Τζορτζ Άμποτ (επίσκοπος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζορτζ Άμποτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση19  Οκτωβρίου 1562[1][2][3]
Γκίλντφορντ
Θάνατος5  Αυγούστου 1633[1][2][3]
Κρόιντον
Τόπος ταφήςHoly Trinity Church, Guildford
ΕθνικότηταΆγγλοι
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
ΘρησκείαΑγγλικανική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΚολέγιο Μπέλιολ
Royal Grammar School, Guilford
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιεπίσκοπος
ιερέας
διπλωμάτης
μεταφραστής
μεταφραστής της Βίβλου
Οικογένεια
ΑδέλφιαΜωρίς Άμποτ
Ρόμπερτ Άμποτ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι (1611–1633)
Επίσκοπος του Λονδίνου (1610–1611)
Επίσκοπος του Λίτσφιλντ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζορτζ Άμποτ (αγγλικά: George Abbot‎‎, 29 Οκτωβρίου 1562 - 4 Αυγούστου 1633)[4][α] ήταν Άγγλος κληρικός και Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι από το 1611 έως το 1633.[8][9][10] Διετέλεσε επίσης ο τέταρτος πρύτανης του Κολεγίου Τρίνιτι του Δουβλίνου από το 1612 έως το 1633.[11]

Το Βιογραφικό Λεξικό Chambers τον περιγράφει ως «[έναν] ειλικρινή αλλά στενόμυαλο Καλβινιστή».[12] Από τους πέντε αδελφούς του[8], ο Ρόμπερτ έγινε επίσκοπος του Σάλσμπερι[12] και ο Μόρις έγινε λόρδος δήμαρχος του Λονδίνου.[13] Υπήρξε μεταφραστής της Έκδοσης της Βίβλου από τον Βασιλιά Ιάκωβο.

Ζωή και σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Γκίλντφορντ του Σάρεϊ, όπου ο πατέρας του Μόρις Άμποτ (πέθανε το 1606) ήταν υφαντουργός,[12] και φοίτησε στη Βασιλική Φιλολογική Σχολή (Royal Grammar School) του Γκίλντφορντ.[8] Σύμφωνα με ένα βιογραφικό λεξικό του 18ου αιώνα, όταν η μητέρα του Άμποτ ήταν έγκυος σ' αυτόν είδε ένα όνειρο στο οποίο της είπαν ότι αν έτρωγε έναν λούτσο το παιδί της θα ήταν γιος και θα αποκτούσε μεγάλη δόξα. Λίγο καιρό αργότερα αλίευσε κατά λάθος έναν λούτσο ενώ έβγαζε νερό από τον ποταμό Γουέι και «αφού το ανέφεραν σε κάποιους κυρίους της γειτονιάς, προσφέρθηκαν να σταθούν χορηγοί για το παιδί και στη συνέχεια του έδειξαν πολλά σημάδια εύνοιας».[14] Αργότερα σπούδασε και στη συνέχεια διδάχθηκε κάτω από πολλούς επιφανείς επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένου του Δρ Τόμας Χόλλαντ, στο Κολέγιο Μπάλιολ της Οξφόρδης, εξελέγη Διδάσκαλος του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου το 1597 και διορίστηκε Επίσκοπος του Γουίντσεστερ το 1600. Υπήρξε τρεις φορές αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου και συμμετείχε πρωταγωνιστικά στην προετοιμασία της εγκεκριμένης έκδοσης της Καινής Διαθήκης. Το 1608 πήγε στη Σκωτία με τον Τζορτζ Χόουμ, 1ο κόμη του Ντάνμπαρ, για να οργανώσει την ένωση των εκκλησιών της Αγγλίας και της Σκωτίας. Ο βασιλιάς Ιάκωβος έμεινε τόσο ευχαριστημένος με την υπόθεση αυτή, ώστε τον όρισε επίσκοπο του Λίτσφιλντ και του Κόβεντρι το 1609 και μεταφέρθηκε στην έδρα του Λονδίνου ένα μήνα αργότερα.[5]

Νοσοκομείο του Άμποτ στο Γκίλντφορντ

Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 4 Μαρτίου 1611, ο Άμποτ ανήλθε στη θέση του Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπερι. Ως αρχιεπίσκοπος, υπερασπίστηκε την αποστολική διαδοχή των αγγλικανών επισκόπων και την εγκυρότητα της ιεροσύνης της εκκλησίας το 1614. Με αφορμή τον μύθο της κεφαλής του Ναγκ, ο αρχιεπίσκοπος κάλεσε ορισμένους ρωμαιοκαθολικούς να επιθεωρήσουν το κατάστιχο παρουσία έξι δικών του επισκοπικών συναδέλφων, οι λεπτομέρειες της επιθεώρησης αυτής σώθηκαν. Όλα τα μέρη συμφώνησαν ότι:

Το κατάστιχο συμφωνεί σε όλα τα σημεία με όσα γνωρίζουμε για την ιστορία της εποχής και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη λόγου για να το χαρακτηρίσουμε πλαστό.[15]

Παρά την υπεράσπιση της καθολικής φύσης της ιεροσύνης, τα πουριτανικά του ένστικτα τον οδηγούσαν συχνά όχι μόνο σε σκληρή μεταχείριση των Ρωμαιοκαθολικών, αλλά και σε θαρραλέα αντίσταση στη βασιλική βούληση, όπως όταν αντιτάχθηκε στη σκανδαλώδη αγωγή διαζυγίου της Λαίδης Φράνσις Χάουαρντ εναντίον του Ρόμπερτ Ντέβερο, 3ου κόμη του Έσσεξ, και πάλι το 1618, όταν στο Κρόιντον απαγόρευσε την ανάγνωση της Διακήρυξης των Αθλημάτων που απαριθμούσε τις επιτρεπόμενες κυριακάτικες ψυχαγωγίες. Ως εκ τούτου, ήταν φυσικά υπέρμαχος του γάμου μεταξύ της κόρης του βασιλιά, πριγκίπισσας Ελισάβετ, και του Φρειδερίκου Ε΄, εκλέκτορα του Παλατινάτου, και σθεναρός πολέμιος του σχεδιαζόμενου γάμου του νέου πρίγκιπα της Ουαλίας (μετέπειτα Καρόλου Α΄) και της Ισπανίδας ινφάντας, Μαρίας Άννας. Η πολιτική αυτή επέφερε στον αρχιεπίσκοπο το μίσος του Ουίλιαμ Λόουντ (με τον οποίο είχε έρθει προηγουμένως σε σύγκρουση στην Οξφόρδη) και της βασιλικής αυλής, αν και ο ίδιος ο βασιλιάς δεν εγκατέλειψε ποτέ τον Άμποτ.[5]

Τον Ιούλιο του 1621,[16] ενώ βρισκόταν για κυνήγι στο πάρκο του Λόρδου Ζους στο Μπράμσχιλ του Χάμσαϊρ, ένα βέλος από το τόξο του που στόχευε ένα ελάφι έτυχε να χτυπήσει έναν από τους φύλακες, ο οποίος πέθανε μέσα σε μια ώρα, και ο Άμποτ στεναχωρήθηκε τόσο πολύ από το γεγονός που έπεσε σε κατάσταση μόνιμης μελαγχολίας. Οι εχθροί του υποστήριξαν ότι το μοιραίο αποτέλεσμα αυτού του ατυχήματος τον καθιστούσε ακατάλληλο για το αξίωμά του και υποστήριξαν ότι, αν και η ανθρωποκτονία ήταν ακούσια, το άθλημα του κυνηγιού που οδήγησε σε αυτό ήταν ένα άθλημα στο οποίο κανένας κληρικός δεν μπορούσε να επιδοθεί νόμιμα. Ο βασιλιάς αναγκάστηκε να παραπέμψει το θέμα σε μια δεκαμελή επιτροπή, αν και είπε ότι «ένας άγγελος θα μπορούσε να έχει αποβάλει μετά από αυτό». Η επιτροπή ήταν εξίσου διχασμένη και ο βασιλιάς έδωσε τη θετική ψήφο υπέρ του Αρχιεπισκόπου, αν και υπέγραψε επίσης επίσημη χάρη ή απαλλαγή. Ο Γκουστάβους Πέιν σημειώνει ότι ο Άμποτ ήταν τόσο «ο μοναδικός μεταφραστής της Βίβλου του 1611 όσο και ο μοναδικός Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι που σκότωσε άνθρωπο».[17][β]

Ο τάφος του Τζορτζ Άμποτ στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας, στο Γκίλντφορντ

Μετά από αυτό ο Αρχιεπίσκοπος εμφανιζόταν σπάνια στη σύνοδο, κυρίως λόγω των ασθενειών του. Ωστόσο, το 1625 παρακολούθησε συνεχώς τον βασιλιά κατά την τελευταία του ασθένεια και τέλεσε την τελετή στέψης του βασιλιά Καρόλου Α΄ ως βασιλιά της Αγγλίας. Η άρνησή του να χορηγήσει άδεια για το κήρυγμα του ασκητή που κήρυξε ο Δρ Ρόμπερτ Σίμπθορπ στο Νορθάμπτον στις 22 Φεβρουαρίου 1627, στο οποίο προτρέπονταν σε εύθυμη υπακοή στην απαίτηση του βασιλιά για γενικό δάνειο και διακηρύσσονταν το καθήκον της απόλυτης μη αντίστασης ακόμη και στις πιο αυθαίρετες βασιλικές εντολές, οδήγησε τον Κάρολο να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του ως προκαθήμενου, θέτοντας τον σε διαθεσιμότητα. Η ανάγκη σύγκλησης του κοινοβουλίου, ωστόσο, επέφερε σύντομα την ονομαστική αποκατάσταση των εξουσιών του Αρχιεπισκόπου. Καθώς η παρουσία του ήταν ανεπιθύμητη στην αυλή, ζούσε από τότε σε απομόνωση, αφήνοντας τον Λάουντ και το κόμμα του στην αδιαμφισβήτητη κυριαρχία. Πέθανε στο Κρόιντον στις 4 Αυγούστου 1633 και ετάφη στο Γκίλντφορντ, τη γενέτειρά του, όπου είχε προικίσει το νοσοκομείο Άμποτ με εδάφη αξίας 300 λιρών ετησίως.[5]

Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τζορτζ Άμποτ, Αρχιεπίσκοπος Καντέρμπερι

Ο Άμποτ ήταν ένας ευσυνείδητος ιεράρχης, αν και στενόμυαλος και συχνά σκληρός απέναντι τόσο στους αποσχιστές όσο και στους Ρωμαιοκαθολικούς. Έγραψε μεγάλο αριθμό έργων, με πιο ενδιαφέρον το διαλεκτικό έργο του Έκθεση για τον Προφήτη Ιωνά (1600), το οποίο επανεκδόθηκε το 1845. Το έργο του Γεωγραφία, ή μια σύντομη περιγραφή ολόκληρου του κόσμου (1599), πέρασε από πολλές εκδόσεις.[5]

Ο Άμποτ διατηρούσε μεγάλη ιδιωτική βιβλιοθήκη με περισσότερους από 8.000 τόμους, την πλειοψηφία των οποίων άφησε στη βιβλιοθήκη του παλατιού Λάμπεθ. Βιβλία που φέρουν την οικόσημό του βρίσκονται ακόμη και σήμερα σε βιβλιοθήκες.[18]

Το Γκίλντφορντ μνημονεύει τον Αρχιεπίσκοπο με το νοσοκομείο του,[19] ένα άγαλμα στην High Street, μια παμπ και ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Σχολείο Τζορτζ Άμποτ) που πήρε το όνομά του. Ο τάφος του βρίσκεται στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Άλλες πηγές, όπως η Encyclopædia Britannica του 1911, δίνουν τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου του ως 19 Οκτωβρίου 1562-5 Αυγούστου 1633,[5] αλλά η πλειοψηφία των πηγών αναφέρει ότι γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1562,[6][7] ενώ η ημερομηνία 4 Αυγούστου 1633 αναγράφεται στον τάφο του.
  2. ↑ Αυτό έπαψε να ισχύει, σύμφωνα με ορισμένους ορισμούς, το 1980 με το διορισμό του πρώην στρατιώτη και αποδέκτη του Στρατιωτικού Σταυρού Ρόμπερτ Ράνσι. Ο Άμποτ παραμένει ο μόνος γνωστός Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι που σκότωσε κατά τη διάρκεια της διακονίας του.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6x06g99. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 84246136. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0000096.
  4. ↑ Oldys, William (2008). The life of Dr. George Abbot, Lord Archbishop of Canterbury, reprinted with some additions and corrections from the Biographia Britannica; with his character, ... a description of the hospital, which he erected and endowed ... To which are added the lives of his two brothers, Dr. Robert Abbot, ... and Sir Morris Abbot,:. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4  Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Abbot, George» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 22–23 
  6. ↑ Fincham, Kenneth. «Abbot, George». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/4.  (Subscription or UK public library membership required.)
  7. ↑  Lee, Sidney (1885) «Abbot, George (1562-1633)» στο: Stephen, Leslie, επιμ. Dictionary of National Biography 1 London: Smith, Elder & Co, σελ. 5 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Fincham, Kenneth (23 Σεπτεμβρίου 2004). Abbot, George (1562–1633), archbishop of Canterbury. 1. Oxford University Press. 
  9. ↑ Darwall-Smith, Robin, A History of University College, Oxford. Oxford University Press, 2008. (ISBN 978-0-19-928429-0). George Abbot, σσ. 120–126
  10. ↑ «Abbot, George». cyclopedia.lcms.org. Christian Cyclopedia. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. 
  11. ↑ "Alumni Dublinenses : a register of the students, graduates, professors and provosts of Trinity College in the University of Dublin (1593–1860 George Dames Burtchaell/Thomas Ulick Sadleir σελ. 1: Dublin, Alex Thom and Co, 1935
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Magnus Magnusson, επιμ. (1990). Chambers Biographical Dictionary (5η έκδοση). Edinburgh: W & R Chambers Ltd. σελ. 2. ISBN 055016040X. 
  13. ↑  Lee, Sidney (1885) «Abbot, Maurice» στο: Stephen, Leslie, επιμ. Dictionary of National Biography 1 London: Smith, Elder & Co, σσ. 21–24 
  14. ↑ Society of gentlemen (1780). The Biographical Dictionary, Or, Complete Historical Library: Containing the Lives of the Most Celebrated Personages of Great Britain and Ireland, Whether Admirals, Generals, Poets, Statesmen, Philosophers, Or Divines : a Work Replete with Instruction and Entertainment. F. Newbery. σελ. 5. 
  15. ↑ John Wordsworth, D.D., Bishop of Salisbury (13 Μαΐου 1890). «A Letter on the Succession of Bishops in the Church of England». Project Canterbury. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  16. ↑ BBC History, July 2011, σελ. 12
  17. ↑ Paine, Gustavus S (1977). The Men Behind the King James Version. Baker. σελ. 157. 
  18. ↑ «George Abbot 1562-1633 - Book Owners Online». www.bookowners.online (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. 
  19. ↑ «Abbot's Hospital – Founded in 1619» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζορτζ_Άμποτ_(επίσκοπος)&oldid=9651808"