Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τρανσμισογυνισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκράφιτι στο Βερολίνο που κατηγορεί τους καταληψίες του Liebig 34 για τρανσμισογυνισμό.

Τρανσμισογυνισμός, γνωστός επίσης ως τρανς-μισογυνισμός ή  τρανς μισογυνία, ονομάζεται η διασταύρωση τρανσφοβίας και μισογυνισμού που συχνά βιώνουν οι τρανς γυναίκες. Ο όρος πρώτο-χρησιμοποιήθηκε από την Τζούλια Σεράνο το 2007 στο βιβλίο της Whipping Girl, στο όποιο περιγράφει, μεταξύ άλλων, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι τρανς γυναίκες και την σύνδεση της τρανσφοβίας με τον σεξισμό.[1] Ο τρανσμισογυνισμός αποτελεί παράδειγμα διατομεακότητας, και μπορεί να συνδυαστεί με άλλες μορφές διάκρισης όπως ο ρατσισμός, ο ικανισμός, και η πορνοφοβία.[2][3]

Στερεότυπα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τρανσμισογυνισμός διαφέρει από την κοινή τρανσφοβία ως προς το ότι επικεντρώνεται στα τρανς άτομα που επιδιώκουν να παρουσιάζονται κυρίως θηλυκά, συχνά χλευάζοντας τα για αυτόν τον λόγο. Όπως λέει η Σεράνο στο Whipping Girl, «όταν η πλειονότητα των αστείων που γίνονται εις βάρος των τρανς ατόμων επικεντρώνονται σε “άντρες που φορούν φορέματα” ή “άντρες που θέλουν να κόψουν το πέος τους”, αυτό δεν είναι τρανσφοβία – είναι τρανσμισογυνισμός»[1]: 14-15.

Το φαινόμενο που περιγράφει η Σεράνο παρατηρείται ιδίως σε δημοφιλείς απεικονίσεις των τρανς γυναικών στα μέσα ενημέρωσης, στις οποίες συχνά παρουσιάζονται ως αρρενωποί άντρες που φορούν γυναικεία ρούχα.[4][5] Οι ίδιες τρανσφοβικές απεικονίσεις συχνά προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα ότι οι τρανς γυναίκες πάσχουν από νοοτροπία του θύματος, είναι υπεραντιδραστικές και απαιτητικές, ή «προσποιούνται» με στόχο να παρενοχλήσουν σεξουαλικά «πραγματικές» (δηλ. cisgender) γυναίκες ή/και παιδιά.[4][5]

Σεξουαλικοποίηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τζούλια Σεράνο έχει δηλώσει ότι πολλές τρανς γυναίκες βιώνουν ένα επιπλέον στρώμα μισογυνισμού με τη μορφή σεξουαλικοποίησης.[6] Αναφέρει ότι, παρά τη φυλομετάβαση αρκετών, οι τρανς γυναίκες εξακολουθούν να θεωρούνται συνήθως άνδρες, ωστόσο σπάνια σεξουαλοποιούνται ως αρσενικά. Στη βιομηχανία του πορνό, της οποίας το κοινό-στόχος είναι κυρίως ετεροφυλόφιλοι άνδρες, οι τρανς γυναίκες παρουσιάζονται σε μεγάλο βαθμό ως σεξουαλικά αντικείμενα αντί ως σεξουαλικοί «θηρευτές».[1]

Σύμφωνα με τη Σεράνο, η σεξουαλοποίηση των τρανς γυναικών δεν οφείλεται αποκλειστικά στο ότι οι τρανς γυναίκες, λόγω της σχετικής σπανιότητάς τους, θεωρούνται «εξωτικές»: σημειώνει ότι οι τρανς γυναίκες σεξουαλοποιούνται ιδιαίτερα ακόμη και σε σύγκριση με άλλους τύπους «σπάνιων» γυναικών.[1] Στο Whipping Girl, η Σεράνο γράφει για αυτό που αποκαλεί «διχοτομία θηρευτή-θηράματος», όπου «οι άνδρες θεωρούνται πάντα ως θηρευτές και οι γυναίκες ως θήραμα».[1] Εξαιτίας αυτής της άποψης, οι τρανς γυναίκες θεωρείται ότι δελεάζουν τους άντρες μέσω της φυλομετάβασης, «μετατρέποντας τον εαυτό τους σε σεξουαλικά αντικείμενα στα οποία κανένας ανδροπρεπής άντρας δεν μπορεί να αντισταθεί».[1]

Ψευδοεπιστήμη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αξιοσημείωτη στην συζήτηση γύρω από τον τρανσμισογυνισμό είναι επίσης η ιδέα της αυτογυναικοφιλίας, μία υποθετική παραφιλία που διατυπώθηκε από τον Ray Blanchard, και που ορίζεται από τον ίδιο ως «η τάση ενός αρσενικού να διεγείρεται σεξουαλικά από τη σκέψη του ότι είναι γυναίκα».[7] Αν και η σύγχρονη επιστημονική γνώση δεν αποκλείει πλήρως την ύπαρξη της αυτογυναικοφιλίας ως κάτι που μπορεί να υφίσταται σε μερικά άτομα, αντιτίθεται στην διατύπωση του Blanchard, πως αυτή δηλαδή αποτελεί τη βάση για την διεμφυλικότητα των μη-ομοφυλόφιλων τρανς γυναικών.[7][8] Η επικρατέστερη επιστημονική εξήγηση παραμένει η αναντιστοιχία μεταξύ της ταυτότητας φύλου και του βιολογικού φύλου, η οποία ευθύνεται για την δυσφορία φύλου.[9][10][11] Παρόλα αυτά, η αυτογυναικοφιλία προωθείται συχνά από αντί-ΛΟΑΤ ομάδες μίσους και τρανσφοβικούς συγγραφείς ως απόπειρα παθολογικοποίησης της τρανς ταυτότητας.[12][13][14]

Πάνω στο θέμα της αυτογυναικοφιλίας, η Τζούλια Σεράνο (όντας και βιολόγος) έχει πει: «Εάν οι υποστηρικτές της αυτογυναικοφιλίας επιμένουν ότι κάθε εξαίρεση στο μοντέλο οφείλεται σε εσφαλμένες αναφορές, τότε η θεωρία της αυτογυναικοφιλίας πρέπει να απορριφθεί με το σκεπτικό ότι είναι μη-επαληθεύσιμη και ως εκ τούτου αντιεπιστημονική. Εάν, από την άλλη πλευρά, δεχθούμε ότι αυτές οι εξαιρέσεις είναι έγκυρες, τότε είναι σαφές ότι η ταξινόμηση των δύο υπότυπων της θεωρίας της αυτογυναικοφιλίας δεν ισχύει».[15]

Δυσκολίες των τρανς γυναικών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διάκριση έναντι των τρανς ατόμων είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που επηρεάζει ιδίως τις τρανς γυναίκες.[16] Διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι τρανς γυναίκες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, σεξουαλική, σωματική, και λεκτική βία, διακρίσεις στην απασχόληση και στον τομέα της υγείας, καθώς και εγκλήματα μίσους.[16][17][18] Τέτοιου είδους εμπειρίες παρατηρούνται ιδιαίτερα σε τρανς γυναίκες που ανήκουν σε φυλετικές μειονότητες ή ασχολούνται με την σεξουαλική εργασία, καθώς συχνά αντιμετωπίζουν τη διασταύρωση του τρανσμισογυνισμού και του ρατσισμού ή της προνοφοβίας.[2] Παρόμοιο φαινόμενο ισχύει για τις τρανς γυναίκες με αναπηρίες.[3]

Διακρίσεις υφίστανται συνήθως και στο θεσμικό επίπεδο. Σύμφωνα με μία αναφορά από τον αμερικανικό οργανισμό National Coalition of Anti-Violence Programs (NCAVP), οι τρανς γυναίκες στις ΗΠΑ έχουν τρείς φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να πέσουν θύματα βίας από αστυνόμους.[19] Νομοθεσία που χαρακτηρίζεται συχνά ως επιβλαβής προς τις τρανς γυναίκες επικεντρώνεται στον αν ή όχι θα πρέπει να τους δίνεται πρόσβαση στις γυναικείες τουαλέτες, συχνά με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο cisgender γυναίκες και κορίτσια.[4][20] Λόγος έχει γίνει επίσης για τον κίνδυνο βιασμού και σωματικής βίας που διατρέχουν οι τρανς γυναίκες όταν τοποθετούνται σε αντρικές φυλακές.[21]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Serano, Julia (2016). Whipping girl: a transsexual woman on sexism and the scapegoating of femininity (Second edition έκδοση). Berkeley, California: Seal Press. ISBN 978-1-58005-622-9. CS1 maint: Extra text (link)
  2. ↑ 2,0 2,1 Rosati, Fau; Pistella, Jessica; Coletta, Valentina; Baiocco, Roberto (2024-03-01). «Racialized Migrant Transgender Women Engaged in Sex Work: Double Binds and Identifications with the Community» (στα αγγλικά). Archives of Sexual Behavior 53 (3): 1153–1168. doi:10.1007/s10508-023-02804-2. ISSN 1573-2800. https://link.springer.com/article/10.1007/s10508-023-02804-2. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Baril, Alexandre (2015-11-01). «Transness as Debility: Rethinking Intersections between Trans and Disabled Embodiments» (στα αγγλικά). Feminist Review 111 (1): 59–74. doi:10.1057/fr.2015.21. ISSN 0141-7789. https://journals.sagepub.com/doi/10.1057/fr.2015.21. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Spencer, Leland G. (2019-10-20). «Bathroom Bills, Memes, and a Biopolitics of Trans Disposability» (στα αγγλικά). Western Journal of Communication 83 (5): 542–559. doi:10.1080/10570314.2019.1615635. ISSN 1057-0314. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/10570314.2019.1615635. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Kalia, V. (1 Ιουλίου 2022). «Memes at the round table of societal discourse : an investigation on the role of memes in transgender related discourse on Reddit and Instagram». essay.utwente.nl (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2025. 
  6. ↑ Bianco, Marcie (2016). «A manifesto for all: Bisexual trans activist and author Julia Serano wants to make feminism inclusive». Curve 26 (5): 28–29. http://www.juliaserano.com/av/CurveInterview16.pdf. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2019. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Moser MD, Charles (2010-06-30). «Blanchard's Autogynephilia Theory: A Critique» (στα αγγλικά). Journal of Homosexuality 57 (6): 790–809. doi:10.1080/00918369.2010.486241. ISSN 0091-8369. PMID 20582803. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/00918369.2010.486241. 
  8. ↑ Serano, Julia (2020-07-01). «Autogynephilia: A scientific review, feminist analysis, and alternative ‘embodiment fantasies’ model» (στα αγγλικά). The Sociological Review 68 (4): 763–778. doi:10.1177/0038026120934690. ISSN 0038-0261. https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0038026120934690. 
  9. ↑ «Gender incongruence and transgender health in the ICD». www.who.int (στα Αγγλικά). World Health Organization. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  10. ↑ «What is Gender Dysphoria?». www.psychiatry.org (στα Αγγλικά). American Psychiatric Association. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  11. ↑ Serano, Julia M. (2010-10-12). «The Case Against Autogynephilia» (στα αγγλικά). International Journal of Transgenderism 12 (3): 176–187. doi:10.1080/15532739.2010.514223. ISSN 1553-2739. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/15532739.2010.514223. 
  12. ↑ «Conservative book 'When Harry Became Sally' attacks trans people while conveniently leaving them out» (στα Αγγλικά). 25 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  13. ↑ «Anti-LGBT Hate Group Releases Anti-Trans Position Statement». Southern Poverty Law Center (στα Αγγλικά). 7 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  14. ↑ «Roundup of anti-LGBT activities 10/3/2018». Southern Poverty Law Center (στα Αγγλικά). 3 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  15. ↑ Goldberg, Abbie E., επιμ. (2021). The SAGE Encyclopedia of Trans Studies: 2. Los Angeles, CA: SAGE Publications, Inc. ISBN 978-1-5443-9381-0. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Arayasirikul, Sean; Turner, Caitlin; Trujillo, Dillon; Sicro, Sofia L.; Scheer, Susan; McFarland, Willi; Wilson, Erin C. (2022-03-03). «A global cautionary tale: discrimination and violence against trans women worsen despite investments in public resources and improvements in health insurance access and utilization of health care» (στα αγγλικά). International Journal for Equity in Health 21 (1): 32. doi:10.1186/s12939-022-01632-5. ISSN 1475-9276. PMID 35241094. PMC PMC8896315. https://equityhealthj.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12939-022-01632-5. 
  17. ↑ Silva, Izabel Cristina Brito da; Araújo, Ednaldo Cavalcante de; Santana, Alef Diogo da Silva; Moura, Jefferson Wildes da Silva; Ramalho, Marclineide Nóbrega de Andrade; Abreu, Paula Daniella de (2022-03-07). «Gender violence perpetrated against trans women» (στα αγγλικά). Revista Brasileira de Enfermagem 75: e20210173. doi:10.1590/0034-7167-2021-0173. ISSN 0034-7167. https://www.scielo.br/j/reben/a/RnNr3PFBcwc9YhTx9VF8bLn/?lang=en. 
  18. ↑ Baugher, Amy R. (2024). «Prevalence of Discrimination and the Association Between Employment Discrimination and Health Care Access and Use — National HIV Behavioral Surveillance Among Transgender Women, Seven Urban Areas, United States, 2019–2020» (στα αγγλικά). MMWR Supplements 73. doi:10.15585/mmwr.su7301a6. ISSN 2380-8950. PMID 38261571. PMC PMC10826684. https://www.cdc.gov/mmwr/volumes/73/su/su7301a6.htm?s_cid=su7301a6_w. 
  19. ↑ «Lesbian, gay, bisexual, transgender, queer and HIV-affected hate violence in 2013 release edition» (PDF). avp.org (στα Αγγλικά). National Coalition of Anti-Violence Programs. 
  20. ↑ «The Science of Trans-Inclusive Bathroom Bills | Psychology Today». Psychology Today (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2025. 
  21. ↑ «Transgender woman ill-treated and raped in jail» (PDF). Amnesty International. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τρανσμισογυνισμός&oldid=11004826"