Τερέζα της Άβιλας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διδάσκαλοι της Εκκλησίας
Τερέζα της Άβιλας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Teresia Abulensis (Λατινικά) και Teresa de Ávila (Ισπανικά)
Γέννηση28  Μαρτίου 1515[1]
Θάνατος15  Οκτωβρίου 1582[1]
Τόπος ταφήςsepulcher of Saint Teresa of Avila
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Eορτασμός αγίου15 Οκτωβρίου[2]
Θρησκευτικό τάγμαMoniales Ordinis Carmelitarum
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςAlonso Sánchez de Cepeda και Beatriz de Ahumada
ΑδέλφιαHernando de Ahumada
Rodrigo de Cepeda y Ahumada
Juan de Cepeda y Ahumada
Lorenzo de Cepeda y Ahumada
Antonio de Cepeda y Ahumada
Pedro de Cepeda y Ahumada
Jerónimo Cepeda y Ahumada
Agustín De Cepeda y Ahumada
Juana de Cepeda y Ahumada
María de Cepeda y del Peso (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
Juan de Cepeda y del Peso (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
ΣυγγενείςTeresa de Ahumada (fraternal niece)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπροσευχητής (Convent of Saint Joseph (Ávila))
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Τερέζα της Άβιλας (1515-1582) ήταν Ισπανίδα συγγραφέας και μοναχή που έζησε στην Άβιλα της Ισπανίας. Θεωρείται από πολλούς ως η "αγία Τερέζα του Χριστού" και από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το πλήρες όνομά της ήταν Τερέσα Σάντσεθ ντε Θεπέδα υ Αουμάδα (ισπ. Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada).[4]

Στα έργα της συγκαταλέγονται πολλά βιβλία που θεωρούνται αριστουργήματα. Είναι γνωστή ακόμη για τη μεταρρυθμιστική της παρέμβαση στο τάγμα των Καρμηλιτών ενώ επανέφερε την πρακτκή του διαλογισμού, τον οποία εξασκούσε η ίδια και έγινε γνωστή για φαινόμενα έκστασης, ενώ λέγεται ακόμη ότι πνευματικά μεταφερόταν σε άλλους τόπους και χώρους[5]

Υπήρξε επίσης ιδρύτρια πολλών μοναστηριών μεταξύ αυτών και της μονής του Αγίου Ιωσήφ (Σαντ Ζοζέφ).[4][6]

Είναι μία από τις τέσσερις γυναίκες που απέκτησαν ποτέ τον τίτλο του «Διδάκτωρα της Εκκλησίας».[7]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τερέζα γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου του 1515. στην Άβιλα. Με τον πνευματικό της αγώνα και την αφοσίωση της ζωής στον Χριστό αναδείχθηκε σε μία σημαντική προσωπικότητα εκπροσώπου του "χρυσού" αιώνα της Ισπανία καθώς ήταν ένας εποχή αναζητήσεων, κατακτήσεων, δόξας και αξιών.

Ήταν η τρίτη από τα εννέα παιδιά του Αλόνζο Σάνσεζ και της Μπεατρίζ Άουμαδα. Ο παππούς της από την πλευρά του πατέρα της ήταν προσήλυτος Εβραίος ο οποίος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό μετά τις εναντίον τους διώξεις το 1492, ενώ ο πατέρας της εξαγόρασε τίτλο ευγενείας και μετέφερε την οικογενειακή επιχείρηση από το Τολέδο στην Άβιλα.[8]

Μεγάλωσε σε ένα ευσεβές οικογενειακό περιβάλλον διαβάζοντας βίους αγίων και μαρτύρων, αλλά και ιπποτικά μυθιστορήματα της εποχής. Επηρεασμένη από αυτά τα αναγνώσματα σε ηλικία επτά ετών έπεισε τον εντεκάχρονο ξάδελφό της Ροντρίγκο να ταξιδέψουν στη χώρα των Μουσουλμάνων για να μαρτυρήσουν και έτσι να βρεθούν κοντά στον Θεό. Η περιπέτειά τους τελείωσε όταν συνάντησαν στον δρόμο το θείο της που τους επανέφερε στο σπίτι.[9][10]

Μοναστική Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1535 εκείνη φεύγει από το πατρικό σπίτι και πάει στο Μοναστήρι της Ενσάρκωσης[Σημ 1][11]. Όμως είκοσι χρόνια πιο μετά έζησε μια εμπειρία, όπως αναφέρεται, μπροστά σε μια προσομοίωση του Χριστού που μαστιγώθηκε και αυτό την έκανε να πιστέψει και να αλλάξει την πίστη της.

Το 1562 οδηγούμενη από το γεγονός, στις 24 Αυγούστου ιδρύει το μικρό μοναστήρι του Σαντ Ζοζέφ και αυτό είναι μόνο η αρχή καθώς ακολούθησαν και τα "Μεντίνα Νελ Κάμπο" (1567), Μαλαζόν (1568), Βαλαδολίδ (1568), Παστράνα (1569), Τολέδ (1569). Και το πνευματικό της έργο συνεχίζεται.

Μάλιστα, η Τερέζα μεταρρύθμισε και την αντρική πτέρυγα των Καρμηλιτών με τη βοήθεια του Αγίου Ιωάννη του Σταυρού (Ζεν Ντε Λα Κρουά). Στη συνέχεια, από το 1575 μέχρι το 1579, παρουσιάστηκαν κάποιες δυσκολίες όμως αυτό δε την εμπόδισε να ιδρύσει ακόμη τα Βιλανουέβα υ Βαλένθια (1580) και Σόρια (1581). Μετά τη δέκατη έβδομη ίδρυσή της στο Μπουργκός το 1582, μεταβαίνει στην Άλμπα ντε Τόρμες. Εκεί στις 4 Οκτωβρίου του 1582 αφήνει την τελευταία της πνοή, ευχαριστώντας τον Θεό που την έκανε κοπέλα της εκκλησίας.[4]

Γνωστό βιβλίο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι ένα από τα πολλά το "πνευματικές σχέσεις". Εκεί θίγει τη σχέση της ψυχής με τη γαλήνη που αυτή νιώθει και δεν μπορεί ακριβώς να περιγράψει "Είναι τόσο δύσκολο να περιγράψεις αυτά τα εσώτερα της ψυχής, και πολύ περισσότερο να τα περιγράψεις με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνουν κατανοητά, ιδιαίτερα έτσι όπως φεύγουν γρήγορα". Και ακόμη αναφέρει "Εκεί κάποιες φορές ξεπηδάει μια εσωτερική ειρήνη και γαλήνη που είναι πλήρεις ευτυχίας, επειδή η ψυχή είναι σε μια τέτοια κατάσταση που νομίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα να της λείπει".[5]

Άλλα βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βιβλίο της Ζωής
  • Ο δρόμος της τελειότητας
  • Εσωτερικό κάστρο
  • Ιδρύσεις

Σε αυτά διηγείται και βάλλεται υπέρ των εμπειριών της σαν μοναχή όπως και της διδασκαλίας της.[4]

Γνωστό απόφθεγμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια σύνοψη των πνευματικών σκέψεων της, δηλαδή: "Το σημαντικό δεν είναι να σκέφτεσαι πολύ, αλλά να αγαπάς πολύ".[4][5]

Αγιοποίηση - Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τερέζα το 1614 ανακηρύχθηκε "Μακαρία" από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, το 1622 "Αγία", ενώ στις 27 Σεπτεμβρίου 1970 ο τότε πάπας Παύλος Στ΄, της απένειμε τον τίτλο της διδακτόρισσας (Διδασκάλισσας) της Εκκλησίας.[4][6] Έτσι έγινε η πρώτη και η μία από τις τέσσερις μόνο γυναίκες που απέκτησαν ποτέ αυτόν τον τίτλο.[7] Οι άλλες τρεις ήταν η Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν, η Κατερίνα της Σιένα και η Θηρεσία του Λισιέ.

Η έκσταση της Αγίας Τερέζας της Άβιλας, γλυπτό του Μπερνίνι στη Βασιλική Santa Maria della Vittoria, στη Ρώμη.

Επίδραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αγία Τερέζα της Άβιλα άσκησε μεγάλη επίδραση τόσο στο Τάγμα των Καρμηλιτών, όσο και ευρύτερα στην πνευματική ζωή της Δύσης.[12] Υπήρξε επίσης πηγή έμπνευσης για διάφορους καλλιτέχνες όπως για τον ζωγράφο Λορέντζο Μπερνίνι ο οποίος δημιούργησε το γλυπτό "η έκσταση της Αγίας Τερέζας", αλλά και για άλλους όπως ο Πίτερ Πολ Ρούμπενς, Μάρτιν Μποργκ και Φρανσουά Ζεράρ.[5]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. The Monastery of Incarnation ή Carmelite Monastery of the Incarnation (δηλαδή το μοναστήρι των Καρμιλιτών που βρίσκεται στην Ισπανία, στην Άβιλα). Στα ισπανικά είναι "Museo del Convento de la Encarnacion".

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 BeWeB. 68. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  2. «Calendarium Romanum». (λατινική γλώσσα) Calendarium Romanum Generale (1969). Typis Polyglottis Vaticanis Publisher. Βατικανό. 1969. σελ. 30.
  3. CONOR.SI. 8315747.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Croire.com (23 Σεπτεμβρίου 2016). «Sainte Thérèse d'Avila». Croire (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2020. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 «Ο Κούρδος Jan και η Αγία Τερέζα της Αβίλα». Απλωταριά. 26 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2020. 
  6. 6,0 6,1 Νάσιος, Χρήστος (2000). Ο Μυστικισμός του Δυτικού Χριστιανισμού. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. σελ. 128. ISBN 960-344-904-0. 
  7. 7,0 7,1 Ranft, Patricia. (2002). Women in Western intellectual culture, 600-1500. Houndmills, Basingstoke, Hampshire: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-10825-7. 681911256. 
  8. «Teresa of Avila - New World Encyclopedia». www.newworldencyclopedia.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2020. 
  9. «Teresa of Avila». archive.nytimes.com. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2020. 
  10. Νάσιος, Χρήστος (2000). Ο Μυστικισμός του Δυτικού Χριστιανισμού. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. σελ. 127. 
  11. «Μονή της Carmelite της ενσάρκωσης - Κριτικές για Museo del Convento de la Encarnacion, Άβιλα, Ισπανία». Tripadvisor. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020. 
  12. Νάσιος, Χρήστος (2000). Ο Μυστικισμός του Δυτικού Χριστιανισμού. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. σελ. 134. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]