Τζάκοπο Σανσοβίνο
| Τζάκοπο Σανσοβίνο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacopo Sansovino (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 2 Ιουλίου 1486[1][2] Φλωρεντία[3][4] |
| Θάνατος | 27 Νοεμβρίου 1570[1][2] Βενετία[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[2][6] γλύπτης[2][6] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Βασιλική Αγίου Ιωάννη των Φλωρεντινών Παλάτσο Κορνέρ Piazza della Loggia Βάκχος Loggetta of Sansovino |
| Περίοδος ακμής | 1502[7] - 1570[7] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Francesco Sansovino |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζάκοπο Σανσοβίνο (Jacopo d'Antonio Sansovino, 1486 – 27 Νοεμβρίου 1570) ήταν Ιταλός γλύπτης και αρχιτέκτονας, γνωστός κυρίως για τα έργα του γύρω από την Πλατεία του Αγίου Μάρκου της Βενετίας. Ο Αντρέα Παλλάντιο, στον πρόλογο του συγγράμματός του Quattro Libri, γράφει ότι η Μαρκιανή Βιβλιοθήκη, έργο του Σανσοβίνο, ήταν το καλύτερο κτίσμα που ανεγέρθηκε από την αρχαιότητα μέχρι τότε.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σανσοβίνο γεννήθηκε στη Φλωρεντία ως Τζάκοπο Τάττι (Tatti) και μαθήτευσε κοντά στον γλύπτη Αντρέα Σανσοβίνο, του οποίου το επώνυμο υιοθέτησε.
Ευρισκόμενος στη Ρώμη, προσέχθηκε από τους Ντονάτο Μπραμάντε και Ραφαήλ, οπότε δημιούργησε ένα κέρινο μοντέλο της Αποκαθηλώσεως για χρήση του Περουτζίνο.
Επέστρεψε στη Φλωρεντία το 1511 και εκεί του ανατέθηκε η φιλοτέχνηση μαρμάρινων αγαλμάτων του Αγίου Ιακώβου (για τον ναό της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε) και του Βάκχου. Ωστόσο, η πρότασή του να δημιουργήσει γλυπτά για την πρόσοψη της Βασιλικής του Αγίου Λαυρεντίου, απορρίφθηκε από τον υπεύθυνο του προγράμματος, που δεν ήταν άλλος από τον Μιχαήλ Άγγελο, στον οποίο ο Σανσοβίνο έγραψε ένα πικρό γράμμα διαμαρτυρίας το 1518.
Κατά το διάστημα 1510-1517 μοιράστηκε ένα ατελιέ με τον ζωγράφο Αντρέα ντελ Σάρτο, οπότε είχαν και τα ίδια μοντέλα. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Ρώμη, όπου παρέμεινε εννέα χρόνια, εγκαταλείποντας την πόλη για τη Βενετία το έτος της Λεηλασίας της Ρώμης.
Το 1529 ο Σανσοβίνο ορίσθηκε επικεφαλής αρχιτέκτονας και Protomaestro (επόπτης) των Επιτρόπων του Ναού του Αγίου Μάρκου, γεγονός που τον κατέστησε έναν από τους πλέον επιδραστικούς καλλιτέχνες στη Βενετία. Ο ετήσιος μισθός του ήταν 80 δουκάτα, ενώ του παραχωρήθηκε και διαμέρισμα κοντά στον ναό. Μόλις ένα έτος αργότερα, ο μισθός του αυξήθηκε σε 180 δουκάτα.[8]
Τα καλύτερα έργα του Σανσοβίνο είναι κτίσματα και διακοσμητικά έργα στο κέντρο της Βενετίας, κοντά στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου: η Ζέκκα (νομισματοκοπείο), η περίτεχνα διακοσμημένη Loggetta και τα γλυπτά της στη βάση του καμπαναριού του Αγίου Μάρκου, καθώς και διάφορα αγάλματα και ανάγλυφα για τον ναό. Βοήθησε επίσης στο να ξαναχτιστούν ναοί, μέγαρα και δημόσια κτίρια, όπως οι ναοί του Αγίου Ιουλιανού, του Αγίου Φραγκίσκου, του Αγίου Μαρτίνου, του Αγίου Πνεύματος «in Isola» και των Ανιάτων (Incurabili), καθώς και η Μεγάλη Σχολή della Misericordia (πρώτα σχέδια), το Παλάτσο Dolfin Manin, το Παλάτσο Corner della Ca' Grande, το Παλάτσο Μόρο και η Fabbriche Nuove di Rialto.[9]
Το αριστούργημα του καλλιτέχνη θεωρείται η Μαρκιανή Βιβλιοθήκη (δηλαδή η βιβλιοθήκη του Αγίου Μάρκου), ένα από τα πλουσιότερα διακοσμημένα αναγεννησιακά κτίσματα της Βενετίας, μπροστά από το Ανάκτορο του Δόγη. Η κατασκευή της διάρκεσε πενήντα χρόνια και κόστισε πάνω από τριάντα χιλιάδες δουκάτα.[10] Σε αυτή ο Σανσοβίνο κατέστησε την αρχιτεκτονική γλώσσα του κλασικισμού, που ήταν παραδοσιακά συνδεδεμένη με την αυστηρότητα και το συγκρατημένο ύφος, αποδεκτή από την ενετική προτίμηση για πλούσιες διακοσμήσεις των επιφανειών. Η εξέλιξη αυτή έστρωσε τον δρόμο για τη γεμάτη χάρη αρχιτεκτονική του Αντρέα Παλλάντιο.
Ο Τζάκοπο Σανσοβίνο πέθανε στη Βενετία σε ηλικία 84 ετών και ο τάφος του βρίσκεται εντός του Βαπτιστηρίου της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου. Ως προς τη γλυπτική, ο σημαντικότερος διάδοχός του ήταν ο μαθητής του Αλέξανδρος Βιττόρια. Σημαντικός μαθητής του υπήρξε επίσης ο αρχιτέκτονας και γλύπτης Ντανέζε Καττανέο.
Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Jacopo Sansovino's works
-
Mars -
Door Knocker with Nereid, Triton, and Putti, -
St. Onofrio -
St. John the Baptist Santa Maria Gloriosa dei Frari -
-
Statue of Thomas Rangone by Jacopo Sansovino -
-
_Courtyard_of_the_Doge%27s_Palace_-_Scala_dei_giganti_-_Mars.jpg)
,_sant%27onofrio,_1505-10_ca._02.JPG)
_Chapel_Corner_-_Statue_of_St._John_the_Baptist_by_Jacopo_Sansovino.jpg)
_-_Statue_of_Thomas_Rangone_by_Jacopo_Sansovino_2.jpg)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12299923z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 BeWeB. 129. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002159485. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12299923z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 6,0 6,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /105072. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 7,0 7,1 7,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /69659. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. - ↑ D. Howard, σελ. 9
- ↑ D. Howard
- ↑ D. Howard, σελ. 155
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Boucher, Bruce: The Sculpture of Jacopo Sansovino, 2 τόμοι, Yale University Press, 1991
- Hart, Vaughan & Hicks, Peter: Sansovino's Venice, Yale University Press, 2017
- Howard, Deborah: Jacopo Sansovino, Architecture and Patronage in Renaissance Venice, Yale University Press, 1975
- Tafuri, Manfredo: Venice and the Renaissance, αγγλ.μετάφρ. Jessica Levine, MIT Press, 1985
- Το αντίστοιχο λήμμα στην Encyclopædia Britannica
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jacopo Sansovino στο Wikimedia Commons
|
