Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φάλαινα της Γροιλανδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φάλαινα της Γροιλανδίας
Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων:
0.2–0Ma
Πρώιμο Πλειστόκαινο[1]

Σύγκριση μεγέθους με ένα μέσο άνθρωπο
Σύγκριση μεγέθους με ένα μέσο άνθρωπο
Κατάσταση διατήρησης

Ελαχίστης Ανησυχίας (IUCN 3.1) [2]
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Θηλαστικά (Mammalia)
Τάξη: Κητώδη (Cetacea)
Υποτάξη: Μυστακοκητώδη (Mysticeti)
Οικογένεια: Μπαλενοπτεροειδή (Balaenopteridae)
Γένος: Μπαλένα (Balaena)
Είδος: B. mysticetus
Διώνυμο
Balaena mysticetus
(Λινναίος, 1758)

Κατανομή

Η φάλαινα της Γροιλανδίας ή τοξοκέφαλη φάλαινα (επιστημονική ονομασία: Balaena mysticetus) είναι είδος φάλαινας το οποίο ανήκει στο είδος των Μπαλενίδων και είναι το μόνο επιζών είδος του γένους Μπαλένα. Η φάλαινα της Γροιλανδίας είναι η μόνη μπαλενοφόρος φάλαινα η οποία είναι ενδημική στα αρκτικά και υποαρκτικά νερά.[3] Το είδος έχει χαρακτηριστικό μεγάλο τριγωνικό κεφάλι, το οποίο χρησιμοποιεί για να σπάει τον αρκτικό πάγο.

Οι φάλαινες της Γροιλανδίας μπορούν να φτάσουν σε μήκος τα 16,2 μέτρα τα αρσενικά και τα 18 μέτρα τα θηλυκά, από άτομα τα οποία ξεβράστηκαν στην Αλάσκα,[4] ενώ υπάρχουν αναφορές φαλαινοθήρων του 19ου αιώνα φαλαινών που έφταναν σε μήκος τα 20 μέτρα,[5] αλλά η ακρίβεια τέτοιων μετρήσεων έχει αμφισβητηθεί. Οι τοξοκέφαλες φάλαινες διαθέτουν το μεγαλύτερο στόμα από οποιοδήποτε ζώο,[6] αποτελώντας περίπου το ένα τρίτο του μήκους του σώματός τους και έχουν τις μακρύτερες μπαλένες, με μήκος περίπου 4 μέτρα.[7] Επίσης μπορεί να είναι το μακροβιότερο θηλαστικό, φτάνοντας σε ηλικίες που ξεπερνούν τα 200 χρόνια.[8]

Η φάλαινα της Γροιλανδίας ήταν ένας από τους πρώτους στόχους για τους φαλαινοθήρες. Ο πληθυσμός τους είχε μειωθεί σημαντικά πριν ένα μορατόριουμ το 1966, το οποίο στόχευε στην προστασία του είδους. Από τους πέντε υποπληθυσμούς, τρεις χαρακτηρίζονται ως σε κίνδυνο, ένας ως ευάλωτος και ένας ως χαμηλού κινδύνου, αλλά εξαρτώμενος από τις προσπάθειες διατήρησης. Ο παγκόσμιας πληθυσμός χαρακτηρίζεται από την IUCN ως ελαχίστης ανησυχίας.[2][9]

  1. «Balaena mysticetus Linnaeus 1758 (bowhead whale)». Fossilworks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  2. 2,0 2,1 Reilly, S.B., Bannister, J.L., Best, P.B., Brown, M., Brownell Jr., R.L., Butterworth, D.S., Clapham, P.J., Cooke, J., Donovan, G., Urbán, J. & Zerbini, A.N. (2012). Balaena mysticetus. The IUCN Red List of Threatened Species doi:10.2305/IUCN.UK.2012.RLTS.T2467A17879018.en
  3. Moore, S. E., and R. R. Reeves (1993). "Distribution and Movement". In Burns, J. J.; Montague, J. J.; and Cowles, C. J. The Bowhead Whale. Special Publication No. 2: The Society for Marine Mammalogy.
  4. Koski, William R., Rolph A. Davis, Gary W. Miller, and David E. Withrow (1993). "Reproduction". In Burns, J. J.; Montague, J. J.; and Cowles, C. J. The Bowhead Whale. Special Publication No. 2: The Society for Marine Mammalogy. p. 245.
  5. Scoresby, William (1820). An Account of the Arctic Regions with a History and a Description of the Northern Whale-Fishery. Edinburgh. 
  6. Guinness World Records (14 Νοεμβρίου 2007). «Whale of a time!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2009. 
  7. Fisheries, NOAA (27 Ιουνίου 2019). «Bowhead Whale | NOAA Fisheries». www.fisheries.noaa.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2019. 
  8. George, John C.; Bada, Jeffrey; Zeh, Judith; Scott, Laura; Brown, Stephen E.; O'Hara, Todd; Suydam, Robert (1999). «Age and growth estimates of bowhead whales (Balaena mysticetus) via aspartic acid racemization». Canadian Journal of Zoology 77 (4): 571–580. doi:10.1139/cjz-77-4-571. ISSN 1480-3283. https://archive.org/details/sim_canadian-journal-of-zoology_1999-04_77_4/page/571. 
  9. Fisheries, NOAA. «Bowhead Whale (Balaena mysticetus) :: NOAA Fisheries». www.fisheries.noaa.gov (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2017.