Τσακ Γιέιγκερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τσακ Γιέιγκερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Chuck Yeager (Αγγλικά)
Γέννηση13  Φεβρουαρίου 1923[1][2]
Myra
Θάνατος7  Δεκεμβρίου 2020[3]
Λος Άντζελες[3]
Τόπος ταφήςΕθνικό Κοιμητήριο του Άρλινγκτον
ΠαρατσούκλιChuck
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[4][5]
ΣπουδέςU.S. Air Force Test Pilot School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
αεροπόρος
πιλότος δοκιμών
airman[6]
πιλότος μαχητικών[6]
αξιωματικός[6]
Περίοδος ακμής1941 - 1975
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΡεπουμπλικανικό Κόμμα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςταξίαρχος και στρατηγός/Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία και Πολεμική Αεροπορία του Αμερικανικού Στρατού
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Πόλεμος του Βιετνάμ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΣταυρός Διακεκριμένης Πτήσης
Χάλκινος Αστέρας
Λεγεωνάριος της Λεγεώνας της Αξίας
Πορφυρή Καρδιά
Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας
Αεροπορικό Μετάλιο
Αργυρός Αστέρας
Air Force Distinguished Service Medal (1975)
Τρόπαιο Χάρμον
Πάνθεον της Εθνικής Αεροπορίας (1973)
California Hall of Fame (2009)
βραβείο Οράτιος Άλγκερ
Μετάλλιο Νίκης Β´ Παγκοσμίου Πολέμου
European-African-Middle Eastern Campaign Medal
Congressional Silver Medal
International Air & Space Hall of Fame (1966)
International Space Hall of Fame (1981)
Aerospace Walk of Honor (1990)
Commendation Medal
American Campaign Medal
Μετάλλιο Στρατού Κατοχής
Μετάλλιο Υπηρεσίας Εθνικής Αμύνης
Armed Forces Expeditionary Medal
Vietnam Service Medal
Air and Space Longevity Service Award
Marksmanship Ribbon
Vietnam Campaign Medal
Mackay Trophy (1947)
Βραβείο Κολιερ (1947)
Ιστότοπος
www.chuckyeager.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τσαρλς Έλγουντ Γιέιγκερ (Charles Elwood Yeager, 13 Φεβρουαρίου 1923-7 Δεκεμβρίου 2020), γνωστότερος με το προσωνύμιο Τσακ Γιέιγκερ (Chuck Yeager), ήταν παλαίμαχος αεροπόρος και πιλότος δοκιμών της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, περίφημος επειδή στις 14 Οκτωβρίου 1947 έγινε ο πρώτος άνθρωπος που επιβεβαιωμένα ξεπέρασε την ταχύτητα του ήχου σε επίπεδη πτήση («φράγμα του ήχου»).

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αφού πρώτα υπηρέτησε ως μηχανικός αεροσκαφών, εγγράφηκε στην εκπαίδευση πιλότων τον Σεπτέμβριο του 1942 και έγινε πιλότος μαχητικού P-51.

Μετά τον πόλεμο, ο Γιέιγκερ έγινε πιλότος δοκιμών και έτσι κυβέρνησε πολλούς τύπους αεροσκαφών, μεταξύ των οποίων και πειραματικά πυραυλοκίνητα. Το ένα από αυτά ήταν το Bell X-1, με το οποίο κατέρριψε το φράγμα του ήχου. Συνέχισε τα επόμενα χρόνια να καταρρίπτει και αρκετά άλλα ρεκόρ ταχύτητας και υψομέτρου.

Σε ώριμη πλέον ηλικία, διοίκησε μοίρες μαχητικών αεροσκαφών στη Γερμανία και στη Νοτιοανατολική Ασία στη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ. Σε αναγνώριση της εξαιρετικής αποτελεσματικότητας των μονάδων του, προάχθηκε σε ταξίαρχο. Η σταδιοδρομία του ως ιπτάμενου καλύπτει περισσότερα από 60 χρόνια και τον έφερε σε πολλά μέρη του κόσμου, ακόμα και στη Σοβιετική Ένωση στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου.

Οικογένεια και σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιέιγκερ, γιος του ζεύγους αγροτών Σούζι Μέι (το γένος Σάιζμορ) και Άλμπερτ Χαλ Γιέιγκερ, γεννήθηκε στο χωριό Μύρα της Δυτικής Βιρτζίνια[7]. Απεφοίτησε από το γυμνάσιο του γειτονικού Χάμλιν τον Ιούνιο του 1941. Είχε δύο αδελφούς, τον Ρόυ και τον Χαλ Τζούνιορ, καθώς και δύο αδελφές, την Ντόρις Ανν (που σκοτώθηκε τυχαία σε ηλικία δύο ετών από τον εξάχρονο Ρόυ που έπαιζε με ένα όπλο)[8][9] και την Πάνσυ Λη. Στις 26 Φεβρουαρίου 1945 ο Τσακ νυμφεύθηκε την Γκλένις Ντίκχαουζ (Glennis Faye Dickhouse) και απέκτησαν μαζί τέσσερα τέκνα. Η Γκλένις πέθανε[10] το 1990 και ο Γιέιγκερ τέλεσε έναν δεύτερο γάμο με τη Βικτόρια Σκοτ Ντ' Άντζελο (Victoria Scott D'Angelo) το 2003.

Το επώνυμο Yeager είναι η εξαγγλισμένη μορφή του γερμανικού ονόματος Jäger ή Jaeger, που σημαίνει «κυνηγός». Ο Τσακ είναι εξάδελφος του επαγγελματία παίκτη του μπέιζμπολ Στηβ Γιέιγκερ.[11] Αντιθέτως, δεν έχει συγγένεια με την Τζεάνα Γιέιγκερ, μία από τους δύο πιλότους του «Rutan Voyager», του πρώτου αεροσκάφους που έκανε τον γύρο του κόσμου χωρίς να προσγειωθεί ή να ανεφοδιαστεί σε καύσιμα.[12]

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσακ Γιέιγκερ κατατάχθηκε ως σμηνίτης στην Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία (USAAF) στις 12 Σεπτεμβρίου 1941 και έγινε μηχανικός αεροσκαφών στην Αεροπορική Βάση Τζωρτζ, στη Βίκτορβιλ της Καλιφόρνια. Την εποχή της κατατάξεώς του, ο Γιέιγκερ δεν ήταν επιλέξιμος για εκπαίδευση ιπτάμενου, εξαιτίας της μικρής ηλικίας του και του επιπέδου σπουδών, αλλά η είσοδος των ΗΠΑ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τρεις μήνες αργότερα ώθησε την Αεροπορία να αλλάξει τα σχετικά κριτήρια. Διαθέτοντας ασυνήθιστα ισχυρή όραση (οπτική οξύτητα 20/10), που κάποτε του επέτρεψε να πετύχει ένα ελάφι από απόσταση 500 μέτρων[13], ο Γιέιγκερ έγινε δεκτός για εκπαίδευση ιπτάμενου.

Μετά την ολοκλήρωση της εκπαιδεύσεώς του, στις 10 Μαρτίου 1943, εντάχθηκε στην 357η Διμοιρία Μαχητικών με βάση στο Τονόπα της Νεβάδα. Πέταξε αρχικώς με Bell P-39 Airacobra[14] και προωθήθηκε στην Ευρώπη στις 23 Νοεμβρίου 1943.

Το P-51D-20NA «Glamorous Glen III» ήταν το αεροσκάφος με το οποίο ο Τσακ πέτυχε τις περισσότερες εναέριες νίκες του.

Με έδρα τη βάση του Λέιστον στην Αγγλία, ο Γιέιγκερ πέταξε με P-51 Mustang της 363ης Μοίρας Μαχητικών στη μάχη. Ονόμασε το αεροσκάφος του «Γκλάμορους Γκλεν»[15] από το όνομα της μελλοντικής συζύγου του Γκλένις Ντίκχαουζ. Αφού κατέρριψε ένα εχθρικό αεροσκάφος, καταρρίφθηκε και ο ίδιος επιχειρώντας πάνω από τη Γαλλία στις 5 Μαρτίου 1944, κατά την όγδοη αποστολή του.[16] Κατόρθωσε όμως να διαφύγει στην Ισπανία στις 30 Μαρτίου, με τη βοήθεια Γάλλων αντιστασιακών, και επέστρεψε στην Αγγλία στις 15 Μαΐου 1944. Εκεί τιμήθηκε με το μετάλλιο του Ορειχάλκινου Αστέρα (Bronze Star Medal) επειδή είχε βοηθήσει έναν αεροναυτίλο σε B-24, τον Πάτερσον («Πατ»), που είχε πυροβοληθεί στο γόνατο κατά την επιχείρηση διαφυγής, να διασχίσει τα Πυρηναία. Ο Γιέιγκερ έκοψε τον τένοντα από τον οποίο κρεμόταν το πόδι του Πάτερσον κάτω από το γόνατο και μετά έδεσε το πόδι με ένα πουκάμισο καμωμένο από μετάξι αλεξιπτώτου.[17]

Παρά τον κανονισμό που απαγόρευε σε καταρριφθέντες και διαφυγόντες πιλότους να πετάξουν και πάλι πάνω από εχθρικό έδαφος, ο Γιέιγκερ μαζί με έναν άλλο τέτοιο πιλότο, τον Φρεντ Γκλόβερ[18], μίλησαν απευθείας στον ανώτατο διοικητή των Συμμαχικών Δυνάμεων, Στρατηγό Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, στις 12 Ιουνίου 1944. Αφού πρώτα πήρε άδεια από το Υπουργείο Πολέμου να αποφασίσει για το αίτημά τους, ο Αϊζενχάουερ τους επέτρεψε να ξαναπετάξουν πάνω από την κατεχόμενη Γαλλία. Αργότερα ο Τσακ πίστωνε τις μεταπολεμικές επιτυχίες του σε αυτή την απόφαση, λέγοντας ότι η σταδιοδρομία του ως πιλότου δοκιμών ήταν ένα φυσικό επακόλουθο τού ότι ήταν παρασημοφορημένος πιλότος μαχητικού σε αερομαχίες και τού ότι υπήρξε μηχανικός αεροσκαφών προηγουμένως.

Ο Γιέιγκερ επέδειξε πράγματι στη συνέχεια εξέχουσα πτητική επιδεξιότητα και (για πρώτη φορά) ηγετικές ικανότητες κατά τη διάρκεια της μάχης. Στις 12 Οκτωβρίου 1944 έγινε ο πρώτος πιλότος στην ομάδα μοιρών του που κατέστη «ιπτάμενος άσος» σε μία μόλις ημέρα, κατέρριψε δηλαδή πέντε εχθρικά αεροσκάφη. Δύο από τις καταρρίψεις αυτές σημειώθηκαν χωρίς να ρίξει ούτε μία βολή: όταν ήρθε σε θέση βολής έναντι ενός εχθρικού αεροσκάφους, ο πιλότος του τελευταίου πανικοβλήθηκε, έστριψε απότομα προς τα δεξιά και συγκρούσθηκε με το διπλανό του αεροπλάνο συμπολεμιστή του. Τελείωσε τον πόλεμο με 11,5 επίσημες καταρρίψεις, μεταξύ των οποίων και μία από τις πρώτες αεριωθούμενου αεροπλάνου στην ιστορία, ενός γερμανικού Messerschmitt Me 262 που μπόρεσε να ρίξει καθώς αυτό πήγαινε να προσγειωθεί.[19][20]

Πριν το τέλος της εκστρατείας του ο Γιέιγκερ προάχθηκε σε σμηναγό. Πέταξε την 61η και τελική αποστολή του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στις 15 Ιανουαρίου 1945, και επέστρεψε στις ΗΠΑ στις αρχές Φεβρουαρίου. Ως καταρριφθείς και διαφυγών πιλότος, είχε το δικαίωμα να επιλέξει το πού θα συνέχιζε να υπηρετεί, και έτσι, καθώς ήταν νιόπαντρος και η σύζυγός του έγκυος, διάλεξε τη Βάση Ράιτ στο Οχάιο για να είναι κοντά στο σπίτι του στη Δυτική Βιρτζίνια.[21]

Πιλότος δοκιμών - πρώτη υπερηχητική πτήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιέιγκερ «έσπασε» πρώτος το φράγμα του ήχου στις 14 Οκτωβρίου 1947 με το X-1.

Ο Γιέιγκερ έγινε πιλότος δοκιμών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (USAAF) στο Muroc Army Air Field (τη σημερινή Αεροπορική Βάση Έντουαρντς) μετά την αποφοίτησή του από την αντίστοιχη Σχολή της USAAF.[22] Η ευκαιρία του για τη διασημότητα ήρθε όταν ο πιλότος δοκιμών Τσάλμερς Γκούντλιν (Chalmers Goodlin, 1923–2005) απαίτησε 150.000 δολάρια (1,6 εκατομμύριο σε σημερινές τιμές) για να εκτελέσει την πρώτη υπερηχητική πτήση, οπότε η USAAF επέλεξε τον Γιέιγκερ για να πετάξει το πυραυλοκίνητο Bell XS-1 στα πλαίσια ενός προγράμματος της NACA για την έρευνα της πτήσεως σε υψηλές ταχύτητες.[23][24]

Ο Γιέιγκερ μπροστά στο Bell X-1, το οποίο, όπως και όλα τα σκάφη που πετούσε, ονόμασε «Glamorous Glennis» (ή κάτι παρόμοιο) από το όνομα της συζύγου του.
Ο Γιέιγκερ στο κόκπιτ του Bell X-1

Η δυσκολία αυτού του άθλου ήταν τόση, ώστε η απάντηση σε πολλές από τις προκλήσεις που παρουσίαζε ήταν στις γραμμές τού «ο Γιέιγκερ θα ήταν καλύτερο να έχει προπληρωμένη ασφάλεια ζωής».[25] Εκτός αυτού, δύο νύκτες πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία για την πτήση, ο Τσακ έσπασε δύο πλευρά πέφτοντας από ένα άλογο. Φοβούμενος ότι ο τραυματισμός αυτός θα τον έθετε εκτός σχεδίου, πήγε σε έναν μη στρατιωτικό γιατρό στη γειτονική κωμόπολη Ρόζαμοντ, που επέδεσε τα πλευρά του.[26](Σε κάποιες εκδοχές της ιστορίας, ο γιατρός ήταν κτηνίατρος. Ωστόσο, οι ντόπιοι έχουν πει ότι το Ρόζαμοντ ήταν τόσο μικρό, ώστε δεν είχε ούτε γιατρό, ούτε κτηνίατρο.[26]) Ο Γιέιγκερ δεν είπε τότε σε κανέναν άλλον για το ατύχημά του, παρά μόνο στη σύζυγό του και στον φίλο του και συνάδελφο πιλότο του προγράμματος Τζακ Ρίντλεϋ (Jackie Lynwood Ridley, 1915-1957). Την ημέρα της ιστορικής πτήσεως, ο Γιέιγκερ πονούσε τόσο, ώστε δεν μπορούσε να κλείσει το κάλυμμα του X-1 μόνος του. Ο Ρίντλεϋ κατασκεύασε μια πρόχειρη διάταξη με το άκρο του χερουλιού μιας σκούπας ως έξτρα μοχλό για να μπορέσει να κλείσει ο φίλος του το κάλυμμα.

Παρά την κακοτυχία αυτή, ο Τσακ Γιέιγκερ ξεπέρασε την ταχύτητα του ήχου («φράγμα του ήχου») εκείνη την ημέρα, 14 Οκτωβρίου 1947, επιτυγχάνοντας ταχύτητα (λόγο) Μαχ 1,07 σε υψόμετρο 13.700 μέτρα (45 χιλιάδες πόδια)[27], πάνω από την ξηρή λίμνη Ρότζερς της Ερήμου Μοχάβι. Η επιτυχία της αποστολής δεν ανακοινώθηκε μέχρι τον Ιούνιο του 1948.[28] Για τη συγκεκριμένη επιτυχία ο Γιέιγκερ τιμήθηκε με τα βραβεία Mackay Trophy και Collier Trophy το 1948, αλλά και με το Harmon International Trophy το 1954. Το X-1 με το οποίο πέταξε εκείνη την ημέρα εκτίθεται μόνιμα στο Εθνικό Μουσείο Αέρα και Διαστήματος στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον.

Ο Τσακ Γιέιγκερ συνέχισε τα επόμενα χρόνια να καταρρίπτει και αρκετά άλλα ρεκόρ ταχύτητας και υψομέτρου. Το 1953 σε ένα πρόγραμμα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, με το αεροσκάφος Douglas Skyrocket και τον πιλότο Άλμπερτ Σκοτ Κρόσφηλντ, επιτεύχθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας ταχύτητα διπλάσια της ταχύτητας του ήχου με επανδρωμένο σκάφος. Μετά από αυτό, οι Ρίντλεϋ και Yeager αποφάσισαν να καταρρίψουν το ρεκόρ του αντιπάλου τους με μία σειρά δοκιμαστικών πτήσεων που βάφτισαν «Επιχείρηση NACA κλάψε». Και όχι μόνο το κατέρριψαν με μεγάλη διαφορά, πετώντας με Μαχ 2,44 στις 12 Δεκεμβρίου 1953, αλλά το έπραξαν εγκαίρως ώστε να χαλάσουν έναν εορτασμό για την πεντηκοστή επέτειο από την ιστορική πτήση των αδελφών Ράιτ, στον οποίο θα αποκαλούσαν τον Κρόσφηλντ «ταχύτερο άνθρωπο εν ζωή».[29]

Ωστόσο, η πτήση αυτή δεν ήταν απαλλαγμένη από απρόοπτα, καθώς λίγο μετά την επίτευξη του ρεκόρ, ο Τσακ απώλεσε τον έλεγχο του νέου αεροσκάφους X-1A σε υψόμετρο περίπου 24.000 μέτρα εξαιτίας αδρανειακής συζεύξεως, ενός φαινομένου σχεδόν άγνωστου εκείνη την εποχή. Με το σκάφος να περιστρέφεται γύρω από τον μεγάλο του άξονα εκτός ελέγχου, ο Γιέιγκερ έχασε ύψος 16.000 μέτρων μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό προτού επανακτήσει τον έλεγχο στα περίπου 8.800 μέτρα. Στη συνέχεια κατόρθωσε να προσγειωθεί χωρίς άλλα συμβάντα.[29]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6t17d24. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 124048. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 CNN. Νέα Υόρκη. edition.cnn.com/2020/12/07/us/chuck-yeager-death/index.html. Ανακτήθηκε στις 7  Δεκεμβρίου 2020.
  4. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
  5. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. kup19970000113104. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  6. 6,0 6,1 6,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. kup19970000113104. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  7. [1]
  8. Esquire Magazine – Chuck Yeager: What I've Learned
  9. Yeager and Janos 1985, σελ. 6.
  10. Houvouras, John H.: «The Man», The Huntington Quarterly, Winter 1998, σελ. 21. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2015.
  11. Kantowski, Ron (6 Απριλίου 2006). «Q+A Steve Yeager». Las Vegas Sun. http://lasvegassun.com/news/2006/apr/06/qa-steve-yeager/. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2016. 
  12. «Jeana Yeager Was Not Just Along for the Ride». Los Angeles Times. 24 Δεκεμβρίου 1986. http://articles.latimes.com/1986-12-24/news/mn-236_1_jeana-yeager. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2016. 
  13. Yeager and Janos 1985, σελ. 297.
  14. Take Off magazine, τεύχος 36, σελ. 991.
  15. «Chuck Yeager downs five – becomes an "Ace in a Day"». World War II Today. n.d. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2015. 
  16. «Escape and Evasion Case File for Flight Officer Charles (Chuck) E. Yeager» Αρχειοθετήθηκε 2009-02-18 στο Wayback Machine. narademo.umiacs.umd.edu. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2010.
  17. Miller, Donald L. (25 Σεπτεμβρίου 2007). Masters of the Air: America's Bomber Boys Who Fought the Air War Against Nazi Germany. Simon and Schuster. σελ. 270. ISBN 9780743235457. 
  18. Disney 2016.
  19. Niderost, Eric. «Chuck Yeager: Fighter Pilot». Warfare History Network. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2018. 
  20. «Encounter Report». 6 Νοεμβρίου 1944. 
  21. Yeager and Janos 1985, σελ. 60.
  22. «Test pilot Capt Chuck Yeager», στο Getting schooled with the Air Force's elite test pilots. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2017.
  23. Yeager and Janos 1985, σελ. 121
  24. Wolfe 1979, σσ. 52–53
  25. Yeager and Janos 1985, σελ. 157.
  26. 26,0 26,1 Ryan, Craig (17 Αυγούστου 2015). Sonic Wind: The Story of John Paul Stapp and How a Renegade Doctor Became the Fastest Man on Earth. W.W. Norton & Company. σελίδες 98–99. ISBN 9781631490798. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2016. 
  27. «New U.S. Plane Said to Fly Faster Than Speed of Sound», The New York Times, 22/12/1947.
  28. «This day in history: Yeager breaks the sound barrier»
  29. 29,0 29,1 Yeager and Janos 1985, σελ. 252.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Clark, Mark: From the Danube to the Yalu, Harper, Νέα Υόρκη 1954
  • Disney, Ryan: «Escape & Evasion Report No. 686: The True Story of an American Fighter Pilot's Escape from Nazi-Occupied France», Amazon Digital Services, 2016, ASIN: B01N9LBA0H
  • Hallion, Richard P.: Designers and Test Pilots, Time-Life Books, Νέα Υόρκη 1982, ISBN 0-8094-3316-8
  • Pisano, Dominick A., R. Robert van der Linden και Frank H. Winter: Chuck Yeager and the Bell X-1: Breaking the Sound Barrier, Smithsonian National Air and Space Museum και Abrams, Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη 2006, ISBN 0-8109-5535-0
  • Wolfe, Tom: The Right Stuff, Farrar-Straus-Giroux, Νέα Υόρκη 1979
  • Yeager, Chuck, Bob Cardenas, Bob Hoover, Jack Russell και James Young: The Quest for Mach One: A First-Person Account of Breaking the Sound Barrier, Penguin Studio, Νέα Υόρκη 1997, ISBN 0-670-87460-4
  • Yeager, Chuck and Charles Leerhsen: Press on! Further Adventures in the Good Life, Bantam Books, Νέα Υόρκη 1988, ISBN 0-553-05333-7
  • Yeager, Chuck και Leo Janos: Yeager: An Autobiography, Bantam, Νέα Υόρκη 1985, ISBN 978-0-553-25674-1

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]