Τζαμπάλ αλ-Ντρούζε

Το Τζαμπάλ αλ-Ντρούζε ή Τζεμπέλ εντ-Ντ[ου]ρουζ (αραβ. جبل الدروز), δηλαδή «Βουνό των Δρούζων», επισήμως Τζαμπάλ αλ-Άραμπ (αραβ.جبل العرب), δηλ. «Βουνό των Αράβων», είναι ένας ηφαιστειογενής ορεινός όγκος στο Κυβερνείο Ας Σουγουαΐντα της νότιας Συρίας, με μικρό τμήμα να εκτείνεται και στο έδαφος της βόρειας Ιορδανίας. Η εξελληνισμένη ονομασία του είναι Αλσάδαμος ή Ασάλμανος, προερχόμενη από την εβραϊκή ονομασία του, Ζαλμών. Οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής του είναι Δρούζοι, ενώ υπάρχουν μικρές άλλες μουσουλμανικές και σημαντικότερες χριστιανικές κοινότητες.^[1]^[2] Επιγραφές στη σαφαϊτική γραφή ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στο Τζαμπάλ αλ-Ντρούζε. Υπήρχε αυτόνομο κρατίδιο στην περιοχή, το Κράτος των Ορεινών Δρούζων, στη Γαλλική Εντολή για τη Συρία και τον Λίβανο από το 1921 έως το 1936.

Γεωλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ηφαιστειακό πεδίο του Τζαμπάλ αλ-Ντρούζε, το νοτιότερο τέτοιο πεδίο στη Συρία, βρίσκεται στο Υψίπεδο Χαουρούν-Ντρούζε της νοτιοδυτικής Συρίας, κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία. Το Τζαμπάλ αλ-Ντρούζε είναι το πλέον εξέχον χαρακτηριστικό του πεδίου αυτού, με υψόμετρο που φθάνει τα 1.800 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Το ηφαιστειακό πεδίο είναι αλκαλικό και αποτελείται από 118 βασαλτικούς ηφαιστειακούς κώνους, ενεργούς από το πρώιμο Πλειστόκαινο (πριν από 2,6 εκατομμύρια έτη περίπου) μέχρι τους ιστορικούς χρόνους. Φαίνεται ότι η τελευταία ηφαιστειακή έκρηξη στην περιοχή σημειώθηκε περί το 2670 π.Χ. συν ή πλήν 200 έτη, σε κώνο (Jabal Abu-Rgheile) υψομέτρου 945 μέτρων στο βόρειο άκρο του πεδίου. Η λεκάνη που παρουσίαζε κάποτε το υψίπεδο είναι γεμισμένη με βασαλτικές λάβες, οι οποίες προήλθαν από ηφαίστεια σχεδόν ευθυγραμμισμένα στη διεύθυνση βορειοδυτικά-νοτιοανατολικά. Αυτό το ηφαιστειακό πεδίο εμπεριέχεται στο βόρειο μέρος του τεράστιου ευρύτερου πεδίου ηφαιστειότητας Χαράτ αλ-Σάαμ, που εκτείνεται από εκεί μέχρι τη Σαουδική Αραβία.