από το 1828 και μετά ως καλλιτεχνικός διευθυντής. Εμφανίστηκε επίσης σε θέατρα στην Πράγα, το Βερολίνο, το Μόναχο και το Αμβούργο. Παρά τον στόχο του να παίξει τραγικούς χαρακτήρες, είχε μεγάλη επιτυχία του σε ρόλους κωμικών χαρακτήρων.

Το 1820 παντρεύτηκε τη Λουίζ Γκλάιχ, κόρη του θεατρικού συγγραφέα Γιόζεφ Γκλάιχ, αλλά το 1822 ο γάμος διαλύθηκε, καθώς η σύζυγος τον απάτησε επανειλημμένα, δημιουργήθηκαν δυσάρεστες σκηνές, οι οποίες εμφανίζονται και στο έγγραφο διαζυγίου. Ωστόσο, αυτό το επίσημο διαζύγιο εμπόδισε τον ποιητή να ξαναπαντρευτεί, αφού τότε στην Αυστρία ίσχυε ο νόμος της Καθολικής εκκλησίας περί αδιάλυτου γάμου. Στη συνέχεια, έζησε μαζί με την αγαπημένη του από την παιδική ηλικία Αντωνία Βάγκνερ, οι πλούσιοι γονείς της οποίας το 1819 είχαν εμποδίσει το ζευγάρι να παντρευτεί.

Η βασανισμένη προσωπική ζωή του και η ιδέα του για τον ιδανικό έρωτα επηρέασαν τα έργα του σε μεγάλο βαθμό, όπως και η υποχονδρία του: Το καλοκαίρι του 1826, πανικοβλήθηκε για πρώτη φορά από τον φόβο της λύσσας και ακύρωσε βιαστικά μια παράσταση στο Μόναχο. Δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από αυτή τη φοβία μέχρι το τραγικό τέλος του.

Από το 1834 έπαιζε όλο και λιγότερο, υπέφερε από κατάθλιψη και τελικά αποσύρθηκε στο κτήμα του στο Πέρνιτζ στην Κάτω Αυστρία, το οποίο είχε αποκτήσει τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, κάνοντας τους φίλους του να ανησυχούν πολύ για αυτόν.

Τη νύχτα της 29ης προς την 30η Αυγούστου 1836, μετά από δάγκωμα ενός σκύλου, που λανθασμένα πίστευε ότι ήταν λυσσασμένος, ο παλιός φόβος του για τη λύσσα επανήλθε και αυτοπυροβολήθηκε. Πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 1836 στο πανδοχείο Το χρυσό ελάφι στο Πότενσταϊν, σε ηλικία 46 ετών. Ενταφιάστηκε στο Γκούγκενσταϊν, όπου υπάρχει μνημείο του.

Θεατρική παραγωγή

Ο Ράιμουντ στο έργο του Ο αγρότης εκατομμυριούχος

Το 1823, έγινε η πρεμιέρα του πρώτου του έργου, Ο δάσκαλος του βαρόμετρου στο μαγικό νησί, που όπως και οι υπόλοιπες κωμωδίες του ήταν πολύ δημοφιλείς και παίζονται ακόμη συχνά στη Γερμανία και την Αυστρία. Ο Ράιμουντ ήταν δεξιοτέχνης της βιεννέζικης φάρσας. Το πλούσιο χιούμορ του φαίνεται να αποτυπώνεται καλύτερα στα ρεαλιστικά πορτρέτα των συμπολιτών του. Ο ίδιος θεωρήθηκε ο καλύτερος ηθοποιός στους πρωταγωνιστικούς ρόλους που δημιούργησε.  

Στις παραγωγές του, ο Ράιμουντ χρησιμοποίησε όλες τις θεατρικές δυνατότητες της εποχής του με μουσικά και χορευτικά ιντερμέδια και αυτοσχεδιασμό – ένας από τους λόγους της επιτυχίας του στο κοινό. Στα έργα του εμφανίζονται χαρακτήρες κυρίως εργατικής, αγροτικής ή κατώτερης μεσαίας τάξης που από κωμικοί βοηθητικοί χαρακτήρες εξελίσσονται σε πρωταγωνιστές. Η σκηνική γλώσσα είναι η βιεννέζικη διάλεκτος. Παρουσιάζουν καθημερινές σκηνές με κωμικό, συμβιβαστικό, συχνά ηθικολογικό μήνυμα και θέματα κυρίως από τη λαϊκή λογοτεχνία ή από ιταλικές όπερες.

Ο Ράιμουντ είναι συγγραφέας της συντηρητικής περιόδου Μπίντερμαγιερ (1815-1848) και τα έργα του είναι χωρίς καμία αναφορά στα γεγονότα της ταραγμένης εποχής του. Ωστόσο ορισμένες ατάκες του, του πρόσφεραν την ευκαιρία να αναφέρεται σε κοινωνικά θέματα χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο της λογοκρισίας.

Μνήμη

• Το θέατρο Ράιμουντ στη Βιέννη, που ιδρύθηκε το 1893, πήρε το όνομά του από τον Φέρντιναντ Ράιμουντ.

• Απεικονίζεται σε αυστριακά γραμματόσημα του 1965 και του 1990.
• Μνημεία του υπάρχουν στη Βιέννη και άλλες πόλεις της Αυστρίας.

Έργα (επιλογή)

Μνημείο του Φέρντιναντ Ράιμουντ στη Βιέννη

• Der Barometermacher auf der Zauberinsel , 1823 ( Ο δάσκαλος του βαρόμετρου στο μαγικό νησί)

• Der Diamant des Geisterkönigs, 1824 (Το διαμάντι του βασιλικού φαντάσματος)
• Das Mädchen aus der Feenwelt oder Der Bauer als Millionär, 1826 (Το κορίτσι από τον κόσμο των νεράϊδων ή Ο αγρότης εκατομμυριούχος)
• Die gefesselte Phantasie, 1828 (Η μαγεμένη φαντασία)
• Moisasurs Zauberfluch, 1827 (Η μαγική κατάρα του δαίμονα Μόισασουρ)
• Der Alpenkönig und der Menschenfeind, 1828 (Ο Βασιλιάς των Άλπεων )
• Die unheilbringende Zauberkrone oder König ohne Reich, Held ohne Mut, Schönheit ohne Jugend, 1829 (Το δυσοίωνο μαγικό στέμμα ή Βασιλιάς χωρίς βασίλειο, ήρωας χωρίς θάρρος, ομορφιά χωρίς νιάτα)
• Der Verschwender, 1834 (Ο σπάταλος), η πιο γνωστή κινηματογραφική μεταφορά χρονολογείται από το 1953 στην ομώνυμη ταινία.