Τιβέριος Πλαύτιος Σιλβάνος Αιλιανός
| Τιβέριος Πλαύτιος Σιλβάνος Αιλιανός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 79 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Λoύκιος Αίλιος Λάμια Πλαύτιος Αιλιανός Marcus Plautius Silvanus Aelianus Plautia |
| Γονείς | Λούκιος Αίλιος Λάμια και Marcus Plautius Silvanus και Apronia |
| Οικογένεια | Aelii Lamiae και Plautii Silvani |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Λεγάτος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός πολίαρχος Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Ο Τιβέριος Πλαύτιος Σιλβάνος Αιλιανός (λατινικά: Tiberius Plautius Silvanus Aelianus) ήταν Ρωμαίος πατρίκιος, που υπηρέτησε δύο φορές ως ύπατος, το 45 και το 74. [1] Ήταν ο υιοθετημένος ανιψιός της Πλαυτίας Ουργουλανίλας, [2] πρώτης συζύγου του Αυτοκράτορα Κλαύδιου. [3] Είναι γνωστό ότι προσέφερε την προσευχή ως pontifex (αρχιερέας), όταν η πρώτη πέτρα του νέου Καπιτωλίου τοποθετήθηκε το 70. [4] Σε ορισμένες αρχαίες πηγές αναφέρεται ως Πλαύτιος Αιλιανός, αλλά μαθαίνουμε από μία επιγραφή ότι το πλήρες όνομά του ήταν ο Τιβέριος Πλαύτιος Σιλβάνος Αιλιανός και ότι κατείχε πολλές σημαντικές στρατιωτικές διοικήσεις. [5]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπό τον Νέρωνα υπηρέτησε ως legatus (απεσταλμένος) στη Μοισία (σημερινή Βουλγαρία) από το 61 έως το 66 και κυβέρνησε την επαρχία με μία «μαζική καύση της γης», [3] και από την οποία λέγεται ότι έστειλε αποστολές σίτου της Μοισίας, για να ανακουφίσει την προμήθεια τροφίμων του Ρωμαϊκού λαού, η οποία ήταν σε κρίση πιθανώς λόγω της Μεγάλης πυρκαγιάς της Ρώμης το 64. [2] Αργότερα στάλθηκε στην Ισπάνια (Ρωμαϊκή Ισπανία), η οποία τότε δεν διέθετε επαρχιακό κυβερνήτη. Ωστόσο το 69 ο Αυτοκράτορας Βεσπασιανός θέλησε να διορίσει τον Τ. Π. Σ. Αιλιανό ως έπαρχο της Ρώμης, στη θέση του δολοφονημένου αδελφού του Τ. Φλ. Σαβίνου ΙΙ. Όπως γνωρίζουμε από την επιτύμβια επιγραφή του, ο Αιλιανός ανακλήθηκε στην πόλη· ο Βεσπασιανός πρότεινε στη Σύγκλητο ο Αιλιανός να τελέσει θρίαμβο για την υπηρεσία του στη Μοισία, μία χειρονομία που υπαινίσσεται σιωπηρώς την αχάριστη φύση της εξουσίας του Νέρωνα. [4] Η Σύγκλητος τελικά ψήφισε να εγκριθεί η πρόταση του Βεσπασιανού.
Γύρω στο 60, ο Αιλιανός μετέφερε, από περιοχές πέραν του Δούναβη, στη Μοισία "περισσότερους από 100.000 Υπερδουνάβιους μαζί με τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους και τους αρχηγούς ή βασιλείς τους (και τους εγκατέστησε) για να αποτίσουν φόρο τιμής". [6]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είχε τέκνο:
- Λούκιος Αίλιος Λάμια Πλαύτιος Αιλιανός π.45-81/96, συγκλητικός. Πρώτος σύζυγος της Δομιτίας Λογγίνας, η οποία έπειτα παντρεύτηκε τον Δομιτιανό Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
- Λούκιος Φουνδάνιος Λάμια Αιλιανός, ύπατος το 116, ανθύπατος της Ασίας.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Prosopographia Imperii Romani P 480.
- ↑ 2,0 2,1 Griffin, Miriam Tamara (2002). Nero: The End of a Dynasty. Routledge. σελίδες 108, 116–118, 194. ISBN 0-415-21464-5.
- ↑ 3,0 3,1 Edwards, Stephen (2005). The Cambridge Ancient History. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 9, 24, 379. ISBN 0-521-26335-2.
- ↑ 4,0 4,1 Tacitus, Histories iv.53
- ↑ Smith, William (1867). «Aelianus, Plautius». Στο: Smith, William. Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. 1. Boston. σελ. 29. ISBN 1-84511-002-1.
- ↑ Alan K. Bowman, Edward Champlin, Andrew Lintott. The Augustan Empire, 43 B.C.-A.D. 69.
|