Ταρέκ Αζίζ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ταρέκ Αζίζ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
طارق عزيز (Αραβικά) και ܛܐܪܩ ܥܙܝ (Αραμαϊκά)
Γέννηση28  Απριλίου 1936[1][2][3]
Ταλ Καΐφ
Θάνατος5  Ιουνίου 2015[1][2][3]
Νασιρίγια
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚυβερνείο Μαντάμπα
Χώρα πολιτογράφησηςΙράκ
ΘρησκείαChaldean Catholic Church
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑραβικά[4]
Αγγλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Βαγδάτης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
διπλωμάτης
δημοσιογράφος
Περίοδος ακμής- 2003
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΜπάαθ
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΙρακινές Ένοπλες Δυνάμεις
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος Ιράν-Ιράκ, 1991 Iraqi uprisings και Πόλεμος στο Ιράκ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Εξωτερικών
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ταρέκ Αζίζ (28 Απριλίου 1936 - 5 Ιουνίου 2015) ήταν Ιρακινός διπλωμάτης και πολιτικός και στενός συνεργάτης και σύμβουλος του Σαντάμ Χουσεΐν. Εκπροσώπησε δε το Ιράκ σε πολλές διπλωματικές διασκέψεις κορυφής, καθώς ο ιρακινός δικτάτορας για λόγους ασφαλείας δεν έβγαινε από τη χώρα.

Στις 24 Απριλίου του 2003 ο Ταρέκ Αζίζ παραδόθηκε στις αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ και φυλακίστηκε. Σύμφωνα με πληροφορίες έπαθε εγκεφαλικό στις 17 Ιανουαρίου του 2010. Στις 11 Μαρτίου του 2009 καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξη για το ρόλο του στην εκτέλεση 42 εμπόρων που είχαν βρεθεί ένοχοι για κερδοσκοπία το 1992 ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχε αθωωθεί για άλλες κατηγορίες. Στις 26 Οκτωβρίου του 2010, καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ανώτατο Δικαστήριο του Ιράκ για τις διώξεις και εκτελέσεις Σιιτών αντιπάλων του καθεστώτος κυρίως μετά την καταστολή της εξέγερσης των Σιιτών μετά τον πόλεμο του κόλπου το 1991.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ταρέκ Αζίζ γεννήθηκε στις 28 Απριλίου του 1936 στην πόλη Καρακός, κοντά στην Μοσούλη, από οικογένεια Χριστιανών Χαλδαίων και το πραγματικό του όνομα είναι Μιχαήλ Γιουχάννα, το οποίο το άλλαξε σε Ταρέκ Αζίζ ίσως για να αποφύγει τυχόν προβλήματα που θα μπορούσε να προκαλέσει η χριστιανική καταγωγή του. Σπούδασε Αγγλικά στο Baghdad University of Fine Arts, για ένα διάστημα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και το 1963, έγινε εκδότης της εφημερίδας Aj-Jamahir (al-Jamaheer). Το 1957 έγινε μέλος του κόμματος Μπάαθ. Τον Απρίλιο του 1980 επέζησε απόπειρας δολοφονίας εναντίον του από μέλη του Ισλαμικού Κόμματος Ντάουα και η οποία είχε σχεδιαστεί από το Ιράν.

Η άνοδος του Ταρέκ Αζίζ στα πολιτικά πράγματα του Ιράκ άρχισε μετά την κατάληψη της εξουσίας από το κόμμα Μπάαθ, με πραξικόπημα, το 1968. Ο Αζίζ υπήρξε μέλος του Regional Command, του υψηλότερου κυβερνητικού οργανισμού του κόμματος Μπάαθ, από 1974 μέχρι το 1977, οπότε έγινε μέλος του Επαναστατικού Διοικητικού Συμβουλίου. Το 1979, έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και συμμετείχε σε διπλωματικές αποστολές σε όλο τον κόσμο. Όταν το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ το 1990, ο Ταρέκ Αζίζ ορίστηκε εκπρόσωπος του ιρακινού καθεστώτος και από τη θέση αυτή προσπάθησε να δικαιολογήσει την τη δράση του ιρακινού στρατού, ισχυριζόμενος μεταξύ άλλων ότι η εισβολή ήταν δικαιολογήμενη γιατί η αύξηση της παραγωγής του πετρελαίου από το Κουβέιτ είχε αρνητική επίδραση στα πετρελαϊκά έσοδα του Ιράκ. Κατηγόρησε δε τα αραβικά κράτη για δουλοπρέπεια προς τις Η.Π.Α. στην Μέση Ανατολή και για την υποστήριξή τους στην επιβολή ποινικών κυρώσεων στη χώρα του. Τον Ιανουάριο του 1991, συμμετείχε στη Διάσκεψη για την Ειρήνη στη Γενεύη, σκοπός της οποίας ήταν η εξεύρεση λύσης σε σχέση με το Κουβέιτ που βρισκόταν υπο την ιρακινή κατοχή.

Πέθανε στη φυλακή στις 5 Ιουνίου 2015.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0044303. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Tariq-Aziz. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 147480326. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12058601d. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.