Τζοβάννι Γκαμπριέλι
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Τζιοβάννι Γκαμπριέλι | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Giovanni Gabrieli (Ιταλικά) |
Γέννηση | 1557[1][2][3] Βενετία |
Θάνατος | 12 Αυγούστου 1612[4][3][5] Βενετία |
Τόπος ταφής | Santo Stefano, Venice |
Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
Ιδιότητα | συνθέτης και οργανίστας |
Κίνημα | μπαρόκ μουσική |
Όργανα | εκκλησιαστικό όργανο |
Είδος τέχνης | κλασική μουσική |
Καλλιτεχνικά ρεύματα | μπαρόκ μουσική |
Σημαντικά έργα | Sonata pian' e forte |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζοβάννι Γκαμπριέλι (ιταλικά: Giovanni Gabrieli, 1557 – 12 Αυγούστου 1612) ήταν Ιταλός συνθέτης και οργανίστας. Έδρασε την εποχή της μετάβασης από την Αναγέννηση στο Μπαρόκ, επηρεάζοντας με τη μουσική του πλήθος συνθετών. Θεωρείται ο πλέον κύριος εκπρόσωπος της Βενετσιάνικης Σχολής, στην οποία ανήκουν οι Κλάουντιο Μοντεβέρντι, Άντριαν Βίλαρτ, Κλάουντιο Μέρουλο κ.ά.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε πιθανότατα στη Βενετία, όπου και σπούδασε μουσική με τον θείο του και συνθέτη Αντρέα Γκαμπριέλι. Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο με τον Ορλάντο ντι Λάσσο, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1579. Τα χρόνια αυτά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ύφους της μουσικής του, όπως διαφαίνεται κυρίως στα πρώιμα έργα του.
Επιστρέφοντας στη Βενετία, το 1585 διαδέχεται τον Κλάουντιο Μέρουλο ως οργανίστας της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου, θέση ύψιστης τιμής για την εποχή. Τον επόμενο χρόνο πεθαίνει ο θείος του, Αντρέα Γκαμπριέλι, και αναλαμβάνει καθήκοντα σύνθεσης. Παράλληλα, συγκεντρώνει και επιμελείται τα έργα του προκατόχου του, διασώζοντας έτσι ένα μεγάλο τους μέρος.
Ένα μεγάλο καλλιτεχνικό βήμα αποτελεί η ανάληψη της θέσης οργανίστα στη Scuola Grande di San Rocco· από την περίοπτη αυτή θέση έχει την ευκαιρία να γράψει και κοσμική μουσική, η οποία εκτελείται από τους πιο φημισμένους τραγουδιστές και μουσικούς της εποχής. Εξάλλου, το μουσικό επίπεδο στον καθεδρικό του Αγίου Μάρκου ήταν ανέκαθεν υψηλό και ο Γκαμπριέλι χαίρει της εκτίμησης των πιο αξιόλογων Ευρωπαίων συνθετών της εποχής του.
Το 1597 εκδίδει έναν τόμο με Ιερές συμφωνίες (Symphoniae Sacrae), έργο που έμελε να τον καταστήσει διάσημο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πολλοί συνθέτες, κυρίως από τη Γερμανία, συρρέουν για να μαθητεύσουν μαζί του, όχι μόνο την εκκλησιαστική μουσική, αλλά και το ιταλικό μαδριγάλι. Με την επιστροφή τους διαδίδεται το "πολυχορικό" ύφος, όπου δύο χορωδίες τραγουδούν εναλλάξ -γνωστό με τον μουσικό όρο cori spezzati. Αξιοσημείωτος μαθητής του Γκαμπριέλι υπήρξε και ο Χάινριχ Συτς, ο οποίος επιστρέφοντας στη Γερμανία, ανέπτυξε το ιταλικό ύφος, οδηγώντας στην καθιέρωση του Μπαρόκ.
Περί το 1606 η υγεία του Γκαμπριέλι επιδεινώνεται· πεθαίνει το 1612, πιθανότατα από νεφρολιθίαση.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118537024. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Άαρον Σβαρτς: (Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Τσεχικά, Κροατικά, Τελούγκου) Open Library. OL1638866A. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6nz8f0s. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 138942308. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ (Αγγλικά) Discogs. 909961. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.