Τεμιστόκλε Σολέρα
| Τεμιστόκλε Σολέρα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Temistocle Solera (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 25 Δεκεμβρίου 1815[1][2][3] Φερράρα[4][5] |
| Θάνατος | 21 Απριλίου 1878[1][2][3] Μιλάνο[6][5] |
| Τόπος ταφής | Μνημειακό Νεκροταφείο του Μιλάνου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1878)[7] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[2] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Παβίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής[5] συνθέτης λιμπρετίστας[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τεμιστόκλε Σολέρα (ιταλ. Temistocle Solera, 25 Δεκεμβρίου 1815 – 21 Απριλίου 1878) ήταν Ιταλός συνθέτης και λιμπρετίστας της όπερας.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σολέρα γεννήθηκε στη Φερράρα, αλλά σπούδασε στο Αυτοκρατορικό Κολέγιο της Βιέννης και στο Πανεπιστήμιο της Παβίας. Σε όλη τη ζωή του συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά της αυστριακής κατοχής και μια φορά φυλακίσθηκε για τη δράση του. Συνέγραψε αρκετή λογοτεχνία, εκτός των άλλων και το μυθιστόρημα Μικελίνο, σε ύφος επηρεασμένο από τον Αλεσσάντρο Μαντσόνι. Στη συνέχεια βρήκε επαρκή ασχολία για βιοπορισμό στη συγγραφή λιμπρέτων, ιδίως με τη συνεργασία του με τον κορυφαίο συνθέτη Τζουζέπε Βέρντι, που άρχισε το 1839 και κράτησε μερικά χρόνια.[8]
Αργότερα ο Σολέρα εργάσθηκε ως ο ιμπρεσάριος του Βασιλικού Θεάτρου της Μαδρίτης. Απεβίωσε στο Μιλάνο σε ηλικία 62 ετών.[8]
Κατάλογος των σημαντικότερων έργων του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μουσικές συνθέσεις όπερας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ildegonda (1840)
- Il contadino d'Agliate (1841, αναθεωρ. ως La fanciulla di Castelguelfo το 1842)
- Genio e sventura (1843)
- La hermana de Pelayo (= «Η αδελφή του Πελάγιο», 1845)[9]. Ο Πελάγιος των Αστουριών θεωρείται ως εθνικός ήρωας των Ισπανών, ηγέτης της αντιστάσεως των Χριστιανών στα Καντάβρια Όρη εναντίον της εισβολής των Αράβων στις αρχές του 8ου αιώνα.
Λιμπρέτα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για τον Βέρντι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ομπέρτο (1839)
- Ναμπούκο (1842)
- Οι Λομβαρδοί στην Πρώτη Σταυροφορία (1843)
- Τζοβάννα ντ' Άρκο (1845)
- Αττίλας (1846)
Για άλλους συνθέτες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γκαλεόττο Μανφρέντι (του Κάρλο Ερμάν, 1842)
- La conquista di Granata (του Εμίλιο Αριέτα, 1850)
- La fanciulla delle Asturie (του Μπενεντέττο Σέκκι, 1856)
- Sordello, ανεβασμένο και υπό τον τίτλο L'Indovina (Αντόνιο Μπούτσι 1856, Σαλβαδόρ Χινέρ Βιδάλ 1870)
- Pergolese (του Στέφανο Ρονκέττι-Μοντεβίτι, 1857)
- Vasconcello (του Άνχελο Βιγιάνις, 1858)
- Una notte di festa (του Άνχελο Βιγιάνις, 1859)
- L'espiazione (του Ακίλλε Πέρι, 1861)
- Zilia (Γάσπαρ Βιγιάτε, 1877)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1 2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- 1 2 3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11925100r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- 1 2 (Αγγλικά) SNAC. w6dn482t. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- 1 2 3 4 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 9002. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 69329. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.
- 1 2 O'Grady, Dierdre: The last troubadours: poetic drama in Italian opera 1597-1887, εκδ. Routledge, Chapman and Hall, Νέα Υόρκη 1991, σελ. 214
- ↑ Διαφήμιση παραστάσεως στο Λισέου στο Diario de Barcelona, στις 8 Ιανουαρίου 1853
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Σολέρα στο OperaGlass