Τομ Πέτι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τομ Πέτι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Tom Petty (Αγγλικά)
Γέννηση20  Οκτωβρίου 1950[1][2][3]
Γκέινσβιλ[4]
Θάνατος2  Οκτωβρίου 2017[5][1][2]
UCLA Santa Monica Medical Center[5]
Αιτία θανάτουυπερβολική δόση ναρκωτικών[5]
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[7][8]
ΣπουδέςGainesville High School[9]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακιθαρίστας
τραγουδιστής
τραγουδιστής-τραγουδοποιός
μουσικός παραγωγός
συνθέτης
rock musician[10]
ροκ τραγουδιστής[10]
Περίοδος ακμής1970
Οικογένεια
ΤέκναAdria Petty
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςFlorida Artists Hall of Fame
Ιστότοπος
www.tompetty.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τόμας Ερλ Πέτι (αγγλικά: Thomas Earl Petty, 20 Οκτωβρίου 1950-2 Οκτωβρίου 2017) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός, παραγωγός δίσκων και ηθοποιός. Ήταν ο κύριος τραγουδιστής και κιθαρίστας του συγκροτήματος Tom Petty and the Heartbreakers, που ιδρύθηκε το 1976. Προηγουμένως είχε δημιουργήσει το συγκρότημα Mudcrutch, και ήταν επίσης μέλος του σούπεργκρουπ Traveling Wilburys, στα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Ο Πέτι ηχογράφησε σειρά μεγάλων επιτυχιών τόσο με τους Heartbreakers όσο και ως σόλο καλλιτέχνης. Στα επιτυχημένα τραγούδια του με τους Heartbreakers περιλαμβάνονται τα Don't Do Me Like That (1979), Refugee (1980), The Waiting (1981), Don't Come Around Here No More (1985) και "Learning to Fly" (1991). Από τις κυκλοφορίες του ως σόλο καλλιτέχνη, μεγάλη επιτυχία γνώρισαν τα σινγκλ I Won't Back Down (1989), Free Fallin' (1989) και You Don't Know How It Feels (1994). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του πούλησε περισσότερα από 80 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους καλλιτέχνες με τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών. [11] To 2002 οι Tom Petty and the Heartbreakers τιμήθηκαν με την ένταξή τους στο Rock and Roll Hall of Fame ενώ το 2016 ο Τομ Πέτι τιμήθηκε με ένταξη στο American Songwriters Hall of Fame.

Ο Πέτι πέθανε από καρδιακή ανακοπή που προκλήθηκε από υπερβολική δόση φαρμάκων στις 2 Οκτωβρίου 2017, μία εβδομάδα μετά το τέλος της περιοδείας για τα 40 χρόνια των Tom Petty and the Heartbreakers.

Πρώιμα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέτι γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1950, στο Γκέινσβιλ της Φλόριντας, και ήταν ο πρωτότοκος γιος της Κίττυ (Κάθριν) Πέτι, υπαλλήλου της τοπικής εφορίας, και του Ερλ Πέτι, μαγαζάτορα και πωλητή.[12][13][14] Είχε έναν αδερφό, τον Bruce, επτά χρόνια μικρότερό του.[12] Το ενδιαφέρον του για τη μουσική ροκ εντ ρολ ξεκίνησε στην ηλικία των δέκα ετών, όταν συνάντησε τον Έλβις Πρίσλεϊ.[15] Το καλοκαίρι του 1961, ένας θείος του εργαζόταν στα σκηνικά της ταινίας του Πρίσλεϊ Follow That Dream (στα ελληνικά κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Καλοκαίρι στη Φλόριντα»), στη γειτονική Οουκάλα της Φλόριντα, και πήρε τον Πέτι να παρακολουθήσει τα γυρίσματα.[16] Αμέσως έγινε φαν του Πρίσλεϊ και την επόμενη μέρα αντάλλαξε τη σφεντόνα του με τον φίλο του Keith Harben, για μια σειρά από δίσκους βινυλίου 45 στροφών του Έλβις.[17] "Ο Έλβις έλαμπε", ανέφερε αργότερα ο Πέτι, σχετικά με εκείνη τη συνάντηση με τον Πρίσλεϊ.[18] Σε μια συνέντευξη το 2006, ο Πέτι ανέφερε πως αποφάσισε να φτιάξει ένα συγκρότημα τη στιγμή που είδε τους Beatles στο The Ed Sullivan Show.[19] "Τη στιγμή που είδα τους Beatles στο Ed Sullivan Show—κι αυτό ισχύει για χιλιάδες άλλους— κατάλαβα πως αυτή ήταν η διέξοδος. Αυτός ήταν ο τρόπος να το κάνεις. Μαζεύεις τους φίλους και είστε μια αυτοτελής ομάδα. Και γράφεις τη μουσική. Και φαινόταν τόσο διασκεδαστικό. Ήταν κάτι με το οποίο ταυτίστηκα. Πότε δεν ήμουν ιδιαίτερα φανατικός με τα σπορ. ... Ήμουν μεγάλος φαν του Έλβις. Αλλά στους Beatles πραγματικά είδα κάτι που θα μπορούσα να κάνω. Ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω. Σύντομα άρχισαν να ξεπηδάνε συγκροτήματα σε γκαράζ δεξιά κι αριστερά."[20] Παράτησε το λύκειο στα 17 του, για το νέο του συγκρότημα όπου έπαιζε μπάσο.[13]

Σε μια συνέντευξη του 2014 στο CBC, δήλωσε ότι οι Rolling Stones ήταν "η πανκ μουσική μου".[21] Ανέφερε πως αποτέλεσαν έμπνευση, καθώς απέδειξαν ότι μουσικοί σαν κι αυτόν θα μπορούσαν να τα καταφέρουν στο ροκ εν ρολ.[21]

Ο Ντον Φέλντερ, επίσης κάτοικος κάτοικος του Γκέινσβιλ και μετέπειτα μέλος των Eagles, ισχυρίστηκε στην αυτοβιογραφία του ότι υπήρξε ένας από τους πρώτους δάσκαλους κιθάρας του Πέτι[22][23] αν και ο ίδιος ο Πέτι είχε αναφέρει ότι ο Φέλντερ τον έμαθε να παίζει πιάνο.[24] Σε νεαρή ηλικία ο Πέτι εργάστηκε ως κηπουρός στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, αλλά ποτέ δεν φοίτησε εκεί. Ένα δέντρο που υποτίθεται ότι φύτεψε όσο εργαζόταν στο πανεπιστήμιο καλείται "δέντρο του Τομ Πέτι"(ο ίδιος ο Πέτι είχε αναφέρει ότι δεν θυμόταν να έχει φυτέψει δέντρα).[25][26][24] Επίσης, εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα ως νεκροθάφτης.[24]

Ο Πέτι είχε μια δύσκολη σχέση με τον πατέρα του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο πατέρας του δυσκολευόταν να αποδεχτεί ότι ο Πέτι ήταν "ένα παιδί ήπιων τόνων, που ενδιαφερόταν για τις τέχνες" και του ασκούσε τακτικά λεκτική και σωματική βία. Ο Πέτι τον είχε περιγράψει ως έναν "άγριο τύπο, τζογαδόρο και πότη".[27] Ο Πέτι είχε στενή σχέση με τη μητέρα του και διατηρούσε καλή σχέση με τον αδερφό του, Bruce.[28][27][29]

Μουσική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1976–1987: Tom Petty and the Heartbreakers[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχοντας αποφασίσει να ασχοληθεί με τη μουσική, ο Πέτι ξεκίνησε ένα συγκρότημα με το όνομα "Epics", το οποίο αργότερα μετεξελίχθηκε στους Mudcrutch. Στους Mudcrutch συμμετείχαν και τα μετέπειτα μέλη των Heartbreakers Μάικ Κάμπελ (αγγλικά: Mike Campbell) και Μπήνμοντ Τεντς (αγγλικά: Benmont Tench III) και ήταν δημοφιλείς στο Γκέινσβιλ αλλά δεν κατάφεραν να γνωρίσουν ευρύτερη επιτυχία. Ηχογράφησαν στο Church Studio στην Τάλσα της Οκλαχόμα. Το μοναδικό τους σινγκλ, με τίτλο Depot Street, κυκλοφόρησε το 1975 από τη Shelter Records, αλλά δεν κατάφερε να μπει στους καταλόγους επιτυχιών.[30]

Μετά τη διάλυση των Mudcrutch ο Πέτι αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του και ο Τεντς έφτιαξε το δικό του συγκρότημα. Εν τέλει, ο Πέτι και ο Κάμπελ συνεργάστηκαν ξανά με τον Τεντς καθώς και με τον Ρον Μπλερ (αγγλικά: Ron Blair) στο μπάσο) και τον Σταν Λιντς (αγγλικά: Stan Lynch) στα ντραμς, για να δημιουργήσουν τους Heartbreakers που τελικά ονομάστηκαν Tom Petty & the Heartbreakers. To ομώνυμο πρώτο άλμπουμ τους γνώρισε μεγαλύτερη επιτυχία στη Βρετανία παρά στις ΗΠΑ. Τα σινγκλ American Girl και Breakdown (επανακυκλοφόρησε το 1977) έφτασαν μέχρι το No. 40 αφότου το συγκρότημα περιόδευσε στο Ηνωμένο Βασίλειο, παίζοντας σαπόρτ σε συναυλίες του Νιλς Λόφγκρεν. Το πρώτο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε από την εταιρεία Shelter Records, τη διανομή της οποίας έκανε εκείνη την εποχή η ABC Records.[31]

Ο Πέτι (κέντρο) με τους Heartbreakers το 1977

Το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "You're Gonna Get It!", κατάφερε να μπει στα 40 πρώτα,[31] και περιλάμβανε τα σινγκλ I Need to Know και Listen to Her Heart. Το τρίτο τους άλμπουμ με τίτλο "Damn the Torpedoes", γρήγορα έγινε πλατινένιος δίσκος πουλώντας σχεδόν δύο εκατομμύρια αντίτυπα και περιλαμβάνει τα σινγκλ Don't Do Me Like That, Here Comes My Girl, Even the Losers και Refugee.[32]

Τον Σεπτέμβριο του 1979, οι Tom Petty and the Heartbreakers εμφανίστηκαν σε μια συναυλία με τίτλο Musicians United for Safe Energy στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης.[33] Η εκτέλεσή τους στο τραγούδι "Cry to Me" του Σόλομον Μπερκ (αγγλικά: Solomon Burke) συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ της συναυλίας που κυκλοφόρησε με τον τίτλο "No Nukes".[34]

Το 4ο άλμπουμ τους με τίτλο "Hard Promises" κυκλοφόρησε το 1981, μπήκε στα 10 πρώτα των επιτυχιών, έγινε πλατινένιο και το πλέον επιτυχημένο σινγκλ του ήταν το The Waiting. Περιλαμβάνει και το Insider, το πρώτο ντουέτο του Πέτι με την Στίβι Νικς (αγγλικά: Stevie Nicks).[35]

Ο μπασίστας Ρον Μπλερ αποφάσισε να εγκαταλείψει το συγκρότημα και στο πέμπτο άλμπουμ, με τίτλο "Long After Dark" (1982), αντικαταστέθηκε από τον Χάουι Έπσταϊν (αγγλικά: Howie Epstein). Το άλμπουμ περιλάμβανε την επιτυχία You Got Lucky. Το 1985 συμμετείχαν στο Live Aid, παίζοντας τέσσερα τραγούδια στο στάδιο John F. Kennedy Stadium, στη Φιλαδέλφεια. Το 1985 κυκλοφόρησε και το 6ο άλμπουμ με τίτλο "Southern Accents". Το άλμπουμ περιλάμβανε την επιτυχία Don't Come Around Here No More, σε παραγωγή του Dave Stewart. Στο βίντεο-κλιπ του τραγουδιού ο Πέτι εμφανίζεται ως "Τρελός Καπελάς", κοροϊδεύοντας και κυνηγώντας την Αλίκη (από το βιβλίο Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων), ενώ στη συνέχεια την τεμαχίζει και την τρώει σαν να ήταν κέικ. Η περιοδεία που ακολούθησε είχε ως επακόλουθο το ζωντανό άλμπουμ με τίτλο "Pack Up the Plantation: Live!" και μια πρόσκληση από τον Μπομπ Ντίλαν στον Tom Petty και τους Heartbreakers για να τον συνοδεύσουν στην περιοδεία του με τίτλο "True Confessions Tour". Κατά τη διάρκεια αυτής της τουρνέ έδωσαν ορισμένες συναυλίες και με τους Grateful Dead το 1986 και το 1987. Επίσης, το 1987 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το 7ο στούντιο άλμπουμ με τίτλο "Let Me Up (I've Had Enough)" το οποίο περιλαμβάνει το τραγούδι Jammin' Me που γράφτηκε από τους Κάμπελ, Πέτι και Ντίλαν.[36]

1988–1991: Traveling Wilburys και σόλο καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1988, ο Τομ Πέτι και οι Τζορτζ Χάρισον, Μπομπ Ντίλαν, Ρόι Όρμπισον (αγγλικά: Roy Orbison) και Τζεφ Λιν (αγγλικά: Jeff Lynne) δημιούργησαν το σούπεργκρουπ Traveling Wilburys. Το πρώτο τραγούδι του συγκροτήματος, με τίτλο Handle with Care, προοριζόταν ως B-side ενός σινγκλ του Χάρισον αλλά καθώς θεωρήθηκε πολύ καλό για να έχει αυτή την κατάληξη το αρχικά τυχαίο γκρουπ αποφάσισε να ηχογραφήσει έναν ολόκληρο δίσκο, με τίτλο Traveling Wilburys Vol. 1. Το 1990, χωρίς όμως τον Ρόι Όρμπισον ο οποίος είχε πεθάνει στα τέλη του 1988, ακολούθησε ένας δεύτερος δίσκος με τον παιχνιδιάρικο τίτλο Traveling Wilburys Vol. 3. Ο δίσκος πήρε αυτόν τον τίτλο μεταξύ άλλων ως απάντηση στα διάφορα πειρατικά άλμπουμ στούντιο ηχογραφήσεων που είχαν κυκλοφορήσει με τίτλο Travelling Wilburys Vol. 2. Ο Πέτι περιέλαβε τραγούδια των Traveling Wilburys στις συναυλίες του, όπως το "Handle with Care" που παιζόταν διαρκώς από το 2003 έως το 2006, ενώ στην περιοδεία του 2008 περιλάμβανε "εκπλήξεις" όπως το End of the Line.[37]

Το 1989, ο Τομ Πέτι κυκλοφόρησε το σόλο άλμπουμ Full Moon Fever, που περιείχε τις επιτυχίες I Won't Back Down, Free Fallin' και Runnin' Down a Dream. Στο άλμπουμ συμμετείχαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό όλα τα μέλη των Heartbreakers (εκτός του ντράμερ Σταν Λιντς) και όλα τα μέλη των Traveling Wilburys (εκτός του Μπομπ Ντίλαν)[38][39].Συμπαραγωγοί του άλμπουμ ήταν οι Τομ Πέτι, Μάικ Κάμπελ και Τζεφ Λιν. Στο βίντεοκλιπ του I Won't Back Down εμφανίζεται και ο Ρίνγκο Σταρ, αν και στην ηχογράφηση του τραγουδιού ντράμερ ήταν ο Φιλ Τζόουνς.

Το 1991, πάλι με παραγωγό τον Τζεφ Λιν, κυκλοφόρησε το άλμπουμ των Tom Petty and the Heartbreakers με τίτλο Into the Great Wide Open. Περιελάμβανε τις επιτυχίες Learning to Fly και Into the Great Wide Open. Στο βίντεοκλιπ του τελευταίου έπαιζαν οι Τζόνι Ντεπ και Φέι Ντάναγουεϊ.

Πριν διακόψει τη συνεργασία του με την εταιρεία MCA Records, το συγκρότημα κυκλοφόρησε μια συλλογή Greatest Hits για την οποία ηχογράφησαν ζωντανά, στο στούντιο, δύο νέα τραγούδια. Το Mary Jane's Last Dance (σύνθεση του Πέτι) και μια διασκευή του Something in the Air των Thunderclap Newman. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που το συγκρότημα ηχογράφησε με ντράμερ τον Σταν Λιντς. Ο Πέτι ανέφερε αργότερα ότι "Έφυγε απευθείας μετά την ηχογράφηση χωρίς καν να αποχαιρετήσει". Η συλλογή έχει πουλήσει πάνω από δώδεκα εκατομμύρια αντίτυπα, και έχει ανακηρυχθεί διαμαντένιος δίσκος σύμφωνα με την RIAA[40] (Recording Industry Association of America), όντας το άλμπουμ του Τομ Πέτι με τις περισσότερες πωλήσεις έως σήμερα.

1991–2017: Μετακίνηση στη Warner Records[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1989, και ενώ είχε ακόμη συμβόλαιο με την εταιρεία MCA, ο Πέτι υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία Warner Records, η οποία είχε κυκλοφορήσει και τους δίσκους των Traveling Wilburys[41]. Το πρώτο του άλμπουμ με τη νέα εταιρεία (το δεύτερο από τα τρία συνολικά σόλο άλμπουμ του) κυκλοφόρησε το 1994 και είχε τον τίτλο Wildflowers. Περιλάμβανε το ομώνυμο τραγούδι[42], καθώς και τα σινγκλ "You Don't Know How It Feels", "You Wreck Me", "It's Good to Be King" και "A Higher Place". Το άλμπουμ, με παραγωγό τον Ρικ Ρούμπιν, έχει πουλήσει πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες[43].

Το 1996, ο Πέτι μαζί με τους Heartbreakers, κυκλοφόρησε το σάουνττρακ της ταινίας She's the One (κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τον τίτλο "Δυο Αδέλφια, Οι Γυναίκες τους και Μια Ερωμένη"[44]) με πρωταγωνίστριες την Κάμερον Ντίαζ και την Τζένιφερ Άνιστον. Τα σινγκλ που κυκλοφόρησαν από αυτό το άλμπουμ ήταν τα "Walls (Circus)" (με συμμετοχή του Λίντσεϊ Μπάκιγχαμ), "Climb that Hill", και Change the Locks (της Λουσίντα Γουίλιαμς). Το άλμπουμ περιλάμβανε και μια διασκευή του "Asshole" του Beck. Την ίδια χρονιά το συγκρότημα συνόδευσε τον Τζόνι Κας στην ηχογράφηση του άλμπουμ American II: Unchained (που έφερε τον προσωρινό τίτλο "Petty Cash"), και το οποίο κέρδισε το βραβείο Γκράμι για το Καλύτερο Άλμπουμ Κάντρι της χρονιάς[45].

Οι Tom Petty and the Heartbreakers σε συναυλία στο Verizon Amphitheatre στην Ινδιανάπολη το 2006
Οι Tom Petty and the Heartbreakers σε συναυλία στο Verizon Amphitheatre στην Ινδιανάπολη το 2006

Το 1999 οι Tom Petty and the Heartbreakers κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ με παραγωγό τον Ρούμπιν, με τίτλο Echo. Από το Echo κυκλοφόρησαν δύο σινγκλ στις ΗΠΑ: το "Room at the Top" και το "Free Girl Now". Το άλμπουμ ανέβηκε μέχρι το Νο. 10 του καταλόγου των πιο επιτυχημένων άλμπουμ (Billboard 200) στις ΗΠΑ[46].

Στη συναυλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα με τίτλο America: A Tribute to Heroes (για ενίσχυση των οικογενειών των θυμάτων των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001) οι Tom Petty and the Heartbreakers ερμήνευσαν το "I Won't Back Down".  Το επόμενο έτος, στη συναυλία Concert for George που δόθηκε προς τιμήν του —φίλου του Πέτι, πρώην Μπιτλ και πρώην μέλους των Traveling Wilburys­­— Τζορτζ Χάρισον, το συγκρότημα ερμήνευσε τα τραγούδια "Taxman", "I Need You" (συνθέσεις του Χάρισον) και "Handle with Care" (των Traveling Wilburys, μαζί με τους Τζεφ Λιν, Ντάνι Χάρισον και Τζιμ Κέλτνερ)[47].

Το 2002 οι Tom Petty and the Heartbreakers κυκλοφόρησαν το 11ο στούντιο άλμπουμ με τίτλο The Last DJ, μέσω του οποίου ο Πέτι άσκησε κριτική στη μουσική βιομηχανία, τις πρακτικές των στελεχών της και την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ο χώρος της μουσικής[48]. Πηγή έμπνευσης του ομώνυμου τραγουδιού φέρεται να ήταν ο ραδιοφωνικός παραγωγός του Λος Άντζελες Τζιμ Λαντ (αγγλικά: Jim Ladd). Οι στίχοι κατακρίνουν την απώλεια της ελευθερίας έκφρασης στους ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς οι παραγωγοί δεν μπορούν πλέον να επιλέγουν ελεύθερα τα τραγούδια που θα παίξουν αλλά πρέπει να ακολουθούν τις υπαγορευμένες από τους σταθμούς λίστες[48][49]. Το άλμπουμ έφτασε μέχρι το Νο.9 του Billboard 200 στις ΗΠΑ[46].

Ο Πέτι σε συναυλία στο Nissan Pavilion, στο Bristow της Βιρτζίνια, το 2006
Ο Πέτι σε συναυλία στο Nissan Pavilion, στο Bristow της Βιρτζίνια, το 2006

Το 2005, ο Πέτι άρχισε τη δική του ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο "Buried Treasure" ("Θαμμένος Θησαυρός") στο συνδρομητικό, δορυφορικό ραδιόφωνο XM Satellite Radio, στην οποία μοιραζόταν με το κοινό επιλογές από την προσωπική του δισκοθήκη[50].

To 2006, οι Tom Petty and the Heartbreakers οργάνωσαν περιοδεία με συναυλίες στις ΗΠΑ και τον Καναδά για να γιορτάσουν τα 30 χρόνια του συγκροτήματος. Η περιοδεία είχε τίτλο "Highway Companion / 30th Anniversary Tour" και συμμετείχαν σε επί μέρους συναυλίες ως προσκεκλημένοι οι Στίβι Νίκς, Pearl Jam, Allman Brothers Band, Trey Anastasio, Derek Trucks Band, και Black Crowes. Ειδικά η Στίβι Νικς τραγούδησε μαζί με το συγκρότημα τις παλαιότερες επιτυχίες / ντουέτα της με τον Τομ Πέτι "Stop Draggin' My Heart Around" και “Insider”[51][52]. Η συναυλία που δόθηκε στο Γκέινσβιλ της Φλόριντα (γενέτειρα του Πέτι και του Μπεντς) περιλαμβάνεται στο βιογραφικό, μουσικό ντοκιμαντέρ του Peter Bogdanovich με τίτλο Runnin’ Down a Dream[53][54].

Τον Ιούλιο του 2006, ο Πέτι κυκλοφόρησε το τρίτο και τελευταίο σόλο άλμπουμ του με τίτλο Highway Companion, που περιλάμβανε την επιτυχία "Saving Grace". Ανέβηκε στο Νο.4 του Billboard 200· η υψηλότερη θέση στους καταλόγους επιτυχιών για τον Πέτι από την εισαγωγή του συστήματος Nielsen SoundScan για την καταμέτρηση των πωλήσεων άλμπουμ το 1991. Στην προώθηση του Highway Companion συνέβαλε και η ομώνυμη τουρνέ του 2006 με τους Heartbreakers, κατά την οποία ακούστηκαν και τα τραγούδια του δίσκου "Saving Grace", "Square One", "Down South" και "Flirting with Time"[55].

Το καλοκαίρι του 2007, ο Πέτι αποφάσισε να επανασυστήσει το παλιό του συγκρότημα των αρχών της δεκαετίας του 1970, πριν τους Heartbreakers, τους Mudcrutch, και κάλεσε τα μέλη τους Tom Leadon και Randall Marsh μαζί με τους Μπηνμοντ Τεντς και Μάικ Κάμπελ να βρεθούν ξανά μαζί ώστε να ηχογραφήσουν το πρώτο τους άλμπουμ. Ηχογράφησαν έναν δίσκο με 14 τραγούδια ο οποίος κυκλοφόρησε στις 29 Απριλίου 2008 (ένα επιπλέον τραγούδι με τίτλο “Special Place” ήταν διαθέσιμο σε όσους έκαναν προπαραγγελία του άλμπουμ στο iTunes). Το συγκρότημα έκανε μια σύντομη περιοδεία την άνοιξη του 2008 για να προωθήσει το άλμπουμ[56].

Ο Τομ Πέτι σε συναυλία στο Σαν Φρανσίσκο το 2016
Ο Πέτι σε συναυλία στο Σαν Φρανσίσκο το 2016

Το 2007, ο Πέτι μαζί με τους Heartbreakers συμμετείχαν στη συλλογή προς τιμήν του Φατς Ντόμινο με τίτλο Goin' Home: A Tribute to Fats Domino με μια διασκευή του τραγουδιού "I'm Walkin'"[57]. Τα έσοδα από τις πωλήσεις διατέθηκαν για την αγορά μουσικών οργάνων στους μαθητές των δημόσιων σχολείων της Νέας Ορλεάνης και για την οικοδόμηση ενός κοινοτικού κέντρου στο ένατο διαμέρισμα του δήμου που είχε χτυπηθεί από τον τυφώνα Κατρίνα.

Στις 3 Φεβρουαρίου 2008, οι Tom Petty and the Heartbreakers έδωσαν την καθιερωμένη «συναυλία του ημιχρόνου» στον 42ο τελικό του επαγγελματικού πρωταθλήματος αμερικάνικου ποδοσφαίρου των ΗΠΑ (Super Bowl XLII) στο University of Phoenix Stadium. Έπαιξαν τα τραγούδια "American Girl", "I Won't Back Down", "Free Fallin'" και "Runnin' Down a Dream". Το ίδιο καλοκαίρι, έκαναν περιοδεία στη Βόρεια Αμερική με τον Steve Winwood να ανοίγει τις συναυλίες[58]. Σε ορισμένες συναυλίες ο Winwood ερμήνευσε τραγούδια μαζί με τον Πέτι και τους Heartbreakers μεταξύ των οποίων το "Gimme Some Lovin'", παλιά του επιτυχία με το Spencer Davis Group. Τον Νοέμβριο του 2009 οι Tom Petty and the Heartbreakers κυκλοφόρησαν μια τετραπλή συλλογή με ζωντανές ηχογραφήσεις από συναυλίες τους από το 1978 έως το 2006. Ο τίτλος της ήταν The Live Anthology.

Το 12ο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο Mojo κυκλοφόρησε στις 15 Ιουνίου 2010, φθάνοντας στο Νο.2 του Billboard 200[46]. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Πέτι το άλμπουμ έχει επιρροές από τα μπλουζ με το κλίμα κάποιων τραγουδιών να θυμίζει Allman Brothers. Στο πλαίσιο της προώθησης του δίσκου, το συγκρότημα εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή Saturday Night Live στις 15 Μαΐου 2010 ενώ ακολούθησε και θερινή περιοδεία στη Βόρεια Αμερική.

Το 2012 το συγκρότημα ξεκίνησε περιοδεία ανά τον κόσμο, μεταξύ άλλων δίνοντας για πρώτη φορά συναυλία στις καναδικές επαρχίες Νέα Σκωτία και  Νέα Γη & Λαμπραντόρ, επιστρέφοντας στην ηπειρωτική Ευρώπη για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια και κάνοντας την πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία μετά από 20 χρόνια[59][60][61].

Στις 28 Ιουλίου 2014, κυκλοφόρησε από την εταιρεία Reprise Records το 13ο στούντιο άλμπουμ των Tom Petty and the Heartbreakers με τίτλο Hypnotic Eye. Το άλμπουμ πήγε κατευθείαν στο Νο.1 του Billboard 200, φέρνοντας το συγκρότημα για πρώτη φορά, μετά από 38 χρόνια μουσικής σταδιοδρομίας, στην κορυφή του καταλόγου των πιο επιτυχημένων άλμπουμ[62]. Στις 20 Νοεμβρίου 2015 έγινε το ντεμπούτο του καναλιού Tom Petty Radio στο δορυφορικό ραδιόφωνο SiriusXM[63].

Το 2017 οι Heartbreakers ξεκίνησαν περιοδεία με τίτλο 40th Anniversary Tour για να γιορτάσουν τα 40 χρόνια του συγκροτήματος. Πέραν από τις συναυλίες στις ΗΠΑ περιλάμβανε και μία συναυλία στο Hyde Park του Λονδίνου, που έμελλε να είναι η τελευταία τους στην Ευρώπη[64][65]. Πριν την έναρξη της περιοδείας ο Πέτι υπέστη κάταγμα ισχίου αλλά επέλεξε να αναβάλει τη χειρουργική επέμβαση και να αντιμετωπίσει τους πόνους με κοκτέιλ φαρμάκων, μεταξύ των οποίων και οπιοειδή[66][67][68]. Η περιοδεία ξεκίνησε στις 20 Απριλίου στην Οκλαχόμα Σίτι, διακόπηκε προσωρινά στα τέλη Αυγούστου λόγω αρρώστιας του Πέτι[69] και τελείωσε με τρεις συναυλίες στο Hollywood Bowl, στο Χόλυγουντ της Καλιφόρνιας, με την τελευταία στις 25 Σεπτεμβρίου 2017[70]. Το τελευταίο τραγούδι που ερμήνευσαν ζωντανά στη συναυλία αυτή ήταν το "American Girl"[71].

Στις 28 Σεπτεμβρίου 2018 κυκλοφόρησε από την εταιρεία Reprise Records η συλλογή An American Treasure με 60 τραγούδια απ’ όλη την καριέρα του Τομ Πέτι με πολλές ακυκλοφόρητες έως τότε ηχογραφήσεις, εναλλακτικές εκδοχές γνωστών τραγουδιών, σπάνιες εκτελέσεις, ιστορικές ζωντανές εκτελέσεις και τραγούδια που δεν είχαν γίνει επιτυχίες. Ως προπομπός της συλλογής κυκλοφόρησε, τον Ιούλιο του 2018, το σινγκλ  "Keep A Little Soul" το οποίο είχε ηγοχγραφηθεί πρώτη φορά, χωρίς να κυκλοφορήσει, το 1982 κατά την παραγωγή του άλμπου Long After Dark[72].

Ηθοποιία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέτι έκανε διάφορες εμφανίσεις, κυρίως με κωμικά στοιχεία, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Η πρώτη παρουσία του στον κινηματογράφο έγινε με μια σύντομη εμφάνιση στην ταινία FM του 1978[73]. Αργότερα είχε έναν μικρό ρόλο στην ταινία του 1978 Made in Heaven[74] (κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο Ο Παράδεισος Δεν Περιμένει[75]) ενώ εμφανίστηκε και σε τρία επεισόδια της χιουμοριστικής σειράς It's Garry Shandling's Show[76] μεταξύ του 1987 και του 1989, παίζοντας τον εαυτό του ως έναν από τους γείτονες του Γκάρι Σάντλιν. Εμφανίστηκε δε και στην άλλη εκπομπή του Σάντλιν (The Larry Sanders Show).

Ο Πέτι συμμετείχε στην ταινία του 1997 The Postman[77] (παίχτηκε στην Ελλάδα με τον τίτλο Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους[78][79]), με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Κέβιν Κόστνερ, ως δήμαρχος του Bridge City. Από τον διάλογο της ταινίας υπονοείται ότι παίζει τον εαυτό του σε μια υποθετική μελλοντική εκδοχή του[80]. Το 2002 εμφανίστηκε στους Σίμσονς στο επεισόδιο "How I Spent My Strummer Vacation", μαζί με τους Μικ Τζάγκερ, Κιθ Ρίτσαρντς, Λένι Κράβιτς, Έλβις Κοστέλο και Μπράιαν Σέτζερ. Στο επεισόδιο παρουσιάζεται στον Χόμερ Σίμσον ως δάσκαλος στιχουργικής, συνθέτοντας ένα σύντομο τραγούδι για ένα μεθυσμένο κορίτσι που οδηγεί αναλογιζόμενη την κατάσταση των δημόσιων σχολείων. Αργότερα στο ίδιο επεισόδιο, χάνει ένα δάχτυλο από το πόδι του στη διάρκεια ταραχών[81].

Είχε επίσης έναν τακτικό ρόλο στην σειρά κινουμένων σχεδίων King of the Hill από το 2004 έως το 2009, ως Elroy "Lucky" Kleinschmidt[82][83]. To 2010 ο Πέτι έκανε μια σύντομη εμφάνιση 5 δευτερολέπτων μαζί με τον ηθοποιό Άλεκ Μπόλντουιν στο βίντεο-κλιπ Great Day της κωμικής ομάδας The Lonely Island[84].

Απόψεις περί καλλιτεχνικών δικαιωμάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέτι απέκτησε τη φήμη διαπρύσιου υπέρμαχου των καλλιτεχνικών/πνευματικών του δικαιωμάτων και της καλλιτεχνικής του ελευθερίας. Το 1979 ενεπλάκη σε νομική αντιδικία με τη δισκογραφική εταιρεία του, όταν η ABC Records πουλήθηκε στην MCA Records. Αρνήθηκε να μεταφερθεί στη νέα δισκογραφική εταιρεία χωρίς τη συναίνεσή του. Τον Μάιο του 1979 κήρυξε πτώχευση, αναγκάζοντας έτσι την MCA να δημιουργήσει νέα θυγατρική με την επωνυμία Backstreet Records στην οποία και υπέγραψε ο Πέτι με όρους που ήταν της αποδοχής του.[85] Στις αρχές του 1981, και ενώ οι Tom Petty and the Heartbreakers ηχογραφούσαν το τέταρτο άλμπουμ τους (αυτό που τελικά κυκλοφόρησε ως Hard Promises), η MCA ετοιμαζόταν να το κυκλοφορήσει με τιμή καταλόγου τα 9,98 δολάρια, δηλ. 1 δολάριο ακριβότερα από την έως τότε συνηθισμένη τιμή των 8,98 δολαρίων που είχαν τα άλμπουμ. Με αυτή την «τιμολόγηση σούπερσταρ» είχαν ήδη κυκλοφορήσει τα άλμπουμ Gaucho των Steely Dan και το σάουντρακ από την ταινία Xanadu, των Ολίβα Νιούτον Τζον / Electric Light Orchestra.[86] Ο Πέτι εξέφρασε δημόσια την αντίρρησή του για αυτή την αύξηση και το θέμα απέκτησε διαστάσεις μεταξύ των φίλων της μουσικής. Υπήρξαν σκέψεις να μην κυκλοφορήσει το άλμπουμ ή να κυκλοφορήσει με τον τίτλο Eight Ninety-Eight (Οκτώ Ενενήντα Οκτώ), αλλά τελικά η MCA υποχώρησε και το άλμπουμ κυκλοφόρησε με τη συνηθισμένη τιμή.[87][88]

To 1987 ο Πέτι κατέθεσε αγωγή κατά της εταιρείας ελαστικών B.F. Goodrich ζητώντας 1 εκατ. δολάρια επειδή χρησιμοποίησε σε τηλεοπτική της διαφήμιση τραγούδι που έμοιαζε υπερβολικά με το τραγούδι του "Mary's New Car". Η διαφημιστική εταιρεία που παρήγαγε τη διαφήμιση είχε προηγουμένως ζητήσει από τον Πέτι να χρησιμοποιήσει το τραγούδι του αλλά αυτός είχε αρνηθεί.[89] Το δικαστήριο εξέδωσε προσωρινή διαταγή απαγορεύοντας την περαιτέρω χρήση της διαφήμισης και εν τέλει ο Πέτι δικαιώθηκε[90]. Επίσης, ο Πέτι δεν επέτρεψε τη χρήση του "I Won’t Back Down" στην προεκλογική εκστρατεία του Τζορτζ Μπους (του νεότερου) το 2000.[91] Το ίδιο έκανε και η οικογένειά του έναντι της προεκλογικής εκστρατείας του Ντόναλντ Τραμπ το 2020, δηλώνοντας ότι "ο Τομ Πέτι ποτέ δεν θα ήθελε ένα δικό του τραγούδι να χρησιμοποιηθεί σε μια εκστρατεία μίσους."[92]

Ορισμένοι έχουν ισχυριστεί ότι το τραγούδι "Dani California" των Red Hot Chili Peppers, που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2006, έχει μεγάλες ομοιότητες με το "Mary Jane's Last Dance" του Πέτι.[93] Ο ίδιος ανέφερε σχετικά στο περιοδικό Rolling Stone: "Πραγματικά αμφιβάλλω ότι υπάρχει οποιαδήποτε κακή πρόθεση εδώ. Πολλά ροκ εν ρολ τραγούδια μοιάζουν. Ρωτήστε τον Τσακ Μπέρι. Οι Strokes πήραν το 'American Girl' για το τραγούδι τους "Last Nite", και είδα μια συνέντευξή τους όπου το παραδέχτηκαν ανοιχτά. Αυτό μ’ έκανε να γελάσω. «Εντάξει, μπράβο σας», σκέφτηκα. ... Αν κάποιος έπαιρνε το τραγούδι μου νότα προς νότα και το έκλεβε κακοπροαίρετα, τότε μπορεί [να έκανα μήνυση]. Αλλά δεν πιστεύω και πολύ στις μηνύσεις. Νομίζω πως αυτή η χώρα έχει αρκετές αβάσιμες μηνύσεις όπως είναι· δεν χρειάζεται να προστεθούν και διαμάχες για τα ποπ τραγούδια."[94]

Τον Ιανουάριο του 2015 έγινε γνωστό ότι ο Πέτι και ο Τζεφ Λιν θα εισέπρατταν δικαιώματα για το τραγούδι του Σαμ Σμιθ "Stay with Me" αφότου οι δημιουργοί του αναγνώρισαν ότι υπήρχαν ομοιότητες στο τραγούδι με το "I Won't Back Down". Ο Πέτι και ο Λιν που είχαν συνθέσει μαζί το τραγούδι έλαβαν ο καθένας 12,5% των δικαιωμάτων από το Stay with Me, και τα ονόματά τους προστέθηκαν στη βάση δεδομένων της ASCAP με τους δημιουργούς των τραγουδιών.[95][96] Ο Πέτι διευκρίνισε ότι δεν πίστευε πως ο Σμιθ τον έκλεψε εσκεμμένα, λέγοντας συγκεκριμένα: «Η εμπειρία μου από τόσα χρόνια που γράφω τραγούδια μου έχει δείξει πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί. Τις περισσότερες φορές το εντοπίζεις πριν βγει από το στούντιο, αλλά σε αυτή την περίπτωση ξέφυγε. Οι εκπρόσωποι του Σαμ έδειξαν μεγάλη κατανόηση για τη θέση μας και φτάσαμε εύκολα σε συμφωνία».[97]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 183916674. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Nederlandse Top 40. tom-petty. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. petty-tom. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  5. 5,0 5,1 5,2 www.latimes.com/local/la-me-tom-petty-20171002-story.html.
  6. «The New York Times». (Αγγλικά) The New York Times. The New York Times Company, A. G. Sulzberger. Μανχάταν, Νέα Υόρκη. Ανακτήθηκε στις 8  Μαρτίου 2020.
  7. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20031222019. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  8. CONOR.SI. 60766819.
  9. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  10. 10,0 10,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20031222019. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  11. «Top talent at The Flowerpot». Belper News. January 30, 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 4, 2013. https://archive.today/20130504222605/http://www.belpernews.co.uk/lifestyle/music/top-talent-at-the-flowerpot-1-5359458. Ανακτήθηκε στις April 5, 2013. 
  12. 12,0 12,1 Sweeting, Adam (3 Οκτωβρίου 2017). «Tom Petty obituary». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2021. 
  13. 13,0 13,1 «Tom Petty: Music Producer, Guitarist, Songwriter, Singer (1950–2017)». Biography.com (FYI / A&E Networks). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2017. 
  14. DeYoung, Bill (27 Ιουλίου 2004). «Tom Petty, Musician». The Gainesville Sun. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2017. 
  15. Sager, Mike (30 Ιουνίου 2006). «What I've Learned: Tom Petty». Esquire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2021. 
  16. Dean, Bill (August 16, 2007). «Tom Petty's Life Changed When He Met Elvis». Gainesville Sun. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 9, 2017. https://web.archive.org/web/20171009194820/http://www.gainesville.com/news/20070816/young-tom-pettys-life-changed-when-he-met-elvis. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2021. 
  17. Hunter, Al (November 1, 2017). «Tom Petty and Elvis Presley». The Weekly View. http://weeklyview.net/2017/11/01/tom-petty-and-elvis-presley/. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2021. 
  18. «Southern Gallery: Tom Petty». www.oxfordamerican.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2017. 
  19. «Tom Petty Knows 'How It Feels'». Fresh Air. NPR. 27 Ιουλίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2021. 
  20. Crandall, Bill (6 Φεβρουαρίου 2014). «10 Musicians Who Saw the Beatles Standing There». CBS News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2021. 
  21. 21,0 21,1 «Tom Petty: Rolling Stones Were 'My Punk Music'». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2017. https://web.archive.org/web/20171003125246/http://www.rollingstone.com/music/news/tom-petty-rolling-stones-were-my-punk-music-20140717. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2021. 
  22. Felder, Don (2008). Heaven and Hell: My Life in the Eagles. Wiley. P. 28. (ISBN 978-0-470-28906-8).
  23. «Gibson Guitars Interview with Don Felder». Gibson. 24 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2013. 
  24. 24,0 24,1 24,2 Pedersen, Erik (17 Απριλίου 2011). «Tom Petty Discusses Influences, Career During SiriusXM Q&A Session». Hollywood Reporter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2014. 
  25. Machen, Bernie (6 Σεπτεμβρίου 2006). «September 13, 2006 Speech to Campus Community Council». University of Florida Office of the President. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2008. 
  26. «Tom Petty Gets Key to Gainesville, Fla.». Fox News Channel. 22 Νοεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2008. https://web.archive.org/web/20080406202958/http://www.foxnews.com/wires/2006Sep22/0%2C4670%2CPeopleTomPetty%2C00.html. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2008. 
  27. 27,0 27,1 Zollo, Paul (2005). Conversations with Tom Petty. σελίδες 8–15. ISBN 1-84449-815-8. 
  28. DeYoung, Bill. "Full Steam Ahead". Goldmine July 13, 1990.
  29. Runnin' Down a Dream (2007). Ταινία ντοκυμαντέρ του Πήτερ Μπογκντάνοβιτς.
  30. Greenberg, Rudi (7 Ιουνίου 2016). «Tom Petty Turned Back the Clock with Mudcrutch at the 9:30 Club in D.C. on June 6». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2021. 
  31. 31,0 31,1 Erlewine, Stephen Thomas (2006). «Tom Petty: Biography». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2021. 
  32. «Tom Petty and the Heartbreakers: History of the Band». Mudcrutch Farm. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2021. 
  33. Finn, Natalie (23 Οκτωβρίου 2007). «Raitt, Browne & Nash Rerock Against Nukes». E!. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2021. 
  34. Erlewine, Stephen Thomas. «No Nukes: Overview». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2021. 
  35. Zollo, Paul (Ιούλιος 2020). «Behind The Song: "Insider" by Tom Petty». American Songwriter. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2021. 
  36. «Jammin Me: Bob Dylan working with Tom Petty and Mike Campbell». Untold Dylan. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2021. 
  37. Graff, Gary (4 Ιουνίου 2008). «Tom Petty / 31 Μαΐου 2008 / Auburn Hills, Mich. (The Palace)». Billboard. http://www.billboard.com/articles/news/1045211/tom-petty-may-31-2008-auburn-hills-mich-the-palace. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2021. 
  38. «Album Review: "Full Moon Fever" By Tom Petty». I Love Classic Rock (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021. 
  39. Kielty, Martin. «How Tom Petty's 'Songs From the Garage' Became 'Full Moon Fever'». Ultimate Classic Rock (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021. 
  40. «Gold & Platinum». RIAA (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021. 
  41. «Archives». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  42. Kelly, Sean. «Tom Petty's 'Wildflowers' Turns 25: The Stories Behind the Songs». Ultimate Classic Rock (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  43. «Gold & Platinum». RIAA (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  44. «ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ». αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  45. «Tom Petty: From the Unchained Sessions to 'I Won't Back Down'». UNCUT (στα Αγγλικά). 16 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  46. 46,0 46,1 46,2 «Tom Petty & the Heartbreakers - Chart history | Billboard». web.archive.org. 23 Ιανουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  47. Nast, Condé (26 Φεβρουαρίου 2014). «The Best Beatles Reunion». The New Yorker (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  48. 48,0 48,1 «Petty has harsh words about music industry». UPI (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  49. Halperin, Shirley· Halperin, Shirley (27 Οκτωβρίου 2011). «Jim Ladd, the Inspiration for Tom Petty's 'The Last DJ,' Laid Off From Radio Gig». The Hollywood Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  50. Appleford, Steve· Appleford, Steve (30 Οκτωβρίου 2011). «Tom Petty Breaks Out Hits, Deep Cuts and Storytelling at Benefit». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  51. «Stevie Nicks Joins Opening Leg Of Petty Tour». Billboard (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  52. Stone, Rolling· Stone, Rolling (4 Ιουνίου 2014). «Readers' Poll: The 10 Greatest Duets of All Time». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  53. «Get Lost in Tom Petty's Music with the Epic Documentary 'Runnin' Down a Dream'». Decider (στα Αγγλικά). 4 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  54. Bogdanovich, Peter (2007-10-14), Tom Petty and the Heartbreakers: Runnin' Down a Dream, Warner Bros., https://www.imdb.com/title/tt0965382/?ref_=fn_al_tt_7, ανακτήθηκε στις 2021-11-14 
  55. Light, Alan· Light, Alan (20 Ιουλίου 2006). «Tom Petty's 'Highway Companion'». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  56. MacNeil, Jason. «Petty Dusts Off Mudcrutch For Album, Tour». 20 Μαρτίου 2008. Billboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2021. 
  57. «Tom Petty Covers Fats Domino: Listen to "I'm Walkin'" : Rolling Stone : Rock and Roll Daily». web.archive.org. 1 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  58. «Komodo Rock | Tom Petty & The Heartbreakers Announce US Summer Tour». web.archive.org. 14 Φεβρουαρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  59. Ernsberger, Parry· Ernsberger, Parry (16 Δεκεμβρίου 2011). «Tour Alert: Drake Launches Club Paradise Tour in 2012». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  60. Dunham, Nancy. «Tom Petty and the Heartbreakers Announce 2012 Tour». Ultimate Classic Rock (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  61. «Tom Petty and the Heartbreakers Concert Map by year: 2012 | setlist.fm». www.setlist.fm. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  62. Caulfield, Keith (6 Αυγούστου 2014). «Tom Petty Scores First No. 1 Album On Billboard 200». Billboard (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  63. Twitter (17 Νοεμβρίου 2015). «Tom Petty Radio channel debuts Nov. 20 on Sirius XM». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  64. «Tom Petty | Wildflowers & All The Rest». Tom Petty | Wildflowers & All The Rest (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  65. Aimee, Webmaster. «Tour Dates and Setlists - The Petty Archives». www.thepettyarchives.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  66. «Tom Petty Was In So Much Pain On Final Tour He Was Often Carried To The Stage». 96FM Perth (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  67. Collins, Jan MacKell (20 Μαΐου 2020). «What The Final 12 Months Of Tom Petty's Life Was Like». Grunge.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  68. Browne, David· Browne, David (20 Ιουνίου 2018). «Music's Fentanyl Crisis: Inside the Drug That Killed Prince and Tom Petty». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2022. 
  69. «Recovered Tom Petty resumes tour in Berkeley». The Mercury News (στα Αγγλικά). 29 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  70. Martinelli, Marissa (3 Οκτωβρίου 2017). «Watch Tom Petty's Final Performance at the Hollywood Bowl». Slate Magazine (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  71. Greene, Andy· Greene, Andy (2 Οκτωβρίου 2017). «Watch Tom Petty Play 'American Girl' at His Final Concert». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  72. Aswad, Jem· Aswad, Jem (11 Ιουλίου 2018). «Tom Petty 'An American Treasure' Boxed Set Track List Revealed, New Song Drops». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  73. FM (1978) - IMDb, http://www.imdb.com/title/tt0077532/fullcredits, ανακτήθηκε στις 2022-01-08 
  74. Made in Heaven (1987) - IMDb, http://www.imdb.com/title/tt0093467/fullcredits, ανακτήθηκε στις 2022-01-08 
  75. «ΜΕΙΝΤ ΙΝ ΧΕΒΕΝ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ πληροφορίες για την ταινία - Athinorama.gr». Shape.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2022. 
  76. It's Garry Shandling's Show., Our Production Company, 1986-09-10, https://www.imdb.com/title/tt0090459/, ανακτήθηκε στις 2022-01-09 
  77. Costner, Kevin (1997-12-25), The Postman, Tig Productions, Warner Bros., https://www.imdb.com/title/tt0119925/?ref_=fn_al_tt_1, ανακτήθηκε στις 2022-01-08 
  78. The Postman (1997) - IMDb, http://www.imdb.com/title/tt0119925/releaseinfo, ανακτήθηκε στις 2022-01-08 
  79. «The Postman (Ανάμεσα Σε Δύο Κόσμους) (1997) - Κινηματογραφική Λέσχη». cinemaclub.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2022. 
  80. The Postman (1997) - IMDb, http://www.imdb.com/title/tt0119925/characters/nm0678816, ανακτήθηκε στις 2022-01-08 
  81. «Watch Tom Petty's Music Memorable Cameo on 'The Simpsons'». Time (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2022. 
  82. King of the Hill, Deedle-Dee Productions, Judgmental Films, 3 Arts Entertainment, 1997-01-12, https://www.imdb.com/title/tt0118375/, ανακτήθηκε στις 2022-01-09 
  83. «Tom Petty». King of the Hill Wiki (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2022. 
  84. Great Day, https://www.youtube.com/watch?v=WRu_-9MBpd4, ανακτήθηκε στις 2022-01-09 
  85. Internet Archive, Tom· Bogdanovich, Peter (2007). Tom Petty and the Heartbreakers : runnin' down a dream. San Francisco, Calif. : Chronicle Books. ISBN 978-0-8118-6201-1. 
  86. Goldstein, Patrick (1 Φεβρουαρίου 1981). «Petty Battling MCA Over Record Price Hike». Los Angeles Times: σελ. N72. 
  87. Martin, Emmie (3 Οκτωβρίου 2017). «Tom Petty once battled his record label over $1 and changed the music industry for good». CNBC.com. CNBC. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  88. Harvey, Eric (10 Οκτωβρίου 2017). «Tom Petty and the Heartbreakers: Damn the Torpedoes». Pitchfork (στα Αγγλικά). Condé Nast. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  89. Goldstein, Patrick (8 Μαρτίου 1987). «B.F. Goodrich's Ad 'Tires Out' Tom Petty». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2017. https://web.archive.org/web/20171028083752/http://articles.latimes.com/1987-03-08/entertainment/ca-13300_1_tom-petty. 
  90. Rotondo, Andrea M. (12 Φεβρουαρίου 2014). Tom Petty: Rock ‘n’ Roll Guardian. Omnibus Press. ISBN 978-0-85712-868-3. 
  91. «Tom Petty once sent a cease and desist letter to George W. Bush». The Independent (στα Αγγλικά). 3 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  92. Blake, Cole (21 Ιουνίου 2020). «Tom Petty's Family Send Cease-And-Desist Letter To Trump For Song Use». HotNewHipHop (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  93. «Did the Red Hot Chili Peppers plagiarize Tom Petty?». Steve Hoffman Music Forums (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  94. Greene, Andy· Greene, Andy (28 Ιουνίου 2006). «Tom Petty Doubts Chili Peppers Similarity Had "Negative Intent"». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  95. Coplan, Chris (29 Ιανουαρίου 2015). «Update: Tom Petty awarded songwriting royalties for Sam Smith's "Stay With Me"». Consequence (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  96. «Ο Σαμ Σμιθ είναι ο μεγάλος νικητής των φετινών Γκράμι». euronews. 9 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  97. Kreps, Daniel· Kreps, Daniel (29 Ιανουαρίου 2015). «Read Tom Petty's Statement on Sam Smith Settlement». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tom Petty στο Wikimedia Commons