Τόρου Τακεμίτσου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τόρου Τακεμίτσου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
武満徹 (Ιαπωνικά)
Γέννηση8  Οκτωβρίου 1930[2][3][4]
Πόλη του Τόκιο[5]
Θάνατος20  Φεβρουαρίου 1996[2][3][6]
Μινάτο[7]
Αιτία θανάτουκαρκίνος της ουροδόχου κύστεως
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία[8]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά[9]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Τεχνών του Τόκιο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης
παιδαγωγός
συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες
συγγραφέας
κλασικός κιθαρίστας[10]
autodidact[11]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Γέιλ
Επηρεάστηκε απόΚλωντ Ντεμπυσί - Άντον Βέμπερν - Εντγκάρ Βαρέζ - Άρνολντ Σένμπεργκ - Ολιβιέ Μεσιάν[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Γκλεν Γκουλντ
Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (1985)[12][11]
Βραβείο Γκροουεμάγιερ για Μουσική Σύνθεση (1994)
Otaka prize
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τόρου Τακεμίτσου (ιαπωνικά: 武満 徹, Χέπμπορν: Takemitsu Tōru, προφορά: takeꜜmitsɯ̥ toːɾɯ, 8 Οκτωβρίου 1930 - 20 Φεβρουαρίου 1996) ήταν Ιάπωνας συνθέτης και συγγραφέας θεμάτων αισθητικής και μουσικής θεωρίας. Ο Τακεμίτσου ήταν ως επί το πλείστον ένας αυτοδίδακτος μουσικός, που κατείχε την οργανοπαιξία και αντιλαμβάνονταν την ορχηστρική χροιά.[13][14] Είναι, επίσης, ιδιαίτερα γνωστός για τον συνδυασμό ανατολίτικων στοιχείων και δυτικής φιλοσοφίας, δημιουργώντας ένα ήχο εντελώς δικό του, μπλέκοντας ανόμοια πράγματα μεταξύ τους όπως η σιωπή και η παράδοση, καταλήγοντας στην καινοτομία.[15] Στην πλούσια καριέρα του, συνέθεσε εκατοντάδες ανεξάρτητα κομμάτια, εκατό κινηματογραφικά soundtrack,[16] ενώ εξέδωσε και είκοσι βιβλία.[15]

Ο Τακεμίτσου, γεννήθηκε στο Τόκυο, όμως ένα μήνα μετά τη γέννησή του, η οικογένεια του, μετανάστευσε στην Κίνα, επιστρέφοντας στην πατρίδα του 8 χρόνια αργότερα. Κατόπιν, γράφτηκε σε ένα δημοτικό σχολείο, μα γρήγορα η εκπαίδευσή του σταμάτησε το 1944, λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων.[14] Ο ίδιος αργότερα θα χαρακτηρίσει αυτήν την περίοδο της ζωής του ως «ιδιαίτερα πικρή». Ωστόσο, εκείνη την περίοδο ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη Δυτική κλασική μουσική. Σε ηλικία 16 ετών κι ενώ βρίσκεται στη μεταπολεμική Ιαπωνία, ο Τακεμίτσου προσπαθεί να συνθέσει (χωρίς να έχει λάβει την παραμικρή εκπαίδευση) μουσική. Πλήρως γοητευμένος από αυτήν, ένιωσε πως δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και, τελικά, βρήκε τον σκοπό της ύπαρξης του, ο οποίος δεν ήταν άλλος πέρα από τη μουσική, στάση που κράτησε μέχρι και το τέλος της ζωής του.[17]

Το 1948, παρακολούθησε για λίγο μαθήματα σύνθεσης με τον Υασούτζι Κιγιόσε.[14] Το 1951, ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Jikken Kobo μία πειραματική αβάν-γραντ ομάδα, η οποία είχε αποστασιοποιηθεί από την ακαδημία. Το 1957, ξεκίνησε να γίνεται δημοφιλής και πέρα από τη χώρα του. Το 1958, ο συναντά τον Ιγκόρ Στραβίνσκι, στιγμή που θα του μείνει «αξέχαστη».[18] Κατά τη δεκαετία του 1960, έρχεται σε επαφή με τη μουσική του Τζων Κέιτζ, αναφέροντας χρόνια αργότερα πόσο πολύ εντυπωσιάστηκε από αυτήν.[19] Την ίδια δεκαετία δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την παραδοσιακή ιαπωνική μουσική. Ήδη από τη δεκαετία του 1970 θεωρούνταν ένας από τους σημαντικότερους της εποχής του. Ο Τακεμίτσου πλέον θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Ιάπωνες μουσικούς του 20ου αιώνα,[20] έχοντας λάβει πολυάριθμες βραβεύσεις,[21][22][23] ενώ στη χώρα του υπάρχει και διαγωνισμός που πήρε το όνομά του.[24]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Koozin, Timothy, "Octatonicism in Recent Solo Piano Works of Tōru Takemitsu", Perspectives of New Music, Vol. 29, No. 1. (Winter, 1991), 124.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  3. 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13900266m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. 4,0 4,1 (Αγγλικά) SNAC. w6jm28kp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119299151. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  6. filmportal.de. ddc52c966a3348168c87cc3e90f067d1. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 14644. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  8. www.francemusique.fr/personne/toru-takemitsu. Ανακτήθηκε στις 11  Ιανουαρίου 2020.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13900266m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  11. 11,0 11,1 www.francemusique.fr/personne/toru-takemitsu.
  12. afjmc.org/ja/archives/chronologie-franco-japonais/.
  13. McKenzie, Don, "Review: [Untitled] Reviewed Work(s): To the Edge of Dream, for Guitar and Orchestra", Notes, 2nd Ser., vol. 46, no. 1. (Music Library Association, Sep. 1989), 230.
  14. 14,0 14,1 14,2 Πρότυπο:GroveOnline
  15. 15,0 15,1 Coburn, Steven. «Toru Takemitsu, Artist Biography». 
  16. Richie, Donald, "Notes on the Film Music of Takemitsu Tōru", Contemporary Music Review, vol. 21, iss. 4, 5–16 (London, 2002), 5.
  17. Quoted in Ohtake, Noriko, "Creative Sources for the Music of Toru Takemitsu", (Scolar, Cambridge, 1993), 3.
  18. Takemitsu, Tōru [with Tania Cronin and Hilary Tann], "Afterword", Perspectives of New Music, vol. 27 no. 2 (Summer 1989), 205–207.
  19. Burt, 92.
  20. "Takemitsu, Toru", The Concise Oxford Dictionary of Music, Ed. Michael Kennedy, (Oxford, 1996), Oxford Reference Online, Oxford University Press (accessed March 16, 2007) [1] (subscription access).
  21. Burt, Takemitsu's Works, "The Music of Toru Takemitsu", 277–280.
  22. Wilson, Charles, "Review: Peter Burt, The Music of Toru Takemitsu", Music Analysis, 23/i (Oxford: 2004), 130.
  23. Burton, Anthony, "Takemitsu, Tōru", The Oxford Companion to Music, Ed. Alison Latham, (Oxford University Press, 2002), Oxford Reference Online, (accessed April 2, 2007) [2] (subscription access).
  24. «Toru Takemitsu Composition Award». Tokyo Opera City Cultural Foundation. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Burt, Peter (2001). The Music of Toru Takemitsu. Cambridge University Press. ISBN 0-521-78220-1. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]