Τιτουλάρια εκκλησία
Στην Καθολική Εκκλησία, μία τιτουλάρια εκκλησία, ιταλ.: titolo cardinalizio είναι μία εκκλησία στη Ρώμη, που έχει ανατεθεί σε ένα μέλος του κλήρου επειδή αυτό έγινε καρδινάλιος. Αυτές είναι καθολικές εκκλησίες στην πόλη, εντός της δικαιοδοσίας της επισκοπής της Ρώμης, που χρησιμεύουν ως τιμητικές διακρίσεις, οι οποίες συμβολίζουν τη σχέση των καρδιναλίων με τον πάπα, τον επίσκοπο της Ρώμης. [1] Σύμφωνα με τον Κώδικα Κανονικού Δικαίου του 1983, ένας καρδινάλιος μπορεί να βοηθά την τιτουλάρια εκκλησία του μέσω συμβουλών ή μέσω χορηγίας, αλλά «δεν έχει κάποια εξουσία διακυβέρνησης επ' αυτής, και δεν θα πρέπει για κανέναν λόγο να παρεμβαίνει σε θέματα που αφορούν τη διοίκηση των αγαθών της ή την πειθαρχία της ή την υπηρεσία της εκκλησίας». [2]
Υπάρχουν δύο τάξεις τιτουλαρίων εκκλησιών: οι τίτλοι και οι διακονίες. Ένας τίτλος (λατιν.: titulus) είναι μία τιτουλάρια εκκλησία, που ανατίθεται σε έναν καρδινάλιο ιερέα (μέλος της δεύτερης τάξης του Κολεγίου των Καρδιναλίων), ενώ μία διακονία (λατιν.: diaconia) συνήθως ανατίθεται σε έναν καρδινάλιο διάκονο (μέλος της τρίτης τάξης του Κολεγίου). [2] Εάν ένας καρδινάλιος ιερέας ή ένας καρδινάλιος διάκονος γίνει αργότερα καρδινάλιος επίσκοπος (μέλος της πρώτης τάξης του Κολεγίου), συνήθως μετατίθεται από την τιτουλάρια εκκλησία του στον κενό τίτλο μίας προαστιακής επισκοπής στην περιοχή της Ρώμης. Στους πατριάρχες των Ανατολικών Καθολικών Εκκλησιών που διορίζονται καρδινάλιοι επίσκοποι, δεν απονέμονται τίτλοι προαστιακών επισκοπών. [2]
Ένας καρδινάλιος μπορεί να ζητήσει τη μετάθεσή του σε άλλη τιτουλάρια εκκλησία σε ένα συμβούλιο. Επιπλέον, όταν ένας καρδινάλιος διάκονος επιλέξει να γίνει καρδινάλιος ιερέας (συνήθως μετά από δέκα χρόνια), μπορεί να ζητήσει είτε την ανύψωση της διακονίας του σε τίτλο pro hac vice («για την περίσταση αυτή»), είτε τη μετάθεσή του από τη διακονία του σε κενό τίτλο. [2] Άλλες εκκλησίες στη Ρώμη μπορούν επίσης να ιδρυθούν ως νέες τιτουλάριες εκκλησίες. Περιστασιακά, μία τιτουλάρια εκκλησία μπορεί να τηρείται «in commendam» («εν εμπιστοσύνη») ενός καρδιναλίου, που έχει μετατεθεί σε διαφορετική τιτουλάρια εκκλησία ή σε μία προαστιακή επισκοπή.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κατάλογος τιτουλάριων εκκλησιών στη Ρώμη, με κατάλογο των νυν τιτουλάριων εκκλησιών και των εν ενεργεία εκκλησιών τους
- Εκκλησίες της Ρώμης
- Περιφερειακή επισκοπή
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Witte, Arnold (2019-12-09). «Cardinals and Their Titular Churches» (στα αγγλικά). A Companion to the Early Modern Cardinal: 333–350. doi:. https://brill.com/view/book/edcoll/9789004415447/BP000027.xml.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «The College of Cardinals General Documentazion». Holy See Press Office. 17 Φεβρουαρίου 2014. The Cardinals of the Holy Roman Church. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2018.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Balch, David L. (2008). Roman Domestic Art and Early House Churches. Tubingen: Mohr Siebeck. ISBN 978-3-16-149383-6.
- Barker, Ethel Ross (1913). «VI». Rome of the Pilgrims and Martyrs: A Study in the Martyrologies, Itineraries, Syllogae, & Other Contemporary Documents. London: Methuen & Company, Limited. σελ. 325.
- Belardo, Mario (1939). De iuribus Sanctae Romanae Ecclesiae cardinalium in titulis (στα Latin). Rome: Typis Polyglottis Vaticanis.
- Bez, Henricus Antonius (1767). Diss. de origine et antiquitate eminentissimorum S. R. C. cardinalium (στα latin). Heidelberg: Haener.
- Duchesne, Louis (1887). "Les titres presbyteraux et les diaconies," Mélanges d'archéologie et d'histoire (στα French). VII. Paris-Rome: École franca̧ise de Rome. 1887. σελίδες 217–243.
- Hülsen, Christian (1927). Le chiese di Roma nel medio evo: cataloghi ed appvnti. Hildesheim: Georg Olms Verlag. ISBN 978-3-487-40631-2.
- Kehr, Paul Fridolin (1906). Italia pontificia, I: Roma. Berlin: Weidmann. σελίδες 1–7.
- Kirsch, Johann Peter (1919). Die römischen Titelkirchen im Altertum. Studien zur Geschichte und Kultur des Altertums, 9. Bd., 1. und 2. Hft (στα German). Paderborn: F. Schöningh.
- H. W. Klewitz, "Die Entstehung des Kardinalskollegiums," Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte. Kanonische Abteilung 25 (1936), 115–221.
- Krautheimer, R., Corpus Basilicarum Christianarum Romae, vol. 3.
- Kuttner, Stephan (1945). «Cardinalis: The History of a Canonical Concept». Traditio 3: 129–214.
- Lanzoni, Francesco (1925). "I titoli presbiteriali di Roma antica nella storia e nella leggenda," Rivista di archeologia cristiana II (1925), 195–257. (in ιταλική)
- Richardson, Carol M., Reclaiming Rome: cardinals in the fifteenth century, Leiden: Brill, 2009. (ISBN 978-90-04-17183-1)
- Witte, Arnold (2020). "Cardinals and Their Titular Churches". In Mary Hollingsworth, Miles Pattenden and Arnold Witte (eds.), A Companion to the Early Modern Cardinal (pp. 333–350). (Brill's Companions to the Christian Tradition; Vol. 91). Brill. ISBN 978-9004415447
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]