Τζον Γουέιν Γκέισι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζον Γουέιν Γκέισι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		John Wayne Gacy (Αγγλικά)
Γέννηση17  Μαρτίου 1942[1][2][3]
νοσοκομείο Έτζγουοτερ
Θάνατος10 Μαΐου 1994 (52 ετών)
Σωφρονιστικό Κέντρο Στέιτβιλ
Αιτία θανάτουθανατηφόρος ένεση
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή[4]
ΚατοικίαCicero
Norwood Park Township
ΠαρατσούκλιPogo the Clown και The Killer Clown
Χώρα πολιτογράφησηςΑμειρκανική
Θρησκείαάθεος
Ύψος174 cm, 69 in Edit this on Wikidata
Βάρος104 kg, 230 lb Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΚολέγιο Νόρθουεστερν
Prosser Career Academy[5]
Cooley Vocational High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακλόουν
ζωγράφος
κατά συρροήν δολοφόνος
Περίοδος ακμής1972 - 1978
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΔημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςδολοφονία (θανατική ποινή)
σεξουαλική επίθεση
Σοδομισμός
βασανιστήριο
εκβιασμός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜέριλιν Μάγερς (1964–1969)
Κάρολ Χοφ (1972–1976)
ΓονείςΤζον Στάνλεϊ Γκέισι και Μάριον Έλαιν Ρόμπινσον
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζον Γουέιν Γκέισι Τζούνιορ (αγγλικά: John Wayne Gacy‎‎‎· 17 Μαρτίου 1942, Σικάγο - 10 Μαΐου 1994, Κρεστ Χιλ), γνωστός και με το ψευδώνυμο Πόγκο (ή Πόνγκο) ο Κλόουν, το οποίο χρησιμοποιούσε, όταν ντυνόταν κλόουν, ή και ως δολοφόνος κλόουν, ήταν Αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος και παιδεραστής που ήταν υπεύθυνος για τον βιασμό και τη δολοφονία τουλάχιστον 33 αγοριών και νεαρών ανδρών μεταξύ των ετών 1972 - 1978. Τελικά έλαβε για τα εγκλήματα του 12 θανατικές ποινές και εκτελέστηκε στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Στέιτβιλ στο Ιλλινόις το 1994.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκέισι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σικάγο .Η οικογένεια του ήταν πολωνικής και δανέζικης καταγωγής και ο ίδιος ανατράφηκε ως καθολικός.[6] Η παιδική του ηλικία επισκιάστηκε από τη δύσκολη σχέση με τον αυστηρό, βίαιο και αλκοολικό πατέρα του. [7]Αφού εγκατέλειψε τέσσερα τοπικά γυμνάσια, μετακόμισε το 1959 στο Λας Βέγκας για να εργαστεί εκεί. Βρήκε δουλειά στην υπηρεσία ασθενοφόρων προτού μεταφερθεί σε νεκροτομείο ως συνοδός στο Palm Mortuary. Αργότερα ομολόγησε ότι ένα βράδυ, ενώ ήταν μόνος του στο νεκροτομείο, είχε σκαρφαλώσει στο φέρετρο ενός νεκρού έφηβου ,αγκαλιάζοντας το σώμα του πριν βιώσει ένα σοκ .Αυτό ώθησε τον Γκέισι να καλέσει τη μητέρα του την επόμενη μέρα και να ρωτήσει αν ο πατέρας του θα του επέτρεπε να επιστρέψει στο σπίτι. Ο πατέρας του συμφώνησε και την ίδια μέρα επέστρεψε στο Σικάγο. Παρακολούθησε επαγγελματική σχολή και το 1964 έπιασε δουλειά ως πωλητής σε εταιρεία υποδημάτων στο Σπρίνγκφιλντ του Ιλλινόις , και αργότερα προήχθη σε διευθυντής του τμήματος του. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, αρραβωνιάστηκε την Μάρλυν Μάιερς, μία συνάδελφο του.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου προσχώρησε επίσης σε διάφορες τοπικές οργανώσεις και έγινε αντιπρόεδρος και το πρόσωπο της χρονιάς για την οργάνωση Jaycees.[8] Ωστόσο, η ενεργός κοινωνική ζωή και η σοβαρή αύξηση του σωματικού βάρους άρχισαν να επηρεάζουν την υγεία του στο σημείο όπου χρειάστηκε πολλαπλές διακομιδές στο νοσοκομείο. Την ίδια χρονιά, είχε τη δεύτερη ομοφυλοφιλική του εμπειρία ,αφού ένας από τους συναδέλφους του στο Σπρίνγκφιλντ ,τον κάλεσε να περάσει το βράδυ μαζί του.

Το 1966, μετακόμισε στο Ουάτερλου της Αϊόβα , με τη σύζυγό του και τον γιο τους Μάικλ, όπου ο πεθερός του κατείχε τρία εστιατόρια Kentucky Fried Chicken . Στην ηλικία των 24 ετών, ο Γκέισι άρχισε να εργάζεται ως διευθυντής σε ένα από τα εστιατόρια.[9]Μετά από σεξουαλική επίθεση στο 15χρονο γιο ενός γνωστού του, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 10 ετών.[10][11][12]Στη συνέχεια, η γυναίκα του τον χώρισε. Ο Γκέισι αφέθηκε ελεύθερος στις 18 Ιουνίου 1970 μετά από 18 μήνες φυλάκισης λόγω καλής διαγωγής και επέστρεψε στο Σικάγο, όπου δούλεψε ως μάγειρας σε ένα εστιατόριο πρόχειρου φαγητού. Τον Ιούνιο του 1971 εγκατέλειψε την εταιρεία για να ξεκινήσει τη δική του οικοδομική επιχείρηση μερικής απασχόλησης με τα αρχικά PDM . Εκείνη την εποχή, ένας 19χρονος και πάλι κατέθεσε ότι ο Γκέισι τον άρπαξε από το δρόμο και του επιτέθηκε σεξουαλικά στο σπίτι του. Λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων και επειδή ο Γκέισι αρνήθηκε την πράξη, η αγωγή απορρίφθηκε.[13]

Με τη νέα του φίλη Κάρολ Χόφγκρεν και τις δύο κόρες της, μετακόμισαν στο προάστιο του Norwood Park στο Σικάγο . Ήταν ένας διακεκριμένος τοπικός επιχειρηματίας και μέλος των Τζέικες .Ωστόσο, δεν μπόρεσε να καταστείλει την έλξη του για τα αγόρια και για το λόγο αυτό πάντα αναζητούσε θύματα. Ήταν εκείνη τη χρονική περίοδο που ο Γκέισι άρχισε να κακοποιεί και να δολοφονεί τα θύματά του. Την 1η Ιουλίου 1972, παντρεύτηκε την Κάρολ Χόφγκρεν.[10]

Ο Γκέισι με την Ρόσαλιν Κάρτερ

Τον Οκτώβριο του 1975, η Κάρολ Γκέισι του ζήτησε διαζύγιο. Ο Γκέισι συμφώνησε παρόλο που με κοινή συναίνεση η Κάρολ συνέχισε να ζει στο σπίτι της οδού 8213 West Summerdale μέχρι τον Φεβρουάριο του 1976, όταν αυτή και οι κόρες της τελικά έφυγαν. Ένα μήνα αργότερα, στις 2 Μαρτίου, το διαζύγιο εκδόθηκε.[14]Λόγω της κοινωνικής του θέσης και της υποστήριξής του προς το Δημοκρατικό Κόμμα , ο Γκέισι συναντήθηκε με τη Ρόσαλιν Κάρτερ ,τη σύζυγο του τότε Προέδρου των ΗΠΑ, τον Μάιο του 1978 .Είχε προσκληθεί σε μια μεγάλη παρέλαση στο Σικάγο, που διοργανώθηκε επίσης από τον Γκέισι. Μέχρι τότε είχε ήδη διαπράξει το μεγαλύτερο μέρος των εγκλημάτων του.[15]

Εγκλήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκέισι δολοφόνησε τουλάχιστον 33 νεαρούς άνδρες και αγόρια και έθαψε 26 από αυτούς στο υπόγειο του σπιτιού του και 3 άλλους σε άλλους χώρους .Ο Γκέισι τους δελέαζε να έρθουν στο σπίτι για να συζητήσουν για την πρόσληψη τους στην επιχείρηση του. Αυτό γινόταν παράλληλα με προσφορά ποτού, ναρκωτικών ή χρημάτων έναντι σεξ.

Στην αρχή καθώς ο ανυποψίαστος νεαρός εισερχόταν στο σπίτι του Γκέισι, ο ίδιος του πρόσφερε ποτό και ναρκωτικά για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Στη συνέχεια, ο Γκέισι έβαζε χειροπέδες στα χέρια του για να δείξει ένα μαγικό τέχνασμα και στη συνέχεια τις έβγαζε με το κλειδί που έκρυβε ανάμεσα στα δάχτυλά του. Στη συνέχεια προέτρεπε να δοκιμάσει το ίδιο το αγόρι το κόλπο και όταν αυτό συνειδητοποιούσε πως δε μπορούσε να τις βγάλει, ο Γκέισι του έλεγε «Το κόλπο είναι να έχεις το κλειδί». Έχοντας το θύμα του ακινητοποιημένο, ο Γκέισι το βίαζε και το βασάνιζε .[16][17][18]Συχνά έσερνε τα θύματα του στο μπάνιο όπου σχεδόν τους έπνιγε στην μπανιέρα και στη συνέχεια συνέχιζε τα βασανιστήρια.[19]

Ο Γκέισι δολοφονούσε συνήθως τα θύματά του τοποθετώντας ένα σχοινί στο λαιμό τους πριν αρχίσει να το σφίγγει με τη βοήθεια μίας λαβής.[13] Συχνά έλεγε στα θύματα του ότι αυτό ήταν το τελευταίο τέχνασμα.[20]Περιστασιακά, το θύμα είχε σπασμούς για «μία ή δύο ώρες» πριν πεθάνει, αν και αρκετά θύματα πέθαναν από ασφυξία από υφάσματα που ήταν βαθιά στο λαιμό τους. [21]Εκτός από τα δύο τελευταία θύματά του, όλοι οι υπόλοιποι δολοφονήθηκαν μεταξύ 3:00 π.μ. και 6:00 π.μ [22].Μετά το θάνατο του θύματος , ο Γκέισι έβαζε προσωρινά το πτώμα κάτω από το κρεβάτι του έως και 24 ώρες προτού το θάψει στο κούφιο χώρο στο υπόγειο, όπου περιοδικά θα έριχνε στο χώρο οξείδιο του ασβεστίου για να επιταχύνει την αποσύνθεση του θύματός του.

Έναρξη δολοφονιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δολοφονία του Τίμοθυ ΜακΚόυ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος γνωστός φόνος του Γκέισι συνέβη στις 2 Ιανουαρίου 1972. Σύμφωνα με τον μετέπειτα απολογισμό του, δελέασε έναν 16χρονο με τον όνομα Τίμοθυ Τζακ ΜακΚόυ από τον τερματικό σταθμό των λεωφορείων και του είχε υποσχεθεί να του δείξει τα αξιοθέατα της πόλης .Το πρωί της επόμενης ημέρας είδε τον νεαρό να στέκεται με ένα μαχαίρι. Έπειτα από μία πάλη ο Γκέισι τον μαχαίρωσε επανειλημμένα στο στήθος.[23]

Καθώς ο ΜακΚόι πέθανε, ο Γκέισι πήγε στην κουζίνα και είδε ένα πρωινό γεύμα που είχε ετοιμάσει το θύμα του. Τότε συνειδητοποίησε πως ο νεαρός είχε πάει στο δωματίου για να ξυπνήσει τον Γκέισι αλλά εκείνος είχε παρερμηνεύσει τος προθέσεις του .Στη συνέχεια τον έθαψε στο υπόγειο και αργότερα κάλυψε τον τάφο του με ένα στρώμα σκυροδέματος.  Σε μια συνέντευξη αρκετά χρόνια μετά τη σύλληψή του, είπε ότι αμέσως μετά τη δολοφονία του ΜακΚόι, συνειδητοποίησε ότι ο θάνατος ήταν η «απόλυτη συγκίνηση».[24]

Ο Γκέισι είπε ότι διέπραξε το δεύτερο φόνο περίπου τον Ιανουάριο του 1974.[14]Αυτό το θύμα παραμένει άγνωστο.

Δολοφονία του Τζον Μπούτκοβιτς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 31 Ιουλίου 1975, ένας άλλος από τους υπαλλήλους του Γκέισι, ο 18χρονος Τζον Μπούτκοβιτς, εξαφανίστηκε. Το αυτοκίνητο του αργότερα βρέθηκε με τα κλειδιά ακόμα στην ανάφλεξη.[25]Μία μέρα πριν από την εξαφάνισή του, ο Μπούτκοβιτς είχε ένα καβγά με τον Γκέισι γιατί ο δεύτερος είχε καθυστερήσει να τον πληρώσει .Ο Γκέισι είπε αργότερα στην αστυνομία πως ο νεαρός μαζί με φίλους του ήρθαν στο σπίτι του αλλά κατέληξαν σε συμβιβασμό .Κατά τα επόμενα τρία χρόνια, οι γονείς του νεαρού κάλεσαν την αστυνομία περισσότερες από 100 φορές, προτρέποντάς τους να ερευνήσουν περαιτέρω τον Γκέισι.[26]

Ο Γκέισι διέπραξε τις περισσότερες από τις δολοφονίες του μεταξύ 1976 και 1978. Εκείνο το διάστημα μετά το διαζύγιο του ζούσε μόνος του. Πολλοί γείτονες παρατήρησαν ακανόνιστες αλλαγές στη συμπεριφορά του μετά το διαζύγιο του . Τον έβλεπαν τα βράδια ή τις πρώτες πρωινές ώρες να φτάνει στο σπίτι μαζί με νεαρά αγόρια. Έβλεπαν τα φώτα από το σπίτι του να ανάβουν και να σβήνουν τις πρώτες πρωινές ώρες. [27] Ένας γείτονας αργότερα υπενθύμισε ότι, για αρκετά χρόνια άκουγε ήχους από κλάματα και φωνές τις πρώτες πρωινές ώρες από ένα σπίτι κοντά στο δικό του.

1976[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα μήνα μετά την έκδοση του διαζυγίου του, ο Γκέισι απήγαγε και δολοφόνησε τον 18χρονο Ντάρελ Σάμσον.[28][29]Πέντε εβδομάδες αργότερα, το απόγευμα της 14ης Μαΐου, ο 15χρονος Ράνταλ Ρέφετ εξαφανίστηκε . Λίγες ώρες αργότερα, ο 14χρονος Σάμουελ Στέιμπλετον εξαφανίστηκε καθώς επέστρεφε στο σπίτι μετά από επίσκεψη στο σπίτι της αδερφής του. Θάφτηκαν μαζί στο υπόγειο και οι ερευνητές πιστεύουν ότι και τα δύο θύματα δολοφονήθηκαν το ίδιο βράδυ.

Στις 3 Ιουνίου, ο Γκέισι σκότωσε τον 17χρονο έφηβο Μάικλ Μπόνιν.[30]Δέκα μέρες αργότερα, ο Γκέισι δολοφόνησε τον 16χρονο Γουίλιαμ Κάρολ και τον έθαψε σε έναν κοινό τάφο στο υπόγειο. Ο Κάρολ φαίνεται να ήταν το πρώτο από τα τέσσερα θύματα που ήταν γνωστό ότι δολοφονήθηκαν μεταξύ 13 Ιουνίου και 6 Αυγούστου 1976.[31]

Στις 5 Αυγούστου, ένας 16χρονος νεαρός από τη Μινεσότα με το όνομα Τζέιμς Χάκενσον τηλεφώνησε στην οικογένειά του για τελευταία φορά. Ο Γκέισι τον δολοφόνησε και τον έθαψε κάτω από το σώμα του 17χρονου Ρικ Τζόνστον.[32]

Ο Γκέισι πιστεύεται ότι δολοφόνησε δύο ακόμη άντρες μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου 1976. Στις 24 Οκτωβρίου, ο Γκέισι απήγαγε και σκότωσε τους εφήβους φίλους Κέννεθ Πάρκερ και Μάικλ Μαρίνο. [33]Δύο ημέρες αργότερα, ένας 19χρονος εργάτης οικοδομών, ο Γουίλλιαμ Μπάντι, εξαφανίστηκε αφού είχε ενημερώσει την οικογένειά του ότι θα παρευρισκόταν σε ένα πάρτι.[34]

Τον Δεκέμβριο του 1976, ένας άλλος υπάλληλος του Γκέισι ,ο 17χρονος Γκρέγκορι Γκόντζικ, εξαφανίστηκε. Η κοπέλα του τον είδε τελευταία φορά έξω από το σπίτι της μετά από ένα ραντεβού. [35][36]Προηγουμένως ο Γκρέγκορι ήταν ένας από τους εργάτες που είχαν «σκάψει» τάφρους για κάποιο είδος αποστράγγισης στο χώρο του υπογείου.[37][38]

1977[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 20 Ιανουαρίου 1977, ο Γκέισι δελέασε τον 19χρονο Τζον Σζικ καλώντας τον στο σπίτι του με το πρόσχημα να αγοράσει το αμάξι του . Αργότερα ομολόγησε ότι τον στραγγάλισε και πούλησε το αυτοκίνητο του στον Ρόσι ,ένα άλλο θύμα σεξουαλικής κακοποίησης του Γκέισι ,για 300 δολάρια.[39]

Μεταξύ Δεκεμβρίου 1976 και Μαρτίου 1977, είναι γνωστό ότι σκότωσε τον 21χρονο Φραγκίσκο Αλέξανδρο. Το έθαψε κάτω από το σώμα του 20χρονου Τζον Πρέστιντζ, ο οποίος είχε εξαφανιστεί στις 15 Μαρτίου. Λίγο πριν την εξαφάνισή του, ο Πρέστιντζ είχε αναφέρει ότι θα πήγαινε να εργαστεί για έναν τοπικό εργολάβο.[40]

Ο Γκέισι δολοφόνησε έναν άλλον άγνωστο νεαρό την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού του 1977. Στις 5 Ιουλίου, ο Γκέισι σκότωσε τον 19χρονο Μάθιου Μπόουμαν.[30]

Μέχρι τα τέλη του 1977, είναι γνωστό ότι είχε δολοφονήσει έξι ακόμη νεαρούς άνδρες μεταξύ των ηλικιών 16 και 21 ετών.[30] Το πρώτο από αυτά τα θύματα ήταν ο 18χρονος Ρόμπερτ Γκίλροϊ, γιος ενός αξιωματικού της αστυνομίας του Σικάγου, που οι δικοί του τον είδαν για τελευταία φορά στις 15 Σεπτεμβρίου. Δέκα ημέρες αργότερα ο 19χρονος πρώην ναυτικός Τζον Μάουρι εξαφανίστηκε αφού είχε φύγει από το σπίτι της μητέρας του.[30]

Στις 17 Οκτωβρίου, ο 21χρονος Ράσελ Νέλσον εξαφανίστηκε. Την τελευταία φορά τον είδαν έξω από ένα μπαρ στο Σικάγο .[40]Λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες αργότερα, ο Γκέισι δολοφόνησε τον 16χρονο , Ρόμπερτ Γουίντς. Στις 18 Νοεμβρίου, ο 20χρονος πατέρας Τόμι Μπόλινγκ εξαφανίστηκε αφού έφυγε από ένα μπαρ στο Σικάγο.[30]

Τρεις εβδομάδες μετά τη δολοφονία του Μπόλινγκ, στις 9 Δεκεμβρίου, ένας 19χρονος ναυτικός, ο Ντέιβιντ Τάλσμα, εξαφανίστηκε αφού ενημέρωσε τη μητέρα του ότι θα παρευρισκόταν σε μια ροκ συναυλία.[30]

Στις 30 Δεκεμβρίου, ο Γκέισι απήγαγε τον 19χρονο Ρόμπερτ Ντόνελι από μια στάση λεωφορείου στο Σικάγο. Στη συνέχει τον βίασε, τον βασάνισε και επανειλημμένα πίεσε το κεφάλι του σε μια μπανιέρα. Ο Γκέισι τον χλεύασε με δηλώσεις όπως «Δεν παίζουμε διασκεδαστικά παιχνίδια απόψε ».[41] Ο Ντόνελι αργότερα κατέθεσε στη δίκη του Γκέισι ότι είχε τόσο πόνο που ζήτησε από τον Γκέισι να τον σκοτώσει.[42]Μετά από αρκετές ώρες βασανιστηρίων, ο Γκέισι τον άφησε τελικά ελεύθερο πετώντας τον σε ένα πάρκο.

Τον Ιούνιο του 1978, ο Γκέισι άρχισε να απορρίπτει τα πτώματα των θυμάτων του στον ποταμό Des Plaines (εικόνα), καθώς ο χώρος ανίχνευσης στο σπίτι του ήταν γεμάτος.

1978[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντόνελι τον κατήγγειλε στην αστυνομία και ο Γκέισι ανακρίθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1978. Ο Γκέισι παραδέχτηκε ότι είχε σεξουαλική σχέση με τον Ντόνελι , αλλά επέμεινε ότι όλα ήταν συναινετικά.[43]Η αστυνομία τον πίστεψε και δεν κατέθεσε κατηγορίες.[44]Τον επόμενο μήνα, ο Γκέισι σκότωσε τον 19χρονο Γουίλιαμ Κίντρεντ, ο οποίος εξαφανίστηκε στις 16 Φεβρουαρίου αφού είπε στην αρραβωνιαστικιά του, που γνώριζε τον Γκέισι, ότι θα περνούσε το βράδυ σε ένα μπαρ.[45]Ο Κίντρεντ ήταν το τελευταίο θύμα που έθαψε ο Γκέισι στο υπόγειό του.[46] Στις 21 Μαρτίου, ο Γκέισι δελέασε τον 26χρονο Τζέφρι Ρίγκναλ στο αυτοκίνητό του. Στη συνέχεια τον βίασε ,τον βασάνισε και τον παράτησε αναίσθητο στο πάρκο Λίνκολν του Σικάγου .Ο Ρίγκναλ τελικά κατάφερε να φτάσει στο διαμέρισμα της κοπέλας του και η αστυνομία ενημερώθηκε για την επίθεση αλλά δεν ερεύνησε τον Γκέισι.[46]

Μέχρι το 1978, ο χώρος στο υπόγειο δεν είχε άλλο χώρο για περαιτέρω πτώματα.[10] Ως εκ τούτου, στο εξής θα πετούσε τα θύματά του από γέφυρα στον ποταμό Ντες Πλέινς.[44] Ο Γκέισι δήλωσε ότι είχε ρίξει πέντε πτώματα στο ποτάμι το 1978. Βρέθηκαν μόνο τέσσερα πτώματα.[47]

Το πρώτο γνωστό θύμα που ρίχτηκε στο ποταμό, ήταν ο 20χρονος Τίμοθυ Ο'Ρουρκ. Λίγο πριν από την εξαφάνισή του είχε πει στο συγκάτοικο του ότι ένας εργολάβος του πρόσφερε δουλειά.[46]

Στις 4 Νοεμβρίου, ο Γκέισι σκότωσε τον 19χρονο Φρανκ Λάντινγκιν και στις 24 Νοεμβρίου, ο 20χρονος Τζέιμς Μάζαρα, εξαφανίστηκε. Είχε ενημερώσει την αδερφή του ότι θα εργαζόταν για έναν εργολάβο.[48]

Δολοφονία του Ρόμπερτ Πιστ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

O Ρόμπερτ Πιστ, του οποίου η εξαφάνιση οδήγησε στη σύλληψη του Γκέισι

Το απόγευμα της 11ης Δεκεμβρίου 1978, ο Γκέισι επισκέφθηκε τοπικό φαρμακείο, για να συζητήσει μια πιθανή συμφωνία αναδιαμόρφωσης με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος, Φιλ Τορφ. Ενώ βρισκόταν εκεί είδε τον 15χρονο υπάλληλο μερικής απασχόλησης Ρόμπερτ Πιστ, και του πρόσφερε δουλειά με αρχική αμοιβή 5 δολάρια ανά ώρα - σχεδόν διπλάσια από την αμοιβή που κέρδισε ο Πιστ στο φαρμακείο.[49] Λίγο μετά την έξοδο του Γκέισι από το φαρμακείο, η μητέρα του νεαρού έφτασε στο κατάστημα για να πάρει το γιο της στο σπίτι, ώστε η οικογένεια να μπορέσει να γιορτάσει τα γενέθλιά της. Ο Πιστ ζήτησε από τη μητέρα του να περιμένει για λίγη ώρα , προσθέτοντας ότι κάποιος εργολάβος ήθελε να του μιλήσει. Έφυγε από το κατάστημα στις 9:00 μ.μ. και δεν επέστρεψε ποτέ.[49]

Ο Πιστ δολοφονήθηκε λίγο μετά τις 10:00 μ.μ. στο σπίτι του Γκέισι.[49]

Έρευνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την εξαφάνιση του Πιστ, το σπίτι του Γκέισι ερευνήθηκε επειδή ο νεαρός είχε προηγουμένως αναφέρει μια συνάντηση μαζί του.[50]

Σε έναν έλεγχο ρουτίνας του ιστορικού του Γκέισι αποκαλύφθηκε ότι είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης στην Αϊόβα για το σοδομισμό ενός 15χρονου αγοριού.[51]Ο Γκέισι υποσχέθηκε να πάει στο αστυνομικό τμήμα αργότερα εκείνο το απόγευμα για να κάνει μια δήλωση γιατί δεν μπορούσε να το κάνει εκείνη τη στιγμή καθώς ο θείος του μόλις είχε πεθάνει. Όταν ρωτήθηκε για το πόσο σύντομα θα μπορούσε να έρθει στο αστυνομικό τμήμα, απάντησε :«Είστε πολύ αγενείς. Δεν έχετε σεβασμό για τους νεκρούς.» [52]Στις 3:20 π.μ., ο Γκέισι έφτασε στο αστυνομικό τμήμα καλυμμένος με λάσπες, ισχυριζόμενος ότι είχε εμπλακεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.[51]

Κατά την έρευνα της αστυνομίας στο σπίτι του Γκέισι διάφορα ύποπτα αντικείμενα ανακαλύφθηκαν , όπως αρκετά αστυνομικά εμβλήματα και ένα πιστόλι μέσα σε ένα συρτάρι γραφείου, μια σύριγγα και υποδερμική βελόνα μέσα σε ένα ντουλάπι στο μπάνιο του. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης χειροπέδες, βιβλία σχετικά με την ομοφυλοφιλία και την παιδεραστία , επτά πορνογραφικές ταινίες, κάψουλες νιτρώδους αμυλίου και ένα δονητή στην κρεβατοκάμαρα.[53] Επίσης ένα κομμάτι ξύλο με δύο τρύπες σε κάθε άκρο, μπουκάλια Βάλιουμ και ατροπίνης , και αρκετές άδειες οδήγησης βρέθηκαν στο βορειοδυτικό υπνοδωμάτιο. Ένα μπλε μπουφάν με κουκούλα και ένα εσώρουχο πολύ μικρό για το Γκέισι βρέθηκαν μέσα σε ένα ντουλάπι του μπάνιου.[54]Στην κρεβατοκάμαρα, οι ερευνητές βρήκαν επίσης ένα σχολικό δακτυλίδι του 1975 που είχε χαραγμένα τα αρχικά JAS.[55]

Επιτήρηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αστυνομία αρχικά κατάσχεσε τα οχήματα του Γκέισι και ανέθεσε σε ομάδες των 2 ατόμων να επιτηρούν τον Γκέισι εκ περιτροπής.

Στις 15 Δεκεμβρίου, οι ερευνητές έλαβαν περισσότερες λεπτομέρειες για το ιστορικό και την καταγγελία που είχε γίνει σε βάρος του Γκέισι από τον Τζέφρυ Ρίγκναλ ,ο οποίος είχε σοβαρά εγκαύματα στο στήθος και στο πρόσωπο όταν τον είχε παρατήσει ο Γκέισι στο Λίνκολν πάρκο.[55]

Μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου, ο Γκέισι γινόταν όλο και πιο φιλικός με τους ντετέκτιβ καλώντας τους τακτικά για φαγητό σε εστιατόρια και περιστασιακά για ποτά σε μπαρ ή στο σπίτι του. Αρνήθηκε επανειλημμένα ότι είχε κάποια σχέση με την εξαφάνιση του Πιστ και κατηγόρησε τους αξιωματικούς ότι τον παρενοχλούσαν λόγω των πολιτικών του σχέσεων ή λόγω του ότι ήταν χρήστης ναρκωτικών.[56]

Εκείνο το απόγευμα, ο Κραμ ,ένας από τους υπαλλήλους του συμφώνησε να μιλήσει στους αστυνομικούς περιγράφοντας τους τον σκληρό τρόπο ζωής του Γκέισι και τη «ανοιχτόμυαλη» στάση του σχετικά με το σεξ μεταξύ ανδρών. Ο Κραμ αποκάλυψε επίσης πως ο Γκέισι του είχε δώσει κάποτε ένα ρολόι, και του είχε πει ότι το πήρε «από έναν νεκρό».[57]

Στις πρώτες ώρες της 18ης Δεκεμβρίου, ο Γκέισι προσκάλεσε τους ντετέκτιβ σε ένα εστιατόριο όπου, κατά τη διάρκεια του γεύματος, μίλησε για την επιχείρησή του, τους γάμους του και τις δραστηριότητές του ως εγγεγραμμένος κλόουν. Σε ένα σημείο κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, ο Γκέισι δήλωσε : «Ξέρεις ... οι κλόουν μπορούν εύκολα να ξεφύγουν αφού σκοτώσουν.»[55][58]

Μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου, ο Γκέισι άρχισε να δείχνει σημάδια έντασης από τη συνεχή παρακολούθηση: ήταν αξύριστος, φαινόταν κουρασμένος και ανήσυχος και έπινε πολύ. Εκείνο το απόγευμα, πήγε στο γραφείο των δικηγόρων του για να ετοιμάσει αστική αγωγή 750.000 δολαρίων κατά της αστυνομίας του Ντες Πλέινς απαιτώντας να σταματήσουν να τον παρακολουθούν.[59]

Δεύτερο ένταλμα αναζήτησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ίδιο βράδυ, ο Ρόσι έδωσε συνέντευξη για δεύτερη φορά.[60]Στις 19 Δεκεμβρίου, οι ανακριτές άρχισαν να συγκεντρώνουν αποδεικτικά στοιχεία για ένα δεύτερο ένταλμα αναζήτησης στο σπίτι του Γκέισι. Την ίδια ημέρα, οι δικηγόροι του κατέθεσαν την αστική αγωγή εναντίον της αστυνομίας του Ντες Πλέινς. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Γκέισι κάλεσε ξανά τους ντετέκτιβ μέσα στο σπίτι του. Καθώς ο αξιωματικός Ρόμπινσον μιλούσε με τον Γκέισι, ο αξιωματικός Σουλτς μπήκε στην κρεβατοκάμαρα του για να προσπαθήσει να βρει τον αριθμό της τηλεόρασης που υποψιάζονταν ότι ανήκε στον Τζον Σζικ. Ενώ πλενόταν στην τουαλέτα του Γκέισι, ο αστυνομικός παρατήρησε ότι υπήρχε μία έντονη μυρωδιά που παρέπεμπε σε σάπια πτώματα που προέρχονταν από έναν αγωγό θέρμανσης. Οι αξιωματικοί που είχαν ψάξει νωρίτερα το σπίτι του Γκέισι δεν είχαν παρατηρήσει κάτι τέτοιο.[61]Οι ερευνητές στη συνέχεια πήραν συνέντευξη από τους κακοποιημένους; Κραμ και Ρόσι στις 20 Δεκεμβρίου. Ο Ρόσι, συζήτησε περαιτέρω σχετικά με τις εντολές που του έδινε ο Γκέισι για το σκάψιμο που έκανε στο χώρο του υπογείου[62] και ο Κραμ ενημέρωσε τους ανακριτές για τις προσπάθειες του Γκέισι να τον βιάσει το 1976.

Ομολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το απόγευμα της 20ης Δεκεμβρίου, ο Γκέισι έφτασε στο γραφείο των δικηγόρων του στο Πάρκο Ριτζ και πήρε ένα αντίγραφο της εφημερίδας Daily Herald από το γραφείο του δικηγόρου του Αμιράντε και του υπέδειξε ένα άρθρο της πρώτης σελίδας σχετικά με την εξαφάνιση του Ρόμπερτ Πιστ ομολογώντας :«Αυτό το αγόρι είναι νεκρό. Είναι σε ένα ποτάμι.»[63]

Ο Γκέισι στη συνέχεια μέχρι την επόμενη μέρα εξομολογήθηκε όλα τα εγκλήματα του .Είπε στους δικηγόρους του πως υπήρξε ο« δικαστής ... κριτής και εκτελεστής πολλών, πολλών ανθρώπων» και ότι θα ήθελε να είναι το ίδιο για τον εαυτό του. Είπε ότι έθαψε τα περισσότερα από τα θύματά του στο υπόγειο του σπιτιού , και είχε πετάξει πέντε άλλα πτώματα στον ποταμό Ντες Πλέινς. Ο Γκέισι μίλησε απαξιωτικά για τα θύματά του χαρακτηρίζοντας τα ως «αρσενικές πόρνες» , «απατεώνες» ,«φυγάδες» και «ψεύτες» .[64]

Λόγω της επήρειας του αλκοόλ ο Γκέισι αποκοιμήθηκε στα μέσα της ομολογίας του. Ο Αμιράντε κανόνισε αμέσως ένα ραντεβού με έναν ψυχίατρο για το πελάτη του στις 9:00 π.μ. εκείνο το πρωί. Αφού ξύπνησε αρκετές ώρες αργότερα, ο Γκέισι  αγνόησε τις συμβουλές των δικηγόρων του και αποχώρησε .[65]

Αφού έφυγε από το γραφείο των δικηγόρων του, ο Γκέισι οδήγησε σε ένα βενζινάδικο όπου, έδωσε μια μικρή τσάντα κάνναβης σε έναν υπάλληλο, ο οποίος έδωσε αμέσως την τσάντα στους αξιωματικούς επιτήρησης .Στη συνέχεια, ο Γκέισι πήγε στο σπίτι ενός συνάδελφου του και ξέσπασε σε δάκρυα λέγοντας "«Είμαι κακό αγόρι. Σκότωσα γύρω στα τριάντα άτομα».[66]

Η αστυνομία φοβούμενη κάποια απόπειρα αυτοκτονίας του Γκέισι αποφάσισε να τον συλλάβει με την κατηγορία της κατοχής και διανομής κάνναβης για να τον κρατήσει υπό κράτηση, ως επίσημο αίτημα για να εγκριθεί ένα δεύτερο ένταλμα αναζήτησης. Ο Γκέισι αρνήθηκε ότι υπήρχε κάποιος θαμμένος στο σπίτι του , αλλά ομολόγησε ότι σκότωσε έναν νεαρό άνδρα για λόγους αυτοάμυνας και έθαψε το σώμα του κάτω από το γκαράζ του.[67]

Οπλισμένοι ,οι αστυνομικοί εισήλθαν στο σπίτι του Γκέισι. Κατά την άφιξή τους, οι αξιωματικοί συνειδητοποίησαν πως ο Γκέισι είχε αποσυνδέσει την αντλία φρεατίου του , πλημμυρίζοντας τον υπόγειο χώρο . Οι αστυνομικοί περίμεναν το νερό να στραγγίσει και στη συνέχεια , ο ερευνητής Ντάνιελ Τζέντι μπήκε στο χώρο του υπογείου και άρχισε να σκάβει.[8] Μέσα σε λίγα λεπτά, ανακάλυψε ανθρώπινο οστό . Τότε φώναξε αμέσως στους ανακριτές ότι θα μπορούσαν να κατηγορήσουν τον Γκέισι για φόνο, προσθέτοντας : «Νομίζω ότι αυτό το μέρος είναι γεμάτο παιδιά».[24]

Σύλληψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις πρώτες πρωινές ώρες της 22ης Δεκεμβρίου, και παρουσία των δικηγόρων του, ο Γκέισι παρείχε επίσημη δήλωση στην οποία ομολόγησε ότι δολοφόνησε περίπου 30 νεαρούς άνδρες, οι οποίοι σύμφωνα με τον ίδιο είχαν εισέλθει στο σπίτι του πρόθυμα .[24] Είπε πως δε θυμόταν τα ονόματα των περισσότερων θυμάτων του και εξακολουθούσε να τους αποκαλεί αρσενικές πόρνες.[68] Τον Ιανουάριο του 1979, είχε προγραμματίσει να κρύψει τα πτώματα ακόμη περισσότερο καλύπτοντας ολόκληρο το χώρο με σκυρόδεμα.

Αναζήτηση θυμάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλα τα θύματα που ανακαλύφθηκαν στο σπίτι του Γκέισι ήταν σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης. Οδοντιατρικά αρχεία και ακτινογραφίες βοήθησαν τον ιατροδικαστή Στάιν να ταυτοποιήσει τα λείψανα.[69][70] Είκοσι τρία θύματα ταυτοποιήθηκαν μέσω οδοντιατρικών αρχείων, ενώ δύο ακόμη θύματα μέσω σκελετικών τραυμάτων. Αυτές οι ταυτοποιήσεις υποστηρίχθηκαν επίσης με προσωπικά αντικείμενα που βρέθηκαν στο σπίτι του Γκέισι.[71]

Το κεφάλι και ο άνω κορμός πολλών σωμάτων που βρέθηκαν είχαν τοποθετηθεί σε πλαστικές σακούλες. Αρκετοί βρέθηκαν επίσης με ένα σχοινί ακόμα γύρω από το λαιμό τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, βρέθηκαν πτώματα με ξένα αντικείμενα, όπως μπουκάλια στην πυελική τους περιοχή.[72]

Μόνο 27 από τα θύματα του Γκέισι ταυτοποιήθηκαν. Έξι θύματα δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ.

Ο Στάιν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι 12 θύματα πέθαναν όχι από στραγγαλισμό, αλλά από ασφυξία. Τελικά το άδειο σπίτι του Γκέισι κατεδαφίστηκε τον Απρίλιο του 1979.[73]

Oι έρευνες της αστυνομίας συνεχίστηκαν στο Ποταμό Ντες Πλέινς όπου τελικά ανακαλύφθηκαν τα υπόλοιπα σώματα .Στις 9 Απριλίου 1979, ανακαλύφθηκε το σώμα του Ρόμπερτ Πίστ. Μια μεταγενέστερη αυτοψία αποκάλυψε πως τρία κομμάτια χαρτιού είχαν προσκολληθεί βαθιά στο λαιμό του ενώ ήταν ακόμα ζωντανός, προκαλώντας ασφυξία.[74][75]

Δίκη, ετυμηγορία και εκτέλεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 6 Φεβρουαρίου 1980, ξεκίνησε η δίκη του Γκέισι στο Σικάγο.[76] Κατά τη διάρκεια της δίκης, το αίτημα της υπεράσπισης να αθωωθεί ο Γκέισι λόγω παραφροσύνης απορρίφθηκε. Ο ίδιος φέρεται να αστειεύτηκε ότι το μοναδικό του έγκλημα ήταν να κατέχει ένα «μη αδειοδοτημένο νεκροταφείο».Το δικαστήριο έλαβε υπόψη την κακή σχέση του με τον αλκοολικό πατέρα του, καθώς και έναν τραυματισμό στο κεφάλι όταν ήταν νέος που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της συνείδησης του.

Το πιστοποιητικό θανάτου του Γκέισι

Ο Γκέισι κρίθηκε ένοχος στις 13 Μαρτίου και καταδικάστηκε σε θάνατο .Βρισκόταν στη πτέρυγα των μελλοθάνατων για 14 χρόνια προτού τελικά εκτελεστεί. Τον Οκτώβριο του 1993, η τελευταία του έφεση απορρίφθηκε από το Αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο. Η ημερομηνία εκτέλεσης ορίστηκε για τις 10 Μαΐου 1994.[77]

Στις 10 Μαΐου 1994, μεταφέρθηκε από το σωφρονιστικό κέντρο Menard , στο σωφρονιστικό κέντρο του Στείτβιλ και εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση . Πριν από την εκτέλεση, του επιτράπηκε να κάνει ένα τελευταίο πικνίκ με την οικογένειά του και να συναντηθεί με έναν καθολικό ιερέα. [78][79]Τα τελευταία του λόγια λέγεται ότι ήταν « Φίλα τον κώλο μου ». Η επικείμενη εκτέλεση προκάλεσε ενθουσιασμό στα μέσα ενημέρωσης και πάνω από 1000 θεατές κατέκλυσαν το χώρο εξωτερικά της φυλακής. Η πλειοψηφία λέγεται ότι ήταν υπέρ της εκτέλεσης, ενώ μια μειοψηφία διαμαρτυρήθηκε ενάντια της .[80]

Πριν ξεκινήσει η εκτέλεση, οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν για την πραγματοποίηση της στερεοποιήθηκαν απροσδόκητα, φράζοντας τον σωλήνα IV που χρησιμοποιήθηκε για τη χορήγηση των χημικών ουσιών στο χέρι του, περιπλέκοντας τη διαδικασία. Η ομάδα εκτέλεσης αντικατέστησε το φραγμένο σωλήνα και μετά από δέκα λεπτά, οι κουρτίνες του θαλάμου εκτέλεσης άνοιξαν ξανά και η εκτέλεση συνεχίστηκε. Η όλη διαδικασία χρειάστηκε 18 λεπτά. [81][82]

Αφού επιβεβαιώθηκε ο θάνατος του Γκέισι στις 12:58 π.μ. στις 10 Μαΐου 1994, ο εγκέφαλός του αφαιρέθηκε. Είναι στην κατοχή της Ελένης Μόρισον , μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του Γκέισι, η οποία είχε πάρει συνέντευξη και από άλλους σειριακούς δολοφόνους σε μια προσπάθεια να απομονώσει κοινά χαρακτηριστικά προσωπικότητας βίαιων κοινωνιοπαθών.[83]Σύμφωνα με δημοσιευμένες αναφορές, ο Γκέισι ήταν ένας διαγνωσμένος ψυχοπαθής που δεν εξέφρασε λύπη για τα εγκλήματά του. Το σώμα του αποτεφρώθηκε.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/John-Wayne-Gacy. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 3505. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 157233648.
  4. ↑ death certificate.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  6. ↑ «John Wayne Gacy Biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2020. 
  7. ↑ Sullivan 1983, σελ. 7.
  8. ↑ 8,0 8,1 Time-Life Books. (1992). Serial killers. Alexandria, Va.: Time-Life Books. ISBN 0-7835-0000-9. 26363913. 
  9. ↑ Sullivan, Terry (Lawyer) (1983). Killer clown : the John Wayne Gacy murders. New York: Pinnacle Books. ISBN 0-7860-1422-9. 48686002. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Sullivan 1983, σελ. 256-278.
  11. ↑ Cahill 1986, σελ. 65-72.
  12. ↑ «Gacy Given 10 Years in Prison on Morals Charge». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2020. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Cahill 1986, σελ. 85-96.
  14. ↑ 14,0 14,1 Linedecker 1980, σελ. 83-87.
  15. ↑ «Massenmörder hinter der Clownsmaske» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2019. 
  16. ↑ Stone 2019, σελ. 196-203.
  17. ↑ «Antisocial Personality Disorder | Psychology Today». www.psychologytoday.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2020. 
  18. ↑ «Gacy Given 10 Years in Prison on Morals Charge». The Courier: σελ. 5. 1968-12-03. https://www.newspapers.com/clip/16816860/gacy-given-10-years-in-prison-on-morals/. Ανακτήθηκε στις 2020-11-03. 
  19. ↑ Peck, Dennis L.· Dolch, Norman A. (Norman Allan) (2001). Extraordinary behavior : a case study approach to understanding social problems. Westport, Conn.: Praeger. ISBN 0-275-97015-9. 43694355. 
  20. ↑ Linedecker 1980, σελ. 40.
  21. ↑ Time-Life Books. (1992). Serial killers. Alexandria, Va.: Time-Life Books. ISBN 0-7835-0000-9. 26363913. 
  22. ↑ «Prison museum incarcerates inmates' histories». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2018. 
  23. ↑ Amirante 2011, σελ. 73.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Sullivan 1983, σελ. 166-179.
  25. ↑ Cahill 1986, σελ. 101-102.
  26. ↑ Cahill 1986, σελ. 140-147.
  27. ↑ «john gacy,businessman». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2020. 
  28. ↑ Cahill 1986, σελ. 177-184.
  29. ↑ Sullivan 1983, σελ. 66.
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 30,3 30,4 30,5 Sullivan 1983, σελ. 301-305.
  31. ↑ Sullivan 1983, σελ. 207–223.
  32. ↑ «Minnesota Teen ID'd As John Wayne Gacy Victim». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2020. 
  33. ↑ Linedecker 1980, σελ. 248.
  34. ↑ «unknown victim of john wayne gacy is identified». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2019. 
  35. ↑ Amirante 2011, σελ. 104.
  36. ↑ Sullivan 1983, σελ. 53-55.
  37. ↑ Sullivan 1983, σελ. 184-188.
  38. ↑ Linedecker 1980, σελ. 90-97.
  39. ↑ Cahill 1986, σελ. 177–184.
  40. ↑ 40,0 40,1 «Timeline: Suburban serial killer John Wayne Gacy and the efforts to recover, name his 33 victims». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2020. 
  41. ↑ Cahill 1986, σελ. 331-334.
  42. ↑ Sullivan 1983, σελ. 241-250.
  43. ↑ Cahill 1986, σελ. 200.
  44. ↑ 44,0 44,1 Linedecker 1980, σελ. 140-153.
  45. ↑ «Here are John Wayne Gacy's victims». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2020. 
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 Cahill 1986, σελ. 205-233.
  47. ↑ «Timeline: Suburban serial killer John Wayne Gacy and the efforts to recover, name his 33 victims». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2020. 
  48. ↑ Sullivan 1983, σελ. 207-223.
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 Sullivan 1983, σελ. 4-7.
  50. ↑ Linedecker 2003, σελ. 159.
  51. ↑ 51,0 51,1 Sullivan 1983, σελ. 17-28.
  52. ↑ Cahill 1986, σελ. 239-243.
  53. ↑ Cahill 1986, σελ. 2-5.
  54. ↑ Sullivan 1983, σελ. 33.
  55. ↑ 55,0 55,1 55,2 Sullivan 1983, σελ. 84-93.
  56. ↑ Amirante 2011, σελ. 89.
  57. ↑ Sullivan 1983, σελ. 71.
  58. ↑ Linedecker 1980, σελ. 226.
  59. ↑ Sullivan 1983, σελ. 99-104.
  60. ↑ Sullivan 1983, σελ. 141-145.
  61. ↑ Cavendish 1990, p. 1915
  62. ↑ Cahill 1986, σελ. 181.
  63. ↑ Amirante 2011, σελ. 136.
  64. ↑ Cahill 1986, σελ. 165-172.
  65. ↑ Amirante 2011, σελ. 150.
  66. ↑ Cahill 1986, σελ. 253-262.
  67. ↑ Amirante 2011, σελ. 171.
  68. ↑ Cahill 1986, σελ. 281-284.
  69. ↑ Evans, Colin (1996). The casebook of forensic detection : how science solved 100 of the world's most baffling crimes. New York: Wiley. σελίδες 134–135. ISBN 0-471-07650-3. 33361580. 
  70. ↑ «Gadsden Times». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2020. 
  71. ↑ Senn, David R.· Weems, Richard A. (2013). Manual of forensic odontology (5η έκδοση). Boca Raton, FL: Taylor & Francis. σελ. 25. ISBN 978-1-4398-5134-0. 826127026. 
  72. ↑ Serial killers. Alexandria, Va.: Time-Life Books. 1992. σελίδες 80–83. ISBN 0-7835-0000-9. 26363913. 
  73. ↑ «The Montreal Gazette - Αναζήτηση σε αρχεία Ειδήσεων Google». news.google.com. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 
  74. ↑ Sullivan 1983, σελ. 360-374.
  75. ↑ «Authorities Level John Gacy Home». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2020. 
  76. ↑ «Speedup sought in Gacy Trial». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2020. 
  77. ↑ Amirante 2011, σελ. 387-388.
  78. ↑ Peck, John. «Last Meals». Tucson Weekly (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 
  79. ↑ «Gacy execution». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2007. 
  80. ↑ «Movie, Documentary Could Be Adapted From Book By Gacy's Lawyer» (στα Αγγλικά). 21 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 
  81. ↑ «A Twist Before Dying». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2019. 
  82. ↑ Press, Associated (10 Μαΐου 1994). «SERIAL KILLER EXECUTED BY INJECTION IN ILLINOIS». Deseret News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 
  83. ↑ reporter, Jane Fritsch, Tribune staff. «Psychiatrist has Gacy's brain in her basement». chicagotribune.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζον_Γουέιν_Γκέισι&oldid=10497839"