Τζον Μιλς
.jpg)
Ο σερ Τζον Μιλς (Αγγλικά: John Mills, πραγματικό όνομα: Λιούις Έρνεστ Γουοτς Μιλς, 22 Φεβρουαρίου 1908 – 23 Απριλίου 2005)[10] ήταν Άγγλος ηθοποιός που εμφανίστηκε σε περισσότερες από 120 ταινίες σε μια καριέρα επτά δεκαετιών. Διέπρεψε στον κινηματογράφο ως ελκυστικός Βρετανός που συχνά απεικόνιζε τραυματισμένους ήρωες πολέμου. Το 1971, έλαβε Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Η κόρη του Ράιαν.
Για τη δουλειά του στον κινηματογράφο, ο Μιλς χρίστηκε ιππότης από την Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου το 1976. Το 2002, ονομάστηκε θρύλος της Disney από την εταιρεία The Walt Disney Company.
Τα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τζον Μιλς γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1908 στο Βόρειο Έλμαμ του Νόρφολκ.[11] Ήταν γιος της Ίντιθ Μιλς (το γένος Μπέικερ), λογίστριας σε θέατρο, και του Λιούις Μιλς, καθηγητή μαθηματικών.[12] Πέρασε τα πρώτα του χρόνια στο χωριό Μπέλτον όπου ο πατέρας του ήταν διευθυντής του τοπικού σχολείου. Ένιωσε για πρώτη φορά τη συγκίνηση της παράστασης σε μια συναυλία στο σχολείο όταν ήταν έξι ετών.[13] Έπειτα έζησε σε ένα λιτό σπίτι στο Φίλιξστοου του Σάφολκ, μέχρι το 1929. Η μεγαλύτερη αδερφή του ήταν η Ανέτ Μιλ, παρουσιάστρια της εκπομπής Muffin the Mule στην τηλεόραση του BBC (1946–55).
Φοίτησε στα σχολεία Balham Grammar του Λονδίνου, Sir John Leman High στο Μπεκλς και Norwich High School for Boys,[10] όπου λέγεται ότι τα αρχικά του είναι ακόμη σκαλισμένα στο πλάι του κτηρίου. Όταν άφησε το σχολείο εργάστηκε ως υπάλληλος[12] σε μια εταιρεία που έκανε εμπόριο καλαμποκιού, την R & W Paul & Sons, στο Ίπσουιτς. Στη συνέχεια, βρήκε δουλειά στο Λονδίνο ως εμπορικός αντιπρόσωπος της Sanitas Disinfectant Company.
Στρατιωτική θητεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Σεπτέμβριο του 1939, κατά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μιλς κατατάχθηκε στον Βρετανικό Στρατό, στο Βασιλικό Σώμα Μηχανικών.[14] Αργότερα έγινε ανθυπολοχαγός, αλλά το 1942 έλαβε απολυτήριο λόγω έλκους στομάχου.[14]
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πρώτα βήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μιλς άρχισε να ενδιαφέρεται για την υποκριτική, κάνοντας το επαγγελματικό του ντεμπούτο στον Ιππόδρομο του Λονδίνου στο The Five O'Clock Girl το 1929.
Στη συνέχεια, ο έπιασε δουλειά σε έναν θεατρικό θίασο που περιόδευσε στην Ινδία, την Κίνα και την Άπω Ανατολή παίζοντας μια σειρά από έργα. Ο Νόελ Κάουαρντ τον είδε να εμφανίζεται σε μια παραγωγή του Journey's End στη Σιγκαπούρη και έγραψε στον Μιλς συστατική επιστολή για να τη χρησιμοποιήσει στο Λονδίνο.[15]
Επιστρέφοντας στο Λονδίνο, ο Μιλς πρωταγωνίστησε στις επιθεωρήσεις The 1931 Revue, Coward's Cavalcade (1931) Words and Music (1932), η δεύτερη από τις οποίες ήταν του και Νόελ Κάουαρντ.
Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο The Midshipmaid (1932). Εμφανίστηκε επίσης στο The Ghost Camera (1933) με την Άιντα Λουπίνο και στο Britannia of Billingsgate (1934).
Ο Μιλς προήχθη σε πρωταγωνιστικούς ρόλους στην κωμωδία A Political Party (1934). Επίσης έπαιξε σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους της εποχής. Ανέβασε στο θέατρο το Jill Darling (1934) και ήταν ένα από τα πολλά ονόματα του Royal Cavalcade (1935).
Ταινίες μεγάλου μήκους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μιλς είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Η ναυμαχία των Φόκλαντ (1935), ενώ έπαιξε και έναν ακόμη εξαιρετικό ρόλο ως λόρδος Γκίλφορντ Ντάντλεϊ στο Tudor Rose (1936). Έκανε το Aren't Men Beasts (1936) στο θέατρο και εργάστηκε για τον σκηνοθέτη του Χόλιγουντ Ραούλ Γουόλς στο Εις την υπηρεσίαν της Α.Μ. (1937).
Ο Mills πρωταγωνίστησε στο The Green Cockatoo (1937) και εμφανίστηκε στην εξαιρετικά δημοφιλή κινηματογραφική εκδοχή του Αντίο, ωραία νιάτα (1939), δίπλα στον Ρόμπερτ Ντόνατ.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Ολντ Βικ, ο Μιλς πήρε μέρος στις παραστάσεις Όνειρο Θερινής Νυκτός (1939), Τα λάθη μιας νύχτας (1939) και Άνθρωποι και ποντίκια (1939–40). Κατατάχθηκε στο στρατό το 1939, αλλά κατά καιρούς γύριζε ταινίες με άδεια. Επέστρεψε στον κινηματογράφο με την ταινία Old Bill and Son (1940), ενώ έπαιξε και στην πολεμική ταινία Cottage to Let (1941). Ο Μιλς ήταν ένα από τα πολλά ονόματα της πολεμικής ταινίας The Big Blockade (1942).
Έπαιξε στο Men in Shadow (1942) στο θέατρο, σε σενάριο της γυναίκας του και έλαβε αναγνώριση για την ερμηνεία του στο Ναυάγιο στα νερά της Κρήτης (1942) του Νόελ Κάουαρντ, που είχε τεράστια επιτυχία. Ο Μιλς έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στο The Young Mr. Pitt (1942) ως Γουίλιαμ Γουίλμπερφορς δίπλα στον Ρόμπερτ Ντόνατ. Απολύθηκε από τον στρατό το 1942.[16]
Άνοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η άνοδος του Μιλς ξεκίνησε όταν πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία με υποβρύχια Καταδυόμεθα (1943). Ήταν πρωταγωνιστής στο Για μια χαρούμενη ζωή (1944), σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Λιν που βασίστηκε σε ένα θεατρικό έργο του Νόελ Κάουαρντ.
Επίσης δημοφιλής ήταν η ταινία Ο λιποτάκτης (1945), στην οποία ο Μιλς έπαιζε δίπλα στον Στιούαρτ Γκρέιντζερ. Ο Μιλς έπαιξε έναν πιλότο στο Ο δρόμος προς τ' άστρα (1945) σε σενάριο του Τέρενς Ράτιγκαν που είχε μεγάλη επιτυχία στη Βρετανία.
Ο Μιλς έκανε τη μεγαλύτερη επιτυχία του μέχρι σήμερα ως Πιπ στοιςΜεγάλες προσδοκίες (1946), σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Λιν. Ήταν η τρίτη μεγαλύτερη επιτυχία στη Βρετανία εκείνη τη χρονιά και ο Μιλς ψηφίστηκε έκτο πιο δημοφιλές αστέρι.[17]
Λιγότερο επιτυχημένο ήταν το Πριν σβήσουν οι αναμνήσεις (1947) που χρησιμοποίησε Αμερικανούς συγγραφείς και σκηνοθέτες,[18] ενώ η Απόγνωσις (1947) ήταν ένα μέτρα δημοφιλές θρίλερ.
Ο Μιλς έπαιξε τον φερώνυμο ρόλο στο Σκοτ, ο άρχων του Πόλου (1948), μια βιογραφική ταινία για τον Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ. Ήταν η τέταρτη ταινία με τις περισσότερες προβολές της χρονιάς στη Βρετανία και ο Μιλς ψηφίστηκε το όγδοο μεγαλύτερο αστέρι σε μια δημοσκόπηση.[19]
Παραγωγός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μιλς έγινε παραγωγός με το The History of Mr Polly (1949) από το μυθιστόρημα Η iστορία του κυρίου Πόλι του Χ. Τζ. Γουέλς.[20] Ο Μιλς δήλωσε ότι ήταν η αγαπημένη του ταινία.[21] Στη συνέχεια, έκανε την παραγωγή και στην ταινία Αμαρτίαι γονέων (1949), όπου έπαιξε και έναν μικρό ρόλο. Περισσότερο άρεσε στον κόσμο το Ήρωες των βυθών (1950). Η αμοιβή του Μιλς ήταν τότε 20.000 λίρες ανά ταινία.[22]
Παρακμή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το Ήρωες των βυθών, ο Μιλς έκανε ένα διάλειμμα σχεδόν δύο ετών.[23] Οι ταινίες που γύρισε κατά την επιστροφή του δεν ήταν δημοφιλείς: Ασύλληπτος δολοφόνος (1951), Ιππότης δολοφόνος (1952), όπου μαζί με τον Ντερκ Μπόγκαρντ έπαιζαν ένδρες του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, και Η φλόγα της εκδικήσεως (1953).[24]
Αναβίωση δημοτικότητας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μιλς ξανάκανε επιτυχία μετά από πολλά χρόνια με την Εκλογή του Χόμπσον (1954), σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιν. Εμφανίστηκε επίσης στην πολεμική ταινία The Colditz Story (1955).
Ο Μιλς έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία Το τέλος ενός έρωτα (1955) της Metro-Goldwyn-Mayer, με την Ντέμπορα Κερ και τον Βαν Τζόνσον. Περισσότερο άρεσε στη Βρετανία μια άλλη πολεμική ιστορία, το Βυθίσατε το Τίρπιτς (1955). Αυτή ήταν η έκτη πιο δημοφιλής ταινία στο βρετανικό box office εκείνη τη χρονιά και βοήθησε τον Μιλς να γίνει το πέμπτο πιο δημοφιλές αστέρι στη χώρα.[25]
Μετά το Escapade (1955), ο Μιλς γύρισε τη δημοφιλή στρατιωτική κωμωδία Ναπολιτάνικες περιπέτειες (1956), μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 1956. Στην ίδια λίστα ήταν και μια άλλη κωμωδία του Μιλς, το It's Great to Be Young (1956).[26]
Ο Μιλς έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο ως αγρότης στο Πόλεμος και ειρήνη (1956) και έκανε μια cameo εμφάνιση στο Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες (1956).
Ο Μιλς εμφανίστηκε στα θρίλερ Ένα έγκλημα χωρίς ίχνη (1957) και Η συμμορία του κόκκινου κύκλου (1957).[27] Πιο δημοφιλείς στο κοινό ήταν οι πολεμικές ταινίες: Δουνκέρκη (1958), δεύτερη πιο δημοφιλής ταινία της χρονιάς στη Βρετανία, Σταυροί στην έρημο (1958) και Κατάσκοποι του Γιβραλτάρ (1958).[28]
Στο αστυνομικό δράμα Δύο μάτια είδαν το έγκλημα του 1959, ο Μιλς έπαιζε έναν αστυνομικό που ερευνούσε έναν φόνο που έχει δει μια νεαρή κοπέλα. Η κόρη του Χέιλι πήρε τον ρόλο και έλαβε εξαιρετικές κριτικές.
Ο Μιλς πήγε στην Αυστραλία για να παίξει έναν εργάτη ζαχαροκάλαμου στην ταινία Ο πόθος δεν τελειώνει ποτέ (1959) που χρηματοδοτήθηκε από το Χόλιγουντ. Η ταινία είχε κακή απήχηση τόσο στους κριτικούς και όσο και εμπορικά.[29]
Καλύτερη σε αποδοχή ήταν η ταινία Οι αντίπαλοι (1960), ένα στρατιωτικό δράμα με συμπρωταγωνιστή τον Άλεκ Γκίνες. Η ερμηνεία του Μιλς του χάρισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας.
Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ είδε το Δύο μάτια είδαν το έγκλημα και πρόσφερε στη Χέιλι Μιλς τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην Pollyanna (1960). Ο Ντίσνεϊ πρόσφερε επίσης στον Τζον Μιλς τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία περιπέτειας Οικογένεια Ελβετών Ροβινσώνων (1960), η οποία γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Η εταιρεία Rank επέμενε να παίξει ο Μιλς τον ρόλο του ιερέα στο Η μοίρα τους ήταν γραμμένη με αίμα (1961) δίπλα στον Ντερκ Μπόγκαρντ. Ο Μιλς έπαιξε επίσης στο διαφυλετικό δράμα Πυρετός στους δρόμους (1961) και στην ιταλοβρετανική πολεμική ταινία Ναυμαχία στη Μεσόγειο (1962).
Ο Μιλς γύρισε μια κωμωδία με τον Τζέιμς Μέισον, το Tiara Tahiti (1962) και έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στο Κηλίδες που δεν έσβησε ο χρόνος (1964) με πρωταγωνίστρια την Ντέμπορα Κερ.
Μετά από μια cameo εμφάνιση στην πολεμική ταινία Επιχείρηση «Σταυρωτό βέλος» (1965), ο Μιλς γύρισε μια τρίτη ταινία με την κόρη του, με τίτλο Το πρώτο ξύπνημα (1965). Έκανε μία ακόμη cameo εμφάνιση στην ταινία Τον λέγανε "βασιλιά" (1965) και στη συνέχεια έπαιξε στο 13.000.000 δολλάρια ζητούν κληρονόμο (1966) δίπλα στους Μάικλ Κέιν και Ραλφ Ρίτσαρντσον. Ο Μιλς έπαιξε τον κινηματογραφικό πεθερό της Χέιλι στην στην Πρώτη νύχτα του γάμου (1966). Στη συνέχεια τη σκηνοθέτησε στο Άγγελοι με λερωμένα πρόσωπα (1966), που βασίστηκε σε ένα σενάριο που έγραψε η γυναίκα του.
Ο Μιλς έγινε το θέμα της εκπομπής This Is Your Life σε δύο περιπτώσεις, για πρώτη φορά το 1960 έξω από τα Pinewood Studios και ξανά το 1983 στη σκηνή του θεάτρου Wyndham's του Λονδίνου.
Καρατερίστας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μιλς άρχισε να κινείται σε ρόλους καρατερίστα δίπλα στον Χιου Ομπράιαν στο Ένας καουμπόι στην Αφρική (1967) και δίπλα στον Ροντ Τέιλορ στο Chuka (1967). Πήγε στην Ιταλία για ένα giallo με τίτλο Ο εκβιασμός (1968) στην επίσης ιταλική ταινία Η λαίδη της αμαρτίας (1968).
Ο Μιλς έκανε μια cameo εμφάνιση στο Αυτός ο υπέροχος πόλεμος (1969) του σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Ατένμπορο και έπαιξε στο Ελεύθερος σαν τον άνεμο (1969). Πήγε στην Αυστραλία για να πρωταγωνιστήσει στο δράμα Η γυναίκα του καταδίκου (1970).
Για τον ρόλο του ως τρελός του χωριού στην Κόρη του Ράιαν (1970) -κάτι εντελώς διαφορετικό από το συνηθισμένο του στιλ- ο Μιλς κέρδισε Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου.
Έπαιξε στην Άπιστη (1971), στη συνέχεια ερμήνευσε δεύτερους ρόλους στις ταινίες Τα ταραγμένα χρόνια ενός γίγαντα (1972), Λαίδη Καρολίνα (1972) και Ο μαύρος χρυσός (1973) με τον Τζορτζ Σι Σκοτ και τη Φέι Ντάναγουεϊ.
Στη μικρή οθόνη, το 1974 ο Μιλς πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική δραματική σειρά έξι επεισοδίων The Zoo Gang, με θέμα μια ομάδα αντιστασιακών κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζί με τους Μπράιαν Κιθ, Λίλι Πάλμερ και Μπάρι Μορς.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο Μιλς μπορούσε ακόμα να παίρνει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες, όπως φαίνεται Σφαγή εν ψυχρώ (1975) με τους Τζορτζ Κένεντι και Ραφ Βαλόνε, Trial by Combat (1976) με τους Ντόναλντ Πλέζανς και Μπάρμπαρα Χέρσεϊ και Ο συνήγορος του διαβόλου (1977) με τη Στεφάν Οντράν. Επίσης, έπαιξε και δεύτερους ρόλους στις ταινίες του 1978 Ο επιθεωρητής Μάρλοου ξαναχτυπά! με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ και Τα τριάντα εννέα σκαλοπάτια με τον Ρόμπερτ Πάουελ.
Ο πιο διάσημος τηλεοπτικός του ρόλος ήταν πιθανώς ως πρωταγωνιστής στο Quatermass του ITV το 1979. Ακολούθησε η κωμική σειρά Young at Heart (1980–82).
Στη μεγάλη οθόνη, ο Μιλς έπαιξε στις ταινίες Η επέλαση των Ζουλού (1979) με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Πίτερ Ο' Τουλ, Γκάντι (1982) με τους Μπεν Κίνγκσλεϊ και Τζον Γκίλγκουντ και Σαχάρα (1983) με την Μπρουκ Σιλντς.
Τα τελευταία χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1986, ο Μιλς ανέβασε το The Petition στο θέατρο και την επόμενη χρονιά τον Πυγμαλίωνα στο Μπρόντγουεϊ. Έδωσε τη φωνή του στην ταινία κινουμένων σχεδίων Όταν φυσάει ο άνεμος (1986) στο Πιάστε το κορίτσι (1987) με τη Μαντόνα. Οι καλύτεροι τηλεοπτικοί του ρόλοι ήταν στις ταινίεςHarnessing Peacocks (1993) και Martin Chuzzlewit (1994). Ο Μιλς πρωταγωνίστησε επίσης στην κινηματογραφημένη εκδοχή του μιούζικαλ Cats το 1998.
Το 2000, ο Μιλς κυκλοφόρησε οικογενειακές του ταινίες σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Sir John Mills's Moving Memories, με συνεντεύξεις του ιδίου, των παιδιών του Χέιλι, Τζούλιετ και Τζόναθαν και του Ρίτσαρντ Ατένμπορο. Η παραγωγή και το σενάριο της ταινίας έγινε από τον Τζόναθαν Μιλς και περιλαμβάνει και πλάνα από ταινίες όπως το Σταυροί στην έρημο and Δουνκέρκη. Επιπλέον, η ταινία περιλαμβάνει πλάνα από το σπίτι πολλών φίλων του Μιλς και τους συναδέλφων του ηθοποιών, όπως οι Λόρενς Ολίβιε, Χάρι Άντριους, Γουόλτ Ντίσνεϊ, Ντέιβιντ Νίβεν, Ντερκ Μπόγκαρντ, Ρεξ Χάρισον και Τάιρον Πάουερ. Ο Μιλς έπαιξε έναν γοητευτικό ηλικιωμένο κύριο, επικεφαλής ενός μουσείου τέχνης στο Μπιν: Η υπέρτατη ταινία καταστροφής (1997). Η τελευταία εμφάνισή του στον κινηματογράφο ήταν στον ρόλο ενός αλήτη στη μικρού μήκους ταινία Lights 2.
Προσωπική ζωή και θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη σύζυγος του Μιλς ήταν η ηθοποιός Αϊλίν Ρέιμοντ. Παντρεύτηκαν το 1932 και χώρισαν το 1941. Η Ρέιμοντ αργότερα έγινε μητέρα του ηθοποιού Ίαν Όγκιλβι.
Η δεύτερη σύζυγός του ήταν η θεατρική συγγραφέας Μαίρη Χέιλι Μπελ. Ο γάμος τους, στις 16 Ιανουαρίου 1941, κράτησε 64 χρόνια μέχρι το θάνατο του Μιλς το 2005. Παντρεύτηκαν με μια βιαστική πολιτική τελετή, λόγω του πολέμου. Εξήντα χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν σε εκκλησία. Έζησαν στο The Wick του Λονδίνου πολλά χρόνια. Πούλησαν το σπίτι στον μουσικό Ρόνι Γουντ το 1971 και μετακόμισαν στο Ντέναμ του Μπάκιγχαμσιρ.
Ο Μιλς και η Μπελ απέκτησαν δύο κόρες, την Τζούλιετ, πρωταγωνίστρια της τηλεοπτικής σειράς Nanny and the Professor και τη Χέιλι, παιδί-θαύμα της Disney που εμφανίστηκε στις ταινίες Pollyanna, Η αδελφή μου και εγώ και 6 μάτια είδαν τον δολοφόνο. Το ζευγάρι απέκτησε και έναν γιο, τον Τζόναθαν Μιλς, σεναριογράφο.[12] Το 1947, ο Μιλς εμφανίστηκε με τις κόρες του στην ταινία Πριν σβήσουν οι αναμνήσεις. Οι τρεις του εμφανίστηκαν επίσης μαζί δεκαετίες αργότερα, σε ένα επεισόδιο της σειράς Το πλοίο της αγάπης του ABC, που προβαλλόταν και στην Ελλάδα από την ΕΡΤ μεταξύ 1977 και 1986.[30] Ο εγγονός του Μιλς από τη Χέιλι, ο Κρίσπιαν Μιλς, είναι μουσικός, περισσότερο γνωστός για τη δουλειά του με το γκρουπ Kula Shaker.
Στα χρόνια που προηγήθηκαν του θανάτου του Τζον Μιλς, εμφανιζόταν στην τηλεόραση μόνο σε ειδικές περιστάσεις, καθώς η όρασή του είχε χαθεί σχεδόν εντελώς μέχρι το 1992. Μετά από αυτό, οι κινηματογραφικοί του ρόλοι ήταν μόνο καμέο. Έγραψε μια αυτοβιογραφία με τίτλο Up in the Clouds, Gentlemen Please, η οποία δημοσιεύτηκε το 1980 και σε δεύτερη έκδοση το 2001.
Ο Μιλς πέθανε στις 23 Απριλίου 2005 στο Ντέναμ του Μπάκιγχαμσιρ, σε ηλικία 97 ετών, μετά από εγκεφαλικό.[31]
Η λαίδη Μιλς πέθανε την 1η Δεκεμβρίου 2005. Και οι δυο τους τάφηκαν στην εκκλησία St Mary the Virgin Church.
Τιμές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μιλς τιμήθηκε με παράσημο του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας το 1960.[12] Το 1976 χρίστηκε ιππότης[12] από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το 1999, σε ηλικία 91 ετών, ο Μιλς έγινε το γηραιότερο μέλος της φιλανθρωπικής ψυχαγωγικής αδελφότητας Grand Order of Water Rats.[32]
Το 2002, ονομάστηκε Θρύλος της Disney από την εταιρεία The Walt Disney Company.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Τίτλος στα Ελληνικά | Ρόλος |
|---|---|---|---|
| Δεκαετία 1930 | |||
| 1932 | The Midshipmaid | Γκολάιτλι | |
| 1933 | The Ghost Camera | Έρνεστ Έλτον | |
| Britannia of Billingsgate | Φρεντ Μπόλτον | ||
| 1934 | A Political Party | Τόνι Σμίδερς | |
| The River Wolves | Πίτερ Φαρέλ | ||
| Those Were the Days | Μπόμπι Πόσκετ | ||
| The Lash | Άρθουρ Χότον | ||
| Blind Justice | Ραλφ Σάμερς | ||
| Doctor's Orders | Ρόνι Μπλέικ | ||
| 1935 | Car of Dreams | Ρόμπερτ Μίλερ | |
| Royal Cavalcade | νεοσύλλεκτος | ||
| Brown on Resolution | Η ναυμαχία των Φόκλαντ | Άλμπερτ Μπράουν | |
| Charing Cross Road | Τόνι | ||
| 1936 | The First Offence | Τζόνι Πένροουζ | |
| Tudor Rose | λόρδος Γκίλφορντ Ντάντλεϊ | ||
| 1937 | O.H.M.S. | Εις την υπηρεσίαν της Α.Μ. | Μπερτ Ντόσον |
| The Green Cockatoo | Τζιμ Κόνορ | ||
| 1939 | Goodbye, Mr Chips | Αντίο, ωραία νιάτα | Πίτερ Κόλεϊ |
| Δεκαετία 1940 | |||
| 1941 | Old Bill and Son | Μπιλ Μπάσμπαϊ | |
| Cottage to Let | Πέρι | ||
| 1942 | The Black Sheep of Whitehall | Μπόμπι Τζέσοπ | |
| The Big Blockade | Τομ | ||
| In Which We Serve | Ναυάγιο στα νερά της Κρήτης | Μπλέικ | |
| The Young Mr. Pitt | Γουίλιαμ Γουίλμπερφορς | ||
| 1943 | We Dive at Dawn | Καταδυθόμεθα | Τέιλορ |
| 1944 | This Happy Breed | Για μια χαρούμενη ζωή | Μπίλι Μίτσελ |
| 1945 | Waterloo Road | Ο λιποτάκτης | Τζιμ Κόλτερ |
| The Way to the Stars | Ο δρόμος προς τ' άστρα | Πίτερ Πένροουζ | |
| 1946 | Great Expectations | Μεγάλες προσδοκίες | Πιπ[33] |
| 1947 | So Well Remembered | Πριν σβήσουν οι αναμνήσεις | Τζορτζ Μπόσγουελ |
| The October Man | Απόγνωσις | Τζιμ Όκλαντ | |
| 1948 | Scott of the Antarctic | Σκοτ, ο άρχων του Πόλου | κάπτεν Σκοτ |
| 1949 | The History of Mr Polly | Άλφρεντ Πόλι | |
| The Rocking Horse Winner | Αμαρτίαι γονέων | Μπάσετ | |
| Δεκαετία 1950 | |||
| 1950 | Morning Departure | Ήρωες των βυθών | Άρμστρονγκ |
| 1951 | Mr Denning Drives North | Ασύλληπτος δολοφόνος | Τομ Ντένινγκ |
| 1952 | The Gentle Gunman | Ιππότης δολοφόνος | Τέρενς Σάλιβαν |
| 1953 | The Long Memory | Η φλόγα της εκδικήσεως | Φίλιπ Ντέιβιντσον |
| 1954 | Hobson's Choice | Η εκλογή του Χόμπσον[34] | Γουίλι Μόσοπαντ |
| 1955 | The Colditz Story | Πατ Ράιντ | |
| The End of the Affair | Το τέλος ενός έρωτα | Άμπερτ Πάρκις | |
| Above Us the Waves | Βυθίσατε το Τίρπιτς | Φρέιζερ | |
| Escapade | Τζον Χάμπντεν | ||
| 1956 | The Baby and the Battleship | Ναπολιτάνικες περιπέτειες | Πάντσερ Ρόμπερτς |
| War and Peace | Πόλεμος και ειρήνη | Πλάτων Καρατάγιεφ | |
| Around the World in 80 Days | Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες | αμαξάς στο Λονδίνο | |
| It's Great to Be Young | κύριος Ντινγκλ | ||
| 1957 | Town on Trial | Ένα έγκλημα χωρίς ίχνη | Μάικ Χάλοραν |
| The Vicious Circle | Η συμμορία του κόκκινου κύκλου | δρ Χάουαρντ Λάτιμερ | |
| 1958 | Dunkirk | Δουνκέρκη | Μπινς |
| Ice Cold in Alex | Σταυροί στην έρημο | Άνσον | |
| I Was Monty's Double | Κατάσκοποι του Γιβραλτάρ | ταγματάρχης Χάρβεϊ | |
| 1959 | Tiger Bay | Δύο μάτια είδαν το έγκλημα | Γκράχαμ |
| Summer of the Seventeenth Doll | Ο πόθος δεν τελειώνει ποτέ | Μπάρνεϊ | |
| Δεκαετία 1960 | |||
| 1960 | Tunes of Glory | Οι αντίπαλοι | Μπάζιλ Μπάροου |
| Swiss Family Robinson | Οικογένεια Ελβετών Ροβινσώνων | Γουίλιαμ Ρόμπινσον | |
| 1961 | The Singer Not the Song | Η μοίρα τους ήταν γραμμένη με αίμα | πατήρ Μάικλ Κίο |
| The Parent Trap | Η αδελφή μου και εγώ | βοηθός γκολφ | |
| Flame in the Streets | Πυρετός στους δρόμους | Τζάκο Πάλμερ | |
| 1962 | The Valiant | Ναυμαχία στη Μεσόγειο | πλοίαρχος Μόργκαν |
| Tiara Tahiti | Κλίφορντ Σάουθεϊ | ||
| 1964 | The Chalk Garden | Κηλίδες που δεν έσβησε ο χρόνος | Μέιτλαντ |
| 1965 | Operation Crossbow | Επιχείρηση «Σταυρωτό βέλος» | στρατηγός Μπόιντ |
| The Truth About Spring | Το πρώτο ξύπνημα | Τόμι Τάιλερ | |
| King Rat | Τον λέγανε "βασιλιά" | Σμέντλεϊ / Τέιλορ | |
| 1966 | The Wrong Box | 13.000.000 δολλάρια ζητούν κληρονόμο | Φίνσμπερι |
| The Family Way | Η πρώτη νύχτα του γάμου | Έζρα Φίτον | |
| 1967 | Africa Texas Style | Ένας καουμπόι στην Αφρική | Χέιζ |
| Chuka | Στιούαρτ Βαλουά | ||
| 1968 | La morte non ha sesso | Ο εκβιασμός | επιθεωρητής Φραντς Μπούλον |
| Le calde notti di Lady Hamilton | Η λαίδη της αμαρτίας | σερ Γουίλιαμ Χάμιλτον | |
| 1969 | Oh! What a Lovely War | Αυτός ο υπέροχος πόλεμος | σερ Ντάγκλας Χέιγκ |
| Run Wild, Run Free | Ελεύθερος σαν τον άνεμο | αγρότης | |
| Δεκαετία 1970 | |||
| 1970 | Adam's Woman | Η γυναίκα του καταδίκου | σερ Φίλιπ Μακντόναλντ |
| Ryan's Daughter | Η κόρη του Ράιαν[35] | Μάικλ | |
| 1971 | Dulcima | Η άπιστη | κύριος Πάρκερ |
| 1972 | Young Winston | Τα ταραγμένα χρόνια ενός γίγαντα | στρατηγός Κίτσενερ |
| Lady Caroline Lamb | Λαίδη Καρολίνα | Τζορτζ Κάνινγκ | |
| 1973 | Oklahoma Crude | Ο μαύρος χρυσός | Κλίον Ντόιλ |
| 1975 | The Human Factor | Σφαγή εν ψυχρώ | Μάικ Μακάλιστερ |
| 1976 | Trial by Combat | συνταγματάρχης Μπέρτι Κουκ | |
| 1977 | The Devil's Advocate | Ο συνήγορος του διαβόλου | Μπλέιζ Μέρεντιθ |
| 1978 | The Big Sleep | Ο επιθεωρητής Μάρλοου ξαναχτυπά! | επιθεωρητής Τζιμ Κάρσον |
| The Thirty Nine Steps | Τα τριάντα εννέα σκαλοπάτια | Σκάντερ | |
| 1979 | The Quatermass Conclusion | Φρικτή απειλή | καθηγητής Μπέρναρντ Κουότερμας |
| Zulu Dawn | Η επέλαση των Ζουλού[36] | σερ Χένρι Μπαρτλ Φρερ | |
| Δεκαετία 1980 | |||
| 1982 | Gandhi | Γκάντι | βαρόνος Τσέμσφορντ |
| 1983 | Sahara | Σαχάρα | Κέιμπριτζ |
| 1986 | When the Wind Blows | Όταν φυσάει ο άνεμος | Τζιμ (φωνή) |
| 1987 | Who's That Girl | Πιάστε το κορίτσι | Μοντγκόμερι Μπελ |
| Δεκαετία 1990 | |||
| 1993 | The Big Freeze | δανδής | |
| 1994 | Deadly Advice | Φονική συμβουλή | Τζακ ο Αντεροβγάλτης |
| 1995 | The Grotesque | Γκροτέσκο | σερ Έντουαρντ Κλέγκχορν |
| 1996 | Hamlet | Άμλετ | γέρος βασιλιάς |
| 1997 | Bean | Μπιν: Η υπέρτατη ταινία καταστροφής | πρόεδρος |
| 1998 | Cats | Γκας | |
| Δεκαετία 2000 | |||
| 2003 | Bright Young Things | Άγρια νιάτα | κύριος |
| 2005 | Lights2 | αλήτης | |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13897536w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλική) SNAC. w6kb6r4q. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλική) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 96589.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Who's who» (Βρετανικά αγγλικά, Αγγλική) A & C Black. U27584.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ www
.oscars ..org /oscars /ceremonies /1971 - ↑ d23
.com ./walt-disney-legend /sir-john-mills / - ↑ 10,0 10,1 Brian McFarlane, "Mills, Sir John Lewis Ernest Watts (1908–2005)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, Jan 2009 available online. Retrieved 28 August 2012.
- ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομαdnb3. - ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Pulleine, Tim (25 Απριλίου 2005). «Obituary: Sir John Mills». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ «BBC Radio 4 – Desert Island Discs, Sir John Mills». BBC.
- ↑ 14,0 14,1 .
- ↑ «JOHN MILLS, Britain's No. I Star». South Coast Times and Wollongong Argus (New South Wales) L (38): σελ. 26. 18 May 1950. http://nla.gov.au/nla.news-article142871533. Ανακτήθηκε στις 15 September 2017.
- ↑ «THE LIFE STORY OF John Mills». Voice (Hobart) 26 (46): σελ. 4. 14 November 1953. http://nla.gov.au/nla.news-article222144340. Ανακτήθηκε στις 15 September 2017.
- ↑ «Anna Neagle Most Popular Actress». The Sydney Morning Herald (34,331): σελ. 3. 3 January 1948. http://nla.gov.au/nla.news-article27893195. Ανακτήθηκε στις 15 September 2017.
- ↑ Richard B. Jewell, Slow Fade to Black: The Decline of RKO Radio Pictures, Uni of California, 2016
- ↑ «TOPS AT HOME». The Courier-Mail (Brisbane) (4087): σελ. 4. 31 December 1949. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/49700937. Ανακτήθηκε στις 9 August 2023.
- ↑ «John Mills To Direct, Produce». The News (Adelaide) 50 (7,719): σελ. 7. 1 May 1948. http://nla.gov.au/nla.news-article129909232. Ανακτήθηκε στις 15 September 2017.
- ↑ «FILM GOOD TIMES». The Canberra Times 63 (19,559): σελ. 26. 27 April 1989. http://nla.gov.au/nla.news-article122257456. Ανακτήθηκε στις 15 September 2017.
- ↑ «Fortieth birthday was lucky for John Mills». The Australian Women's Weekly 17 (1): σελ. 40. 11 June 1949. http://nla.gov.au/nla.news-article47222646. Ανακτήθηκε στις 15 September 2017.
- ↑ «Australian Angles». The Sunday Herald (Sydney) (New South Wales, Australia) (125): σελ. 12. 17 June 1951. http://nla.gov.au/nla.news-article18488134. Ανακτήθηκε στις 15 September 2017.
- ↑ «WHAT NEWS IN FILMS? GOOGIE DITCHES STAR PART TO SEE AUSTRALIA». Sunday Times (Perth) (Western Australia) (2913): σελ. 1 (MAGAZINE). 3 October 1954. http://nla.gov.au/nla.news-article59695760. Ανακτήθηκε στις 21 May 2016.
- ↑ «Dirk Bogarde favourite film actor». The Irish Times (Dublin, Ireland): σελ. 9. 29 December 1955.
- ↑ «BRITISH. FILMS MADE MOST MONEY: BOX-OFFICE SURVEY». The Manchester Guardian (Manchester (UK)): σελ. 3. 28 December 1956.
- ↑ Vagg, Stephen (17 November 2020). «John Guillermin: Action Man». Filmink. https://www.filmink.com.au/john-guillermin-action-man/.
- ↑ «Alec Guinness "world's biggest box-office attraction». The Manchester Guardian (Manchester (UK)): σελ. 5. 2 January 1959.
- ↑ Vagg, Stephen (27 February 2025). «Wrecking Australian stories: Summer of the Seventeenth Doll». Filmink. https://www.filmink.com.au/wrecking-australian-stories-summer-of-the-seventeenth-doll/?fbclid=IwY2xjawItNeFleHRuA2FlbQIxMQABHdfjoDKKNPRwIUw_CpwHxvsx-Nwe0Ux0vs54ici1NORlcxM0tGnZAIlpIg_aem_B57Gkzk7qzqgKn0YaklBwA. Ανακτήθηκε στις 27 February 2025.
- ↑ «Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο με το «Πλοίο της Αγάπης». Κυριολεκτικά. | LiFO». www.lifo.gr. 22 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Brian McFarlane, "Mills, Sir John Lewis Ernest Watts (1908–2005)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, Jan 2009 available online. Retrieved 28 August 2012.
- ↑ «Biography of a Water Rat». gowr.co.uk.
- ↑ «Πέθανε στα 97 ο σερ Τζον Μιλς βραβευμένος με Οσκαρ ηθοποιός». Η Καθημερινή. 26 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2025.
- ↑ «Η Εκλογή του Χόμπσον». netflix.com.
- ↑ ««Έφυγε» ο βρετανός ηθοποιός Τζον Μιλς». ΣΚΑΪ. 23 Απριλίου 2005.
- ↑ «Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΖΟΥΛΟΥ πληροφορίες για την ταινία». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2025.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Τζον Μιλς, στο IMDb.
- It's Not Just Michael Powell: British Films of the 30s, 40s and 50s
- Sir John Mills Theatre – Eastern Angles
- planet625.com
- Photographs and literature
- John Mills συνέντευξη, British Entertainment History Project