Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος
| Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος | |
|---|---|
| Γέννηση | Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος |
| Χώρα | Ρωμαϊκή αυτοκρατορία |
| Εν ενεργεία | 42 - 70 |
| Βαθμός | Έπαρχος |
| Μάχες/πόλεμοι | Πολιορκία της Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.) |
| δεδομένα () | |
Ο Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος (Tiberius Iulius Alexander) ήταν διοικητής του ιππικού και στρατηγός της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Γεννημένος σε μία πλούσια εβραϊκή οικογένεια της Αλεξάνδρειας αλλά εγκαταλείποντας ή αγνοώντας την εβραϊκή θρησκεία, κατόρθωσε να γίνει αντιστράτηγος της Ιουδαίας (46-48) υπό τον Κλαύδιο[1]. Ενώ ήταν έπαρχος της Αιγύπτου (66-69), χρησιμοποίησε τις λεγεώνες του εναντίον των Εβραίων της Αλεξάνδρειας σε μία βίαιη απάντηση στην εθνοτική βία, και συνέβαλε στην άνοδο του αυτοκράτορα Βεσπασιανού στην εξουσία.
Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τιβέριος Αλέξανδρος καταγόταν από μία πλούσια και διακεκριμένη ιουδαϊκή οικογένεια της Αλεξάνδρειας, που είχαν γίνει Ρωμαίοι πολίτες. Ο πατέρας του Αλέξανδρος ήταν αλαβάρχης, δηλαδή ανώτερος αξιωματούχος των τελωνείων του λιμανιού της Αλεξάνδρειας [2]. Ήταν επίσης ανιψιός του Φίλωνος [3]. Ο ίδιος είχε απαρνηθεί την ιουδαϊκή θρησκεία [4][5].
Η διακυβέρνηση του Τιβερίου Αλέξανδρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πιο σημαντικό γεγονός που συνέβη κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του Τιβερίου Αλεξάνδρου ήταν η εξέγερση το 46 των γιων του Ιούδα του Γαλιλαίου , Ιακώβου και Σίμωνα ύστερα από ένα λιμό που έπεσε στην Ιερουσαλήμ [6] . Ο Τιβέριος Αλέξανδρος κατέστειλε εξαιρετικά βίαια το κίνημα χύνοντας πολύ αίμα [7].
Το 48 ο Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος αντικαταστάθηκε από τον Ουεντίδιο Κουμανό.
Η συνέχεια της πολιτικής σταδιοδρομίας του Τιβερίου Αλέξάνδρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τιβέριος Αλέξανδρος είχε μια ενδιαφέρουσα μελλοντική πολιτική σταδιοδρομία. Το 57/8 συμμετείχε στην εκστρατεία που διεξήγε ο Γναίος Δομίτιος Κορβούλων [8] εναντίον του βασιλείου της Αρμενίας [9].
Το 66 διορίστηκε έπαρχος της Αιγύπτου[10]. Από την θέση αυτή κατέστειλε την εξέγερση των Ιουδαίων της Αλεξάνδρειας που ξέσπασε με αφορμή την έκρηξη του Πρώτου Ιουδαϊκού πολέμου. Μαζί με τον έπαρχο της Συρίας Μουκιανό και τον Βεσπασιανό θα αποτελούσαν την ηγεσία του ρωμαϊκού στρατού της Ανατολής.
Οι λεγεώνες που εκείνη την εποχή βρίσκονταν στην Συρία την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο [11]είχαν αναγνωρίσει την υπεροχή του Βεσπασιανού. Η πολιτική κρίση που ξέσπασε στην Ρώμη ύστερα από την αποστασία του Γάλβα και τον θάνατο του Νέρωνα δυσαρέστησε τον στρατό της Ανατολής μια και οι διάδοχοι του τελευταίου τον αγνοούσαν συστηματικά [12].
Τελικά ο Βεσπασιανός ύστερα από πολλούς δισταγμούς, παλινωδίες και πιέσεις από τον Μουκιανό αποφάσισε να διεκδικήσει ως εκλεκτός αυτού του στρατού το αυτοκρατορικό αξίωμα. Σε αυτήν την απόφαση κατέληξε ύστερα από δέσμευση του Μουκιανού ότι θα αναλάμβανε εκείνος την εκστρατεία εναντίον της Ρώμης για να τον επιβάλλει ως αυτοκράτορα [13]. Τον Ιούλιο του 70 οι λεγεώνες της Αιγύπτου ανακήρυξαν στην Αλεξάνδρεια αυτοκράτορα τον Βεσπασιανό με προτροπή του Τιβερίου Αλέξανδρου. Ακολούθησαν οι λεγεώνες της Παλαιστίνης και της Συρίας [14].
Η προσπάθεια που ανέλαβαν οι λεγεώνες της Ανατολής στέφτηκε από επιτυχία. Ο Βεσπασιανός έγινε αυτοκράτορας και ο Τιβέριος Αλέξανδρος ανέλαβε το 70 την αρχηγία του επιτελείου (έπαρχος πάντων των στρατευμάτων) του στρατού του γιου του Βεσπασιανού Τίτου [15] που πολιόρκησε και κατέλαβε την Ιερουσαλήμ. Από το σημείο αυτό και έπειτα δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για την τύχη του Τιβερίου Αλέξανδρου ο οποίος κατέκτησε μια επίζηλη θέση στο ρωμαϊκό κράτος τόσο σε σχέση με την πρώην θρησκεία του όσο και σε σχέση με την καταγωγή του από την Αίγυπτο [16].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ρόπς Ν., Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού, Χρονολογικός Πίνακας από την ανάρρηση του Ηρώδη ως την πτώση της Ιερουσαλήμ, σελ. 530-531
- ↑ Ιώσηπος Ιουδαϊκή Αρχαιολογία Βιβλίο Κ. V.2. [100]
- ↑ Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Βιβλίο ΙΗ. VΙΙΙ.1. [259]
- ↑ Ιστορία Εικονογραφημένη, Τεύχος - 317, Άρθρο – Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, σελ. 95
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Β . ΣΧΟΛΙΑ 29. σελ. 378
- ↑ Ιώσηπος Ιουδαϊκή Αρχαιολογία.Βιβλίο Κ.V.2 [101]-[102]
- ↑ Ρόπς Ν., Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού, Κεφ.3, Το πολιτικό πλαίσιο, 6, Κατακτητές και κατακτημένοι, σελ 92-93
- ↑ Στρατιωτική Ιστορία, Εκδότης Σ. Πανέλης, Τεύχος - 32, Άρθρο - Μασάντα, Οι Ιουδαίοι υποκύπτουν στην Ρώμη , σελ.13
- ↑ Τάκιτος, Χρονικά, Βιβλίο XV. 28.
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Β ΧVΙ.1, σελ. 117
- ↑ Στρατιωτική Ιστορία, Εκδότης Σ. Πανέλης, Τεύχος - 100, Άρθρο - Η σύγκρουση των τεσσάρων αυτοκρατόρων, σελ. 14
- ↑ Γάιος Σουητώνιος, Η ζωή των Καισάρων, Τομ 7, Γάλβας-Όθων-Βιτέλλιος , Εισαγωγή, σελ.18
- ↑ Γάιος Σουητώνιος, Η ζωή των Καισάρων, Τομ 7, Γάλβας-Όθων-Βιτέλλιος, Εισαγωγή, σελ. 19
- ↑ Γάιος Σουητώνιος, Η ζωή των Καισάρων, Τομ 8, Βεσπασιανός –Τίτος –Δομιτιανός, Θεοποιημένος Βεσπασιανός, σελ. 32
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο ΣΤ, ΙV.2, σελ. 71-73
- ↑ Ιστορία Εικονογραφημένη, Τεύχος - 317, Άρθρο – Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, σελ. 95
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας. Josephus Flavius.Antiquitas Judaeorum. Graece (ed. B. Niese).Flavius Josephus. Flavii Iosephi opera. B. Niese.Berlin. Weidmann. 1892 Liber XVIII & Liber XX
- Ρόπς Ν. Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού .Εκδόσεις Παπαδήμα 2005
- Ιστορία Εικονογραφημένη,Claude Aziza. Άρθρο – Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ.Τεύχος - 317. Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ ΠΡΕΣΣ 1994
- At MIT Classics, Translated by Alfred John Church and William Jackson Brodribb: Annals by Tacitus
- Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Αρχαία Ελληνική Γραμματεία «Οι ΄Ελληνες», Εκδόσεις Κάκτος 1997
- Στρατιωτική Ιστορία, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ.Άρθρο - Μασάντα. Οι Ιουδαίοι υποκύπτουν στην Ρώμη.Τεύχος - 32. Εκδότης Σ. Πανέλης 1999
- Στρατιωτική Ιστορία, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. Άρθρο-Η σύγκρουση των τεσσάρων αυτοκρατόρων.Τεύχος -100, Εκδότης Σ. Πανέλης. 2000
- Γάιος Σουητώνιος. Η ζωή των Καισάρων .Παρασκήνιο 1993
|