Το πνεύμα του μελισσιού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το πνεύμα του μελισσιού
ΣκηνοθεσίαΒίκτορ Ερίθε
ΠαραγωγήElías Querejeta
ΣενάριοΒίκτορ Ερίθε
Άνχελ Φερνάντεζ Σάντος
ΠρωταγωνιστέςΦερνάντο Φερνάν Γκόμες
Τερέζα Γκιμπέρα
Άνα Τόρρεντ
ΜουσικήLuis de Pablo
ΦωτογραφίαLuis Cuadrado
ΜοντάζPablo González del Amo
ΕνδυματολόγοςΤζουντέτς του Ιλφόβ
ΔιανομήNetflix
Πρώτη προβολή1973
Κυκλοφορία1973
Διάρκεια97 λεπτά
ΠροέλευσηΙσπανία
ΓλώσσαΙσπανικά
ΠροηγείταιSpaniards in Paris

Το πνεύμα του μελισσιού (πρωτότυπος τίτλος: El espíritu de la colmena) είναι ισπανική ταινία του 1973 σε σκηνοθεσία του Βίκτορ Ερίθε.

Κέρδισε το Χρυσό Κοχύλι στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.[1]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ισπανία, 1940. Η Άνα είναι ένα κορίτσι 6 ετών που ζει σε ένα χωριό στην Καστίλλη με τους γοενίς της και την αδερφή της Ιζαμπέλ. Ο πατέρας της ασχολείται με τις κυψέλες του και η μητέρα της αναπολεί έναν παλιό εραστή.

Μία μέρα, η Άνα και η Ιζαμπέλ βλέπουν στο σινεμά τον Φρανκενστάιν. Η Άνα συγκλονίζεται και απο τότε τον βλέπει παντού.

Σε μία άλλη σκηνή, ένας στρατιώτης-φυγάς του Δημοκρατικού Στρατού κρύβεται σε ένα παλιό σπίτι. Η Άνα τον βρίσκει και του φέρνει ρούχα του πατέρα της και φαγητό, ώσπου τον συλλαμβάνει η αστυνομία του Φράνκο. Η αστυνομία υποπτεύεται τον πατέρα της Άνα και εκείνος την κόρη του.

Εκείνο το βράδυ η Άνα φεύγει και χάνεται στο δάσος, όπου βλέπει ένα δηλητηριώδες μανιτάρι, που της είχε πει ο πατέρας της να μη φάει, και τον Φρανκενστάιν. Όλο το χωριό την ψάχνει και τη βρίσκουν το πρωί σώα και αβλαβή.

Η Άνα, όμως, πλέον δε θέλει να μιλήσει σε κανέναν, ούτε να φάει, ωστόσο ο γιατρός διαβεβαιώνει τους γονείς της ότι θα ξεπεράσει σταδιακά το σοκ που υπέστη. Επίσης, η μητέρα της ξεκινά να ενδιαφέρεται για τον πατέρα της. Στο τέλος, η Άνα θυμάται τι είπε η Ιζαμπέλ για να καλέσει το τέρας, και στέκεται μόνη στο παράθυρο της κρεβατοκάμαράς της και κλείνει τα μάτια της.

Διανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «El espíritu de la colmena». Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2017.