Τηγανόψωμο

Ινδικό τηγανόψωμο.

Κινέζικο τηγανόψωμο.

Κουταλίδες Μάνης με μέλι και κανέλα. Σε αντίθεση με τα τηγανόψωμα τα οποία φτιάχνονται με σφιχτή ζύμη, οι τηγανίτες φτιάχνονται με χυλό.

Τηγανίδες Μάνης ή λαλάγγια. Οι τηγανίδες αυτές έχουν ψηθεί στον φούρνο σε αντίθεση με αυτό που συνηθίζεται, να τηγανίζονται δλδ. μέσα σε λάδι. Η συνταγή για τις τηγανίδες είναι πολύ απλή: αλεύρι για όλες τις χρήσεις, μαγιά, αλάτι, νερό και ελαιόλαδο. Συνοδεύονται είτε από θυμαρίσιο μέλι, είτε από τυρί φέτα.

Το τηγανόψωμο, όπως υποδηλώνει και το όνομα, είναι ψωμί φτιαγμένο σε τηγάνι. Το ψωμί αυτό συναντάται σε όλους τους πολιτισμούς καθόλη τη διάρκεια των χρόνων. Κι αυτό λόγω της ευκολίας στο να φτιαχτεί καθώς απαιτεί λίγα υλικά: αλεύρι, νερό και αλάτι για τη ζύμη και λάδι για το τηγάνισμα. Το τηγανόψωμο μπορεί να είναι άζυμο ή ζυμωμένο με μαγιά. Mπορεί να σερβιριστεί ως ορεκτικό ή ως γλυκό σνακ με ζάχαρη, πετιμέζι ή μέλι.

Ελλάδα

Στην Ελλάδα το τηγανόψωμο συναντάται σε όλες τις περιοχές της χώρας με άπειρες παραλλαγές. Η διαφορά του τηγανόψωμου σε σχέση με τις τηγανίτες (σε κάποιες περιοχές λέγονται και κουταλίδες ή κουταλίτες) είναι ότι το πρώτο φτιάχνεται με σφιχτή ζύμη, ενώ οι τηγανίτες φτιάχνονται από χυλό.

Εάν στο τηγανόψωμο προστεθούν κι άλλα υλικά, εκτός από τα βασικά, τότε μετατρέπεται σε τυρόψωμο (σε κάποιες περιοχές λέγεται και τυροπιτάρι, ανεβατό κ.α.), ελαιόψωμο (με ελιές), σταφιδόψωμο (με σταφίδες) κτλ. Μπορούν επίσης να προστεθούν μυρωδικά, λουκάνικα, ντομάτες, πατάτες κ.α. Κι ενώ ο βασικός τρόπος μαγειρέματος του τηγανόψωμου είναι στο τηγάνι, μπορεί να φτιαχτεί και στο φούρνο. Το αλεύρι που συνήθως χρησιμοποιείται είναι το σταρένιο, μπορεί ωστόσο να χρησιμοποιηθεί και καλαμποκάλευρο, όπως επίσης και αλεύρι ολικής άλεσης.

Το σχήμα του ποικίλλει, και μπορεί να είναι είτε μικρό, είτε μεγαλύτερο για να καταλαμβάνει όλο το τηγάνι. Μπορεί επίσης να είναι στριφτό. Κατά το τηγάνισμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί λίγο λάδι, ή να μαγειρευτεί μέσα στο λάδι.

Όταν το τηγανόψωμο τοποθετείται στα τοιχώματα χωριάτικου φούρνου ονομάζεται πεταχτή. Σε κάθε περιοχή έχει και διαφορετική ονομασία. Για παράδειγμα, στη Μάνη, ονομάζεται πιττάρι ή πιτταΐρι ή τραβηχτή (μικρό τηγανόψωμο). Στην Σκύρο λέγεται λαδόπιτα. Στον Πόντο τα τηγονόψωμα ονομάζονται πισία, υπάρχουν όμως και τα χατσαπούρια (με τυρί σουλγκούνι) με επίδραση από τη Γεωργία.