Τόνι Γκάτλιφ
| Τονί Γκατλίφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10 Σεπτεμβρίου 1948[1] Αλγέρι[2][3] |
| Εθνικότητα | Καβύλοι[4] και Ρομά στην Ισπανία[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου παραγωγός ταινιών σεναριογράφος ηθοποιός ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός ταινιών συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες παραγωγός σκηνοθέτης[6] |
| Περίοδος ακμής | 1975 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Elsa Dahmani |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης πρωτότυπης μουσικής επένδυσης βραβείο φεστιβάλ των Καννών καλύτερου σκηνοθέτη |
| Ιστότοπος | |
| tonygatlif | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τόνι Γκάτλιφ (γεννημένος ως Michel Dahmani στις 10 Σεπτεμβρίου 1948 στο Αλγέρι) είναι Γάλλος σκηνοθέτης ταινιών εθνικότητας Ρομά, που εργάζεται επίσης ως σεναριογράφος, συνθέτης, ηθοποιός και παραγωγός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκάτλιφ γεννήθηκε στην Αλγερία με καταγωγή Πιε-νουάρ (Pied noir). [7] Όταν σε ηλικία 12 ετών, η οικογένειά του προσπάθησε να τον παντρέψει με ένα κορίτσι που δεν γνώριζε, αρνήθηκε.[8] Μετά την παιδική του ηλικία εκεί, ο Γκάτλιφ έφτασε στη Γαλλία το 1960 μετά τον Αλγερινό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
Ο Γκάτλιφ αγωνίστηκε για χρόνια, για να εισέλθει στη βιομηχανία του κινηματογράφου, παίζοντας σε πολλές θεατρικές παραγωγές μέχρι να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, το La Tête en ruine, το 1975. Το ακολούθησε με το La Terre au ventre του 1979, μια ιστορία του Αλγερινού Πολέμου της Ανεξαρτησίας.
Από την ταινία του 1981, Corre, gitano, το έργο του Γκάτλιφ επικεντρώθηκε στους Ρομά της Ευρώπης, από τους οποίους εντοπίζει εν μέρει την καταγωγή του.
Αφού έκανε τους Gaspard et Robinson το 1990, ο Γκάτλιφ πέρασε το 1992 και το 1993 γυρίζοντας το Latcho Drom, στο οποίο απονεμήθηκαν πολλά βραβεία. Με αυτή την ταινία έγινε γνωστός στο διεθνές κοινό. Η ταινία αφηγείται την ιστορική διαδρομή των τσιγγάνων από την Βορειοδυτική Ινδία, διαμέσου της Αιγύπτου, της Τουρκίας, της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας και της Γαλλίας, στην Ευρώπη. [9] Αυτή η μουσική ταινία μεγάλου μήκους, συχνά λανθασμένα θεωρείται ως ντοκιμαντέρ, ασχολείται με τον πολιτισμό των τσιγγάνων σε όλο τον κόσμο γύρω από το θέμα της μουσικής και του χορού τους. Για τον Βίνσεντ Όστρια, τότε δημοσιογράφο στο Cahiers du Cinéma, ήταν «η πιο γνήσια ταινία της χρονιάς (σημείωση του συντάκτη του 1993)». Ένα χρόνο αργότερα, ο Γκάτλιφ έφερε τον κόσμο του συγγραφέα JMG Le Clézio στην οθόνη στο Μόντο (1994).
Το 1997 με την ταινία Gadjo Dilo με τους Ρομέν Ντιρίς και Ρόνα Χάρντερ κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση. Η ταινία αυτή απέσπασε πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων την Aσημένια Λεοπάρδαλη και τη Xάλκινη Λεοπάρδαλη καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο 1997.[9][8]Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι Gadjo Dilo: Υπάρχουν ακόμα γελαστοί τσιγγάνοι.[10]
Η ταινία του 2004 Exils, κέρδισε το βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ των Καννών το 2004. [11] Η ταινία του Τρανσυλβανία έκανε πρεμιέρα στις Κάννες τον Μάιο του 2006. [12]
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σεναριογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- La Rage au poing (1975)
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- La Tête en ruine (1975)
- La Terre au ventre (1978)
- Corre gitano (1981)
- Canta gitano (1981)
- Les Princes (Οι πρίγκιπες) (1982)
- Rue du départ (1985)
- Pleure pas my love (1989)
- Gaspard et Robinson (1990)
- Latcho Drom (Λάτσο Ντρομ) (1993)
- Mondo (1995)
- Gadjo dilo (Υπάρχουν ακόμα γελαστοί τσιγγάνοι) (1997)
- Je suis né d'une cigogne (1998)
- Vengo (Τσιγγάνικο αίμα) (2000)
- Swing (2001)
- Exils (Εξόριστοι) (2004)[13]
- Τρανσυλβανία (2006)
- Korkoro (Κυνηγημένοι από τους Ναζί) (2009)
- Indignados (Αγανακτισμένοι) (2012)[14]
- Geronimo (Τζερόνιμο) (2014)
- Τζαμ (2017)
- Tom Medina (Τομ Μεντίνα) (προσεχώς) [15]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0309697. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 tonygatlif
.free .fr /tonybio .htm. - ↑ «Who's Who in France» (Γαλλικά) Παρίσι. 49570.
- ↑ musique
.rfi .fr /musique /20040902-tony-gatlif-terre-dasile. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb121961811. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ www
.acmi .net .au /creators /27728. - ↑ «Tony Gatlif en terre d'asile» (στα γαλλικά). RFI Musique. 2004-09-02. http://www.rfimusique.com/musiquefr/articles/060/article_15126.asp. Ανακτήθηκε στις 2018-02-08.
- ↑ 8,0 8,1 «Biographie et actualités de Tony Gatlif France Inter». www.franceinter.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2021.
- ↑ 9,0 9,1 «Σινεφίλια [Cinephilia.Gr] - Tony Gatlif: Το τσιγγάνικο πάθος». www.cinephilia.gr. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2021.
- ↑ «ΓΚΑΤΖΟ ΝΤΙΛΟ: ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΓΕΛΑΣΤΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ». αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2021.
- ↑ «Festival de Cannes: Exils». festival-cannes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ «Festival de Cannes: Transylvania». festival-cannes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ «ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ». αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2021.
- ↑ «Αγανακτισμένοι». αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2021.
- ↑ Laurent Rigoulet (19 Ιουνίου 2020). «"Tom Medina", le dernier tournage de Tony Gatlif ?». Télérama. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020.
|
