Ταραχές του 2018 στην Αρμενία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ταραχές του 2018 στην Αρμενία
Ցուցարարները ռադիոտա դիմաց.jpg
Σκηνές από τις ταραχές
Ημερομηνία Απρίλιος του 2018
Τοποθεσία Αρμενία, Γερεβάν, Γκιουμρί, Βαναντζόρ, Αρμαβίρ
Αιτίες
Στόχοι
  • Αλλαγή της εξουσίας, απόσυρση του διορισμού του Σερζ Σαρκισιάν για το γραφείο του βουλευτή
  • Άνθρωποι ενάντια στην αστυνομική βία
  • Καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τη νέα γενιά

Μέθοδοι
  • Διαδηλώσεις
  • Ταραχές
Έκβαση
  • άγνωστος

Διάφορες πολιτικές και πολιτικές ομάδες υπό την ηγεσία του βουλευτή Νικολ Ψασινιάν (επικεφαλής του συμβαλλόμενου μέρους) διοργάνωσαν αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες στην Αρμενία το 2018. Οι διαμαρτυρίες και οι πορείες είναι αντίθετες την τρίτη θητεία της θητείας του Σερζ Σαργκσιάν στη Δημοκρατία της Αρμενίας[1].

Στις 23 Απριλίου, ο Σαργκσιάν παραδέχτηκε, λέγοντας ότι "έκανα λάθος, ενώ ο Νικόλ Ψασινιάν είχε δίκιο" και παραιτήθηκε.[2][3] Η εκδήλωση, αναφέρεται από ορισμένους ως μια ειρηνική επανάσταση παρόμοια με επαναστάσεις και σε άλλα μετασοβιετικά κράτη.[4][5][6] Το βράδυ της 25ης Απριλίου ο εταίρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ΑΕΟ-Ντασνακτσουτιούν είχε αποσυρθεί από τη συμμαχία.

Μέχρι τις 28 Απριλίου, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο κοινοβούλιο της Αρμενίας είχαν ανακοινώσει ότι θα υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του Πασινιάν.[7] Η ψηφοφορία στην Εθνοσυνέλευση για την 1η Μαΐου, όπου το θέμα ήταν η εκλογή του Πασινιάν ως πρωθυπουργού, θα έπρεπε να πάρει την υποστήριξη τουλάχιστον έξι μελών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.[8] Ο Πασινιάν ήταν ο μόνος υποψήφιος που προτάθηκε για την ψηφοφορία.[9] Ωστόσο, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ψήφισε ομόφωνα ενάντια του Πασινιάν – 102 Βουλευτές ήταν παρόντες, από τους οποίους οι 56 καταψήφισαν την υποψηφιότητά του και οι 45 την υπερψήφισαυ.[10][11] Μία εβδομάδα αργότερα, στις 8 Μαΐου, η δεύτερη ψηφοφορία έλαβε χώρα. Ο Πασινιάν εξελέγη Πρωθυπουργός με 59 ψήφους.[12]

Διορισμός του Σαργκσιάν για τη θέση του Πρωθυπουργού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2018, όταν τα μέλη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος δεν απέκλεισαν τη δυνατότητα διορισμού του Σερζ Σαρκισιάν για την θέση του πρωθυπουργού.[13][14][15][16] Αυτό σήμαινε συνέχιση της διακυβέρνησης του Σαρκισιάν (είτε ως Πρωθυπουργός ή Πρόεδρος) από το Μάρτιο του 2007. Είχε τροποποιήσει το σύνταγμα το 2015 για να αφαιρέσει τα όρια της θητείας που δεν θα τον άφηναν να συνεχίσει.[17]

Οι διαδηλωτές ορκίστηκαν να αποκλείσουν τα γραφεία του κόμματος στις 14 Απριλίου, όπου οι ηγέτες επρόκειτο να συγκεντρωθούν για να προτείνουν επισήμως τον Σεργκ Σαργκισιάν για πρωθυπουργό. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα πραγματοποίησε την συνάντηση έξω από την πρωτεύουσα Ερεβάν και ψήφισε ομόφωνα να διορίσει επισήμως τον Σαργκισιάν ως υποψήφιο για το αξίωμα του πρωθυπουργού.[18] Ο εταίρος του συνασπισμού, η Αρμενικής Επαναστατική Ομοσπονδία-Ντασνακσουτιούν υποστήριξε την απόφαση που έλαβε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα απόφαση, όπως και το κόμμα Ευημερούσα Αρμενία.[19][20]

Διαμαρτυρίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 31 Μαρτίου, ο Νικόλ Πασινιάν ξεκίνησε τη διαμαρτυρία Ιμ Κάιλ (το βήμα μου) ξεκινώντας από το Γκιουμρί, περνώντας μέσα από πόλεις και κωμοπόλεις όπως το Βαναντζόρ, το Ντιλιτζάν, το Ραζντάν και το Αμποβιάν πριν φτάσει στο Ερεβάν στις 13 Απριλίου και κάνει ένα μικρό συλλαλητήριο.[21]

Περίπου 100 διαδηλωτές έμειναν στην πλατεία Γαλλίας μετά την πρώτη μέρα των διαδηλώσεων. 100 άνθρωποι το έκαναν το βράδυ του Σαββάτου, με κάποιους να κοιμούνται σε σκηνές ενώ άλλοι συγκεντρώθηκαν γύρω από φωτιές. Το πρωί της Κυριακής, η αρμενική αστυνομία δεν είχε κάνει καμία προσπάθεια να διαταράξει τις διαδηλώσεις.[18]

Διαδηλωτές καλούν μαθητές, φοιτητές και καθηγητές να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις

Την Δευτέρα 16 Απριλίου, η εκστρατεία "Κάνε ένα Βήμα, απόρριψε τον Σερζ" ξεκίνησε δράσεις πολιτικής ανυπακοής. Στις 17 Απριλίου, την ημέρα των πρωθυπουργικών εκλογών, οι διαδηλωτές πήγαν για να μπλοκάρουν εθνοσυνέλευσης προκειμένου να εμποδίσουν την ψηφοφορία.[22][23] Η αστυνομία τους σταμάτησε από το να προχωρήσουν περαιτέρω προς το κτίριο της εθνοσυνέλευσης.[24]

Μετά την εκλογή του του Σερζ Σαργκσιάν ως πρωθυπουργού, οι διαδηλωτές συνέχισαν να αυξάνονται, παρά τις κρατήσεις εκατοντάδων ατόμων από την αστυνομία.[25][26] Ο πρωθυπουργός σε απάντηση, ζήτησε από την κυβέρνηση να πάρει πίσω το προεδρικό μέγαρο, το οποίο του είχε δώσει λίγες εβδομάδες νωρίτερα.[27] Το πλήθος έφτασε 50.000[28] τη νύχτα της 21ης Απριλίου, με αμέτρητες διακοπές κυκλοφορίας στην πρωτεύουσα, η οποία επίσης άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα.[29]

Καθώς το πλήθος μεγάλωσε, ο νέος πρωθυπουργός κάλεσε επανειλημμένα για συνομιλίες με τον ηγέτη του κινήματος διαμαρτυρίας, τον Νικόλ Πασινιάν, αλλά ο Πασινιάν δήλωσε την προθυμία του να συζητήσει τους όρους της την παραίτηση του Πρωθυπουργού.[30] Αφού ο πρόεδρος της Αρμενίας συμμετείχε στο συλλαλητήριο του Πασινιάν το βράδυ της 21ης Απριλίου για να συναντηθεί με αυτόν,[31] ο Πασινιάν συμφώνησε να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό στις 10 το πρωί, στις 22 Απριλίου, λέγοντας ότι πίστευε ότι θα συνομιλήσει σχετικά με την παραίτηση του Σαργκισιάν.[32]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Opposition MP Nikol Pashinyan discharged from hospital, joins protesters». 
  2. ↑ «Премьер-министр Армении Саргсян подал в отставку». РБК. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2018. 
  3. ↑ Hairenik (23 April 2018). «Breaking: Serge Sarkisian Resigns as Prime Minister» (στα αγγλικά). The Armenian Weekly. https://armenianweekly.com/2018/04/23/breaking-serge-sarkisian-resigns-as-prime-minister/. Ανακτήθηκε στις 23 April 2018. 
  4. ↑ «Armenia's Peaceful Revolution Is a Lesson for Putin» (στα αγγλικά). Bloomberg.com. 23 April 2018. https://www.bloomberg.com/view/articles/2018-04-23/armenia-s-revolution-is-a-lesson-for-putin. Ανακτήθηκε στις 24 April 2018. 
  5. ↑ «Armenian Revolution: Russian influence to remain amid power shift» (στα αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-10. https://web.archive.org/web/20180710191826/https://www.unian.info/world/10092863-armenian-revolution-russian-influence-to-remain-amid-power-shift.html. Ανακτήθηκε στις 24 April 2018. 
  6. ↑ «A 'Color Revolution' In Armenia? Mass Protests Echo Previous Post-Soviet Upheavals». RadioFreeEurope/RadioLiberty (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2018. 
  7. ↑ «Кандидатуру Пашиняна решили поддержать три партии из парламента Армении». РБК. 
  8. ↑ «Armenian Opposition Leader Pashinian Nominated As PM Candidate». RadioFreeEurope/RadioLiberty (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2018. 
  9. ↑ Αρμενική Διαμαρτυρία Ηγέτης Pashinian μοναδικός Υποψήφιος Για την Premier, rferl.org * η πρόσβαση 30 απριλίου 2018.
  10. ↑ «Парламент проголосовал против Пашиняна на выборах премьера Армении». РБК. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2018. 
  11. ↑ «PanARMENIAN.Net - Mobile». panarmenian.net. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2018. 
  12. ↑ «Revolution sweeps Armenian opposition leader into power». 8 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2018. 
  13. ↑ «"Հնարավոր է Սերժ Սարգսյանը դառնա վարչապետ". Շարմազանով». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2018. 
  14. ↑ «Համոզված եմ, որ Սերժ Սարգսյանը կլինի վարչապետ. Գալուստ Սահակյան». news.am (στα Αρμενικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2018. 
  15. ↑ «Ես կհամոզեմ Սերժ Սարգսյանին. գեներալ (տեսանյութ)». 1in.am. http://henaran.am/348115.html. Ανακτήθηκε στις 8 April 2018. 
  16. ↑ «"Պատրաստ եմ վարչապետի պաշտոնում առաջադրել Սերժ Սարգսյանի թեկնածությունը". Արմեն Աշոտյան». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2018. 
  17. ↑ Ποιος χρειάζεται την κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην Αρμενία; Αρχειοθετήθηκε 2020-11-27 στο Wayback Machine. Η Vestnik Kavkaza, 5 Οκτωβρίου 2015
  18. ↑ 18,0 18,1 «Sargsyan officially nominated for office amid continuing protests» (στα αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-04-22. https://web.archive.org/web/20180422055103/https://eurasianet.org/s/sargsyan-officially-nominated-for-office-amid-continuing-protests. Ανακτήθηκε στις 16 April 2018. 
  19. ↑ «ARF-D backs decision to nominate Serzh Sargsyan for prime minister». tert.am. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2018. 
  20. ↑ «Serzh Sargsyan elected prime minister of Armenia among clashes in Yerevan». EurAsia Daily. 17 April 2018. https://eadaily.com/en/news/2018/04/17/serzh-sargsyan-elected-prime-minister-of-armenia-among-clashes-in-yerevan. Ανακτήθηκε στις 3 May 2018. 
  21. ↑ https://www.panorama.am/am/news/2018/03/31/Փաշինյան-քայլարշավ/1927396
  22. ↑ «Armenia crisis: Protesters bring cities to standstill after vote». BBC. 2 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2018. 
  23. ↑ «Arminfo: Armenian opposition continues protests against Serzh Sargsyan`s  premiership» (στα αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-11-18. https://web.archive.org/web/20181118094942/http://arminfo.info/full_news.php?id=30345&lang=3. Ανακτήθηκε στις 16 April 2018. 
  24. ↑ «More Streets In Yerevan Blocked By Hundreds Opposition Protesters». aravot-en.am. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2018. 
  25. ↑ «Armenian Police Struggle To Contain Continuing Protests». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2018. 
  26. ↑ «More People Detained In Anti-Sarkisian Protests». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2018. 
  27. ↑ «Sarkisian Gives Up Ownership Of Official Residence». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2018. 
  28. ↑ Press, Associated (21 April 2018). «Armenia protests: 70 arrested, including 2 suspected bombers» (στα αγγλικά). Washington Post. ISSN 0190-8286. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-04-22. https://web.archive.org/web/20180422202005/https://www.washingtonpost.com/world/europe/armenia-protests-70-arrested-including-2-suspected-bombers/2018/04/21/4329a64c-4562-11e8-b2dc-b0a403e4720a_story.html. Ανακτήθηκε στις 22 April 2018. 
  29. ↑ «Armenia: Protesters Shut Down Noyemberyan-Bagratashen Highway - Hetq - News, Articles, Investigations» (στα αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-04-25. https://web.archive.org/web/20180425045036/http://hetq.am/eng/news/87733/armenia-protesters-shut-down-noyemberyan-bagratashen-highway.html. Ανακτήθηκε στις 22 April 2018. 
  30. ↑ «Armenian PM Wants Urgent Talks With Protest Leader». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2018. 
  31. ↑ «Armenian President Visits Main Protest Site (UPDATED)». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2018. 
  32. ↑ «Serzh Sarkisian, Pashinian Agree To Meet». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2018. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ταραχές_του_2018_στην_Αρμενία&oldid=9498513"