Τραμ Ρώμης
| Τραμ Ρώμης | |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Πληροφορίες | |||
| Περιοχή | Ρώμη | ||
| Είδος | Τραμ | ||
| Γραμμές | 6 | ||
| Σταθμοί | 192 | ||
| Λειτουργία | |||
| Έναρξη λειτουργίας | 1877 | ||
| Διαχειριστής | ATAC | ||
| Τύπος οχημάτων | 164 | ||
| Τεχνικά χαρακτηριστικά | |||
| Μήκος συστήματος | 36 km (22 mi)[1] | ||
| Ηλεκτροκίνηση | Πρότυπο:600 V DC | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
| |||
.jpg)
Το Δίκτυο Τραμ της Ρώμης (ιταλικά: Rete tranviaria di Roma) αποτελείται από 6 γραμμές τραμ που λειτουργούν στην πόλη της Ρώμης, Ιταλία, μέρος του δικτύου δημόσιων μεταφορών της Ρώμης.
Το σημερινό σύστημα τραμ στη Ρώμη, είναι απομεινάρι από αυτό που κάποτε ήταν το μεγαλύτερο σύστημα τραμ στην Ιταλία. Το σύστημα ανήκει και λειτουργεί από την Azienda Tranvie e Autobus del Comune di Roma (ATAC SpA).
Δίκτυο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο βασικός κόμβος του δικτύου τραμ στη Ρώμη είναι η Πόρτα Ματζόρε, όπου συναντώνται τέσσερις από τις έξι γραμμές (3, 5, 14 και 19), καθώς και ο σιδηρόδρομος Rome-Giardinetti. Ο κόμβος αυτός βρίσκεται περίπου 1 χλμ. ανατολικά του σιδηροδρομικού σταθμού Ρόμα Τερμίνι και δεν συνδέεται με το δίκτυο του μετρό.
Οι ακόλουθες γραμμές λειτουργούν σήμερα:
- Γραμμή 2 Piazzale Flaminio ↔ Piazza Mancini
Αυτή η σύντομη γραμμή διασχίζει τη συνοικία Flaminio και συνδέεται στην Piazzale Flaminio (κοντά στην Porta del Popolo) με τη γραμμή Α και τη σιδηροδρομική γραμμή Ρώμης-Βιτέρμπο. Ορισμένα δρομολόγια της γραμμής 2 τις καθημερινές (με την ένδειξη 2/) εκτελούνται από την Piazza Mancini έως την Piazza Risorgimento, ενώ η γραμμή 19 διασχίζει τον Τιβερη προς το Βατικανό.
- Γραμμή 3 Piazza Thorvaldsen (στην Βίλα Μποργκέζε) ↔ Σιδηροδρομικός σταθμός Trastevere
Επαναλειτούργησε μερικώς στις 27 Αυγούστου 2012. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη γραμμή μετά τη γραμμή 19, η οποία περνάει γύρω από το κέντρο της πόλης σε ένα ευρύ τόξο από βορρά μέσω ανατολής προς νοτιοδυτικά.
Στο δυτικό τερματικό σημείο του σιδηροδρομικού σταθμού Trastevere, η γραμμή αυτή συνδέεται με τους περιφερειακούς σιδηροδρόμους (γραμμές 1, 3 και 5), ενώ συνδέσεις με τη Γραμμή Α υπάρχουν στους σταθμούς Μαντζόνι και Σαν Τζοβάνι. Υπάρχουν τέσσερις συνδέσεις με τη Γραμμή Β του μετρό: μία στο Πολικλίνικο και τρεις στο τμήμα Πιραμίντε - Σίρκο Μάσσιμο - Κολοσσαίο, όπου η Γραμμή C ακολουθεί το Γραμμή Β στην επιφάνεια.
Το υπόλοιπο τμήμα της γραμμής από τον σιδηροδρομικό σταθμό Roma Trastevere έως την Piazzale Ostiense συνέχισε μέχρι το 2016 να εξυπηρετείται από μια λεωφορειακή γραμμή, την 3B, εν αναμονή της ολοκλήρωσης των έργων υποδομής. [2] Στις 8 Αυγούστου 2016, το τραμ αποκαταστάθηκε στο τελευταίο αυτό τμήμα. Η γραμμή 3 εκτελεί πλέον ολόκληρη την αρχική της διαδρομή. [3]
- Γραμμή 5 Σιδηροδρομικός σταθμός Roma Termini ↔ Piazza dei Gerani
Η γραμμή αυτή εκτείνεται ανατολικά από το σιδηροδρομικό σταθμό Termini. Συνδέεται με τη Γραμμή Α στο σταθμό Termini του μετρό, την Piazza Vittorio Emanuele II και την Manzoni.
- Γραμμή 8 Πιάτσα Βενέτσια ↔ Via del Casaletto
Η γραμμή 8 είναι η νεότερη γραμμή του συστήματος και λειτουργεί πάντα με σύγχρονο υλικό. Φτάνει επίσης πιο μακριά στο ιστορικό κέντρο της πόλης, συνδέοντάς το με τον σιδηροδρομικό σταθμό Trastevere. Οι εργασίες για την επέκτασή της ξεκίνησαν στις 19 Ιουνίου 2012 [4] και ο νέος τερματικός σταθμός, ο οποίος βρίσκεται στην Πιάτσα Βενέτσια, άνοιξε στις 6 Ιουνίου 2013.[5]
- Γραμμή 14 Stazione Termini ↔ Viale Palmiro Togliatti
Αυτή η γραμμή ακολουθεί κυρίως τη διαδρομή της γραμμής 5, αλλά με διαφορετικό τερματικό σταθμό στα ανατολικά.
- Γραμμή 19 Piazza Risorgimento ↔ Piazza dei Gerani
Αυτή η γραμμή συνδέει το Βατικανό με το υπόλοιπο δίκτυο του τραμ, ακολουθώντας τη διαδρομή πρώτα της γραμμής 3 και στη συνέχεια της γραμμής 5. Συνδέεται με το Μετρό στις στάσεις Οταβιάνο - Σαν Πέτρο - Μουσεία Βατικανού (και οι δύο Γραμμή Α) και Πολικλίνικο (Γραμμή Β). Η γραμμή 19 είναι η μεγαλύτερη γραμμή και συνδέεται με όλες τις άλλες γραμμές του τραμ, εκτός από τη γραμμή 8.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ρώμη διέθετε λεωφορεία με άλογα μετά το 1845, όταν ο Πάπας Γρηγόριος ΙΣΤ' ενέκρινε μια γραμμή από την Piazza Venezia στη Basilica di San Paolo fuori le mura για τη μεταφορά προσκυνητών. Αυτή η γραμμή δεν εκτελούσε δρομολόγια σύμφωνα με χρονοδιάγραμμα- τα τραμ έφευγαν όταν ήταν γεμάτα. Τα ιππήλατα τραμ έφτασαν το 1877, συνδέοντας την Piazzale Flaminio με την Ponte Milvio, τη σημερινή γραμμή 2.
Το 1895 έφτασαν τα ηλεκτρικά τραμ που συνέδεσαν τον σταθμό Termini με την Piazza San Silvestro. Μέχρι το 1904, όλες οι γραμμές του ιππήλατου τραμ είχαν ηλεκτροδοτηθεί - τελευταίο το τραμ Ponte Milvio. Μέχρι το 1905, λειτουργούσαν συνολικά 17 γραμμές τραμ, χρησιμοποιώντας 144 ηλεκτρικά οχήματα, ενώ ορισμένα ιππήλατα τραμ λειτουργούσαν ως εφεδρικά.
Μετά από μερικά χρόνια ανταγωνισμού με την υπάρχουσα εταιρεία SRTO, το 1929, η ελεγχόμενη από την κυβέρνηση εταιρεία ATAG (Azienda Tranvie Autobus del Governo di Roma) ανέλαβε το σύνολο του δικτύου, και μέχρι το τέλος του ίδιου έτους, το δίκτυο είχε φτάσει στη μεγαλύτερη έκτασή του: 59 γραμμές σε μήκος 140 χιλιομέτρων γραμμής.
Καθώς πολλές γραμμές μοιράζονταν τμήματα των δρομολογίων τους, το 1930 πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη αναδιοργάνωση: δύο κυκλικές γραμμές λειτουργούσαν παράλληλα με 24 ακτινικές γραμμές, οι οποίες ξεκινούσαν όλες από τον εσωτερικό δακτύλιο («μαύρος δακτύλιος») και διέσχιζαν τον εξωτερικό δακτύλιο («κόκκινος δακτύλιος»).
Εντός του εσωτερικού δακτυλίου, όλες οι γραμμές του τραμ καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από αυτοκινούμενα λεωφορεία. Αποσυναρμολογήθηκαν 40 χιλιόμετρα γραμμών και κατεδαφίστηκε μέρος του παλαιότερου τροχαίου υλικού.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η εταιρεία εκμετάλλευσης άλλαξε το όνομά της σε ATAC (Azienda Tranvie ed Autobus del Comune di Roma), αλλά το δίκτυο συνέχισε να συρρικνώνεται. Ο εσωτερικός δακτύλιος απενεργοποιήθηκε το 1959- ο εξωτερικός εκτελούσε δρομολόγια μόνο προς μία κατεύθυνση από εκείνο το έτος μέχρι την ανακατασκευή του το 1975.
Η σύνδεση Piazzale Flaminio-Ponte Milvio ακυρώθηκε το 1960 και ανακατασκευάστηκε το 1983 (βόρειο τμήμα) και το 1990 (νότιο τμήμα). Η γραμμή 8 εγκαινιάστηκε το 1998. Υπάρχουν σχέδια για τη λειτουργία περισσότερων γραμμών, συμπεριλαμβανομένων συνδέσεων από τον σημερινό βόρειο τερματικό σταθμό της γραμμής 8 προς το Termini, καθώς και μιας γραμμής από τον ίδιο τερματικό σταθμό προς το Βατικανό.
Τραμ που χρησιμοποιούνται σήμερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]ATAC Σειρά 7000 (7001-7115)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τη θετική εμπειρία με τα τραμ 401-412 (1937), το 1940 η ATAG ανέθεσε στα Μηχανολογικά Εργαστήρια Stanga της Πάντοβα την κατασκευή ενός αρθρωτού πρωτότυπου τραμ. Το πρωτότυπο, που παραδόθηκε το 1942 και είχε τον αριθμό 7001, λειτούργησε για λίγο και καταστράφηκε στον βομβαρδισμό της Ρώμης στις 19 Ιουλίου 1943. Η παραγγελία επιβεβαιώθηκε, ωστόσο, και η παράδοση 50 βαγονιών (7003-7099, 7001) έγινε μεταξύ 1948 και 1949.
Αυτά τα βαγόνια, τα οποία υποβλήθηκαν σε εκσυγχρονισμό τη δεκαετία του 1980, εξακολουθούν να κυκλοφορούν στη Ρώμη, με εξαίρεση τα 7073 και 7093 που διαλύθηκαν πρόσφατα. Ο αριθμός 7021 έχει μετατραπεί σε «Ristotram» (βαγόνι εστιατορίου).
Μια ακόμη παραγγελία οκτώ παρόμοιων τραμ έγινε το 1953 για το προαστιακό δίκτυο της STEFER (7101-7115, μόνο περιττοί αριθμοί). Αυτά εκσυγχρονίστηκαν αργότερα από την ATAC στα εργαστήρια Viberti.
SOCIMI T8000 (9001-9041)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
33 αρθρωτά διπλοκάμπινα τραμ χαμηλού δαπέδου (9001-9033) παραδόθηκαν το 1990 και το 1991 από τη SOCIMI στο Μιλάνο. Τα τραμ αυτά είναι εφοδιασμένα με δυααξονικά αμαξίδια και στα δύο άκρα και με μικρούς τροχούς στο κέντρο του οχήματος (διάταξη τροχών Bo'2'Bo'), επιτρέποντας έτσι ένα 70% χαμηλό δάπεδο.
Δεδομένου ότι η SOCIMI χρεοκόπησε, 27 από τα 60 βαγόνια που είχαν παραγγελθεί δεν κατασκευάστηκαν 1991, αλλά το 2003 και το 2004 ότα;ν οκτώ επιπλέον βαγόνια (9034-9041) τέθηκαν σε κυκλοφορία, συναρμολογημένα από ανταλλακτικά που διασώθηκαν από τα διαλυμένα εργοστάσια της SOCIMI.
Cityway I (9101-9128)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αυτά τα διπλά αρθρωτά τραμ παραγγέλθηκαν από την Cityway Fiat Railway το 1998 για να σηματοδοτήσουν το άνοιγμα της γραμμής 8. Παραγγέλθηκαν 28 τραμ. Το 70% του μήκους του είναι χαμηλοδάπεδο - τμήματα με υπερυψωμένο δάπεδο βρίσκονται στα άκρα. Ολόκληρος ο συρμός έχει μήκος 31 μέτρα. Μια καινοτομία που εισήχθη ήταν το σύστημα κλιματισμού. Επί του παρόντος βρίσκονται σε κανονική λειτουργία στις γραμμές 2 και 8.
Cityway 2 (9201–9252)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1999, παραγγέλθηκαν άλλα 52 αρθρωτά τραμ από τη Fiat-Alstom, ακολουθώντας τη νέα τάση για 100% τραμ με χαμηλό δάπεδο. Το τραμ αποτελείται από τέσσερα τμήματα τοποθετημένα σε ξεχωριστά φορτηγά και εναλλάσσονται με τρία αναρτημένα τμήματα. Το μήκος του είναι 33 μέτρα. Τα οχήματα 9217 και 9218 είναι πρωτότυπα που δεν τέθηκαν ποτέ σε κυκλοφορία, τα οποία διέθεταν πρόσθετα αρθρωτά τμήματα, σχηματίζοντας ένα όχημα μήκους 41,45 μέτρων, με 9 τμήματα και 5 φορτηγά. Αυτά τα τραμ χρησιμοποιούνται μόνο για τη γραμμή 8.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «ATAC Mobility figures» (στα Ιταλικά). Atac.roma.it. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Mobilità, dopo 7 anni torna la linea 3: 15 jumbo tram da 295 posti» (στα Italian). Il Messaggero. 17 August 2012. http://www.ilmessaggero.it/ROMA/CRONACA/roma_che_cambia_dopo_7_anni_torna_la_linea_3_ecco_i_jumbo_tram/notizie/214469.shtml. Ανακτήθηκε στις 14 October 2015.
- ↑ «Portale Trasparenza ATAC S.p.A. Azienda per la mobilità – Società trasparente».
- ↑ «Roma Capitale – Sito Istituzionale». Roma capitale. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «TRASPORTI, INAUGURATO NUOVO CAPOLINEA DEL TRAM 8 A PIAZZA VENEZIA». Roma Capitale News – Cronaca – Politica – Campidoglio. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
Εξωτερικές συνδέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- sito istituzionale ATAC (στα ιταλικά)
- Δήμος Ρώμης, Υπουργείο Μεταφορών
- Χάρτης των γραμμών τραμ της Ρώμης από την επίσημη ιστοσελίδα ΑΤΑC